ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 971

หรือเราจะบอกว่าโชคชะตาเป็นเรื่องที่น่าแปลก?

ก่อนหน้านี้มิสเตอร์ดอนเนลลี่เองก็สงสัยว่าเขาจะได้พบกับจีนอีกเมื่อไหร่ แต่ในตอนนี้เธอมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา

เขารีบเดินเข้าไปหาเธออย่างกระตือรือร้น “คุณลีย์ในที่สุดคุณก็อยู่ที่นี่ เชิญเข้ามาก่อนครับ”

เขาสังเกตเห็นว่าจีนอารมณ์ไม่ดี ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ

มิสเตอร์ดอนเนลลี่เดินทางไปรอบ ๆ อยู่นานหลายปี ดังนั้นเขาจึงอ่านสีหน้าของผู้คนได้อย่างง่ายดาย เขาสังเกตเห็นว่าจีนไม่ได้มาคนเดียว เธอไม่ได้พาแฟนหนุ่มรูปหล่อมาด้วย แต่เธอกลับพาหญิงสาวสวยคนหนึ่งมากับเธอแทน

หญิงสาวอยู่ในชุดลำลองทั่วไป แต่เธอมีใบหน้าที่งดงาม ในขณะที่ดวงตาของเธอดูเคร่งขรึมเป็นพิเศษ ทุกคนต่างก็บอกได้ว่าหญิงสาวผู้นี้ได้รับการฝึกฝนมานานหลายปี

คุณดอนเนลลี่เลิกคิ้วและยิ้ม “คุณลีย์ คุณมาที่นี่เพื่อหารือเกี่ยวกับรายละเอียดเร่งด่วนของโครงการของเราใช่หรือเปล่า?”

จีนกวาดสายตาไปมา

“ใช่แล้ว คุณคิดว่าฉันว่างมากอย่างนั้นเหรอ? คุณคงไม่คิดว่าฉันมาที่นี่เพียงเพื่อดื่มชาหรอกใช่ไหม?”

เมื่อพูดจบเธอก็หันไปแนะนำหญิงสาวที่เธอพามา “เธอคือเนลล์ เจนนิงส์ หลานสะใภ้ของฉัน เธอเป็นประธานบริษัทอันนิง อินเตอร์เนชั่นแนล คุณคงเคยได้ยินชื่อของเธอใช่ไหม?”

มิสเตอร์ดอนเนลลี่ตกใจ

เขาอาจจะไม่เคยได้ยินชื่อของ เนลล์ เจนนิงส์ แต่ว่าเขาเคยได้ยินชื่อของ อันนิง อินเตอร์เนชั่นแนล

แต่อันนิง อินเตอร์เนชั่นแนล ก็ไม่สำคัญเท่ากับการที่ได้รู้ว่า เนลล์เป็นหลานสะใภ้ของจีน

ถ้าเช่นนั้น หลานชายของจีนคือใคร?

ใช่แล้ว กิดเดียน! ถ้าเช่นนั้นก็หมายความว่าหลานสะใภ้ของจีนคือ...

การแสดงออกทางสีหน้าของมิสเตอร์ดอนเนลลี่เปลี่ยนไป จากนั้นเขาก็พูดด้วยท่าทางที่ให้เกียรติ “ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณมานานคุณลีย์ ผมดีใจมากที่ได้พบคุณ”

เนลล์ยิ้มและจับมือกับมิสเตอร์ดอนเนลลี่

เมื่อพวกเขาเข้าไปด้านใน เนลล์ก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ สถานที่ เธอสามารถจดจำสถานที่แห่งนี้ได้ด้วยการชำเลืองมองเพียงแค่ครั้งเดียว

มันเป็นเหมืองหินหยกทั่วไป จากการสำรวจด้วยสายตาของเธอเพียงเท่านั้นก็ทำให้เธอรู้จักตัวตนของมิสเตอร์ดอนเนลลี่แล้ว

เมื่อเธอคิดว่าจีนไม่น่าไว้วางใจมากนัก ดังนั้นเธอจึงมาที่นี่เพื่อตามหาตัวตนของอีกฝ่ายด้วยตัวเธอเอง

เนลล์ยิ้มแลกกล่าวว่า "คุณคือคุณดอนเนลลี่ใช่ไหมคะ? ที่ฉันมาที่นี่วันนี้ เรื่องแรกคือการพูดคุยเกี่ยวกับโครงการความร่วมมือในเหมืองหินหยกระหว่างคุณกับคุณป้าของฉัน ส่วนเรื่องที่สอง ฉันอยากจะรบกวนอะไรบางอย่าง”

มิสเตอร์ดอนเนลลี่พยักหน้า

“ได้เลยครับ เราเข้าไปคุยต่อกันข้างในเถอะ”

เนลล์พยักหน้าและเดินตามเขาเข้าไปภายในที่พัก

ภายในที่พัก คุณดอนเนลลี่บอกเลขาให้นำชามาให้แขก จากนั้นเขาก็ถามขึ้นว่า “คุณบอกผมมาได้เลยว่าคุณอยากให้ผมช่วยอะไร?”

เขาเป็นคนฉลาด ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าจีนอาจมีข้อเสนอที่ไร้สาระ แต่ในตอนนี้เนลล์เองก็อยู่ที่นี่ด้วย นั่นหมายความว่าพวกเขาจะต้องจริงจังกับโครงการความร่วมมือนี้

และเนื่องจากว่าข้อกำหนดของโครงการที่พวกเขาได้ทำร่วมกันได้ถูกกำหนดเอาไว้ชัดเจน ดังนั้นมันจึงไม่มีอะไรให้เขาต้องเป็นกังวล

ดังนั้นเขาควรจะถามในสิ่งที่เธอต้องการรบกวนเขาก่อน

ถ้าหากเป็นสิ่งที่เขาสามารถทำได้ เขาก็เต็มใจให้ความช่วยเหลือตระกูลลีย์ เพราะว่าตระกูลลีย์จะไม่ขอความช่วยเหลือจากผู้อื่นถ้าไม่จำเป็น และถ้าหากว่าพวกเขาต้องการขอความช่วยเหลือเช่นนี้ นั่นก็หมายความว่าพวกเขาไม่สามารถจัดการปัญหาได้เอง

และเมื่อมันถูกส่งคืน พวกเขาอาจจะคิดว่าเธอเป็นคนขโมยจี้หยกของเคธี่ไปเพราะความโลภ

จีนอาจจะเป็นคนโลภ แต่เธอก็มีความเย่อหยิ่งเช่นกัน

เธอไม่เคยยอมรับว่าตัวเองเป็นคนโลภ เธอไม่ต้องการให้ตัวเองอยู่ต่ำกว่าผู้อื่น

แท้จริงแล้ว จีนเพียงแค่คาดเดาความคิดของผู้อื่นด้วยอคติที่ตัวเองมี เธอมีความคิดชั่วร้ายอยู่ภายในใจ เธอคิดว่าคนอื่น ๆ ก็คงจะไม่ต่างไปจากเธอ จีนจึงคิดว่าคนอื่นอาจกล่าวหาว่าเธอเป็นคนขโมยมันไป

เนลล์ไม่ได้สนใจท่าทางของจีนในขณะที่เธอพูดคุยกับมิสเตอร์ดอนเนลลี่อย่างใจเย็น “ฉันขอทราบชื่อของเพื่อนคุณจะได้ไหม? คุณช่วยแนะนำเธอให้ฉันรู้จักได้ไหมคะ?”

เนลล์คิดว่ามันคงจะไม่ยากสำหรับมิสเตอร์ดอนเนลลี่ที่จะแนะนำให้เธอรู้จักกับเพื่อนของเขา

แต่มิสเตอร์ดอนเนลลี่กลับขมวดคิ้วด้วยท่าทางที่แปลก ๆ

“เอ่อ…ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากแนะนำให้คุณรู้จัก แต่ในตอนนี้เธอค่อนข้างอ่อนแอ เธอได้ซ่อนตัวอยู่ในทะเลทรายมานานหลายปี และคราวนี้เธอก็กลับมาเพื่อต้องการพักผ่อนที่ประเทศจีนกับสามีของเธอ เธอมีบุคลิกที่เงียบ ๆ และไม่ชอบเข้าสังคม แต่ผมมั่นใจได้ว่าจี้หยกชิ้นนี้มีความสำคัญต่อเธอมาก แต่ถ้าผมอธิบายให้เธอฟังว่าคุณลีย์เจอจี้หยกชิ้นนี้ ผมเชื่อว่า เธอจะต้องออกมาพบคุณอย่างแน่นอน”

เมื่อมิสเตอร์ดอนเนลลี่พูดจบประโยค เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เนลล์ประหลาดใจ

“คุณบอกว่าจี้หยกนี้สำคัญกับเธออย่างนั้นเหรอ?”

เมื่อมิสเตอร์ดอนเนลลี่สังเกตเห็นว่าเนลล์มีสีหน้าแปลก ๆ เขาจึงวางโทรศัพท์ลงและถามอย่างสับสน “ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่า?”

“เปล่าค่ะ” เนลล์สงบสติอารมณ์ เธอกำลังคิดว่าจี้หยกนั้นได้สลักชื่อของใครบางคนเอาไว้ ไม่ว่าเธอจะซื้อจี้หยกไปหรือขโมยมันไป แต่จี้หยกนั้นมีความสำคัญกับเธออย่างไร?

เพราะท้ายที่สุดแล้วจี้หยกเพียงแค่นั้นจะไม่มีค่า ถ้าหากว่าเธอเป็นเพื่อนกับมิสเตอร์ดอนเนลลี่แห่งเหมืองหินหยก และเธอก็ไม่ได้ยากจนอย่างแน่นอน และที่สำคัญ เธอยังสามารถเดินเล่นรอบ ๆ เหมืองหินหยกได้ เธอจะต้องโกหกแน่ ๆ!