ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 692

“เอมิเลียไม่เชื่อฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้กังวลขนาดนั้นเพราะฉันยุ่งมากในช่วงเวลานั้น ฉันต้องจัดการกับการเตรียมงานแต่งงานและบริษัทเพิ่งเริ่มต้น ดังนั้นฉันจึงยุ่งมาก

“เมื่อคิดถึงตอนนี้ ก็เพราะว่าตอนนั้นฉันไม่ได้ยุ่งกับเธอเลย และคิดว่าเธอจะสามารถคิดออกเองได้ซึ่งท้ายที่สุดแล้วก็คือต้นตอของปัญหา”

ซาเวียร์ไม่ได้ระบุว่าปัญหาที่ตามมาคืออะไร เขาไม่ต้องการที่จะพูดมันอีกต่อหน้าสเปนเซอร์ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะไม่พูดถึงมัน คนสองคนที่อยู่ข้างหน้าเขาก็เข้าใจ

สีหน้าของสเปนเซอร์ดูไม่พอใจมาก ในขณะที่จอห์นพยักหน้าอย่างครุ่นคิด “พูดอีกอย่างก็คือ ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความเข้าใจผิดหรอกเหรอ?”

ซาเวียร์พยักหน้า “ใช่ แต่ความเข้าใจผิดนี้เกิดจากความไม่แน่ใจของฉัน สุดท้ายฉันก็ยังถูกตำหนิอยู่ดี”

เขามองดูสเปนเซอร์และพูดว่า “ผมรู้ว่าคุณอยู่กับเธอมา 26 ปีแล้ว และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงยอมปล่อยคุณในวันนี้ ผมเป็นหนี้เธอตั้งแต่ผมไม่ได้บอกเธอให้ชัดเจน ดังนั้นตอนนี้ผมจ่ายคืนให้คุณแล้ว เราจะได้รับการพิจารณาแม้กระทั่งตอนนี้”

ใบหน้าของสเปนเซอร์ซีดเล็กน้อย และเขาก็กัดฟันแน่นหลังจากนั้นครู่หนึ่ง “คุณรู้วิธีแก้ตัวให้ตัวเองดูบริสุทธิ์จริง ๆ นะ!”

ซาเวียร์ยังคงนิ่งเงียบ เขาเหนื่อยราวกับว่าเขาไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับสเปนเซอร์อีกต่อไป เขาพึมพำคำสั่งบางอย่างกับจอห์น ก่อนจะเข็นเก้าอี้ออกไป

"คุณโนแลนไม่สำคัญว่าใครถูกหรือผิด ปล่อยให้อดีตยังคงอยู่ในอดีต เธอมีเวลาเหลือไม่มากและต้องการให้คุณอยู่ใกล้ ๆ ดังนั้น…นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้เธอได้ ดูแลตัวเองด้วย”

จากนั้นร่างของเขาก็หายไปจากทางเข้าประตู ขณะที่บอดี้การ์ดของเขาส่งเขาไปที่รถ

ในห้องนั่งเล่น สเปนเซอร์หมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้าน หลังจากได้ยินคำพูดของซาเวียร์

จอห์นเดินขึ้นไปหาเขา หมอบลงแล้วยิ้ม “ว่าไงคุณโนแลน? เราจะผ่านขั้นตอนการถ่ายโอนอุตสาหกรรมตอนนี้หรือไม่”

สเปนเซอร์มองมาที่เขาแต่ไม่ได้ปฏิเสธ ดังนั้นเขาจึงดึงตัวเองขึ้น และปล่อยให้บอดี้การ์ดทั้งสองจับตัวเขา และพาเขาออกไป

ขั้นตอนไม่ยุ่งยากและเสร็จเร็ว

จอห์นปล่อยให้สเปนเซอร์ไปตามสัญญา เขายังคงมีอารมณ์สับสนหลังจากคำพูดของซาเวียร์

เมื่อเขาไปถึงที่ซึ่งเอมิเลียและเขาพักอยู่ เขาไม่รีบร้อนที่จะเข้าไปและยืนอยู่ในสนามแทน เขามองไปที่ประตูที่ปิดอยู่ ดูเหมือนจะรวบรวมความกล้าเคาะประตูไม่ได้

จนถึงวันนี้ เขายังคงจำสิ่งที่เอมิเลียเคยพูดกับเขาได้ รวมถึงความผิดทั้งหมดที่เธอได้รับ ความผิดพลาดที่เธอทำ สิ่งที่เธอไม่เต็มใจและอดทนเงียบ ๆ

เขาเพิ่งพบเธอเมื่อเธออายุยี่สิบเท่านั้น ในเวลานั้น เธอไม่ได้ทำอะไรเลยในระหว่างงานแต่งงานของ นาตาลี ไรท์ และซาเวียร์ ฟอสเตอร์

เขาคิดเพียงว่าเธอสวยและบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ราวกับนกที่ไม่ถูกควบคุมในหุบเขา เธอดูสมบูรณ์แบบเป็นพิเศษ เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น แต่ในเวลานั้นพวกเขาไม่ได้เจอกันบ่อยนัก

เขายังไม่กล้าที่จะสารภาพกับเธอ

อย่างไรก็ตาม เอมิเลียยังคงเป็นลูกสาวคนรองของตระกูลไรท์ แม้ว่าเธอจะถูกรับอุปการะ ทุกคนรู้ดีว่าพวกไรท์มองว่าเธอเป็นลูกสาวของตัวเองเสมอ และไม่เคยยอมให้ใครมารังแกเธอ

แล้วเขาล่ะ?

ตอนนั้นเขายังเด็กมากและไม่ได้ร่ำรวย เขาเป็นคนธรรมดาที่สุดในโลก เขาไม่มีภูมิหลังทางครอบครัวที่น่าภาคภูมิใจและไม่มีทรัพย์สินทางครอบครัวอันมีค่า และเขาก็ไม่มีความมั่นใจที่จะผูกมัดกับเธอไปตลอดชีวิต

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงฝังความรู้สึกรักที่ซ่อนเร้นทั้งหมดไว้ลึก ๆ ในใจ และไม่เคยให้ใครรู้เรื่องนี้

จากนั้นงานแต่งงานก็เกิดขึ้น และเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น เขาบังเอิญรู้เรื่องนี้และพบว่าครอบครัวไรท์ล่มเรือของเธอด้วยความโกรธ

โชคดีที่เธอไม่ได้จมลงพร้อมกับเรือ เธอรอดชีวิตมาได้ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุ

อย่างไรก็ตาม แม้จะยังมีชีวิตอยู่ สำหรับเธอในตอนนั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับการตาย

หากเขาไม่ได้ช่วยเธอทันเวลาและส่งเธอไปโรงพยาบาล เธอคงจะหนาวตายเพราะอุณหภูมิที่เย็นจัดในคืนฤดูหนาว

เมื่อพวกเขารักคุณ พวกเขาจะยกคุณขึ้นสู่สวรรค์ แต่เมื่อพวกเขาไม่รักคุณ คุณก็จะต่ำค้อยกว่าโคลนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขา

พวกเขาไม่มีความเมตตาใด ๆ จริง ๆ แล้ว น่าจะเป็นพี่สาวที่ดุร้ายและโหดร้ายที่เดินอยู่หลังพ่อแม่และแอบช่วยชีวิตเธอไว้

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยกลับมาเลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่ใช่เพราะสิ่งที่เรียกว่าสัญญาใจกับพี่สาวของเธอ

เป็นเพราะผู้อาวุโสสองคนของตระกูลไรท์เสียชีวิตเมื่อปีที่แล้ว

ถ้าเธอกลับมาตอนนี้จะไม่มีใครไล่ตามสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

ช่างเป็นการวางแผนที่ดี…อะไร…แผนที่น่าขนลุก!

สเปนเซอร์ยืนอยู่ข้างนอกเป็นเวลานา นแต่ไม่กล้าที่จะเคาะประตูที่คุ้นเคย

ในที่สุดเขาก็หันหลังเดินออกไปอย่างช้า ๆ และมั่นคง

ชะตากรรมพบกันและแยกจากกัน ทุกอย่างไม่มีอะไรมากไปกว่าฝันร้ายในหัวใจของเขาเอง

ตอนนี้เขาตื่นจากความฝัน ทุกอย่างก็จบลง

...

เอมิเลียฝันตอนกลางคืน

ในความฝัน ดูเหมือนเธอจะกลับไปเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อีกครั้ง

เธอตัวเล็กและตัวเล็กกำลังนอนอยู่บนเตียงเล็กๆ ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หัวหน้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่อ่อนโยนและเปี่ยมด้วยความรักได้เข้ามาตรวจวัดอุณหภูมิของเธอและพูดว่า “ไข้เพิ่งจะลด พักผ่อนเยอะ ๆ นะ”