ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 943

คุณปู่บรู๊คส์เยาะเย้ย เมื่อคำใบ้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องเหล่านี้มานานหลายสิบปีแล้ว ตอนนี้ ฉันเพียงสนใจแค่การอยู่อย่างมีความสุขและสบายใจ ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ต่อให้ฉันจะต้องตายไปและตกนรกก็ตาม!”

ทันทีที่เขาพูดเช่นนั้น เกรกอรีก็โกรธขึ้นมาก

เนลล์ขมวดคิ้วและถามว่า “คุณปู่ คุณจะบอกว่าคุณไม่เต็มใจที่จะช่วยพวกเราเหรอ?”

ชายชรามองเธอด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่มีสิ่งที่เธอต้องการ และถึงแม้ว่าเธอจะต้องการชีวิตของฉัน ฉันก็ไม่สนใจ เพราะฉันก็แค่คนแก่ใกล้ตาย”

“นี่คุณคิดว่าผมไม่กล้าฆ่าคุณจริง ๆ เหรอ?!"

ทันใดนั้นเกรกอรีก็พุ่งเข้าไปจับที่คอเสื้อของชายชราทันที

พวกเขาตกตะลึง วิกกี้รีบเข้าไปคว้าแขนของเขาและพูดว่า "เกรกอรี อย่าทำแบบนี้"

เกรกอรีอดทนกับชายชราผู้นี้มานาน แต่ในตอนนี้จะให้เขาทนต่อไปได้อย่างไร?

เกรกอรีชักปืนออกมาแล้วจ่อไปที่หัวของชายชรา เขากัดฟันและพูดว่า “คุณเชื่อไหมว่าผมจะยิงคุณ?”

คุณปู่บรู๊คส์หรี่ตาและมองมาที่เขา

จนถึงตอนนี้ ใบหน้าของชายชราก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เขายังมีท่าทีที่ไม่เกรงกลัว ในขณะที่รอยยิ้มอันเยาะเย้ยยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา

“นายอยากจะฆ่าฉันอย่างนั้นเหรอ? ถ้าหากฉันตาย นายก็จะไม่มีวันได้หยกอาถรรพ์ไป และผู้หญิงที่นายรักก็จะต้องตาย โดยที่ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้! ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า…”

ชายชราหัวเราะดังลั่น จนเผยให้เห็นเส้นเลือดบนหน้าผากของเกรกอรี เขาจ้องมองชายชรา ในขณะที่เขาต้องการเหนี่ยวไกในทันที

เนลล์ตื่นตระหนกเมื่อสถานการณ์กลายเป็นเช่นนั้น เธอกังวลว่าเขาจะฆ่าคุณปู่จริง ๆ

เธอจึงรีบเข้าไปหยุดเขาและพูดว่า "เกรกอรี อย่าทำอะไรโง่ ๆ"

วิกกี้เองก็ดึงแขนเสื้อของเกรกอรี ในขณะที่เธอกระซิบว่า “มันจะไม่ได้ผลที่คุณจะขู่เขาเช่นนี้ เพราะเขาไม่เกรงกลัวต่อความตาย ใจเย็น ๆ ก่อน”

เกรกอรียังคงมีสติและตระหนักได้ว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของวิกกี้ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเสี่ยง

ในที่สุดเขาก็วางปืนลงอย่างไม่เต็มใจ

เนลล์ขยิบตาให้กิดเดียนเพื่อเป็นสัญญาณว่า เขาควรจะพาเกรกอรีออกไปเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อน

กิดเดียนเข้าใจความหมายของเธอได้ทันที ดังนั้นเขาจึงรีบพาเกรกอรีออกไปเพื่อสงบสติอารมณ์

เมื่อพวกเขาออกไปแล้ว เนลล์ก็หันกลับมามองที่คุณปู่บรู๊คส์อย่างจริงจัง

เสื้อผ้าของคุณปู่บรู๊คส์มีรอยยับเพราะเกรกอรีคว้าตัวของเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้ ชายชราจึงจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเอง ถึงแม้ว่าชายชราจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่เขาก็ยังใส่ใจเรื่องการแต่งตัวของเขาอยู่ไม่น้อย

เมื่อเขาจัดแจงเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย ชายชราก็บรรจุยาสูบอีกครั้ง

