ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 671

เธอไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเป็นเช่นนั้น

สเปนเซอร์ไม่ได้นั่งกับพวกเขา บางทีเขาอาจรู้สึกว่าไม่เหมาะสมสำหรับผู้ชายอย่างเขาที่จะนั่งกับผู้หญิงสองคน หรือไม่ก็ไม่มีหัวข้อสนทนาทั่วไประหว่างพวกเขา

เมื่อพวกเธอนั่งลง เขาก็สั่งเครื่องดื่มเย็น ๆ และนั่งคนเดียว

ตอนแรกลูซี่คิดว่ามันแปลก แต่เมื่อเห็นว่าเอมิเลียดูเหมือนจะไม่สนใจ เธอจึงไม่ถามเพิ่ม

ลูซี่มองเอมิเลียด้วยความกังวลเล็กน้อย “ป้าฟอสเตอร์รู้หรือเปล่าว่าคราวนี้ คุณกลับมาแล้ว”

เอมิเลียประหลาดใจราวกับว่าไม่คิดว่าลูซี่จะถามคำถามนั้น บางทีเธออาจไม่ได้พิจารณาคำถามนั้น แต่หลังจากหยุดชั่วคราว เธอตอบว่า “ฉันคิดว่าเธอคงไม่รู้”

ถ้าพี่สาวของเธอรู้ เธอจะไม่พอใจเธอ

เธอสัญญากับพี่สาวว่าจะอยู่ห่างจากเมืองนี้ ไปจากบุคคลนั้นจะไม่กลับมาอีก อย่างไรก็ตาม เธอผิดสัญญาและไม่รักษาคำพูด ยี่สิบปีต่อมา เธอกลับมาที่นี่อีกครั้ง

'พี่สาว ถ้าเธอรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ พี่จะเกลียดฉันไหม?’ ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น สีหน้าที่กังวลก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเอมิเลีย

ลูซี่ไม่รู้จะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง เธอมีความเฉลียวฉลาดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเอมิเลียกับนาตาลีนั้นไม่ง่ายเลย พวกเขาไม่ใช่พี่น้องกัน

ยังไงซะ ถ้าเป็นแค่พี่น้องกัน ทำไมซาเวียร์ถึงแอบเก็บรูปของเธอไว้ในหนังสือล่ะ?

มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ?

จากสัญชาตญาณของผู้หญิง ลูซี่มีความสงสัยที่คลุมเครืออยู่ในใจ แต่เธอไม่กล้าเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องจริง

ในแง่ของมโนธรรม เป็นความจริงที่นาตาลีต่อต้านความสัมพันธ์ของลูซี่กับโจเอล ทำให้เกิดปัญหามากมายสำหรับทั้งสองคน และยังทำร้ายความภาคภูมิใจในตนเองของลูซี่มานับครั้งไม่ถ้วน

อย่างไรก็ตาม ลูซี่ไม่ได้เกลียดนาตาลี เพราะแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะดูค่อนข้างใจร้าย แต่เธอก็ไม่ได้ชั่วร้าย

ถ้าเธอโหดร้ายจริง ๆ เธอสามารถใช้วิธีการต่าง ๆ มีหลายร้อยวิธีในการหยุดลูซี่กับโจเอลให้คบกัน

อย่างไรก็ตาม นาตาลีไม่ได้ทำอย่างนั้น บางที นอกจากความสงสารในใจของเธอแล้ว เธอยังถือว่าสายสัมพันธ์แม่ลูกกับโจเอลด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการทำให้สถานการณ์รุนแรงขึ้นจนไม่สามารถหวนกลับได้

ด้วยความคิดนั้น ลูซี่จึงเงยหน้าขึ้นมองเอมิเลียด้วยสายตาประเมินค่า “ฉันเชื่อว่าป้าฟอสเตอร์จะดีใจมากที่รู้ว่าพี่กลับมา”

เอมิเลียตกใจเล็กน้อย ใบหน้าของเธอซีด ตามด้วยปฏิกิริยาตื่นตระหนก หน้าผากของเธอย่น น้ำเสียงของเธอที่มีต่อลูซี่เกือบจะอ้อนวอน ขณะที่เธอพูดว่า “คุณแคทซ์ ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอได้ไหม?”

เธอยังใช้คำให้เกียรติ ซึ่งแสดงถึงความเร่งด่วนในหัวใจของเธอ

ลูซี่ไม่เห็นด้วยในทันที เธอถามว่า “มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

“อย่าบอกความจริงที่ว่าคุณเคยเห็นฉันในเมืองหลวง แล้วฉันกลับไปหาพี่สาวของฉันเอง”

ด้วยความประหลาดใจ ลูซี่ขมวดคิ้วอย่างสะท้อนกลับ

"ทำไม?" เธอถามก่อนที่จะหยุดตัวเองได้

แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเอมิเลียกับนาตาลี จากสิ่งที่เอมิเลียพูดมาก่อนหน้านี้ นาตาลีสั่งเธอไม่ให้กลับมาที่นี่เมื่อหลายปีก่อน นี่หมายความว่าจะต้องมีความพัวพันกันอย่างมากระหว่างพวกเขาทั้งสอง

ในฐานะภรรยาของโจเอล ไม่ว่านาตาลีจะอนุมัติหรือไม่ก็ตาม เธอไม่อาจเสี่ยงที่จะโกหกเธอได้ นอกจากนั้น เธอไม่ต้องการปรากฏราวกับว่าเธออยู่ข้างเอมิเลีย สิ่งนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกสะใภ้ซับซ้อนยิ่งขึ้น การกระทำของเธอมีไว้เพื่อตัวเธอเอง

ที่สำคัญกว่านั้น เธอรู้ว่าโจเอลแสร้งทำเป็นไม่สนใจความคิดเห็นของแม่ แต่ในความเป็นจริง นาตาลีอยู่ในตำแหน่งที่สำคัญมากในใจของเขา

เธอไม่ต้องการให้โจเอลถูกจับได้ว่าระหว่างแม่ของเขากับภรรยาของเขา เธอก็ไม่ต้องการให้เกิดความบาดหมางระหว่างแม่กับลูกชาย

เมื่อคิดตามแนวทางเหล่านี้ ลูซี่ก็ถอนหายใจยาว “ฉันขอโทษจริง ๆ พี่จาโร แต่นี่เท่าที่ฉันจะสัญญากับพี่ได้ ถ้าพี่…"

“พอแล้ว” เอมิเลียขัดจังหวะการพูดเพ้อเจ้อของเธอ จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นและมองลูซี่ด้วยความรู้สึกขอบคุณ

“คุณแคทซ์ ฉันเข้าใจจุดยืนของคุณ คำขอของฉันไม่สมเหตุสมผลในตอนแรก ดังนั้นฉันรู้สึกขอบคุณแล้วที่คุณยินดีจะสัญญากับฉันมากขนาดนี้ จริง ๆ"

ลูซี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก ด้านหนึ่งเธอไม่ต้องการโกหกนาตาลี แต่ในอีกทางหนึ่งเธอทำร้ายเอมิเลียได้อย่างไร

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น ลูซี่รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเธอคนนี้เป็นคนจิตใจอ่อนโยนและใจดีที่ปฏิบัติต่อทุกคนอย่างมีเมตตาเหมือนนางฟ้า เนื่องจากเธอชอบเอมิเลียมาก เธอจึงไม่อยากสร้างปัญหาให้กับเธอ

บางทีผลลัพธ์ที่ดีที่สุด แม้ว่าจะไม่มีใครอยากพูดออกมาดัง ๆ แต่เป็นการที่พวกเขาไม่อยากเจอกันอีก

เมื่อคิดอย่างนั้น ลูซี่ก็ยกข้อมือขึ้นและเหลือบมองดูเวลา เธอพูดว่า “มันดึกแล้วพี่จาโร คุณยังต้องการจะเดินไปรอบ ๆอีกไหม?”

เอมิเลียก้มศีรษะลงและไอเบา ๆ สเปนเซอร์รีบเดินมาที่โต๊ะของพวกเขาและพยุงไหล่ของเธอด้วยมือของเขา เขากล่าวว่า “มันเริ่มดึกแล้ว เธอควรกลับได้แล้ว”