ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 608

เซซิลที่สี่ปรากฏตัวอีกครั้งในคืนนั้น

ขณะนั้นไม่มีเสียงรบกวนจากภายนอก เหมือนทุกคนกำลังหลับใหลอยู่

อย่างไรก็ตาม ลูซี่ แคทซ์ไม่แน่ใจว่าพวกเขากำลังหลับ หรือว่าพวกเขาออกไปแล้ว เพราะมันเงียบมาก

เซซิลที่สี่แอบเข้ามา ถือพวงกุญแจรถอยู่ในมือ

เขาเดินไปหาลูซี่และปลดพันธนาการของเธอ

ขณะที่เขาแก้มัดเธอ เขาพูดว่า “อย่าส่งเสียงดังและตามฉันออกมา รถจอดรออยู่ข้างนอกถนนไม่ไกลนัก เราจะไปถึงที่นั่นเพียงแค่ขับรถออกไป”

เทปปิดปากลูซี่ถูกถอดออกไปแล้ว

เธอสงสัยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอจึงถามว่า “แล้วคนพวกนั้นล่ะ?”

เซซิลที่สี่มองเธอ

มันดูลึกลับ และด้วยเหตุผลบางอย่าง มันทำให้ลูซี่รู้สึกหนาวสั่นที่กระดูกสันหลังของเธอ

ราวกับมีงูพิษพุ่งเข้ามาบนกระดูกสันหลังของเธอ

ไม่นานหลังจากนั้น เธอได้ยินเซซิลที่สี่พูดว่า “ฉันวางยาพวกมัน และขังพวกมันไว้ในห้องใต้ดิน”

ในที่นี้ห้องใต้ดินที่เรียกว่าห้องใต้ดินควรเป็นชั้นใต้ดิน

ท้ายที่สุดนี่คือโรงงาน ชั้นใต้ดินมักใช้เพื่อเก็บอุปกรณ์ที่พิเศษและสิ่งอื่น ๆ

แต่ทว่า ลูซี่ยังงงงวย

“ทำไมคุณถึงล็อกพวกเขาไว้ในห้องใต้ดินล่ะ?”

ถ้าเขาต้องการพาเธอไป วางยาพวกนั้นก็พอ ทำไมเขาถึงยอมเสียพลังงานด้วยการย้ายพวกเขาไปที่ห้องใต้ดินด้วย?

เซซิลที่สี่จ้องมองเธออย่างเย็นชา พร้อมกับดวงตาที่หรี่ลง และเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ

“ถ้าฉันไม่ขังพวกมันไว้ที่นั่น ก็คงหาศพพวกมันได้ง่าย ๆ น่ะสิใช่ไหม? มันถูกซ่อนไว้ที่นั่น ดังนั้นต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองถึงสามวันกว่าจะมีใครพบพวกมัน ถึงตอนนั้นฉันก็คงจะไปแล้ว ต่อให้ตำรวจมาตามหาฉันก็จับไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?”

ลูซี่หยุดการเคลื่อนไหว

ร่างกายของเธอแข็งตัว เมื่อเธอมองเขาอย่างไม่เชื่อ

ทันใดนั้น เซซิลที่สี่ก็หยิบมีดออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้

เขาเอามีดจ่อที่ท้องของลูซี่และหัวเราะอย่างเย็นชา “โอ้ ลูกสาวที่รัก ครั้งนี้ ฉันลงมือฆ่าเพื่อเธอ เธอจะไม่ทรยศฉันใช่ไหม?”

ลูซี่รู้สึกหนาวที่แผ่ออกมาจากผิวหนังจากหลังของเธอเข้ามายังกระดูกของเธอ แม้แต่นิ้วของเธอก็ยังแข็งเลย

ไม่นานเธอก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

“ไม่ ฉันจะไม่ทรยศ”

เซซิลที่สี่ยกนิ้วขึ้น และชี้ให้เธอยืนขึ้น

ตอนนั้นเองที่เขาพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น พาฉันไปหาที่เก็บเงินสิ! ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ข้างนอกแล้ว ตราบใดที่แกฟังฉัน ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำร้ายแก”

เซซิลที่สี่จ่อมีดไปที่เธอ และโบกมือให้เธอเพื่อเดินออกไป

ร่างกายของลูซี่แข็งทันที ขณะที่เธอค่อย ๆ เดินออกไปข้างนอก แต่ทันใดนั้น เธอก็เข้าใจอะไรบางอย่าง

เขาไม่คิดที่จะปล่อยเธอไป!

