ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 32

เมื่อคิดไปถึงเรื่องนั้น ชาร์ลส์จ้องไปที่ฟิลิปที่ยืนอยู่เฉย ๆ ตรงมุมห้อง เขาพ่นลมหายใจออกมา ด้วยความหงุดหงิดก่อนจะพึมพำขึ้น “ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!”

ฟิลิปสังเกตุเห็นว่าพ่อตาจ้องมาที่เขา เขาจึงยิ้มกว้างให้แต่ชายแก่กลับกลอกตาใส่เขา ก็ได้ ดูเหมือนว่าพ่อตาของเขาจะไม่เห็นหัวเขาเลยสินะ

ในตอนนั้นเองที่ด้านนอกของซีวิล แกลลอรี่ รถเบนท์ลีย์คันหรูก็มาจอดที่ประตูทางเข้า พนักงานต้อนรับหญิงสาวสองสามคนรีบวิ่งออกมารอที่ด้านนอก

รัสเซล ฟีลด์ ตั้งใจมาที่ซีวิล แกลลอรี่แห่งนี้ เมื่อเขาได้ยินว่าจะมีภาพวาดที่เป็นสมบัติจากสมัยราชวงศ์หมิงมาจัดแสดงโชว์ในวันนี้ และยังเป็นภาพวาดของแท้ของ ทัง โบฮู อีกด้วย! เขายิ่งสนใจมากขึ้นอีก ชายหนุ่มเป็นนักสะสมชื่อดังของประเทศ ดังนั้น เมื่อได้ยินว่าจะมีภาพวาดที่หายากจัดแสดงในวันนี้ แน่นอนว่าเขาต้องมาดูให้เห็นด้วยตาของเขาเอง!

เมื่อเขาก้าวลงมาจากรถและเดินเข้าแกลลอรี่ เมื่อทุกคนเห็นว่ารัสเซลมาที่นี่ก็ต่างส่งเสียงฮือฮา

“โอโห้! นั่นมันท่านประธานฟีลด์ จากซีวิลเทรดดิ้งกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ?”

“เจ้าพ่อแห่งวงการนักสะสมก็มาที่นี่ด้วย!”

“นี่มันน่าตกใจมากนะ ภาพวาดของชาร์ลส์ทำให้คนดังระดับนี้สนใจได้ด้วย!”

เหล่าผู้ดีแห่งเมืองริเวอร์เดลต่างเข้าไปทักทายรัสเซลด้วยอย่างนอบน้อมและต่างจับจ้องไปที่ชายหนุ่ม ไม่ใช่แค่เพราะเขาเป็นนักสะสมคนดัง แต่เขายังเป็นประธานบริษัทอีกด้วยและมีทรัพย์สินมากกว่าสามพันล้าน!

แน่นอนว่าชื่อที่ใช้เรียกกันว่า ‘เจ้าพ่อแห่งวงการนักสะสม’ เป็นชื่อที่ออกจะเกินจริงไปหน่อยเป็นที่รู้จักกันแค่กับคนในท้องที่เท่านั้น แท้จริงแล้วเขาไม่ได้เป็นที่รู้จักมากขนาดนั้น แต่ก็แน่นอนว่าในระดับประเทศแล้วชื่อเสียงของเขาคือระดับเจ้าพ่อแห่งวงการอย่างไม่ต้องสงสัย!

ตอนนั้นเอง ชาร์ลส์รีบวิ่งออกมาจากมุมด้านในสุดของแกลลอรี่ด้วยรอยยิ้มกว้าง ตามหลังเขามาด้วยคนกลุ่มเล็ก ๆ ซึ่งก็คือเหล่าเพื่อน ๆ ของเขานั่นเอง

“โอ้ ไม่อยากจะเชื่อ เป็นเกียรติอย่างยิ่งครับที่ท่านรัสเซล มาเยี่ยมชมนิทรรศการของผมด้วยตัวเอง ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยที่ไม่ได้ออกไปต้อนรับด้านนอก” ชาร์ลส์ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก การที่รัสเซล ฟีลด์ เจ้าพ่อแห่งวงการนักสะสมมาดูผลงานด้วยตัวเองแล้วหมายความว่าภาพของเขากำลังจะมีมูลค่าเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

“มิสเตอร์จอห์นสตัน คุณพูดชมเกินไปแล้ว ผมมาที่นี่วันนี้ก็เพราะได้ยินเรื่องดี ๆ มา ผมจะขอรบกวนคุณหน่อยนะครับ” รัสเซลจับมือกับชาร์ลส์ด้วยความสุภาพพร้อมกับยิ้มออกมา

