ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 899

ลิซซี่ดูสวยอย่างเป็นธรรมชาติ เพราะทั้งพ่อและแม่ของเธอก็หน้าตาดีด้วยกันทั้งคู่ ดังนั้นไม่ว่าเธอจะได้มันมาจากใคร เธอก็เป็นคนสวยอยู่ดี

แต่ทว่าลิซซี่ยังคงแอบสนใจกับรูปร่างของเธอ

เนลล์สังเกตเห็นว่าลิซซี่ แอบควบคุมน้ำหนักของเธอเองไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ ลิซซี่ไม่ชอบกินเนื้อสัตว์ และจะเลือกกินเฉพาะผักและผลไม้ที่มีแคลอรีต่ำเท่านั้น

เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

เธอรู้ดีว่าความงามไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในวัยของลิซซี่ มันจะเป็นเรื่องสำคัญกว่าถ้าเธอสูงขึ้น และทานอาหารที่ดีต่อร่างกาย

ดังนั้นในทุก ๆ มื้อ เนลล์จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ลิซซี่กินเนื้อมากขึ้น

เมื่อลิซซี่เห็นว่าเธอไม่สามารถปิดบังมันได้อีกต่อไป เธอจึงต้องยอมจำใจกินเนื้อที่เนลล์ใส่ไว้ให้ในชามของเธอ

อยู่ ๆ เธอก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา เธอจึงถามว่า "แม่คะ คุณพ่อคุยโทรศัพท์กับใครอยู่เหรอคะ?"

เนลล์มองเธอ และพูดเบา ๆ ว่า "เด็ก ๆ ไม่ควรยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่นะจ๊ะ"

ลิซซี่พูดออกมา "โอ้"

จากนั้นเธอก็กลืนอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว พลางพูดว่า “หนูอิ่มแล้วค่ะ”

วีมอนด์น้อยที่เป็นผู้ติดตามของเธอ ทันทีที่พี่สาวกินเสร็จ เขาก็ไม่ยอมกินต่อเช่นกัน

เขาทำท่าทีเลียนแบบลิซซี่และวางชามลง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสาว่า "แม่ ผมก็อิ่มแล้วเหมือนกัน"

เนลล์มองดูเด็กโตและเด็กน้อย อย่างรู้สึกหมดหนทาง

เธอหยิบผ้าเช็ดปากเช็ดปากพลางพูดว่า “ถ้าอิ่มแล้วก็ไปเล่นกันเถอะ”

เด็กทั้งสองคนส่งเสียงเชียร์ราวกับว่าพวกเขาได้รับการอภัยโทษ พวกเขารีบวิ่งไปที่ห้องเด็กเล่นที่ด้านหลังทันที

เนลล์มองตามแผ่นหลังของพวกเขาที่กำลังวิ่งไป เธอหุบยิ้ม และส่ายหัวออกมาอย่างช่วยไม่ได้

เธอนั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะอาหาร และมองดูโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารเลิศรส แต่ทว่าเธอกลับไม่ค่อยรู้สึกหิวสักเท่าไร

เธอหันกลับมา และเห็นว่ากิดเดียนกำลังยืนหันหลังให้กับเธอ ขณะที่เขายังคุยโทรศัพท์อยู่

คิ้วของเนลล์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย

แม้ว่าเกรกอรีจะไม่ได้อธิบายว่าเขาโทรมาทำไมในก่อนหน้านี้ แต่สัญชาตญาณของเธอ ก็บอกกับเธอว่ามันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ

ไม่อย่างนั้น คนที่หยิ่งยโสอย่างเกรกอรี คงจะไม่โทรมาขอความร่วมมือกับกิดเดียนแน่ ๆ

เมื่อเธอคิดพิจารณาถึงเรื่องนี้ คิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากันอีกครั้ง นั้นเป็นเพราะเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจมากขึ้น

ไม่นานหลังจากนั้น กิดเดียนก็วางสายลง

เนลล์เอ่ยถามตอนที่เขาเดินกลับเข้ามาว่า "เป็นยังไงบ้างคะ? เขาต้องการอะไรจากคุณ?"

กิดเดียนชำเลืองมองเธอเล็กน้อย ก่อนจะคืนโทรศัพท์ให้เธอแล้วพูดว่า "ไว้ค่อยคุยกัน หลังจากที่เรากินข้าวเสร็จ"

เนลล์รู้สึกกระอักกระอ่วน

เธออยากรู้อยากเห็นจนทนไม่ไหว แต่เมื่อเขาพูดอย่างนั้นแล้ว เธอจึงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม และทานอาหารเย็นของเธออย่างว่าง่าย

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ เนลล์ก็ขอให้พี่เลี้ยงดูแลเด็ก ๆ ทั้งสองคนในห้องเด็กเล่น จนถึงเวลาอาบน้ำและนอนหลับ

จากนั้นเธอก็กลับไปที่ห้องนอนของเธอพร้อมกับกิดเดียนที่ชั้นบน

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องนอน กิดเดียนก็พูดขึ้นมาว่า "เกรกอรีโทรมาขอให้ผมร่วมมือกับเขา เขาบอกว่าพบตัวคนที่ทำให้เครื่องบินตก และคนที่ตามล่าคุณแล้ว"

เนลล์ตกใจมาก!

ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

ตั้งแต่เหตุการณ์เครื่องบินตก และหลังจากที่เธอกับแนนซี่กลับมาได้อย่างปลอดภัย เธอก็ได้ส่งคนจำนวนมากกลับไปที่นั่น เพื่อค้นหาว่าใครคือผู้บงการที่อยากจะให้พวกเธอตาย

แต่กลุ่มคนที่เธอส่งไปทีละคนก็เหมือนก้อนหินที่จมลงสู่ก้นมหาสมุทร เธอไม่เคยได้ข่าวคราวอะไรกลับมาเลย

ในที่สุด พวกเขาก็พบข้อมูลเล็กน้อย เกี่ยวกับตำแหน่งของฆาตกรที่ไล่ล่าเธอ

“ผมคิดว่า เขาคงไม่กล้าลงมือกับผมหรอก และเหตุผลที่เขาโทรหาผมในตอนนี้ น่าจะเป็นเพราะว่าเรากำลังเจอศัตรูคนเดียวกัน”

“ศัตรูของศัตรูคือมิตร มันคงไม่ผิดอะไรมากหรอกถ้ามีผลประโยชน์ร่วมกัน”

เนลล์นิ่งเงียบไป

เธอต้องยอมรับว่าคำพูดของกิดเดียน ค่อนข้างมีบทบาทกับเธอมากเลยทีเดียว

เนลล์ไม่ได้หมายความว่า เกรกอรีจ้องจะทำร้ายกิดเดียน แต่ในสายตาของเธอ ผู้ชายคนนั้นเป็นคนเจ้าเล่ห์และชอบเอาเปรียบคนอื่น

ทำไมเขาถึงอยากจะช่วยพวกเธอขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล?

เรื่องนี้มันต้องมีบางอย่างแอบแฝงอยู่แน่นอน

ขณะที่เธอคิดพิจารณาถึงเรื่องนี้อยู่นั้น เธอขมวดคิ้วและพูดว่า “ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณอยากไป ฉันจะไปกับคุณ”

กิดเดียนขมวดคิ้วขึ้น

เนลล์พูดว่า "อย่าปฏิเสธฉันเลยนะคะ เพราะถ้าคุณไม่ให้ฉันไป คุณก็ไม่ต้องไป"

กิดเดียนอยากจะพูดเกลี้ยกล่อมเธอ

“เนลลี่ คุณ...”

“ฉันจะไม่ฟังคำพูดอะไรของคุณอีกต่อไปแล้วค่ะ”

เนลล์พูดแทรกขัดจังหวะเขา ก่อนจะมองเข้าไปในแววตาของเขา และพูดต่อว่า “ฉันก็ไม่อยากได้ยินว่าคุณทำเพื่อผลประโยชน์ของลูก ๆ ของเรา หรืออะไรทำนองนั้นหรอกนะคะ! กิดเดียน ลีย์ เราเป็นสามีภรรยากันนะคะ เราจะอยู่และตายไปด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างไม่สำคัญเท่ากับความสุขของคุณ ฉันอยากจะอยู่กับคุณ มากกว่าอยู่คนเดียวในโลกใบนี้"

กิดเดียนตัวสั่นเทา

เขารู้สึกว่าหัวใจของเขา กำลังถูกกระแทกเข้าไปอย่างแรง จากบางสิ่งบางอย่าง จนรู้สึกเจ็บปวดแต่ก็อ่อนโยน

มันเจ็บปวดที่หัวใจ

เขาเอื้อมมือออกไป พลางดึงเนลล์เข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขา