ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 66

“มัวยืนทำบ้าอะไรกันอยู่! ไปจับยังผู้หญิงบ้านั่นมา!”

จอห์นเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ พร้อมคำรามใส่พนักงานขายที่ยืนดูอยู่ตรงประตูทางเข้า

หลังจากนั้นเขาก็เดินเข้ามาจับแขนรูบี้ก่อนจะทุ่มตัวเธอลงที่พื้น

ใช่สิ!

ทุ่มลงไป!

ปัก!

เสียงกรี๊ดดังขึ้นหลังจากนั้นร่างของรูบี้กระแทกกับพื้นเข้าอย่างจัง หน้าทิ่มลงพื้นดิน คลุกเศษดินเศษฝุ่น

และที่สำคัญไปกว่านั้น ใบหน้าของรูบี้ถูกกดลงที่หล่มโคลนอยู่ที่พื้นด้านหนึ่งด้วย

ช่างเป็นภาพที่น่าสงสารเสียจริง

เมื่อพนักงานขายเห็นว่าผู้จัดการของเขาโกรธไฟลุกพวก จึงไม่รอช้ารีบวิ่งออกมาแล้วจับทุกคนกดลงบนพื้นโดยไม่พูดอะไรสักคำ อิซาเบลก็ไม่เว้น

พวกเขาจำเป็นต้องใช้กำลังในการจัดการนังตัวดีพวกนี้

ในชั่วพริบตาเหตุการณ์ก็ชุลมุนวุ่นวายขึ้นมา ทำเอาหญิงสาวที่แต่งตัวมาเดี๋ยวสวยสดงดงาม ณ ตอนนี้กลับต้องคลุกดินคลุกฝุ่นที่พื้น เนื้อตัวของพวกเธอเต็มไปด้วยเศษดิน ไม่เหลือคราบหญิงสาวทรงเสน่ห์เหมือนก่อนหน้าอีกต่อไป

ลินน์และพวกอยากจะวิ่งหนี โชคร้ายพวกเขาก็ถูกกดลงที่พื้นเช่นเดียวกัน

ไคล์และเจคอบอยากที่จะตอบโต้กลับ แต่หลังจากที่พวกเขาโดนชกสองสามครั้งพวกเขาก็ยอมสงบนิ่งแต่โดยดี

สถานการณ์ทางฝั่งลินน์ดีกว่าเล็กน้อย เธอย่อตัวหลบได้ทัน ทำให้เธอรอดไปได้

“บ้าเอ้ย! พวกแกมันบ้าไปแล้ว! กล้ามาแตะต้องฉันได้ยังไง? ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด! ฉันรู้จักกับไทเกอร์นะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”

รูบี้ถูกจอห์นจับกดไว้ที่พื้น ใบหน้าของเธออาบไปด้วยโคลนสกปรก เธอพยายามป้วนน้ำสกปรกทิ้งออกจากปาก เสียงกรีดร้องออกมาจากปากของเธอ

เทพีแห่งความงามและทรงเสน่ห์อย่างเธอไม่ควรจะมาโดนทำอะไรแบบนี้

แต่ขณะนั้น เธอกลับโดนทำร้ายและถูกจับกดที่พื้นหน้าเปื้อนดินเปื้อนโคลน คงไม่มีผู้ชายคนไหนจะรับสภาพนี้ของเธอได้แน่

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้พวกโสโครก!”

“พวกแกกล้ามาแตะต้องตัวฉันได้ยังไง ฉันจะบอกให้ไทเกอร์และพวกของเขาให้มาพังร้านของแกซะ!”

“รูบี้ ตามพวกมาเพิ่มซะ!”

เหล่าหญิงสาวไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของพวกเธออีกต่อไป พวกเธอต่างพยายามดิ้นให้หลุดจากการจับกดที่พื้น

นี่สำหรับที่เธอเสียมารยาทกับมิสเตอร์คลาร์กไงล่ะ”

จอห์นตะโกนขึ้นมาและปล่อยรูบี้ให้เป็นอิสระ จากเผยรอยยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจและพยักหน้าให้กับฟิลิปอย่างนอบน้อม “มิสเตอร์คลาร์กคุณกลับมาแล้ว ทุกอย่างพร้อมแล้วครับ”

หลังจากที่พูดจบ จอห์นก็โบกมือเป็นสัญญาณให้กับเหล่าพนักงานสาวร่างสูงโปร่งเจ็ดแปดคนให้เดินมาทางนี้ พวกเธอต่างยิ้มอย่างยั่วยวนพร้อมกับเดินถือกล่องกำมะหยี่ชั้นดีที่มีตรายี่ห้อบีเอ็มดับเบิ้ลยูแปะอยู่

จากนั้นพวกเธอก็เปิดกล่องเหล่านั้นออก

มันคือกุญแจรถบีเอ็มดับเบิ้ลยู 10 อัน ที่ถูกวางไว้ในกล่องแต่ละกล่องอย่างประณีต

คนที่ซื้อรถทั้งหมดก็คือเขานั่นเอง!

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงร้องไห้ดังขึ้น

อิซาเบลกรีดร้องออกมา เธอเองที่เป็นคนไล่ตะเพิดเศรษฐีใหม่คนนั้นออกจากร้าน ทั้ง ๆ ที่เขาต้องการจะซื้อรถฮาร์เล่ย์ 100 คัน!

คือตราบาปของเธอ!

ทำไมเธอถึงโง่นักนะ? ทำไมเธอถึงไปดูถูกเขา?

การซื้อขายถึงสามสิบล้านจะทำให้เธอได้ค่าคอมมิชชั่นที่ได้มากถึงหนึ่งล้านเลยทีเดียว!

“ใช่ มันจะต้องไม่ใช่เขาเป็นแน่! คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ!”

อิซาเบลเสียสติไป เธอไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้เลย เธอจับแขนจอห์นพร้อมสะอื้นออกมา

ตุ๊บ!

จอห์นยกมือมือขึ้นก่อนจะตบไปที่อิซาเบลและรูบี้เนื่องจากความหงุดหงิด หลังจากโดนตบไปสมองของพวกเธอก็เริ่มทำงานอีกครั้ง

หลังจากนั้นเขาชี้หน้าอิซาเบลก่อนจะด่าออกมาอย่างโกรธจัด “อิซาเบล เลิกทำตัวราวกับคนบ้าต่อหน้าเสียที เธอยังจำวันที่เธอชิ่งออกไปอยู่กับฮาเล่ย์-เดวิสันได้หรือเปล่า? เธอควรจะรู้ดีมากกว่าคนอื่นนะ นี่ฉันใจดีมากขนาดไหนแล้วที่ไม่เอาเรื่อง แต่ถึงยังไงวันนี้ฉันก็ต้องขอบคุณเธอ ที่ทำให้พวกเราได้ลูกค้ารายใหญ่”

จอห์นก็รู้สึกพอใจเมื่อกล่าวเช่นนั้นออกไป

ในทางกลับกันอิซาเบลได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับคร่ำครวญออกมาเธอ “ไม่มีทาง! เขาจะมีเงินมากมายขนาดนั้นมาซื้อรถมอเตอร์ไซค์ได้ยังไงกัน?”