ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 872

วิกกี้ขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเธอก็สังเกตเห็นว่าเกรกอรีกำลังกวักมือเรียกฮาโรลด์ ที่ยืนอยู่ออกไปไม่ไกลมากนัก

ฮาโรลด์มอบสิ่งของนั้นให้กับเกรกอรีในทันที

เมื่อเกรกอรีได้รับของสิ่งนั้นมา เขาก็ยื่นมันให้กับวิกกี้ "เธอดูนี่สิ"

วิกกี้ได้ของสิ่งนั้นมาภายในชั่วพริบตา มันคือแผนที่

เกรกอรีกล่าวว่า “แผนที่นี้ถูกสักไว้บนหลังของเขา เราไม่สามารถบอกได้ในตอนแรกว่ามันคืออะไร แต่ฮาโรลด์เป็นคนเชื่อมโยงโครงร่างของรอยสักนี้เข้าด้วยกัน เราได้รับแผนที่นี้มาหลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว และก็พบว่ามีคนที่มีรอยสักแบบเดียวกันกับเขา”

วิกกี้ขมวดคิ้ว พลางตรวจดูลายเส้นพวกนี้ก่อนจะถามว่า “สถานที่บนแผนที่นี้คืออะไร?”

เกรกอรีส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“ไม่รู้? นั่นก็แปลว่ามันไม่ใช่ข่าวดี” เธอรู้สึกไม่พอใจ

เกรกอรีหัวเราะออกมาเบา ๆ “นี่มันคงจะไม่ใช่ข่าวดีแน่ ๆ ถ้าเรารู้เบาะแสแค่นั้น แต่บังเอิญว่าฉันรู้สึกว่ามันดูคุ้น ๆ เมื่อตอนที่ฮาโรลด์ได้เอาแผนที่นี้มาให้ ฉันจึงเอามันมาเปรียบเทียบกับหยกที่เราได้รับมาจากการประมูล เธอลองเดาดูสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

วิกกี้มองหน้าเขาด้วยความงุนงง

เขาหยิบหยกจากด้านข้างออกมา แล้วยื่นมันให้กับเธอ “ลองวางมันไว้ข้าง ๆ กันดูสิ และดูผลลัพธ์ของมันด้วยตาของเธอเอง”

วิกกี้รับหยกมา แล้ววางมันลงบนกระดาษเพื่อเปรียบเทียบ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ต้องรู้สึกประหลาดใจ เมื่อพบว่าแผนที่ที่วาดอยู่บนกระดาษนั้นตรงกับลวดลายบนหยกทุกประการ

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เกรกอรีอธิบายให้เธอฟังอย่างจริงจังว่า “ฉันสงสัยว่าลวดลายบนหยกนั้นจะไม่ใช่งานเขียนธรรมดาเท่านั้น แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของแผนที่ขนาดใหญ่”

“การค้นคว้าของเราก็ยังไม่ได้ข้อสรุปที่แท้จริงว่า หยกเหล่านี้มีอยู่สิบสองชิ้นจริงหรือไม่? บางทีแต่ละชิ้นอาจจะมีรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป ซึ่งแสดงให้เห็นถึงส่วนของแผนที่ต่าง ๆ เราสามารถรวมแผนที่ทั้งหมดเข้าด้วยกันได้ ถ้าเรารวบรวมหยกได้ทั้งสิบสองชิ้น และค้นหาสิ่งที่เราต้องการจริง ๆ”

วิกกี้หรี่ตาลง เธอรู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะหลุดมือไป เธอหันไปหาเกรกอรีแล้วถามว่า “แต่ทำไมเขาถึงมีรอยสักบนหลังของเขา? เขาไม่กลัวว่าเราจะรู้เหรอ?”

เขาส่ายหัว “เรื่องนี้ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่อย่างน้อยมันก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าเขาโกหกเรา และเขาก็ไม่ได้พูดความจริงออกมาทั้งหมด”

วิกกี้ขมวดคิ้ว

กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนมาถึงตอนนี้ เธอก็มีความคิดแบบเดียวกัน

แม้ว่าเทอร์เรนซ์จะรู้สึกไม่พอใจกับสถานะที่เป็นอยู่ ที่เกรกอรีได้มอบให้กับพวกเขา แต่เขาก็ไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้ เพราะไม่อย่างนั้นพวกเขาจะต้องโดนเกรกอรีโกรธเคือง

สิ่งนี้ทำให้เทอร์เรนซ์ ได้ไปทำข้อตกลงกับคนเหล่านั้น และทำในสิ่งที่พวกเขาสั่งให้สำเร็จ เพื่อแลกกับเงินและอำนาจ

หากความจริงเป็นดังที่กล่าวเอาไว้ แล้วรอยสักบนหลังของเขามันหมายความว่าอะไร?

