ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 697

โจเอลโบกมืออย่างแปลกประหลาด

“อย่ากังวล นอกจากนี้พ่อของผมอยู่ที่นั่น ถ้ามันเป็นสิ่งที่แม้แต่เขาไม่สามารถรับมือได้ ผมก็ไร้ประโยชน์มากกว่าที่จจะกังวล”

ลูซี่คิดเกี่ยวกับมันและตกลง ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรอีก

ในอีกด้านหนึ่ง เนลล์ได้ดูแลกิจการของบริษัทและจองตั๋วไปประเทศ F และเตรียมเดินทางไปต่างประเทศ

เมื่อกิดเดียนรู้เรื่องนี้ เขาถามว่าเธอวางแผนจะทำอะไร

เนลล์ได้หลบเลี่ยงคำถามนี้และบอกว่าไปเพื่อทำธุรกิจ ในความเป็นจริง เธอไปที่นั่นเพราะข้อตกลงที่เธอทำกับเกรกอรี เกรแฮม ถึงเวลาที่เธอจะต้องลงมือแล้ว

อย่างไรก็ตาม กิดเดียนไม่รู้เรื่องนี้

เธอไม่ได้ตั้งใจให้เขารู้เช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลลีย์และเกรแฮม นั้นละเอียดอ่อนมากในตอนนี้

ความสัมพันธ์ของเธอกับเกรกอรีเป็นเพียงเพื่อจุดประสงค์ในการทำธุรกรรมเท่านั้น และไม่เกี่ยวข้องกับตัวตนของเธอในฐานะคุณนายลีย์ ถ้ากิดเดียนรู้เรื่องนี้ คงเป็นเรื่องยากมากที่จะบอกว่าตระกูลลีย์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดทุกคนรู้ว่าตอนนี้เธอเป็นภรรยาที่แท้จริงของกิดเดียน ลีย์

อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้โดยใช้ตัวตนของคุณนายลีย์ เธอต้องใช้ตัวตนเดิมของเธอในฐานะเซเว่น

นี่คือเหตุผลที่เนลล์ไม่ได้บอกกิดเดียนเกี่ยวกับเรื่องนี้

หลังจากที่กิดเดียนได้ยินคำตอบของเธอ เขาไม่ได้พูดอะไรอีก และเพียงแค่บอกให้เธอเดินทางโดยสวัสดิภาพและโทรหาเขาเมื่อเธอถึง แล้วเขาก็ปล่อยเธอไป

เนลล์จะอยู่ที่นั่นประมาณสี่วัน ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เธอจะกลับมาในตอนบ่ายของวันที่สี่ ดังนั้นเมื่อต้องจัดกระเป๋าเดินทาง เธอจึงไม่มีอะไรมากที่จะนำติดตัวไปด้วย

เธอรีบเก็บกระเป๋าทันทีและลงไปที่ดูเจ้าวีมอนด์ตัวน้อย ที่ชั้นล่าง

เที่ยงแล้ว เด็กชายกำลังงีบหลับอยู่

เด็กอายุ 2 ขวบครึ่งดูอวบอิ่มอมชมพู ขณะหลับสนิท

เธอโน้มตัวและจูบเขาด้วยความรักบนใบหน้าเล็ก ๆ สีชมพูของเขา และกระซิบว่า “คราวนี้แม่จะเดินทางไปทำธุรกิจ ต้องฟังพ่อกับป้าที่บ้าน ตกลงไหม? อย่าซน”

เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะความผูกพันระหว่างแม่และลูกหรือเปล่า แต่คิ้วของลูกชายขยับขึ้น และปากเล็ก ๆ ของเขาก็พึมพำถึงสองครั้ง ราวกับว่าเขากำลังโต้ตอบกับเธอ เนลล์ยิ้มเมื่อเห็นสิ่งนี้

หลังจากบอกลาเจ้าวีมอนด์ตัวน้อยแล้ว เธอไปที่ห้องของ ลิซซี่ เพื่อดูเธอ

ลิซซี่โตขึ้นและสง่างามมากขึ้นเรื่อย ๆ เด็กหญิงอายุ 7 ขวบเริ่มฉายแววสวยแล้ว คิ้วหนาและตาโตของเธอก็ดูน่ารักเป็นพิเศษ

