ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 695

“ในโลกนี้มีชายหญิงสักกี่คนที่รักกันแต่ยังอยู่ด้วยกันไม่ได้? แม้แต่สเปนเซอร์ซึ่งอยู่กับเอมิเลียมา 26 ปีแล้ว ก็ไม่สามารถเข้าไปอยู่ในใจเธอได้

“เราถือว่าโชคดีแล้ว เพราะเรารักกันและได้อยู่ด้วยกัน แม้ว่าระหว่างทางจะคดเคี้ยวมากมายตลอดทาง แต่เราไม่เคยแยกจากกันจริง ๆ

“ในอดีต เป็นเพราะความขี้ขลาดของผมที่ทำให้ความแตกแยกเกิดขึ้นระหว่างหัวใจของเรา ตอนนี้ฉันกล้าพอที่จะพูดสิ่งที่อยู่ในใจของฉัน โดยหวังว่าเราจะสามารถลบเลือดที่ไม่ดีและเชื่อมโยงหัวใจกับหัวใจได้อย่างแท้จริง แนท คุณจะยอมรับคำขอโทษของผมไหม”

เมื่อชายคนนั้นพูดจบ เขามองเธอด้วยความรักอย่างลึกซึ้ง และรอคำตอบจากเธอ

ความรู้สึกของนาตาลีนั้นซับซ้อน ขณะที่เธอรู้สึกตื้นตันใจ เธอก็รู้สึกสิ้นหวังและมีความรู้สึกผสมปนเป ดวงตาของเธอเริ่มแสบตา เธอไม่ได้มองเขา แต่เธอก็ไม่สามารถช่วยให้น้ำตาไหลได้

เมื่อเห็นเธอร้องไห้ ซาเวียร์รู้สึกเป็นทุกข์ทันที เขารีบดึงทิชชู่ออกมาเพื่อเช็ดน้ำตาของเธอ

“ที่รัก ผมขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของผม ผมไม่รู้ว่าคุณทุกข์ทรมานมากขนาดนี้ในหัวใจของคุณตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมแค่คิดว่าเรื่องนี้จะค่อย ๆ ผ่านไปตามกาลเวลา…”

ยิ่งพูดยิ่งโทษตัวเอง เขาเพียงรู้สึกว่าเขาไม่ได้ทำหน้าที่สามีอย่างเต็มที่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เขาพูดเป็นร้อยครั้งแล้วว่าเขาจะรักเธอ ดูแลเธอ และไม่ปล่อยให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานแม้แต่น้อยในชีวิต

อย่างไรก็ตาม เขาไม่รักษาคำสัญญาของเขา

นาตาลีร้องไห้ ขณะที่เธอเช็ดน้ำตาด้วยทิชชู่

หลายปีแห่งความเศร้าโศกและความคับข้องใจ ดูเหมือนจะปะทุขึ้นทันทีหลังจากได้ยินคำพูดจากใจจริงของเขา

หลังจากเวลาผ่านไปนาน ในที่สุดเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ได้ เธอพูดเสียงแหบ “เอาล่ะ ตอนนี้ฉันไม่เป็นไรแล้ว”

ซาเวียร์มองเธอด้วยดวงตาที่ร้อนระอุ

นาตาลีหันไปมองเขา เมื่อสบตากัน เธอก็สามารถมองเห็นความจริงใจและความห่วงใยของชายคนนั้นได้อย่างง่ายดาย

รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งที่อบอุ่นได้สัมผัสหัวใจของเธอในทันใด

เธอยิ้มจาง ๆ “ทุกสิ่งที่คุณพูดก่อนหน้านี้เป็นความจริงหรือเปล่า?”

