ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 140
มาร์ธาอึ้ง!
ลมหายใจของเธอติดขัดอยู่ในลำคอของเธอ!
หนึ่ง…แสนล้าน?!
ด้วยเสียงที่ดังมาก มาร์ธาหงายหลังและล้มลงกับพื้น ร่างกายของเธอเริ่มสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้
ในไม่ช้า ผู้คนก็รายล้อมกันรอบเธอ ขณะที่พวกเขามองและชี้
“โอ้ เธอมีอาการชักหรือเปล่า?”
“โทรแจ้งเบอร์ฉุกเฉินเร็ว!”
“รีบไปเรียกใครซักคนมา นี่มันดูอันตรายนะ!”
ไม่นานหลังจากนั้น พนักงานของธนาคารก็รีบเข้าไปช่วยพยุงมาร์ธาขึ้นไปนั่งที่นั่งข้าง ๆ จากนั้นก็ทำการกดจุดให้และนำน้ำดื่มมาให้เธอ
อย่างไรก็ตาม มาร์ธาพยายามคงสติของตนขณะที่มือไม้สั่นไปหมด ดวงตาของเธอมืดหม่น เมื่อเธอพึมพำว่า “แสน…ล้าน”
ผู้เฝ้าดูต่างงงงันและไม่รู้ว่าหญิงชรากำลังบ่นพึมพำอะไรอยู่
เธอจิตหลอนหรือเปล่า?
ตอนนี้ ฟิลิปและวินน์รีบไปที่เกิดเหตุ
พวกเขาได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่ธนาคารคนหนึ่งซึ่งแจ้งตำแหน่งของมาร์ธาให้พวกเขาทราบ
“คุณแม่ รู้สึกยังไงบ้าง? คุณแม่โอเคหรือเปล่า? อยากไปโรงพยาบาลไหมคะ?”
วินน์วิ่งเหยาะไปนั่งยอง ๆ ข้างมาร์ธา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล
มาร์ธาเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของเธอ
ไม่จำเป็นต้องพูดว่าวินน์จะกังวลถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ของเธอ
ฟิลิปตามมาอย่างใกล้ชิดจากด้านหลัง และคิ้วขมวดอย่างเห็นได้ชัด เขาเห็นบัตรธนาคารถูกมาร์ธากำแน่น นอกจากนี้ผู้คนรอบตัวพวกเขายังพรึมพรำถึงบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเจ้าของร่างนั้นและเงินแสนล้าน
แม้ว่าคนอื่น ๆ จะทำอะไรไม่ถูก แต่ฟิลิปรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น
แม่ยายของเขาต้องเห็นจำนวนเงินในบัตรธนาคารและเป็นลมเพราะตกใจ
เขาต้องคิดหาคำอธิบายที่สมเหตุสมผลสำหรับเรื่องนี้
เมื่อพิจารณาจากบุคลิกของมาร์ธาแล้ว เธอน่าจะโต้แย้งว่าฟิลิปเป็นแน่ว่าเขามอบบัตรให้กับเธอแล้ว และจะยึดมันไว้
มาร์ธาคร่ำครวญ และเปลือกตาของเธอสั่นไหว ทันทีที่เธอเห็นฟิลิป เธอก็กระโดดขึ้น ดวงตาของมาร์ธาเป็นประกายเมื่อจ้องตรงมาที่เขา เธอคว้ามือเขาอย่างตื่นเต้น “ฟิลิป แสนล้าน… หนึ่งแสนล้าน!”
มีหนึ่งแสนล้านในบัตรของฟิลิป!
มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?
มาร์ธาไม่เชื่อ ฟิลิปเป็นคนไร้ประโยชน์มาโดยตลอด
แม้แต่พนักงานธนาคารก็ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะหันหลังกลับไปทำงาน
มาร์ธาเริ่มกระวนกระวายและตะโกนใส่ทุกคนว่า “มันเป็นเรื่องจริง ฉันเห็นว่าบัตรมีเงินแสนล้านอยู่ในนั้น ฉันไม่ได้พูดโกหกนะ!”
มาร์ธาเป็นคนภาคภูมิใจใจตัวเอง ดูเหมือนว่าเธอไม่ยอมให้ตัวเองถูกปฏิบัติตัวราวกับเป็นคนบ้าแบบนี้แน่
เธอลุกขึ้นและเข้าหาแต่ละคน เธอบอกว่าเห็นเงินจำนวนหนึ่งแสนล้านในบัตรใบนั้น
วินน์รู้สึกท้อแท้ เธอเดินตามมาร์ธาไปรอบ ๆ พยายามเกลี้ยกล่อมขณะที่จับแขนแม่ของตน “คุณแม่ หยุดรบกวนคนอื่นเถอะค่ะ ในบัตรจะมีเงินแสนล้านได้อย่างไร? ตาฟาดแล้วค่ะ กลับบ้านกันเถอะ โอเคไหมคะ?”
มาร์ธาปฏิเสธและผลักมือของวินน์ออกไป เธอวิ่งไปทางฟิลิป มองดูเขาอย่างจริงจัง แล้วพูดว่า “ฟิลิป บอกพวกเขาว่านายมีเงินแสนล้านในบัตร”
ฟิลิปต้องรู้อยู่แล้ว บัตรใบนั้นเป็นของเขา เขาต้องรู้
อย่างไรก็ตาม ฟิลิปส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า “คุณแม่ คุณกำลังพูดถึงแสนล้านอะไรครับ? กลับบ้านกันเถอะ"
“ไม่ ไม่มีทาง ฉันจะไม่กลับบ้าน ฉันมีหนึ่งแสนล้าน! นายให้บัตรใบนี้แก่ฉัน ดังนั้นเงินจึงเป็นของฉัน! หนึ่งแสนล้าน!” มาร์ธาตะโกนอย่างบ้าคลั่งก่อนจะรีบไปที่เคาน์เตอร์และพูดกับหญิงสาวที่อยู่ข้างหลังตู้ถอนเงินว่า “รีบไปตรวจสอบยอดเงินให้ฉัน บอกพวกเขาว่ามีเงินแสนล้านในนี้!”
พนักงานธนาคารทำอะไรไม่ถูก เธอมองดูฟิลิปและพูดอย่างเฉยเมยว่า “คุณคะ ได้โปรดพาเธอออกไปด้านนอกก่อน เราต้องบริการลูกค้าท่านอื่นนะคะ”
'พวกเขาปล่อยผู้ป่วยทางจิตออกมาได้อย่างไร?'
ฟิลิปดึงมาร์ธาออกมาแล้วพูดว่า “คุณแม่ เอาแบบนี้ดีกว่าครับ คุณนั่งตรงนั้นและพักผ่อน ผมจะตรวจสอบยอดเงินในบัญชีธนาคารให้ ตกลงไหม?”
มาร์ธาพยักหน้า ตอนนี้เธอหงุดหงิดไม่ใช่น้อย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทอันดับหนึ่ง