ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 96

"นี่คือแผนการที่คุณทำไว้สำหรับปีนี้หรือไม่?"

เสียงของกิดเดียนนั้นต่ำและเย็นชามีศักดิ์ศรีที่เป็นของคนที่มีอันดับเหนือกว่า ผู้จัดการโครงการลดศีรษะลงและแทบจะเหงื่อแตก

“ประธานลีย์ แผนงานของบริษัท ในปีนี้คือการรักษาความสำเร็จของปีที่แล้ว ตอนนี้เศรษฐกิจการตลาดอยู่ในภาวะซบเซาเราทุกคนรู้สึกว่าการขยายตัวเร็วเกินไปจะไม่เป็นประโยชน์ดังนั้น…”

“ตลาดอยู่ในภาวะซบเซา…ดังนั้นเพียงแค่รักษาความสำเร็จของปีที่แล้วไว้?” กิดเดียนหัวเราะเยาะและทันใดนั้นก็โยนแผนการในมือของเขาเสียงดังโครมคราม เอกสารกระทบใบหน้าของผู้จัดการโครงการและชายคนนั้นก็หลับตาลงด้วยความเจ็บปวด

ห้องประชุมเต็มไปด้วยความเงียบทันที ทุกคนกลั้นหายใจ กิดเดียนพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

“นั่นเป็นข้ออ้างของคุณที่พยายามหลอกผมด้วยสิ่งที่แม้แต่บัณฑิตใหม่ยังคิดขึ้นมาได้? รักษาความสำเร็จของปีที่แล้ว? สาขา จินเฉิง ยังคงรักษาความสำเร็จมาตลอดสามปี แต่ลดลงทุกปี ผมให้โอกาสคุณหลายครั้งแล้ว! แต่คุณยังประสาทที่จะใช้วาทศิลป์นี้ในขณะที่ผมนั่งอยู่ที่นี่? คุณคิดว่าผมโง่และไม่เข้าใจสถานการณ์ของตลาดในปัจจุบันเหรอ?” ผู้จัดการโครงการพูดด้วยความหวาดกลัวและรีบอธิบายว่า

“ท่านประธานลีย์ นั่นไม่ใช่…”

"พอ! ผมไม่คิดว่าคุณมีความสามารถที่จะรักษาตำแหน่งนี้ไว้ได้ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปคุณไม่ต้องมาทำงานอีกต่อไป” ตาของผู้จัดการโครงการเบิกกว้าง

"ท่านประธานลีย์! ผม ผมผิดไปแล้ว คุณไม่สามารถไล่ผมแบบนี้ได้ ประธานลีย์...” อย่างไรก็ตามกิดเดียนไม่สนใจเขาและเรียกร้องให้ใครบางคนลากเขาออกไป เขาพูดต่อด้วยเสียงหนัก

"ต่อไป!" ผู้จัดการคนต่อไปขึ้นไปรายงานผลงานของเขาด้วยความกังวลใจ

บรรยากาศในห้องประชุมต่ำเกินไป โชคดีที่ความสามารถของผู้จัดการคนนี้ดี และรายงานก็ค่อนข้างน่าพอใจสำหรับกิดเดียน อย่างไรก็ตามบุคคลต่อไปนี้ไม่ได้โชคดีนัก

เนื่องจากข้อผิดพลาดในการคำนวณข้อมูลที่กิดเดียน สามารถชี้ให้เห็นได้เพียงแค่ได้ยินมันผู้จัดการก็รู้สึกหวาดกลัวในทันทีและแทบจะคุกเข่าลง

"ท่านประธานลีย์ ผมขอโทษ ผมจะคำนวณใหม่ทันที”

กิดเดียนหัวเราะเยาะ ทุกคนแอบคิดว่าอาชีพของคนคนนี้ในบริษัทลีย์กำลังจะสิ้นสุดลง

ทันใดนั้นเองจู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

ทุกคนตะลึงงัน ใครกล้าที่จะนำโทรศัพท์มือถือเข้ามาในการประชุมที่ประธานลีย์จัดขึ้น?

ทุกคนมองหน้ากัน แต่แล้วพวกเขาก็เห็นบอสที่ทำหน้ามุ่ยอยู่ที่หัวโต๊ะจู่ ๆ ก็ดึงโทรศัพท์ของเขาออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

ทุกคน “ ... ”

พวกเขาลดศีรษะลงอย่างเงียบ ๆ และแสร้งทำเป็นไม่เห็น

กิดเดียนเกลียดการที่งานของเขาถูกขัดจังหวะเขาจึงไม่พอใจมากที่มีคนโทรหาเขาในเวลานี้

อย่างไรก็ตามการแสดงออกบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีที่เขาเห็นหมายเลขผู้โทรบนหน้าจอ ใช้เวลาเพียงหนึ่งวินาทีในการเดินจากที่มืดครึ้มไปสู่ท้องฟ้าแจ่มใส

เขาลุกขึ้นยืนทันทีและออกไปข้างนอกเพื่อรับโทรศัพท์ ทุกคนมองหน้ากันและเริ่มพูดคุยกันด้วยเสียงต่ำทันทีที่ชายคนนั้นจากไป

“นั่นใคร? เมื่อพิจารณาจากใบหน้าของประธานลีย์ ดูเหมือนว่าจะมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้น?”

“ใครที่กล้าโทรหาประธานลีย์ ในเวลานี้และทำให้เขามีความสุขได้ต้องไม่ใช่คนธรรมดา”

“บางทีเขาอาจจะเจรจาข้อตกลงใหญ่ที่มีเงินหลายพันล้านหยวน?”

“นั่นไม่จำเป็นต้องเป็นความจริง ข้อตกลงที่เกี่ยวข้องกับหลายพันล้านไม่ใช่อะไรสำหรับประธานลีย์ มันคงไม่ทำให้เขามีความสุขขนาดนั้น” แมทธิวซึ่งยืนอยู่ข้างหลังกิดเดียนตลอดเวลาได้เห็นหมายเลขผู้โทรในโทรศัพท์ของเขา

เมื่อฟังการอภิปรายกระซิบของผู้บริหารแมทธิวก็อดยิ้มไม่ได้

'นางสาวเจนนิงส์ โอ้คุณเจนนิงส์ ในสายตาของทุกคนคุณคือสิ่งมีชีวิตที่สำคัญกว่าหลายพันล้านหยวน!

'ตามที่คาดไว้พลังแห่งความรักนั้นยิ่งใหญ่'

กิดเดียนเดินไปรับโทรศัพท์ข้างนอก น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปทันทีจากน้ำเสียงที่ต่ำและเย็นชาจากก่อนหน้านี้กลายเป็นน้ำเสียงที่อบอุ่นและจริงใจ

“กิดเดียน คุณยังอยู่ที่บริษัทหรือเปล่าคะ?”

"อยู่ เกิดอะไรขึ้น?"

“คุณกินข้าวหรือยัง?” กิดเดียนบีบโทรศัพท์และมองออกไปนอกหน้าต่าง

“บอกแผนกต้อนรับให้พาเนลล์มาที่ห้องทำงานของฉันโดยตรง ถ้าเธอมาในครั้งต่อไป” แมทธิวตกใจอย่างมาก

ประธานวางแผนที่จะเปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเขาต่อสาธารณะหรือไม่? เขาไม่กล้าที่จะถามคำถามใด ๆ อีกและตอบตกลงอย่างรวดเร็วก่อนจากไปด้วยความเคารพ

ในล็อบบี้ชั้นหนึ่ง

เมื่อเนลล์มาถึงแมทธิวรออยู่ที่ล็อบบี้แล้ว เมื่อเห็นเธอเขาก็ต้อนรับเธอด้วยรอยยิ้มทันที

“คุณผู้หญิง คุณมาถึงแล้ว” เนลล์ยื่นกล่องกระติกน้ำร้อนในมือให้เขาแล้วยิ้ม

“ฉันหวังว่าฉันจะไม่รบกวนการทำงานของคุณที่มาในเวลานี้!” มุมปากของแมทธิวยกขึ้น

'ท่านประธานหยุดการประชุมเป็นพิเศษเพราะคุณมา คุณคิดอย่างไร?' อย่างไรก็ตามเขาจะไม่มีวันกล้าพูดแบบนี้และพูดแทนว่า

“ไม่แน่นอน คุณนำอาหารมาให้สำหรับประธานหรือเปล่า? บังเอิญว่าเขาหิวพอดี เขาแค่คุยกันว่าจะไปกินข้าวที่ไหน?”

ทั้งสองคุยกันและหัวเราะขณะเข้าลิฟต์ พนักงานที่แผนกต้อนรับเห็นพวกเขาออกไปจึงรวมตัวกันทันที

“เฮ้ พวกคุณเห็นผู้หญิงคนนั้นที่เพิ่งเข้าไปหรือเปล่า”

"ฉันเห็น! เธอคือคนที่แมทธิวพูดถึง! เธอค่อนข้างสวย ฉันสงสัยว่าเธอมาจากครอบครัวไหน”

“ความสัมพันธ์ของเธอกับประธานเป็นอย่างไร? ประธานมักไม่ชอบให้ผู้หญิงมาที่สำนักงานของเขา แต่จริง ๆ แล้วเขาก็มีข้อยกเว้นสำหรับเธอ”

"ถูกต้อง แม้แต่แมทธิวเองก็บอกให้เราพาเธอไปที่สำนักงานของประธานโดยตรงในครั้งต่อไป ดูแล้วความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ธรรมดาแน่นอน!”

“เธอเป็นแฟนของประธานใช่ไหม?”

"ไม่มีทาง! แฟนของประธานคือผู้หญิงคนนั้นจากตระกูลการ์เร็ตต์…”

“พวกคุณคุยอะไรกันในเวลาทำงาน”