เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็เห็นโจเอลกำลังเดินมา ขณะที่เขานั้นฮัมพลงตอนที่เธอเงยหน้ามองเขา
ดูเหมือนว่าเขาจะอารมณ์ดี สีหน้าของเขาไม่เหมือนคนที่ทะเลาะกับแม่เลย
ลูซี่ลุกขึ้น เดินไปหาเขา
“คุณป้าเป็นอะไรไหม? คุณป้ายังโกรธอยู่หนือเปล่า?”
เมื่อโจเอลเห็นเธอ มันทำให้เขานึกถึงอะไรบางอย่างที่ทำให้เขามีความสุข โจเอลรีบวิ่งทันที พร้อมกับอุ้มเธอขึ้นแล้วหมุนเป็นวงกลม
ลูซี่ตกใจกับท่าทางของเขา เธอกรีดร้อง เขาใช้เวลาสักพักกว่าจะวางเธอลง
ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นซีดด้วยความกลัว หลังจากที่หน้าของเธอกลับไปเป็นปกติแล้ว เธอโกรธมากจึงตีไปที่ไหล่ของเขา
“คุณทำอะไรของคุณ? ฉันใจหายหมดเลยนะ!”
โจเอลหัวเราะก่อนจะตอบกลับ “คุณกลัวเหรอ? ผมว่าคุณกล้ามากเลนนะ”
ลูซี่จ้องมองไปที่เขา เขาหยุดหัวเราะและค่อย ๆ วางเธอลง
“ลูซี่ มีบางอย่างที่ผมต้องการที่จะปรึกษากับคุณ”
สีหน้าของเธอรู้สึกตงิด ๆ เมื่อเห็นโจเอลทำหน้าตาจริงจัง “มีอะไรหรือเปล่า?”
โจเอลคิดสักพัก ก่อนจะพูดขึ้นอย่างกะทันกันว่า “ขอเวลาผมสักครู่นึง”
เขาวิ่งออกไปทันที หลังจากที่เขาพูดจบ
ลูซี่ตกใจนิดหน่อย เธอรู้สึกงงนิดหน่อยเกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำอยู่
ลักพักเขาก็รีบวิ่งกลับมา เขาหายใจไม่ค่อนทันเพราะว่าเขาวิ่งด้วยความเร็ว
เธอเห็นเขาถือเอกสารอยูในมือ อย่างแรก เขาวางเอกสารลงบนโต๊ะ จากนั้นเขาก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกจากกางเกงและหยิบบัตรเอทีเอ็ม ทั้งหมดที่มีอยู่ในนั้นออกมา
ลูซี่มองสิ่งนั้นด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่เธอจะได้ทำอะไร เธอก็เห็นเขานั่งลงคุกเข่าลงไปที่พื้น โดยมืออีกข้างถือทุกอย่างไว้ในมือ
“เฮ้ย ! คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
ลูซี่ตกใจมาก เธอรีบไปดึงเขาลุกขึ้นทันที
อย่างไรก็ตาม โจเอลไม่ยอมลุกขึ้น
เขามองลูซี่อย่างเอาจริงเอาจัง พร้อมกับพูดว่า “ลูซี่ ผมไม่รู้ว่าผมจะระบายความคิดของผมออกมาอย่างไงดี เรื่องใช้ความรักทั้งหมดของเรานั้น มันดูเหมือนความจริงที่ไม่ใช่ความจริง”
“ดังนั้น ผมจะบอกคุณแบบวิธีเดิม ๆ และตรง ๆ เลย ผมรักคุณ คำพูดที่ผมพูดกับแม่ไปเมื่อกี้นั้น ผมจริงจัง ไม่ใช่เพื่อแค่หลอกแม่”
ลูซี่ นี่คือโฉนดที่ดินของผม เอกสารถือหุ้นบางส่วน และทั้งหมดนี่คือบัตรธนาคารของผมทั้งหมด รหัสผ่านอยู่ด้านหลัง ผมไม่มีอะไรจะให้คุณอีกแล้ว ผมหวังว่าคุณจะเชื่อผม ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะไม่ใช่นายน้อยรองของฟอสเตอร์อีกต่อไปแล้ว ไม่สามารถถอยกลับไปได้อีก แต่ผมยังคงสามารถใช้ชีวิตให้ดีที่สุดเพื่อคุณ ด้วยตัวผมเอง”
ลูซี่ตกตะลึง
เธอมองโจเอลอย่างไม่รู้สึกอะไร ขณะที่จิตใจของเธอนั้นสูญเสียความคิดไปแล้ว
“คุณ นี่คือ…”
โจเอลกำลังถือเอกสารกับบัตรเอทีเอ็ม ก่อนที่เขาจะพูดอย่างจริงใจว่า “ลูซี่ แต่งงานกับผมนะ”
ในที่สุดเธอก็เขาใจ ในตอนนั้นเธอไม่รู้ว่าเธอจะหัวเราะหรือว่าร้องไห้ก่อนดี
ความอบอุ่นก็ได้ก่อขึ้นในหัวใจของเธอ เธอกำลังจะร้องไห้ออกมา
ขณะที่เธอได้สบตากับผู้ชายคนนั้นอย่างตรงไปตรงมา เธอก็รู้ว่าความขี้คลาดของของในอตีตนั้น มันไม่มีประโยชน์และโง่มาก!
โจเอลจดจ่อกับการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะดูใจเย็นและมั่นใจมาก แต่ตอนนี้เขารู้ดีว่าเขากังวลขนาดไหน
เขากลัวมาก เขากลัวว่าจะถูกลูซี่ปฏิเสธ
นอกจากนั้น ก่อนหน้านี้เธอก็ยังไม่ได้ให้คำตอบเขาเกี่ยวกับการกลับไปคบกันเลย
อย่างไรก็ตาม ลูซี่เม้มริมฝีปากของเธอ พ่นลมออกมาเบา ๆ “คุณคิดว่าฉันจะยอมแต่งง่าย ๆ เหรอ? อย่าคิดแบบนั้นเชียว”
ใบหน้าของโจเอลหดหู่ทันที
โจเอลหมุนเป็นวงกลมพร้อมกับกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะวางเธอลง
เขากอดเธอแน่นมาก ราวกับว่าเขากลัวเธอจะหนีเขาไป ผ่านไปหลายนาที ก่อนที่เขาจะปล่อยเธอ
“ลูซี่ คุณหยิกผมทีสิ ผมจะได้แน่ใจว่าผมฝันอยู่หรือเปล่า?”
ลูซี่รู้สึกว่ามันตลกมาก เธอจึงเอื้อมมือไปหยิกที่เอวของเขา
โจเอลยิ้มกว้างด้วยความเจ็บปวดทันที จากนั้นเขาก็ยิ้ม “รู้สึกยังไงบ้าง? ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่ามันเป็นความฝันหรือเปล่า?”
โจเอลหัวเราะ
“ผมรู้แล้ว ว่าผมไม่ได้ฝันไป”
เขาเอื้อมมือไปจับหน้าของเธอ เขาก้มหัวลง พร้อมกับกดจูบหนัก ๆ ที่ริมฝีปากของเธอ
“ลูซี่ ขอบคุณที่คุณยอมแต่งงานกับผม”
เมื่อลูซี่ได้ยินเสียงที่จริงจังของเขา เธอก็รู้สึกตื่นเต้น เธอเม้มริมฝีปาก พูดเบา ๆ ว่า “คุณไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ฉันตกลงที่แต่งงานกับคุณไม่ใช่เพราะว่าฉันคล้อยตามคุณเลย แต่ฉันก็ชอบคุณเหมือนกัน เหมือนกับที่คุณชอบฉันไง เมื่อคุณกล้ามาก ฉันก็ไม่อยากที่จะยอมแพ้กับความสัมพันธ์ของพวกเรา เรามาลองดูกันสักตั้ง โอเคไหม?”
โจเอลรู้สึกตื่นเต้นมาก เขาพยักหน้าอย่างหนักเลย
“ตกลง”
ในตอนนั้นเอง ไมค์ก็กลับมาพร้อมกับทะเบียนบ้านในมือ
ถึงแม้ว่านาตาลีจะประชดประชันบ้างในบ้างครั้ง แต่เพราะว่ามันเป็นบุคลิกที่โหดเหี้ยม แต่เธอก็ยังรักษาคำพูดของเธอ
ถ้าเธอเห็นด้วยกับการแต่งงานของโจเอลกับลูซี่ หลังจากนั้นเธอจะจะต้องรักษาคำพูดของเธอ แต่หลังแต่งงานเขาต้องพึ่งพาตัวเอง
นอกจากนี้เธอยังฝากข้อความผ่านไมค์มาด้วย
ข้อความมีเนื้อหาแบบนี้ “ฉันสามารถยอมรับเงื่อนไขของแกได้ แต่ฉันต้องการเพิ่มไปอีกข้อตามที่เราได้คุยกันไว้ก่อนหน้านี้”
นั่นก็คือ ภายในหนึ่งปี ถ้าลูซี่ไม่สามารถดำเนินชีวิตด้วยตัวเธอเองได้และต้องการที่จะเลิกกับเขาในสักวัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก