ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 883

อย่างไรก็ตาม เกรกอรีจะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน

เขายังคงส่งคนออกไปค้นหาวิกกี้และแอนเดรียต่อไป ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ได้ตามหาเบาะแสผ่านช่องทางอื่น ๆ

วิกกี้หายตัวไปโดยที่ไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในที่เกิดเหตุ และถึงแม้ว่าเขาจะโกรธ แต่เขาก็ไม่ได้กังวลมากเกินไป เพราะเขารู้ดีว่ามีคนสองฝ่ายที่ต้องการตัวเธอ และเนื่องจากว่าเธอถูกลักพาตัวไป แต่ไม่ได้ถูกฆ่าทั้ง ๆ ที่พวกเขามีโอกาส ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเธอน่าจะปลอดภัย

บรรยากาศภายในคฤหาสน์ยังคงหนักอึ้ง ทุกคนสัมผัสได้ถึงความโกรธของเกรกอรี

บอดี้การ์ดหลายคนที่พาพวกเธอออกไป และมีหน้าที่คุ้มกันเธอรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก พวกเขารู้ดีว่าที่วิกกี้หายตัวไปเป็นเพราะความประมาทเลินเล่อของตัวเอง

และในตอนนี้ พวกเขาก็ได้รับการลงโทษแล้ว

ในบรรดาบอดี้การ์ด คนที่รู้สึกแย่ที่สุดคือโจนาธาน เขาไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะประมาทจนทำให้เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น เขานึกถึงใบหน้าที่ใสซื่อของแอนเดรีย และความไว้วางใจที่วิกกี้มีต่อเขา ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอทั้งสองคนจริง ๆ เขาก็คงจะไม่สมควรได้รับอะไรมากไปกว่าความตาย

การค้นหาอย่างเข้มข้นยังคงดำเนินต่อไป

ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อวิกกี้ตื่นขึ้นมา เธอก็พบว่ามันเป็นเวลากลางคืนแล้ว สภาพแวดล้อมนั้นมืดสนิท มือและเท้าของเธอถูกมัดเอาไว้ ปากของเธออัดแน่นไปด้วยเศษผ้าและแม้แต่ตาของเธอก็ยังถูกผ้าคลุมเอาไว้

เธอดิ้นรนโดยไม่รู้ตัวเมื่อเธอตื่นขึ้นมา แต่แล้วเธอก็หยุดเคลื่อนไหวทันที เมื่อเธอตระหนักได้ถึงสถานการณ์ในตอนนี้

สัญญาณเตือนภัยดังขึ้นภายในหัวของเธอ

สถานที่นี่คือที่ไหน?

เธออยู่ที่ไหน?

เธอรู้สึกปวดหัวและที่หลังคอของเธอก็รู้สึกเจ็บปวดมากเช่นกัน เธอจำขึ้นได้ว่าเธอได้พาแอนเดรียไปเข้าห้องน้ำ จากนั้นเธอก็ล้มลง

นี่มัน…เรื่องบ้าอะไรกัน!”

ถึงแม้ว่าเธอจะยังคงอ่อนแออยู่ แต่ด้วยทักษะของเธอ มันก็ไม่ควรจะเป็นไปได้ที่จะมีใครสามารถล้มเธอได้ด้วยการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะโจมตีเธอจากด้านหลังก็ตาม เธอมีความมั่นใจในความตื่นตัว และสัญชาตญาณที่เธอฝึกฝนมานานหลายปี

แต่แล้วคราวนี้เธอกลับถูกจับได้

เธอล้มตัวลงนอนกับพื้นและหวนนึกถึงรายละเอียดทั้งหมดในช่วงเวลานั้นอย่างรอบคอบ และก่อนที่เธอจะหมดสติ เธอก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายของเธอ

เธอรู้สึกเวียนหัว จนทำให้การตอบสนองของเธอช้าลง

เธอไม่ควรจะดื่มไวน์แก้วนั้น

เพราะไวน์เพียงแค่นั้นไม่สามารถทำให้เธอเมาได้ แต่เธอก็บอกไม่ได้ว่ามีอะไรผิดปกติอยู่ในไวน์ของเธอหรือเปล่า

มันเป็นเรื่องที่น่าแปลก

เมื่อตอนที่เธออยู่ในองค์กรนกหงส์หยก เธอได้ผ่านการฝึกฝนร่างกายของเธอให้มีภูมิต้านทานต่อยาต่าง ๆ เพื่อเป็นการป้องกันตัวเอง หรือใครที่ไม่สามารถสร้างภูมิคุ้มกันได้ด้วยตัวเอง พวกเขาจะถูกฉีดยาแทน ดังนั้น ถึงแม้ว่าจะมีใครวางยาเธอ แต่พวกเขาก็ไม่น่าจะทำมันสำเร็จ

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

วิกกี้รู้สึกสับสน แต่เธอก็ไม่สามารถค้นหาคำตอบได้ ดังนั้นเธอจึงหยุดคิด

หลังจากดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็พบว่าเชือกที่มือและเท้าของเธอถูกมัดอย่างแน่นหนา มันไม่ใช่แบบธรรมดา แต่มันมีปมพิเศษ

ถ้าหากว่าเธอไม่ดิ้นรนเธอก็จะไม่เป็นอะไร แต่ถ้าหากว่าเธอทำ ปมก็จะถูกผูกแน่นขึ้นและแน่นขึ้น จนในตอนนี้ เธอรู้สึกราวกับว่า เชือกกำลังจะเจาะเข้าไปในเนื้อของเธอแล้ว

เจนนี่ตายไปแล้วเพราะเธอ และเพราะเธอเห็นแอนเดรียเป็นเหมือนน้องสาวของเธอ ดังนั้นวิกกี้จึงปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี

เธอกำลังพาแอนเดรียไปสู่ชะตากรรมที่น่าโศกเศร้าหรือเปล่า?

ไม่! เป็นไปไม่ได้!

เธอจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก!

เมื่อคิดเช่นนั้น วิกกี้ก็เริ่มเขยิบไปข้างหน้าทีละนิด

เธอไม่รู้ว่าในตอนนี้เธออยู่ที่ไหน แต่เธอสัมผัสถึงพื้นไม้ที่เปียกได้ เธอจึงได้รู้ว่าเธออาจจะอยู่ในบ้านไม้

เธอพยายามสำรวจสภาพแวดล้อมของสถานที่ แต่มือและเท้าของเธอถูกมัดไว้แน่นจนเธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่ว ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงอาศัยขาของเธอ และเขยิบออกไปทีละนิด

ผ่านไปครู่หนึ่ง วิกกี้ก็ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ จากนั้นเธอก็มาถึงที่กำแพง เชือกที่ข้อมือและข้อเท้าของเธอแน่นขึ้นในขณะที่เธอพยายามขยับตัวไปมาจนเกือบจะทำให้เลือดออก

เธอยังคงไม่รู้ว่าเธอสัมผัสเข้ากับอะไร ดังนั้นเธอจึงพยายามต่อไป

ผ่านไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นในทันใด เธอสัมผัสได้ถึงร่องรอยขนาดใหญ่ และถ้าหากว่าเธอเดาไม่ผิด สิ่งนั้นมันควรจะเป็นประตู

มันเป็นความโชคดีของเธอ!

หัวใจของวิกกี้เต้นแรง เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนและคลำประตูไปเรื่อย ๆ

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็แตะเข้าที่ลูกบิดประตูที่อยู่ด้านหลังของเธอ