“เป็นเกียรติของผมที่ท่านรัสเซลมาเยียน ให้ผมพาท่านเดินชมนะครับ นี่เป็นเพียงผลงานบางส่วนที่ผมพยายามซ่อมแซม ปรับปรุงในเวลาว่าง เทียบกับของสะสมของท่านรัสเซลไม่ได้แม้แต่นิดเดียว” สำหรับชาร์ลส์แล้วการได้พบกับรัสเซล ก็เหมือนกับมือสมัครเล่นได้พบกับปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ชาร์ลส์ทำตัวนอบน้อมต่อรัสเซลเป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นรัสเซล ไอเดนอยากจะเข้ามาทำความรู้จักกับเขาด้วยเช่นกัน เขาเข้าไปหาและจับมือกับชายสูงวัยอย่างกระตือรือร้น ก่อนจะพูดขึ้น “ท่านประธานฟีลด์ สบายดีไหมครับ ผมไอเดน แกรนท์ ผู้จัดการของสตาร์ดรีม มีเดีย ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบคุณ”

เมื่อรัสเซล มองไปเจอร่างที่คุ้นตา เขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา! มิสเตอร์คลาร์กอยู่ที่นี่ด้วย!

เมื่อเห็นฟิลิปยืนอยู่ที่ด้านหน้าภาพวาด ทำให้ไอเดนโกรธขึ้นมา เดินตรงเข้าไปหาฟิลลิปด้วยใบหน้าบึ้งตึงก่อนจะผลักเขาออกไป พร้อมกับพูดถากถาง “ไปให้พ้น นายไม่เห็นหรือยังไงท่านประธานฟีลด์มาถึงนี่แล้ว นายืนทำอะไรตรงนี้? นี่นายรู้จักชื่นชมงานศิลปะด้วยงั้นเหรอ?” เจ้าขยะนี่ทำตัวราวกับรู้ดีไปซะทุกเรื่อง!

ชาร์ลส์ก็เช่นกัน เขารู้สึกหงุดหงิด ทุกคนต่างออกมาต้อนรับรัสเซลแต่ฟิลิปกลับมายืนงงอยู่หน้าภาพวาด ช่างเป็นขยะที่ไม่น่ามองเสียจริง!

ฟิลิปส่งสายตารำคาญไปให้ไอเดนแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาขยับไปด้านข้างอย่างเงียบ ๆ

เมื่อเห็นว่าไอเดนมีท่าทางหยาบคายและไม่มีเหตุผลต่อมิสเตอร์คลาร์ค ทำให้รัสเซลรู้สึกเดือดดาลไปด้วยความโกรธ เขากำลังจะเข้าไปต่อว่าไอเดนแต่ฟิลิปก็นิ่วหน้าใส่เขา รัสเซลรีบหยุดในทันที เขาเข้าใจถึงสิ่งที่ฟิลิปสื่อมาถึงเขา ประธานโธมัสบอกกับเขามาก่อนว่าฟิลิปไม่ชอบการเป็นจุดสนใจ อย่างไรก็ตามเขาต้องคิดวิธีบางอย่างเพื่อที่จะจัดการกับความหยิ่งยโสของไอเดนให้ราบคาบ การที่เขามาหยามเกียรติมิสเตอร์คลาร์กก็เท่ากับหยามตัวเขาเอง!

“ท่านรัสเซล กรุณาดูภาพนี้ด้วยครับ นี่เป็นภาพที่ยอดเยี่ยมที่สุดในนิทรรศการนี้ เป็นภาพวาดของแท้โดยทัง โบฮู ภาพสองสหายบนภูเขาฤดูใบไม้ผลิ” ชาร์ลส์รีบออกตัวแนะนำของสะสมชิ้นที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาอย่างกระตือรือร้น นี่มันน่าตื่นเต้นมาก! สำหรับท่านรัสเซลที่มาดูด้วยตัวของเขาเองนั่นหมายถึง ชาร์ลส์จะกลายเป็นคนดังในหมู่นักสะสม!

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาพูดจบสีหน้าของรัสเซลก็แปลกไป มันเรื่องตลกอะไรกัน? ภาพสองสหายบนภูเขาฤดูใบไม้ผลิ…? เมื่อเขาจ้องไปที่ภาพวาดที่จัดแสดงอยู่ด้านในกระจก มันคุ้นตายิ่งนัก นี่ไม่ใช่ภาพวาดที่เขาเก็บเป็นสมบัติล้ำค่ามาเป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะยกให้กับ มิสเตอร์คลาร์คหรอกเหรอ? เดี๋ยวก่อนนะ! ไม่ใช่แล้ว ภาพนี้มันดูแปลก ๆ