ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 844

ในวันข้างหน้าเกรกอรีจะหลอกใช้วิกกี้เหมือนกับที่เขาทำกับยูเลียนา เพื่อให้ตัวเขาเองได้ในสิ่งที่เขาต้องการแบบนี้หรือเปล่า?

เมื่อเขากล้าที่จะฝ่าฝืนหลักการของเขาเป็นครั้งแรก เขาก็จะทำลายหลักการของเขาเป็นครั้งที่สอง จากนั้นเขาก็จะทำมันต่อ ๆ ไปอีกจนนับครั้งไม่ถ้วน

วิกกี้ไม่กล้าที่จะจินตนาการต่อ เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปในอนาคต

เธอรู้สึกซับซ้อนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ดังนั้นเธอจึงกินอะไรได้ไม่มากในช่วงกลางวัน

เธอเคยคิดที่จะห้ามเกรกอรี

แต่นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่า ยูเลียนาเต็มใจที่จะทำแบบนั้นแล้ว เกรกอรีเองก็อาจจะไม่ได้ซาบซึ้งในการปรากฏตัวของวิกกี้เลยก็ได้ ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่สามารถไปงานแต่งงานของฮัดสันได้โดยที่ไม่มีบัตรเชิญ

วิกกี้จึงเลิกคิดแบบนั้น

หลังจากที่เธอรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ เธอก็ชวนมัสซิโมมาพูดคุยด้วย

วิกกี้กำลังดื่มชาอยู่ที่ลานหลังบ้าน ตอนที่มัสซิโมมาถึง

เมื่อเธอเห็นมัสซิโมกำลังเดินมา เธอก็โบกมือให้เขา “มาชิมชาที่ฉันเพิ่งจะชงเสร็จใหม่ ๆ กันเถอะ”

มัสซิโมส่งยิ้มขณะที่กำลังเดินเข้าไปหาเธอ หลังจากที่เขานั่งลง เขาก็หยิบชาที่วิกกี้เทให้เขาขึ้นมาจิบ

“ไม่เลวเลยหนิ ฝีมือการชงชาของเธอยังดีเหมือนเดิม”

วิกกี้ยิ้มออกมา

เธอคิดไม่ออกเลยว่าทำไมเกรกอรีถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ นั่นคือเหตุผลที่เธอชวนมัสซิโมมาพูดคุยด้วยเพื่อหาคำตอบ

เธออยู่ในคุกมาสี่ปี ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่รู้ว่าตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมา เกรกอรีต้องเจอกับอะไรมาบ้าง

แต่มัสซิโมกลับแตกต่างออกไป

ตระกูลโนแลนเป็นกลุ่มธุรกิจที่เที่ยงตรง ซึ่งแตกต่างจากตระกูลเกรแฮมด้วยสิ้นเชิง

แต่ไม่ว่ายังไงมัสซิโมและเกรกอรี ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกันและกันตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก รู้แบบนี้แล้ว มันคงจะไม่เป็นการโอ้อวดเกินไป ที่จะเรียกพวกเขาว่า สองพี่น้องฮาร์คอร์

ในตอนนั้นเธอไม่เชื่อว่ามัสซิโมจะไม่รู้อะไรเลย ว่าทำไมเกรกอรีถึงได้ตัดสินใจทำอะไรแบบนั้น

ขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ ดวงตาของเธอก็หม่นหมองลง

มัสซิโมรู้ว่าวันนี้เกรกอรีไม่ได้อยู่ที่บ้าน และเขาก็ยังรู้อีกด้วยว่าวิกกี้จะเรียกให้เขามาหาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

หลังจากดื่มชาเสร็จแล้ว เขาก็รีบตรงเข้าประเด็นทันที “บอกฉันสิ ว่าเธออยากจะรู้เรื่องอะไร?”

วิกกี้มองมาที่เขาด้วยท่าทางเคร่งขรึม ก่อนจะถามว่า “นายรู้ได้ยังไงว่าที่ฉันชวนนายมาที่นี่เพราะว่าฉันอยากรู้อะไรบางอย่าง?”

มัสซิโมหัวเราะออกมาอย่างไม่ใส่ใจ

“ทั้งเธอและเกรกอรีมีนิสัยแบบเดียวกัน พวกเธอทั้งสองคนจะไม่มีวันแสดงความสนใจกับใครสักคน เว้นแต่ว่าจะมีเรื่องที่อยากจะรู้อยู่ในใจ ถ้าฉันไม่มีอะไรที่เธอต้องการ เธอจะไม่โทรเรียกให้ฉันมาหาแบบนี้หรอก”

เขาหยุดพูดครู่หนึ่ง ก่อนจะคาดเดาด้วยความกระตือรือร้น “เรื่องของเกรกอรีใช่ไหม?”

วิกกี้ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไรกับเขาอยู่แล้ว เธอจึงพยักหน้ารับ

สีหน้าของมัสซิโมกลายเป็นเคร่งขรึมในทันที

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา

“เรื่องระหว่างเรามันช่างน่าอึดอัดจริง ๆ คนหนึ่งก็พี่ชายของฉัน อีกคนก็เพื่อนของฉัน ถ้าเธอถามอะไรที่ฉันไม่สะดวกจะพูด ฉันควรจะตอบเธอดีรึเปล่า? เพราะฉันอาจจะทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรู้สึกไม่พอใจก็ได้”

แต่วิกกี้กลับไม่ได้รู้สึกอะไร เมื่อได้ยินคำตอบของเขา ตรงกันข้าม เธอกลับมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ

“นี่นายกำลังสื่อให้เห็นว่าเขากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับฉันอยู่หรือเปล่า?”

