ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 893

หลังจากที่เกรกอรี เกรแฮม ออกคำสั่งเสร็จ เขาก็หันหลังเดินออกไป

แต่ทว่าลูเซียสได้เตรียมการนี้มาเป็นอย่างดีแล้ว ดังนั้นเขาจะถูกแกะรอยโดยพวกเขาอย่างง่ายดายได้อย่างไร?

เส้นทางของพวกเขาหายไปกลางทาง

ภายใต้ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่แห่งนี้ เกรกอรีจะเจอร่องรอยของพวกเขาได้อย่างไร?

เกรกอรีทุบแจกันด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านจากความโกรธ

ในที่สุดเขาก็แน่ใจว่าวิกกี้ อยู่ในกำมือของสมาคมจีนแล้ว

แววตาของเขาหม่นหมองลง

พวกเขาสามารถหนีได้ แต่ว่าพวกเขาไม่สามารถซ่อนตัวได้! พวกเขาคิดว่าพวกเขาสามารถหนีไปได้ง่าย ๆ อย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?

เขารีบรวบรวมพล และไปที่ก่อตั้งของสมาคมจีน ณ ประเทศเอฟในทันที

ในอีกด้านหนึ่ง

เมื่อวิกกี้ฟื้นขึ้นมา เธอก็พบว่าตัวเองกำลังอยู่บนรถที่กำลังแล่นอยู่

มันไม่ใช่รถขนาดเล็ก แต่เป็นรถบรรทุกขนาดใหญ่

เธอนอนอยู่ด้านหลังของรถบรรทุกกับเบาะรองนั่งสองอัน อาจเพราะประตูถูกปิดอยู่ รอบตัวของเธอจึงมืดสนิท มีเพียงรอยร้าวที่ประตูเท่านั้น ที่พอจะทำให้เธอมองเห็นแสงสว่างที่อยู่ข้างนอกได้

วิกกี้ตกใจมาก เธอรีบลุกขึ้นนั่งในทันที

เมื่อเธอลุกขึ้นนั่งได้แล้ว เธอก็รู้ว่ามือและเท้าของเธอกำลังถูกมัดเอาไว้อยู่

เหมือนกับว่าพวกเขาได้ผูกเงื่อนตายกับเธอ เพราะยิ่งเธอดิ้นรนมากเท่าไร มันก็ยิ่งรัดแน่นมากขึ้นเท่านั้น

วิกกี้รู้สึกแย่จนเธอไม่อยากจะดิ้นรนอีกต่อไป เธอพิงผนังรถบรรทุก พลางทำหน้าเฉื่อยชา และเฝ้านึกถึงภาพเหตุการณ์ก่อนที่เธอจะสลบไปในก่อนหน้านี้

ในตอนนั้น มีใครบางคนจากภายนอกกำลังบุกเข้ามา ในเวลาเดียวกันกับที่เธอก็พยายามที่จะหลบหนีออกไป

แต่เธอก็ไม่ทันได้คาดคิดมาก่อนว่า ลูเซียสจะจับตัวแอนเดรียเอาไว้ และข่มขู่เธอด้วยชีวิตของแอนเดรีย

เธอรู้ว่าคนที่อยู่ข้างนอก ไม่สามารถเข้ามาช่วยเธอได้อย่างทันท่วงทีแน่ ๆ ซึ่งเธอเองก็ไม่อาจทนเห็นแอนเดรียได้รับบาดเจ็บได้เช่นกัน เธอจึงแสร้งทำเป็นประนีประนอม และตกลงที่จะแลกเปลี่ยนตัวเองกับแอนเดรีย

แน่นอนว่าเธอได้คิดทางหนีทีไล่ที่จะออกไปจากที่นี่แล้ว เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของศัตรูในเวลานี้เป็นอันขาด

ดังนั้นเธอจึงแสร้งทำเป็นตามน้ำไปก่อน แต่ในความเป็นจริง เธอได้เตรียมแผนการที่จะช่วยเหลือแอนเดรียเอาไว้อยู่แล้ว เธอเพียงแค่รอเวลาที่จะได้เข้าประชิดตัวเขาเท่านั้น

ในความเป็นจริง สิ่งที่เธอทำนั้น ลูเซียสไม่ได้เตรียมตัวที่จะรับมือไว้ก่อน ประกอบกับสถานการณ์วุ่นวายภายนอกแล้ว ทำให้เขารู้สึกลนลานและไม่ทันได้ตั้งตัว

เธอทำร้ายลูเซียส เพื่อช่วยแอนเดรีย แล้ววิ่งออกไปข้างนอก แต่เมื่อเธอกำลังจะไปถึงประตู จู่ ๆ ก็มีใครบางคนทำร้ายเธอจากทางด้านหลัง

คนที่ทำร้ายเธอก็คือแอนเดรีย คนที่เธอคอยปกป้องเอาไว้ด้วยความรัก และเต็มใจที่จะสละชีวิตของตัวเองเพื่อช่วยเหลือเธอ

