ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1030

แล้วนักแม่นปืนที่เดิมทีซ่อนตัวอยู่ต่างก็ออกมา ยกปืนไว้ยืนอยู่หน้าประตู แล้วล้อมห้องงานเลี้ยงไว้

พวกเขาไม่ได้จะบุกเข้าไป แต่กำลังรออยู่ที่นี่ รอให้เฉินหมิงหย่งสั่งการ

ด้านในห้องงานเลี้ยง ทุกอย่างล้วนจัดเตรียมเสร็จแล้ว

"ขอบคุณทุกคนที่ให้เกียรติผม คืนนี้ถึงได้มารวมตัวกันกินดื่มที่นี่ และก็รวดพูดคุยปรึกษากันถึงการพัฒนาเศรษฐกิจของหนานเยว่ในขั้นตอนต่อไป แม้ว่าล้วนจะเป็นเศรษฐกิจของการตลาด แต่หน่วยรบของพวกเราก็จะต้องรู้ถึงทิศทางการพัฒนาของพวกคุณบ้างละครับ!"

เฉินหมิงหย่งไม่ได้มองเฉินเกอ เขากังวลว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆจะถูกเปิดเผย แน่นอน เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เฉินเกอรู้ทุกอย่างที่เขาทำแล้ว คิดเพียงแค่ว่าตัวเองทำได้ดีมาก เฉินเกอก็เหมือนเป็นแค่คนโง่ ถูกเขาเล่นจนมึนงงไปหมด

"โกวหลินเทียน ไหนพูดความคิดต่อไปของตระกูลโกวของพวกคุณหน่อยสิครับ!" พูดประโยคนี้จบ เฉินหมิงหย่งก็รีบเล็งตระกูลโกว แล้วยังใช้ช่วงเวลาขณะพูดมองเฉินเกออย่างแนบเนียนอีกด้วย

"รองผู้รักษาการครับ ตระกูลโกวของพวกเราก็ยังเหมือนกับปีที่ผ่านๆมา เฝ้าดูแลธุรกิจเล็กๆพวกนั้นของตัวเองก็พอแล้วครับ อีกอย่างเทียบกับตระกูลใหญ่อื่นๆแล้วยังมีระยะห่างมากด้วย ยังไงซะก็บอกแค่ประโยคเดียว ฟังตามคำสั่งของรองผู้รักษาการครับ"

โกวหลินเทียนอึ้งไปสักพัก จากนั้นก็พูดออกมาอย่างเป็นทางการมาก

"ไม่เลว พวกคุณละครับ?" เฉินหมิงหย่งพยักหน้า เริ่มแรกเขาก็ไม่ได้คิดจะเตรียมทำอะไร

"พวกผมมีแผนการการพัฒนาขั้นต่อไปอยู่ รองผู้จัดการคุณเองก็รู้ ช่วงก่อนหน้านี้สามตระกูลใหญ่หนานเยว่ของพวกเราเจอปัญหาแล้วก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน ธุรกิจของตระกูลพวกเขาก็มีแววว่าจะล้มละลาย"

"ถ้าหากว่าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป จะต้องเกิดปัญหากระทบกับเศรษฐกิจเมืองหนานเยว่ของพวกเราแน่ๆ พอดีกับที่พวกเราทำเกี่ยวกับอาหาร ดังนั้นจึงเตรียมที่จะเซ้งโรงงานอาหารของตระกูลจินทั้งหมด คุณว่าเป็นยังไงบ้างครับ?"

ชายวัยกลางคนใส่ชุดสูทคนหนึ่งลุกขึ้นยืน ถามอย่างเสียงดัง

"ไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ คุณสามารถมารับช่วงต่อได้นั้นถือว่าดีที่สุดแล้ว มีอะไรที่ต้องการก็เชิญบอกได้เลยนะครับ หน่วยรบจะพยายามเติมเต็มให้พวกคุณ" เฉินหมิงหย่งไม่ได้ไตร่ตรองแล้วรีบตอบในทันที ยังไงซะเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้แต่แรกอยู่แล้ว ให้ใครก็เหมือนกัน ไม่แน่คนพวกนี้อนาคตยังจะมาให้อะไรดีๆเพื่อตอบแทนซะหน่อยอีกด้วย

"ขอบคุณครับรองผู้รักษาการ!" ชายวัยกลางคนรีบขอบคุณ

"รองผู้รักษาการ พวกเราก็เหมือนกันกับตระกูลโกว ทำธุรกิจของปีที่แล้วต่อไป ยังไม่มีความคิดอะไรที่จะพัฒนา แต่ก็ยังต้องการความช่วยเหลือจากหน่วยรบครับ" ชายวัยกลางคนอีกคนพูด

"ไม่มีปัญหา เรื่องพวกนี้คุณติดต่อกับเลขาของผมโดยตรงก็ได้แล้ว!" เฉินหมิงหย่งตอบตกลง

"คือ....." ชายวัยกลางคนงุนงงขึ้นมา

เขาทำธุรกิจมานานหลายปีขนาดนี้ ไม่เคยทำความเข้าใจกับคนอื่นๆในหน่วยรบมาก่อน แต่ตอนนี้เฉินหมิงหย่งกลับบอกให้ไปติดต่อกับเลขาของเขา เรื่องธุรกิจพวกนี้ ไปมีความเกี่ยวข้องกับหน่วยรบทางน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

อีกอย่างตอนนี้ที่ฟังเฉินหมิงหย่งพูดดูไม่เหมือนกำลังพูดเล่นด้วย

"มีข้อสงสัยอะไรหรือเปล่าครับ?" เฉินหมิงหย่งถาม

"ไม่มีครับ ผมกำลังคิดว่าจะตอบแทนความช่วยเหลือของรองผู้รักษาการยังไงดีครับ" ชายวัยกลางคนสมองหมุนไวมาก เขารู้ว่าถ้าหากแสดงอาการไม่ดีอะไรออกไป ก็ล้วนสามารถสร้างปัญหาใหญ่ให้กับตัวเองได้

"ฮ่าๆ ตอบแทนอะไรกัน พวกเราล้วนเป็นคนหนานเยว่ สมควรที่จะออกแรงช่วยเมืองหนานเยว่กันสักหน่อยอยู่แล้วครับ ผมเพิ่งขึ้นเป็นรองผู้รักษาการได้ไม่นาน ดังนั้นเลยอยากจะทำความรู้จักกับพวกคุณสักหน่อย อย่าเข้าใจผิดก็พอแล้วครับ!"

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินหมิงหย่งก็หัวเราะออกมา

"ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง" ทุกคนต่างสบายใจมากขึ้น

แต่ว่าถึงแม้จะคิดแบบนี้ แต่ก็เตรียมจะทดสอบดูสักหน่อย

"โกวหลินเทียน!" คิดถึงนี่ เฉินหมิงหย่งก็ตะโกนเรียก

"รองผู้รักษาการ เรียกผมมีเรื่องอะไรหรือครับ?" โกวหลินเทียนวางตะเกียบลง เงยหน้าถาม

"เมื่อกี้ยุ่งจนฉันยังไม่มีโอกาสถาม คนหนุ่มข้างกายที่นายพามานี้เป็นใคร เหมือนว่าฉันจะเจอครั้งแรกใช่มั้ย?" เฉินหมิงหย่งมองเฉินเกออย่างเปิดเผย

"อ้อ? คุณหมายถึงเฉินเกอหรอครับ เขาเป็นแขกของตระกูลโกวพวกผมเองครับ ที่บ้านมีธุรกิจอยู่ที่หัวเซี่ย ดังนั้นผมจึงพาเขามาหาความรู้โดยเฉพาะเลยครับ ไม่แน่อนาคตอาจจะร่วมธุรกิจกับเถ้าแก่บางท่านที่นั่งอยู่ก็ได้นะครับ" โกวหลินเทียนวางของในมือ แล้วพูดแนะนำ

"ร่วมงาน ร่วมงาน!"

"พวกเราชอบร่วมงานกับธุรกิจของหัวเซี่ย มีความซื่อสัตย์!"

ได้ยินคำแนะนำของโกวหลินเทียน คนอื่นๆก็พูดเสริม พวกเขารู้ว่าโกวหลินเทียนไม่พาใครมาที่นี่มั่วๆแน่นอน บอกว่ามีธุรกิจบางอย่าง คาดว่าธุรกิจคงจะไม่เล็ก ไม่อย่างนั้นไม่มีค่าพอจะให้โกวหลินเทียนปฏิบัติด้วยแบบนี้

"เฉินเกอ? ฉันจำได้ว่าคนที่ทำให้หนานเยว่ของพวกเราวุ่นวายแทบตาย ก็เหมือนว่าจะชื่อเฉินเกอนะ?" เฉินหมิงหย่งเสแสร้งแกล้งทำเป็นขมวดคิ้ว และพูดเสียงต่ำ

"รองผู้รักษาการ ผมมาหนานเยว่ครั้งแรก อีกอย่างก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง จะทำเรื่องพวกนั้นได้ยังไงกันครับ ก็แค่ชื่อซ้ำเท่านั้นแหละครับ" เฉินเกอลุกขึ้นยืน แล้วกุมมือทำความเคารพให้เฉินหมิงหย่ง และพูดเสียงนิ่งเฉย

"ไอ้หนุ่มนี่หนักแน่นไม่เลวนี่" เฉินหมิงหย่งยิ้มเยาะ "บนโลกนี้คนชื่อซ้ำมีไม่น้อยเลย แต่ว่าฉันสนใจหัวเซี่ยของพวกนายมาก รองานเลี้ยงจบแล้วนายอยู่ต่อสักหน่อยเถอะ แนะนำธุรกิจของนายให้ฉันฟัง ฉันจะอำนวยความสะดวกให้นายร่วมธุรกิจกับธุรกิจในหนานเยว่ของพวกเราเอง"