ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 76

คำเยาะเย้ยและหัวเราะเยาะนับไม่ถ้วนเข้ามาอย่างท่วมท้น

เอมสติหลุดไปชั่วขณะเธอมองกลับไปที่ฝูงชน เธอพยายามที่จะอธิบายตัวเองอย่างไร้ประโยชน์ แต่ก็ไม่สามารถหาคำที่เหมาะสมได้

เธอหันไปหาเซลีนเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่พบว่าด้านหลังของเธอ เซลีนเกาะแขนของเจสันไม่ยอมสบตาเธอ ราวกับว่าทั้งคู่เป็นคนแปลกหน้า

เอมอยู่ในความสิ้นหวัง

"แชะ! แชะ!" ใครบางคนถือโทรศัพท์ออกมาและเริ่มถ่ายรูป

ในไม่ช้าคนอื่น ๆ อีกมากมายเริ่มที่จะถ่ายภาพของเธอ ด้วยความตกใจเอมกางแขนของเธอขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะวางมันลงบนใบหน้าของเธอ

"หยุด! อย่าถ่ายรูปฉัน! อย่า!”

“ทำไมเราจะทำไม่ได้? ข่าวที่สะเทือนโลกเช่นนี้ควรมีภาพเป็นหลักฐานไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครเชื่อว่า เมฆน้อยบนท้องฟ้าคือคุณ!”

"ใช่ถูกแล้ว! อย่าบอกนะว่าคุณยังอยากที่จะเล่นเกมส์ หลอกลวงของคุณอีกหรือ?”

ผู้คนรอบ ๆ ที่มีขีวิตครอบครัวที่ร่ำรวยเหล่านี้กำลังล้อเล่นและพยายามตามข่าวในช่วงเวลานี้ พวกเขาไม่สนใจความรู้สึกของเอมเลย

ในทางหนึ่งนี่คือการคืนทุน พวกเขาลงทุนไปมากกับเทพบุตรหญิงที่ปลอมตัวทางออนไลน์ และไม่สามารถยอมรับความแตกต่างอย่างมากในรูปลักษณ์ได้

เมื่อทุกคนถ่ายรูปเสร็จแล้ว เซลีนก็ก้าวเข้ามา

"พอ! หยุดถ่ายรูป! เอมไม่ได้ตั้งใจในสิ่งที่เกิดขึ้น เธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องเผชิญกับความยากลำบากในชีวิต คุณปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปไม่ได้หรือ?”

เมื่อเห็นว่าเซลีนก้าวขึ้นไป ในที่สุดทุกคนก็หยุด ตามความเป็นจริงพวกเขามีรูปถ่ายเพียงพออยู่แล้ว เอมสะอึกสะอื้นแล้ว ไม่มีใครสามารถทนต่อความอัปยศอดสูในที่สาธารณะได้อยู่ดี เซลีนปลอบใจเธอ

“เอมอย่าร้องไห้ ฉันขอโทษมันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด เธอจะไม่โดนทำร้ายถ้าเธอไม่ช่วยฉันไว้

เอมรีบจ้องเขม็งไปที่เนลล์อย่างไม่พอใจ เนลล์เม้มริมฝีปากอย่างถากถาง เอมโง่มากที่ไม่เห็นว่าใครเป็นผู้บงการที่แท้จริงจนถึงจุดนี้ เธอมาแล้ว!