เมื่อวิกกี้คิดถึงเรื่องนี้ แววตาของเธอก็เย็นชาลง

เธอไม่เคยคิดเลยว่าแอนเดรียจะกล้าทำแบบนี้กับเธอ

จนกระทั่งถึงเวลานี้เอง ที่เธอตระหนักขึ้นมาได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ทุกคำพูดและการกระทำของแอนเดรียที่คอยเป่าหูเธอ ทำให้เธอถูกลักพาตัวมาที่นี่ อันที่จริงที่เธอถูกจับ นั้นเป็นเพราะเธอพาแอนเดรียไปเข้าห้องน้ำ

นั่นหมายความว่า...แอนเดรียเป็นสมาชิกของสมาคมจีนมาโดยตลอดงั้นเหรอ?

แอนเดรียคอยสอดแนมอยู่ข้าง ๆ เธอ และทำตามที่เธอบอกทุกอย่าง เพียงเพื่อวันหนึ่งจะได้แทงข้างหลังเธออย่างช้า ๆ?

แอนเดรียเป็นคนที่ลอบสังหาร และวางยาพิษเธอที่คฤหาสน์ครั้งก่อนด้วยหรือเปล่า?

วิกกี้ตกใจมากเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

เธอรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

ทันใดนั้นรถบรรทุกก็หยุดแล่น

ประตูรถถูกเปิดออก เผยให้เห็นร่างผอมบางที่กำลังปีนป่ายขึ้นมา

วิกกี้จ้องไปที่เธอด้วยความเย็นชา

เธอหยุดพูดไปชั่วครู่ ก่อนจะเปิดน้ำแร่ และเทใส่ปากของวิกกี้

วิกกี้ไม่ได้ปฏิเสธ

อันที่จริงเธอรู้สึกกระหายน้ำเป็นอย่างมาก และภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เธอก็ไม่ได้โง่พอถึงขนาดที่จะไม่กิน หรือดื่มน้ำเพียงเพราะว่าคนอื่นโกหกเธอ

วิกกี้เข้าใจว่าคนที่เป็นห่วงเธอเท่านั้นที่จะรู้สึกแย่ ถ้าเธอไม่กินหรือดื่ม แต่กับศัตรูนั้นมันคนละเรื่องกันเลย

คนเดียวที่จะต้องทุกข์ทรมานจากการอดข้าวอดน้ำ คือตัวเธอเอง

ดังนั้นเธอจะไม่ปฏิเสธที่จะดื่มมันเด็ดขาด

เธอไม่ได้กังวลว่าศัตรูจะวางยาเธอหรือเปล่า เพราะสถานการณ์ของเธอในตอนนี้นั้น อันตรายยิ่งกว่ายาที่พวกเขาเคยให้เธอกินสะอีก

ไม่จำเป็นต้องให้อีกฝ่ายพยายามที่จะฆ่าเธอขนาดนั้นหรอก

แอมเบอร์เห็นว่าเธอดื่มน้ำเสร็จแล้ว จึงหักขนมปังเป็นชิ้นเล็ก ๆ ในมือของเธอ แล้วป้อนมันให้วิกกี้

เธอพูดว่า "คุณไม่ใช่เป้าหมายของฉันหรอก แต่ในขณะที่ฉันกำลังสอดแนมเกรกอรีที่คฤหาสน์ของเขาอยู่นั้น คุณก็เข้ามาโดยบังเอิญ จากนั้นเกรกอรีก็จัดให้ฉันเป็นสาวใช้ของคุณ ซึ่งฉันก็ทำอะไรกับเรื่องนั้นไม่ได้"

แววตาของวิกกี้ไร้ความรู้สึก ตอนที่เธอพูดจาเยาะเย้ยออกมา

“แสดงว่าเธอก็ยอมรับสินะว่า เธอเป็นสมาชิกของสมาคมจีน?”

แอมเบอร์มองมาที่เธอและพูดอย่างเฉยเมย “ก็แล้วแต่คุณจะคิด”

วิกกี้ถึงกับสำลักออกมา

เธอไม่เข้าใจว่าที่แอมเบอร์พูดมันหมายถึงอะไร

อะไรคือแล้วแต่เธอจะคิด?

วิกกี้ครุ่นคิด ในเวลานี้ไม่ว่าเธอจะอยากหนีไปสักแค่ไหน เธอก็ยังหนีไปไม่ได้อยู่ดี ดังนั้นเธอจึงล้มเลิกความคิดนั้น และพยายามหาข้อมูลจากแอมเบอร์ให้ได้มากที่สุดแทน

เธอถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “เรื่องนี่มันก็เป็นแผนการของเธอด้วยรึเปล่า? เธอจงใจทำให้ฉันรู้สึกผิด จนฉันต้องพาเธอออกมาซื้อของ ก่อนจะแสร้งทำเป็นเมาแล้วให้ฉันพาเธอไปที่ห้องน้ำใช่ไหม?”