เนลล์กระซิบบอกกับวิกกี้ว่า เธอควรจะออกไปก่อนเช่นกัน

หลังจากที่วิกกี้ออกจากห้องไป เนลล์ก็หยิบไฟแช็กขึ้นมาและจุดยาสูบให้กับชายชรา

ชายชราเลิกคิ้วขึ้นและจ้องมองมาที่เธอ

ใบหน้าของเธอดูเฉยเมย เธอไม่ได้แสดงท่าทางที่ไม่พอใจ ท่าทางที่โกรธ หรือต้องการประจบประแจงเขาเลย

ชายชราหัวเราะเยาะ ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงและปล่อยให้เธอจุดไฟให้เขา

เมื่อยาสูบถูกจุด เขาก็สูบมันเข้าไปและเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างอ่อนแรง เขามองดูเนลล์และพูดว่า “อย่าคิดว่าเธอจะเปลี่ยนใจฉันได้ เพียงเพราะการพยายามเอาใจฉัน ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่มีสิ่งที่เธอต้องการ และต่อให้เธอจะพยายามเกลี้ยกล่อมฉันสักแค่ไหน ฉันก็ไม่ให้มันอยู่ดี”

“ที่ฉันจะพูดก็คือ หยกไม่ได้อยู่กับคุณแล้ว แต่มันอยู่กับหลานสาวของคุณใช่ไหม?”

ใบหน้าของชายชราเปลี่ยนชั่วครู่หนึ่ง

“ไร้สาระ! เมื่อตอนที่เธอออกไป เธอไม่มีอะไรติดตัวไปกับเธอเลย และฉันก็ไม่มีทางที่จะมอบมันให้กับเธอ!”

“โอ้? แต่ฉันได้ยินมาว่าเธอหายตัวไปไม่ใช่เหรอ? และถ้าเธอหายตัวไปจริง ๆ แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าเธอไม่ได้เอาอะไรติดตัวไปด้วย?”

"ฉัน…"

ชายชราเอ่ยออกมาอย่างไม่ระมัดระวัง เมื่อเขาตระหนักได้ว่าเธอกำลังพยายามทำให้เขาพูดออกมา ใบหน้าของเขาก็แดงก่ำและเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

“ฮ่า ฮ่า! แม่สาวน้อย เธอช่างมีเล่ห์เหลี่ยมยิ่งนัก แต่อย่าพยายามหลอกล่อฉันจะดีกว่า เธอยังมีอนาคตอีกยาวไกล และก็ฉันผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย ดังนั้นอย่าพยายามใช้ความเฉลียวฉลาดเพียงเล็กน้อยของเธอ เพื่อทำให้ฉันตกหลุมพรางจะดีกว่า”

เนลล์ส่ายหน้า

“ฉันไม่ได้พยายามจะหลอกล่อคุณ เพราะไม่ว่ายังไง คุณก็ไม่เต็มใจที่จะมอบหยกให้แก่เราอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องพูดเรื่องไร้สาระกับคุณอีกต่อไป ฉันเพียงแค่คิดว่า บนโลกใบนี้สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เป็นเพียงแค่สีขาวและหรือสีดำ หรือแม้แต่ตรงกันข้าม

“คุณเพียงแค่ต้องการปกป้องหลานสาวของคุณ ส่วนพวกเราต้องการตามหายกอาถรรพ์เพื่อช่วยชีวิตของวิกกี้ ดังนั้นพวกเราจึงไม่มีความขัดแย้งกัน”

คุณปู่บรู๊คส์มีใบหน้าที่บูดบึ้งมาก

เนลล์กล่าวต่อไปว่า “ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ที่ทำให้หลานสาวของคุณหายตัวไปอย่างกะทันหัน แต่ฉันรู้ว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับหยกอาถรรพ์อย่างแน่นอน และถ้าหากว่าฉันเดาถูก หลานสาวของคุณไม่ได้หายตัวไป แต่เธอถูกซ่อนเอาไว้ใช่ไหม? เมื่อมีใครบางคนบอกคุณว่า จะมีคนมาตามหาสมบัติในอนาคตอันใกล้หรือบอกคุณว่าอย่ามอบมันให้กับพวกเรา ฉันพูดถูกไหม?”

หลังจากที่เธอพูดจบ ชายชราก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า ความคิดที่เขาปกปิดเอาไว้อย่างมิดชิด จะสามารถคาดเดาโดยเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ได้อย่างง่ายดาย