เขาอาจจะไม่รู้เรื่องรอยสักเลยก็ได้ ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงได้ยอมให้สักลายแปลก ๆ บนร่างกายของเขา?

ในทางกลับกัน ถ้าหากว่าเขารู้อยู่แล้ว แสดงว่าเทอร์เรนซ์ทำเรื่องนี้มานานแล้ว

เป็นไปได้ไหม ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูด เขาอาจจะตกลงที่จะทำเรื่องเหล่านั้นเพราะเขามีเจตนาอื่นอยู่ภายในใจ

คนพวกนั้นอาจจะไปเจอเขาโดยบังเอิญ หรือบางทีอาจจะเป็นแค่ความพยายามของเทอร์เรนซ์ที่จะหลอกลวงทุกคน

หรืออันที่จริงแล้ว เทอร์เรนซ์อาจจะเป็นคนที่อีกฝ่าย ส่งมาสอดแนมเกรกอรีตั้งแต่แรกแล้ว?

วิกกี้ก็ไม่รู้ หรือเธอแค่ไม่แน่ใจ แต่สิ่งหนึ่งที่จริงแท้แน่นอนก็คือ เรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนั้น มันช่างซับซ้อนเกินกว่าจะเข้าใจได้

แม้ว่าหลายคนจะรู้จักหยกอาถรรพ์กันอยู่แล้ว แต่ก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้เห็นลวดลายบนหยกด้วยตาของพวกเขาเอง

เธอสงสัยว่าคน ๆ นี้ ไปเจอกับรวดลายเหล่านี้ได้อย่างไร ถึงได้มีรอยสักอยู่บนหลังของเขาด้วย

แอนเดรียเหลือบมองเธอและยิ้มออกมา “คุณวิกกี้คะ คุณคุยกับนายน้อยเรื่องอะไรเหรอคะ?”

วิกกี้หันกลับมามองหน้าเธอ พลางหัวเราะออกมาเบา ๆ “ถามทำไมเหรอ?”

"อ่อ ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่อยากรู้เฉย ๆ" ดวงตาที่กะพริบปริบ ๆ ของเธอ ทำให้รู้ว่าเธอมีนิสัยขี้นินทา

วิกกี้รู้สึกอึดอัดแปลก ๆ จากสายตาของเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่สายตาของหญิงสาวที่มองมานั้น ดูเหมือนจะมีอย่างอื่นแอบแฝง

วิกกี้ยกแขนขึ้น และเคาะหัวของแอนเดรียเบา ๆ ก่อนจะดุเธอว่า “อย่ารีบด่วนสรุปสิ!”

หลังจากหยุดนิ่งไปชั่วคราว วิกกี้ก็หันไปหาแอนเดรีย พลางเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “แล้วเธอล่ะ? วันนี้เห็นเธอคุยอยู่กับโจนาธาน รู้จักกันมานานแล้วเหรอ?”

ใบหน้าของแอนเดรียแดงก่ำขึ้นมาอย่างรวดเร็ว กับคำถามที่สอดรู้สอดเห็นของวิกกี้ เธออ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ก่อนจะพูดออกมาว่า “คือว่าเราเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานค่ะ”

วิกกี้ส่ายหัว “ทำไมฉันถึงได้เห็นว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้นล่ะ? ดูจากความสนิทสนมของเธอและเขาแล้ว เหมือนจะรู้จักกันมานานแล้วเลยนะ”

ผิวหน้าของแอนเดรียเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกวิตกกังวล แต่ก็ไม่สามารถหาคำที่เหมาะสมมาอธิบายได้

สักพักเธอก็ยอมจำนน “คุณวิกกี้คะ เลิกล้อฉันเล่นเถอะค่ะ ฉันกับพี่โจนาธาน เรามาจากที่เดียวกัน ฉันคิดว่าเราเป็นพี่น้องกันค่ะ เราแค่พูดคุยกันเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราค่ะ”

ความรู้สึกผิดหวัง ฉายแววขึ้นมาในดวงตาของเธอ

วิกกี้เป็นคนฉลาด และแม้ว่าแอนเดรียจะพยายามซ่อนความรู้สึกของเธอเอาไว้อย่างเต็มที่ แต่วิกกี้ก็สามารถดูออก ได้เพียงแค่การชำเลืองมองเพียงครั้งเดียว

วิกกี้เลิกหยอกล้อเธอ แล้วกลับมามีสีหน้าเคร่งขรึม เมื่อมองไปที่แอนเดรีย เธอถามอย่างจริงจังว่า “เธอสองคนยังไม่ได้คบกันอีกเหรอ? หรือว่าเธอชอบเขา แต่เขาไม่รู้?”

มาถึงตอนนี้ใบหน้าของแอนเดรียก็แดงก่ำขึ้นไปอีก