มัสซิโมชะงักไปด้วยความตกใจ

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กลับมารู้สึกตัว และเริ่มหัวเราะออกมา

เขาชี้ไปที่วิกกี้พลางส่ายหัว จากนั้นเขาก็หัวเราะ “เธอนี่ยังฉลาดเหมือนเดิมเลยนะ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำเลย แต่เธอก็สามารถหาคำตอบได้โดยการเดาใจของฉัน”

เขาหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะแสดงสีหน้าเคร่งขรึมออกมาแล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเกรกอรีหรือเปล่า?”

“ทุกคนคิดว่าในที่สุดพวกเขาจะได้พบกับความสงบสุขหลังจากจบสงคราม”

“แต่กองทัพทหารมังกร กลับถูกโจมตีโดยไม่คาดคิดหลังสงครามจบได้เพียงไม่นานนัก”

“ฝ่ายที่เข้าโจมตีมีพลังอำนาจมากมาย และโอกาสก็อยู่ในมือของพวกเขา หากการจู่โจมนั้นเกิดขึ้นก่อนสงคราม กองทัพทหารมังกรก็คงไม่มีอะไรที่จะต้องกลัว แต่ทว่ากองทัพทหารมังกรได้รับบาดเจ็บสาหัสหลังจากสงครามมาแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถทนต่อการถูกโจมตีอีกครั้งได้”

“กองทัพทหารมังกรอยู่ในจุดที่อ่อนแอที่สุด ฝ่ายตรงข้ามที่รู้ดีอยู่แล้วว่ากองทัพทหารมังกรไม่สามารถฟื้นตัวจากสงครามครั้งก่อนได้ทันอย่างแน่นอน ดั้งนั้นพวกเขาจึงใช้โอกาสนี้โจมตีกองทัพทหารมังกร”

“ในที่สุด กองทัพทหารมังกรก็ถูกฉีกออกจากกันเป็นชิ้น ๆ”

“แม้จะอยู่ภายใต้การแนะนำของเกรกอรี ซึ่งทำให้กองกำลังที่เหลือมีความมั่นคงเหลืออยู่ แต่สงครามก็ยังคงสร้างความเสียหายอย่างมากต่อกองทัพทหารมังกร ด้วยเหตุนี้ กองทัพทหารมังกรจึงยังคงไม่สามารถฟื้นคืนได้จนถึงในตอนนี้”

“ส่วนเกรกอรีเป็นคนแบบไหนน่ะเหรอ?”

“เขาเป็นคนประเภทที่ไม่ยอมให้ตัวเองต้องทนทุกข์อยู่ในความเงียบได้”

“เขาแอบไปรู้มาว่า การถูกโจมตีในครั้งนั้นเป็นคำสั่งของใครบางคน”

“ดังนั้น เขาจึงส่งสายลับไปตามสืบอย่างลับ ๆ และในที่สุด เบาะแสก็ได้ชี้ไปที่ตระกูลฟลินเดอร์”

“แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เพราะแม้แต่ตัวของเกรกอรีเอง ก็ยังไม่แน่ใจว่าคำพูดของเขานั้นจะเป็นความจริง ทั้งหมดที่เขารู้ก็คือคนของตระกูลฟลินเดอร์ได้บุกรุกอาณาเขตของตระกูลเกรแฮม”

“หากเขาไม่หาวิธีแก้แค้นให้เร็วที่สุด เขาก็จะหมดหนทางหนี”

“เขาไม่ได้คิดถึงแค่ตัวเขาคนเดียวเท่านั้น เพราะเขายังต้องคำนึงถึงความเป็นอยู่ของสหายนับพันที่ยังคงติดตามเขาอยู่ด้วยเหมือนกัน”

“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่จะต้องเข้ายึดครองตระกูลฟลินเดอร์” มัสซิโมถอนหายใจออกมา หลังจากที่เขาพูดจบ

เขามองไปที่วิกกี้และพูดว่า “ฉันรู้ว่าเธอใช้ชีวิตมาอย่างยากลำบากตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมา แต่เกรกอรีก็ยากลำบากไม่แพ้กัน เขาไม่เพียงแต่โดนลอบสังหารมาหลายต่อหลายครั้งเท่านั้น แต่เขายังคงต้องทำงานอย่างหนักเพื่อจัดการเรื่องธุรกิจของเขาอีกด้วย

“พวกตระกูลฟลินเดอร์ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด พวกมันอาจจะโปร์ไฟล์ต่ำ แต่พวกมันอาจจะแข็งแกร่งกว่าต้นชงโคก็เป็นได้ กองทัพทหารมังกรอาจจะยังคงมีอำนาจไปพร้อม ๆ กับตระกูลเกรแฮมจากประเทศจีน แต่เมื่อเปรียบเทียบกับตระกูลฟลินเดอร์ที่มีประวัติมานับพันปี พวกเขาถือว่ามีอำนาจน้อยกว่ามาก

“วิก เธอเคยเห็นต้นไม้ที่มีอายุร้อยปีมาก่อนไหม? ต้นไม้อายุร้อยปีอาจดูเหมือนต้นไม้ธรรมดาที่มีลำต้นหนากว่าต้นอื่นเล็กน้อย แต่เมื่อไหร่ที่พายุได้พัดโหมกระหน่ำเข้ามา เธอจะรู้ว่าต้นไม้อื่น ๆ ทั้งหมดจะล้มลง แต่ต้นไม้ที่มีอายุร้อยปี จะเป็นต้นไม้เพียงต้นเดียวที่ยังคงยืนอยู่”