ในเวลานี้ เธอยังงีบหลับอยู่ในห้องของเธอ

อย่างไรก็ตาม เด็ก 7 ขวบและ 2 ขวบยังคงแตกต่างกัน ดูภายนอกเหมือนพวกเขาจะงีบหลับแล้ว แต่ในความเป็นจริง พวกเขาไม่ได้หลับเลย

เธอกลิ้งไปมาบนเตียงเพื่ออ่านหนังสือการ์ตูนเจ้าหญิงเรื่องโปรดของเธอ และไม่ยอมนอน

เมื่อเนลล์เข้ามา ลิซซี่ก็ถูกฝังอยู่ใต้ผ้าห่ม

ข้าง ๆ สาวใช้ที่ดูแลลิซซี่ เห็นเนลล์เข้ามา และยิ้มให้เธออย่างช่วยไม่ได้

เนลล์โบกมือขอให้สาวใช้ออกไป แล้วเธอก็นั่งลงข้างเตียง

“ลิซซี่ หลับแล้วเหรอลูก?” เธอถามเบา ๆ

ไม่มีคำตอบจากผ้าห่ม แม้ว่าจะมีส่วนนูนอยู่ตรงกลางผ้าห่มสีชมพูนุ่ม ๆ ที่ลิซซี่ซ่อนหัวไว้

เนลล์พยักหน้าอย่างหนัก “ใช่ มันสำคัญมาก พวกเขาเคยช่วยชีวิตแม่ไว้ หากไม่มีพวกเขา แม่ก็คงไม่ได้มีชีวิตอยู่ในตอนนี้”

ลิซซี่กระพริบตาราวกับว่าเธอเข้าใจอะไรบางอย่าง จากนั้นเธอก็พยักหน้า “โอเค งั้นไปก็ได้ แต่แม่ต้องกลับมาก่อนวันเกิดหนู”

เนลล์ยิ้ม เมื่อลิซซี่ตกลงในที่สุด “เอาล่ะ มาทำสัญญาพิ้งกี้กันเถอะ แม่จะกลับมาอีกแน่นอนเพื่อเราจะได้ฉลองวันเกิดของหนูด้วยกัน”

ลิซซี่สดใสขึ้นและยิ้ม แล้วเกี่ยวก้อยของเธอกับเนลล์

“เกี่ยวก้อยสัญญา คนที่พูดมุสาจะจมดิ่งลงไปในที่เลวร้าย และจะไม่ลุกขึ้นอีกเลย”

—

เนลล์ออกมาจากห้องหลังจากกล่อมลูกแล้ว

นอกประตู แนนซี่รออยู่ที่รถของเธอแล้ว

แนนซี่กลายเป็นหนึ่งในคนของเธอไปแล้วจริง ๆ เธอไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดที่กิดเดียนหามาให้เธอเท่านั้น

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอฟังแต่เนลล์เท่านั้น ไม่เหมือนเมื่อก่อน ที่เธอรายงานสิ่งที่เนลล์ทำกับกิดเดียน

นี่เป็นเหตุผลที่ เนลล์ยินดีที่จะพาเธอไปด้วยในครั้งนี้

อันที่จริงเธอไม่ได้กล้าหาญและตามอำเภอใจเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป เพราะตอนนี้เธอเป็นแม่ลูกสองแล้ว และเธอก็มีครอบครัวของตัวเองแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่คิดถึงตัวเอง แต่เธอก็ต้องคิดถึงครอบครัวของเธอ

ในโลกนี้ ความรักเป็นจุดอ่อนที่อบอุ่นที่สุดอย่างแท้จริง บางครั้งก็กลายเป็นอุปสรรคต่อผู้คน และหยุดพวกเขาจากการทำบางสิ่ง อย่างไรก็ตาม เราต้องยอมรับว่ามันเป็นสายสัมพันธ์ที่สวยงาม และดีที่สุดในโลกอย่างแท้จริง