ซาเวียร์พยักหน้าอย่างหนักและยกมือขวาขึ้น “ผมสาบานว่าทุกสิ่งที่ผมพูดมาจากก้นบึ้งของหัวใจ”

นาตาลีหลับตาลงและเงียบไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะยอมรับคำขอโทษของคุณ ฉันให้อภัยคุณ”

ซาเวียร์มองด้วยความตกใจทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น

จากนั้นการแสดงออกที่ไม่เคยเปลี่ยน แม้ในขณะที่จัดการกับข้อตกลงทางธุรกิจที่มีมูลค่าหลายพันล้านก็เบ่งบานด้วยความปิติยินดี เขากระโดดไปข้างหน้าและคว้านาตาลีกอดเธอแน่น เขาระบายอารมณ์และตื่นเต้น “ภรรยา ขอบคุณ”

นาตาลีตกใจกับการกระทำกะทันหันของเขา และรีบจับเขาไว้เมื่อเธอได้สติ เธออดไม่ได้ที่จะดุเขา "คุณกำลังทำอะไรอยู่? คุณบ้าหรือเปล่า? รีบกลับไปนั่ง”

อาการบาดเจ็บของซาเวียร์ยังไม่หาย และหมอได้บอกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอย่ากระทำการรุนแรงหรือเคลื่อนไหวไปมา ไม่เช่นนั้น เขาจะทำให้แผลรุนแรงขึ้นได้ง่ายและทำให้บาดแผลที่กำลังจะสมานเปิดออกอีกครั้ง

ดังนั้นในช่วงเวลานี้ แม้ว่าซาเวียร์จะพักฟื้นที่บ้าน แต่คนที่บ้านก็ระมัดระวังตัวมาก

ไม่มีใครกล้าปล่อยให้เขาเคลื่อนไหวมากนัก แม้กระทั่งตอนที่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า นาตาลีเองต่างหากที่ช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าทุกวัน เธอกลัวว่าถ้าเขาเปลี่ยนเองจะยืดแผลหรืออุบัติเหตุจะเกิดขึ้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ชายผู้นี้ตื่นเต้นมากจนไม่สนใจแม้แต่ร่างกายของเขา และเพียงแค่พุ่งตรงมาที่เธอ

นาตาลีมีความสุขแต่ทุกข์และวิตกกังวลด้วย เธอกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับอาการบาดเจ็บของเขา

ซาเวียร์ปล่อยเธอและนั่งบนรถเข็นของเขาแล้วยิ้ม "ผมสบายดี คุณไม่ต้องกังวลมาก”

โจเอลดูละครที่เล่นในทีวี มันเป็นละครไอดอลที่เป็นละครเพลง

จากนั้นเขาก็มองไปที่พ่อของเขาอีกครั้งซึ่งกำลังโอบแม่ของเขาขณะที่พวกเขาดูละครด้วยความสนใจ โจเอลรู้สึกเหมือนเขาได้เห็นความมหัศจรรย์บางอย่าง

“พี่ รีบหยิกผมที ผมคิดว่าผมฝันไป”

จอห์นไม่รีรอและหยิกเขาอย่างแรงโดยไม่ลังเล

"โอ๊ย!" โจเอลกระโดดด้วยความเจ็บปวด "พี่! ผมเจ็บนะ!”

จอห์นเหลือบมองเขาอย่างเฉยเมย “ไม่ใช่นายขอเหรอ?”

โจเอลไม่สามารถแม้แต่จะสาปแช่ง 'แม่ง! เขาโบกมือของเขา "อะไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เวลามากังวลเรื่องนี้”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ชี้ไปที่คนสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างเงียบ ๆ และกระซิบว่า “ดูพวกเขาสิ วันนี้พวกเขาไม่ว่างไปหน่อยเหรอ?”

ท่าทางของจอห์นยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ขณะที่เขาเดินเข้าไปข้างใน “มันเกี่ยวอะไรด้วย? ฉันคิดว่ามันธรรมดามาก”

เขาก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน

โจเอลรีบตะโกน “เฮ้ อย่า...”

อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไปแล้ว เสียงของพี่น้องสองคนที่คุยกันมาถึงหูของนาตาลีและซาเวียร์แล้ว

พวกเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นลูกชายของพวกเขาและพูดว่า “พวกลูกกลับมาแล้วเหรอ? ไปล้างมือเตรียมกินข้าวเย็นกัน”

จอห์นพยักหน้า และเดินไปห้องน้ำด้านหลัง