เธอไม่ได้โง่ เซซิลที่สี่ได้ฆ่าคนไปมากมายแล้ว แต่เขาก็บอกเธออย่างกล้าหาญ

เว้นแต่เขาจะบ้า เขาจะสารภาพกับคนที่เคยต่อต้านเขามาโดยตลอดและสามารถหักหลังเขาได้ทุกเมื่อ

ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้ว… เขาไม่เคยคิดที่จะปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่!

ท้ายที่สุด คนตายจะไม่สามารถเปิดเผยความลับของเขาได้

ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งหมดที่ลูซี่รู้สึกได้ก็คือร่างกายของเธอนั้นสั่นอย่างมาก เช่นเดียวกับความรู้สึกตื่นตระหนกและสิ้นหวังในหัวใจของเธอ

ราวกับว่ามีเมฆสีดำหนาทึบบดบังชีวิตของเธอ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังใกล้จะพังทลาย

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เธอรู้ว่าเขาได้ฆ่าคนจำนวนมากและซ่อนศพไว้ เธอจึงเข้าใจว่าเซซิลที่สี่นี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

แม้ว่าเซซิลที่สี่จะเลวแค่ไหน แต่เขาก็ยังเป็นคนขี้ขลาดและกล้าทำแต่สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ทำร้ายผู้หญิง เล่นการพนัน หรือชกต่อยแค่นั้น

เมื่อเขาเผชิญกับผู้แข็งแกร่งกว่า เขาก็ยังถอยหนี

แต่ว่าตอนนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น

เซซิลที่สี่ในปัจจุบันเป็นเหมือนงูพิษ จากรูปลักษณ์เขาดูบอบบางและอ่อนแอ แต่เขาอาจกระโดดขึ้นมาเพื่อกัดคุณได้ทุกเมื่อ

เมื่อพิษเข้าสู่กระแสเลือดแล้ว จะไม่สามารถอยู่รอดได้

ลูซี่มั่นใจว่าถ้าเธอมีความคิดที่จะหลบหนีในตอนนี้ เซซิลที่สี่จะฆ่าเธอและหนีไปอย่างแน่นอน

ดังนั้นเธอจึงระมัดระวังที่จะไม่กระทำการผลีผลาม

สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือ รอ

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็พูดขึ้นว่า “คุณเตรียมกล่องสำหรับใส่ของไว้หรือเปล่า?”

เซซิลที่สี่ตกตะลึงและขมวดคิ้วใส่เธอ

“กล่องอะไร?”

ลูซี่ยิ้มอย่างแข็งกร้าวและพูดว่า “ฉันไม่ได้บอกคุณเหรอ? มีเครื่องประดับและของเก่ามากมายในบ้านของฉัน คุณไม่ต้องการมันทั้งหมดงั้นเหรอ? คุณต้องเก็บไว้ที่ไหนสักแห่ง เพราะที่บ้านฉันไม่มีกล่องที่เหมาะสมสำหรับคุณ พวกมันทั้งหมดเป็นโบราณวัตถุเฉพาะตัว เกินกว่าจะจำได้ว่ามันเป็นของฉัน หรือถ้าเล็กเกินไปที่โบราณวัตถุจะไม่สามารถใส่เข้าไปได้”

เธอพยายามลองเสี่ยงโชค

ลูซี่กำลังเดิมพันว่าเซซิลที่สี่เต็มใจที่จะปล่อยโบราณวัตถุอันล้ำค่าไปหรือไม่

ตามความคาดหวังของเธอ เธอได้ยินว่าเซซิลที่สี่ถามว่า “แกมีโบราณวัตถุประเภทใดบ้าง?”

เมื่อพิจารณาจากคำถามของเขา ลูซี่รู้ว่าเขาติดกับดัก

หัวใจของเธอผ่อนคลายและเธอก็พูดอย่างเป็นกันเองว่า “เยอะแยะ! คุณชอบอะไร?”