เจสันขมวดคิ้ว

ในตอนท้ายของวันเขาไม่ต้องการให้สิ่งต่าง ๆ หลุดมือ มันเป็นวันครบรอบ 70 ปีของโรงเรียน ด้วยผู้นำที่หลากหลายทั่วทั้งโรงเรียนและเขตใกล้จะมาถึงในไม่กี่นาทีนี่ไม่ใช่เรื่องที่น่าสังเกต

ดังนั้นเขาจึงใช้มาตรการด้วยมือของเขาเองและสลายฝูงชน ในขั้นตอนนี้ทุกคนรู้ว่าการแสดงจบลงแล้ว ที่นี่ไม่มีอะไรให้ดูอีกแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไปตามทางของพวกเขาโดยไม่มีคำพูด

เซลีนเสนอคำปลอบโยนให้กับเอมก่อนจะสั่งให้มีอา และลิลี่พาเธอไปที่ห้องพักชั้นบนเพื่อพักผ่อน

หลังจากที่ทุกคนจากไปในที่สุด เซลีน ก็หันไปจ้องที่ เนลล์

“พี่คะ พี่มีความสุขที่ได้แกล้งคนอื่นให้บ้าคลั่งใช่ไหม?!” เนลล์เลิกคิ้ว เธอจ้องกลับไปที่ เซลีนด้วยสีหน้าขบขัน

“เธอกำลังบอกว่าฉันเป็นคนเริ่มหรือเปล่า?”

“ฉันยอมรับว่าคำพูดของมีอาและลิลี่กำกวม แต่ฉันไม่ได้อธิบายแทนพี่? ทำไมพี่ต้องก้าวร้าวขนาดนั้น และยังรุกรานเอม? พี่ไม่รู้เหรอ? เธอไม่ได้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและเอาแต่ออนไลน์เพื่อหารายได้ทำไมคุณต้อง ... ”

“เธอยังไม่อยากเป็นเจ้าของมันเหรอ? ถ้าเธอลืมเขาไปแล้วจริง ๆ ทำไมคุณถึงแต่งตัวมาโดยที่ไม่รู้ว่าเขาจะเข้าร่วมในคืนนี้? อย่าคิดว่าฉันเป็นคนโง่! ฉันรู้ว่าคุณยังไม่ลืมเขา!

“คืนนี้ฉันจะให้เธอหวนนึกถึงฝันร้าย! ฉันจะทำลายชื่อเสียงความมั่นใจ ... ทุกสิ่งที่เธอสร้างมาตลอดห้าปีที่ผ่านมา เธอจะจบลงเหมือนเมื่อห้าปีที่แล้วผู้แพ้ที่น่าสมเพช!”

ในที่สุดความโกรธและความหึงหวงที่ถูกกักขังอยู่ที่หน้าอกของเธอก็ค่อย ๆ คลายตัวลง เซลีนจ้องมองแผ่นหลังเธอด้วยความมั่นใจ ดวงตาของเธอสังเกตเห็นความยินดีและความหยิ่งผยองของผู้ชนะ

เนลล์จ้องมองเธออยู่นานก่อนจะส่ายหัวช้า ๆ เธอแสดงความเห็นใจอย่างสุดซึ้ง

“เซลีน เจนนิงส์ เธอไร้เดียงสาเกินไป! ดังนั้นเธอวางแผนที่จะทำให้เกิดเสียงโวยวายต่อหน้าสาธารณชนเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้วในเสนอราคาเพื่อประณามฉันนอกเหนือจากการลาออก?” เนลล์โพล่งอย่างเย็นชา

“เธอมี แต่ตัวเองที่ต้องตำหนิ! อะไรทำให้เธอกล้ามาที่นี่ในวันนี้” เนลล์ยิ้ม

“ทำไมฉันจะไม่มี” หัวใจของเซลีนดิ่งลง

“เธอหมายถึงอะไร”

“ ฮ่า! อ่าไม่มีอะไร ใบหน้าที่ดูมั่นใจบนใบหน้าของเธอ ทำให้ฉันรู้สึกดีจริง ๆ” รูม่านตาของเซลีนขยายออก

เนลล์เข้ามาใกล้เธออีกก้าวแล้วพึมพำ

“เธอแน่ใจจริง ๆ หรือว่าเอกสารที่ขโมยจากคอมพิวเตอร์ของฉันเมื่อห้าปีก่อนเป็นต้นฉบับจริง ๆ?”