ทาสรัก นิยาย บท 20
EP19
ทิศเหนือผลักร่างเล็กเข้ามาภายในห้อง ตามด้วยเสียงประตูแรงๆพร้อมกับลงกลอนด้านนอกสนิท นิวาพยายามเปิดประตูออกแต่ก็ไม่ทัน กำปั้นกำลังทุบเรียกคนใจร้ายแม้รู้ว่าไม่มีประโยชน์…
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
“คุณเหนือ!…อย่าทำแบบนี้”
“…”
“นิทำอะไรผิดขนาดนั้น ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย…” หางเสียงเริ่มเบาลงเรื่อยๆ นิวาพลิกกายชิดกับประตูห้องแล้วทรุดกายนั่งลงบนพื้นพร้อมกับชันเข่ากอดตัวเองเอาไว้ เธอควรจะชินกับอะไรแบบนี้ได้แล้ว…
หลายชั่วโมงผ่านไปที่หญิงสาวนั่งกอดตัวเองอยู่แบบนั้น ตอนนี้ไม่มีแม้แต่วี่แววของทิศเหนือที่จะมาเปิดประตูออกให้ เปลือกตาคู่สวยจึงค่อยๆปิดลงปล่อยให้ความง่วงแทรกซึมเข้ามาแทนเรื่องแย่ๆที่ยังวกวนอยู่ในสมอง…
ด้านทิศเหนือที่นอนพลิกกายอยู่บนเตียงรอเวลาให้ถึงเช้าวันใหม่ พยายามข่มตานอนแต่ก็นอนไม่หลับ เขาเกิดอาการกระวนกระวายจต้องกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง
“เป็นเชี้ยไรว่ะ” มือหนายีผมตัวเองด้วยอารมณ์หงุดหงิดพร้อมกับสบถออกมา สายตาคมกริบตวัดมองนาฬิกาข้างเตียงที่วางอยู่บนโต๊ะบ่งบอกเวลาตีสาม ทิศเหนือจึงลุกออกจากห้องแล้วคว้ากุญแจรถขับออกมายังคอนโดของใครบางคน…
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ชายหนุ่มเคาะประตูห้องเรียกคนข้างใน แต่กลับไร้เสียงตอบกลับ…
ปัง! ปลายเท้าจึงถีบเข้าที่บานประตูเต็มๆ
เอี๊อด…
“?” สายตาเรียบนิ่งพร้อมกับใบหน้าไร้อารมณ์ไล่สายตามองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าแทนคำถาม ดีไวน์อยู่ในชุดวอร์มของนักแข่งเขาพึ่งกลับมาจากสนามเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว แค่แวะไปซ้อมมือแก้เครียดพอกลับมาห้องกลับต้องมาเครียดกว่าเดิมเมื่อเพื่อนตัวดีดันมาบุกห้องตอนตีสาม… “มีไร”
“กูนอนด้วยคนดิ”
“บ้านไม่มี?”
“ไอ้สัสหลีก…อย่าถามมาก”
พอได้ยินคำตอบพร้อมกับสีหน้ากระวนกระวายของทิศเหนือดีไวน์ที่ยืนกอดอกพิงขอบประตูจึงหลีกทางให้แล้วปิดประตูเดินตามทิศเหนือเข้าไปข้างในติดๆ ร่างหนาเดินดุ่มๆไปที่ห้องนั่งเล่นก่อนจะคว้ายาตัวใหม่ของดีไวน์ออกมาจุดสูบ…
“กลุ้มไร”
“กูแค่นอนไม่หลับ มียัยตัวซวยมานอนร่วมบ้านแม่งน่ารำคาญฉิบหาย”
“เมียทาส?”
“เออ” ทิศเหนือเอ่ยตอบพร้อมกับพ้นควันสีขาวขุ่นลอยคละคลุ้งไปทั่วห้อง ดีไวน์จึงเดินไปถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกแล้วพาดไว้บนโซฟา เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพียงเดินเข้าไปหาทิศเหนือแล้วยัดซองอะไรใส่มือ…
“ตัวนี้ช่วยได้” พูดแค่นั้นดีไวน์ก็เดินเลี่ยงมาโซนห้องนอน ยาพวกนี้เป็นสูตรที่เขาคิดค้นขึ้นมา คล้ายๆบุหรี่ไฟฟ้าธรรมดาแต่เป็นแบบใหม่มีฤทธิ์แตกต่างกันออกไป ซึ่งเป็นรายได้อีกทางของเขาที่ถูกส่งขายไปต่างประเทศอีกด้วย…
“จะลองดู”
ทิศเหนือตอบเขาทำการเปลี่ยนเป็นอีกตัวที่ดีไวน์เอาให้ พอสูบเข้าไปเรื่องที่กำลังคิดอยู่ก็ค่อยๆหายไปทีละนิด ความสุขเริ่มคลืบคลานเข้ามาแทน ยิ่งอัดควันเข้าปอดยิ่งเคลิบเคลิ้มจนลืมเรื่องของนิวาไปเสียสนิท…
…
@คอนโดอิฐ
ครืด…
เสียงคีย์การ์ดดังขึ้นทำให้หญิงสาวที่นอนหลับใหลบนเตียงรู้สึกตัว ยิหวาเพ่งมองไปที่ประตูก็เห็นเงาของใครบางคนเดินโซซัดโซเซเข้ามาในห้อง…
พรึบ! ก่อนที่ร่างของเขาคนนั้นจะล้มลงบนเตียง ยิหวาครุ่นคิดอยู่ครู่เดียวก็นึกได้ว่าคนที่จะมีคีย์การ์ดอีกอันได้ต้องเป็นเจ้าของห้อง เธอตกใจรีบเอื้อมมือไปเปิดไฟที่หัวเตียงแล้วหันกลับมาจับร่างหนาที่นอนทับร่างตัวเองออกด้วยความยากลำบาก กลิ่นแอลกอฮอล์เหม็นฉุนลอยแตะปลายจมูกเชิดรั้น…
“นี้นาย!?…ทำไมเมาขนาดนี้ล่ะเนี้ย”
“…”
“ให้ตายเถอะ…” ยิหวาสบถออกมา เมื่อคนไร้สติซุกหน้าเข้าที่ลำคอระหงแล้วซุกไซร้อยู่แบบนั้น เธอรวบรวมแรงทั้งหมดผลักร่างของอิฐออก จนชายหนุ่มล้มลงนอนข้างกายแทน เธอจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ขนอ่อนทั่วร่างลุกชันขึ้นพร้อมกัน…
“นาย…หลับแล้วหรอ ฉันขอโทษนะที่แอบมานอนห้องนาย เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็จะไปแล้วนายอย่าโกรธฉันเลยนะ…” ยิหวายกมือไหว้ร่างไร้สติแล้วกระโดดลงจากเตียงนอน พร้อมกับคว้าหมอนมาหนึ่งใบ เธอเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาแทน รอให้ฟ้าสว่างค่อยบอกความจริงแล้วออกไปจากห้องของเขา…
แล้วคืนต่อไปเธอจะไปนอนที่ไหนกันล่ะ?
เธอถอนหายใจออกมาแล้วมองไปที่อิฐ แล้วความคิดก็ผุดขึ้นบนสมอง ถ้าให้อิฐลองช่วยล่ะ เขาอาจจะเห็นใจเธอบ้าง นึกได้ดังนั้นยิหวาก็เดินไปหยิบมือถือของอิฐขึ้นมาอย่างถือวิสาสะ…
“ฉันขอยืมหน่อยนะ” พูดจบเธอก็ต่อสายหาทิศเหนือ…
ครืด… ครืด…
ครืด… ครืด…
ตี้ด !
เธอต่อสายเพียงไม่นานชายหนุ่มก็กดรับ ยิหวาจึงยิ้มออกด้วยความดีใจ ถึงแม้เขากำลังจะหมั้นแต่ความจริงแล้วทั้งสองก็ไม่ได้หมั้นกันเพราะความรักเหมือนอย่างกับเธอ
“ฮัลโหล เหนือนี้ยิหวาเองนะ”
( แล้ว? )
“ตอนนี้ยิหวากำลังลำบาก เหนือพอจะช่วยยิหวาได้มั้ย” เธอพูดออกไปอย่างมีความหวัง
( นั้นมันปัญหาของเธอ )
หมับ! พูดจบทิศเหนือก็คว้าข้อมือเล็ก ออกแรงลากเธอมาที่ห้องนั่งเล่น แล้วตวัดเด็กสาวให้ล้มไปกองอยู่บนพื้น นิวากำลังจะลุกขึ้นแต่กลับถูกปลายเท้าของชายหนุ่มที่สวมรองเท้าในบ้านเหยียบหลังมือเนียนเอาไว้…
“คุณ…” ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองคนใจร้าย เธอหยุดแน่นิ่งเพราะยิ่งออกแรงขยับมือมากเท่าไหร่แรงที่ฝ่าเท้ายิ่งบดขยี้หลังมือเธอมากกว่าเดิม “ปล่อยนิด้วย…”
“ฉันจะปล่อยก็ต่อเมื่อฉันพูดจบ”
“มีอะไรก็พูดกันดีๆก็ได้ทำไมต้องทำกับนิแบบนี้…”
“ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้นิวา เพราะเธอมันไม่มีค่าในสายตาฉันอยู่แล้ว”
“นิทราบค่ะ…ถ้าอย่างงั้นก็ช่วยรีบพูดเรื่องของคุณให้มันจบๆด้วย นิเจ็บ…” นิวากลั้นความไม่พอใจเอาไว้ข้างใน การกระทำของทิศเหนือทำราวกับเธอเป็นสัตว์ที่น่ารังเกียจ…
“ฉันแค่จะบอกเธอว่ากฎของการอยู่ที่นี้เธอต้องปฏิบัติมันทุกข้อ”
“กฎอะไร…แล้วทำไมนิต้องทำตามทุกอย่างด้วย”
“ก็เพราะเธอเสือกเข้ามาอยู่กับฉันเองไง ก็ต้องปฏิบัติตามกฏเจ้าของบ้าน แต่ถ้าทำไม่ได้ก็ไสหัวไปนอนข้างถนน” ใบหน้านวลชาวาบกับคำพูดของคนตรงหน้า เธอเบือนหน้ามองทางอื่น กฏที่ว่านั้นของเขาคงมีแต่ข้อเอาเปรียบเธอเป็นแน่…
“…”
“ข้อแรกอย่าปากหมาเอาเรื่องหมั้นไปบอกใคร”
“นิไม่คิดจะบอกใครอยู่แล้วค่ะ คุณสบายใจเถอะ” เรื่องนี้นิวาไม่คิดจะบอกใครอยู่แล้ว การหมั้นของเธอเกิดขึ้นเพราะเงื่อนไขเพื่อตบตาคนพวกนั้นให้ทั้งสองเลิกแล้วต่อกัน
“ทำให้มันได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน”
“อย่าเสียเวลาเลยค่ะ พูดข้อต่อไปมาดีกว่า”
“อย่าล้ำเส้นฉัน เธอยังอยู่ในฐานะทาสรับใช้เหมือนเดิม ไม่ใช่คู่หมั้นห่าเหวอะไรนั้น”
“ค่ะ…”
“ข้อต่อมา อย่าทำตัวร่าน มั่วผู้ชายไปทั่ว เพราะจุดจบคือความตาย เข้าใจใช่ไหม?”
.
.
.
Next…
“อึก…นิอยาก…มันปวดจะตายอยู่แล้ว”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก