ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 116

พอคิดว่าจะจ่ายเงินสองร้อยล้านนี้ยังไง

เฉินเกอก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมาหนึ่งไอเดีย

เป็นเพราะตอนที่คุยกับซูเฉียงเวยก่อนหน้านี้ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาได้

นั่นก็คือรูปรูปหนึ่งที่ซูเฉียงเวยโพสต์ลงบนไทม์ไลน์ แทบจะเป็นแค่เนื้อหาเนื้อหาเดียวบนไทม์ไลน์ของเธอแล้ว

ฉากหลังเป็นภูเขาใหญ่ลูกหนึ่ง

เขาใหญ่ลูกนั้น มีป่าไม้หนาแน่น ยิ่งไปกว่านั้นคือ มันเป็นภูเขาสีเขียวและมีสายน้ำใสดูแล้วสวยงามเป็นพิเศษ

ในตอนนั้นเฉินเกอได้พูดแซวๆ นี่มันเขาเขียวกับหญิงงามนี่นา

พูดง่ายๆก็คือเขารู้สึกประทับใจไม่น้อย

ขณะเดียวกัน ในตอนนั้นซูเฉียงเวยก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับที่นั่นให้เฉินเกอฟังด้วย ซูเฉียงเวยเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ต่อมาก็ถูกคนนำไปเลี้ยง พ่อแม่บุญธรรมของเธออาศัยอยู่ในหมู่บ้านตรงตีนเขา

แต่หลังจากนั้น พ่อแม่บุญธรรมก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอจึงจากออกมาใช้ชีวิตเองในโลกภายนอก

เฉินเกอนั่งลงแล้วก็ตบลงที่หน้าตัก ประมาณว่าฉุดคิดอะไรขึ้นมาได้

ถึงยังไงไม่ช้าก็เร็วตนเองก็ต้องทำการลงทุนอยู่ดี ประจวบเหมาะกับที่เขาลูกนั้นยังไม่ได้มีการพัฒนา ถ้าตนเองไปสร้างวิลล่าแหล่งรวมความบันเทิงติดเขาริมน้ำที่นั่นจะเป็นยังไงบ้างนะ?

ว่าแล้วก็โทรศัพท์ไปหาซูเฉียงเวย

ซูเฉียงเวยตอนแรกก็รู้สึกตกใจไม่น้อย แต่ต่อมาเธอก็พูดยืนยันว่า ที่นั่นวิวทิวทัศน์สวยมาก งดงามสุดๆ โดยเฉพาะข้างบนยอดเขา

พูดจนเฉินเกอเริ่มรู้สึกสนใจเป็นพิเศษ

ก็เลยให้ซูเฉียงเวยหาเวลาว่างในวันพรุ่งนี้ แล้วทั้งสองก็ไปดูสถานที่จริงด้วยกัน

ยังไม่จบแค่นั้น เฉินเกอรีบโทรไปหาหลี่เจิ้นกั๋วทันที ให้เขาจัดการเตรียมเอกสารข้อมูลของเขาลูกนั้นและความจำนงในการลงทุนภายในคืนนี้

นี่มันบอกได้เลยว่าหลังจากเฉินเกอรู้ว่าตัวเองเป็นทายาทมหาเศรษฐี นอกจากจะลงทุนในการถ่ายทอดสดของทั้งเมืองแล้วเมื่อคราวก่อนแล้ว เจตนาที่แท้จริงก็คืออยากจะให้ตนเองได้ลงทุนพัฒนาสักครั้ง

ไม่ใช่แต่แค่ตัวของเฉินเกอเท่านั้น หลี่เจิ้นกั๋วก็มีความสนใจเช่นเดียวกัน

หลังจากนัดแนะกันเสร็จแล้ว เฉินเกอก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจ จนนอนไม่หลับ

เขารู้สึกอุดอู้อยู่พอดี สู้ไปแช่น้ำที่อนเซนสักหน่อยดีกว่า

จากนั้นก็ลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วก็ไป

ตอนนี้กิจกรรมทางด้านพวกของจ้าวจื่อซิ่งก็จัดเสร็จลงแล้ว

หมู่บ้านริมเขาเงียบสงบลงไม่น้อย

ทางด้านของอนเซน ก็เงียบลงไปเยอะมากเช่นกัน

เฉินเกอที่ว่ายน้ำเป็นแต่ไหนแต่ไรแล้ว ในตอนนี้จึงรีบไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ ก่อนจะกระโจนลงไปอย่างอดใจรอต่อไปไม่ไหว

ขณะที่เฉินเกอกระโดดลงไปในน้ำนั้น

ตรงกลางของบ่ออนเซน ก็มีสาวสวยผมยาวใส่บิกินี่สุดเซ็กซี่คนหนึ่ง กำลังลุกขึ้นมาจากน้ำ เสยเส้นผมของตัวเอง ผมปล่อยพาดลงเป็นเส้นโค้ง สะบัดไปทางด้านหลัง

ตรงบริเวณทางเข้า ก็มีคนสองสามคนกำลังวิ่งเหยาะๆเข้ามา

ผู้หญิงหนึ่งคน พร้อมกับบอดี้การ์ดติดตามอีกประมาณสามสี่คน

“พวกนายนี่ช่างกล้าจริงๆนะ บริษัทจ่ายเงินให้พวกนาย ก็เพื่อให้พวกนายมาคอยคุ้มกันคุณเฉินเชียนเอ๋อ แต่พวกนายกลับปล่อยให้คุณเชียนเอ๋อแช่อนเซ็นอยู่ที่นี่เพียงลำพังเนี่ยนะ！”

“มันน่าเอาให้ตายจริงๆพวกนายเนี่ย รู้จักปาปารัสซี่พวกนั้นน้อยซะแล้ว ตอนนี้คงกำลังทำทุกวิถีทางเพื่อจะแอบถ่ายคุณเชียนเอ๋อ แล้วเอาไปเต้าข่าวฉาวอยู่แน่ๆ！”

“ครับๆๆ พี่แดงพวกเราผิดไปแล้ว แต่ว่าที่นี่เป็นวิลล่าสปาปาปารัสซี่ที่ไหนจะกล้าขนาดนั้นกันล่ะ?”

“ไร้สาระ！ยังไงพวกเราก็ต้องรับผิดชอบหน้าที่ให้ดีที่สุดคุณเชียนเอ๋อยังติดสัญญาการแสดงอยู่ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นแล้วกระทบต่องานล่ะก็ ต่อให้ฆ่าพวกนายทิ้งก็ชดใช้ให้ไม่หมดหรอกนะ！ ”

พี่แดงบ่นๆด่าๆเสร็จก็เดินเข้ามา

ในเวลานี้ เฉินเชียนเอ๋อก็อาบเสร็จเรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่เข้าร่วมการแสดงที่จินหลิงในวันนี้แล้ว พออยู่ในห้องคนเดียวก็รู้สึกอุดอู้ ต้องวางมาดแบบนี้วางมาดแบบนั้น

ก่อนหน้านี้พอได้ยินมาว่าวิลล่าสปามีชื่อเสียงมาก เฉินเชียนเอ๋อจึงปฏิเสธเถ้าแก่ใหญ่ต่างๆที่จะพาตนเองไปที่ห้องเพื่อจะพูดคุยความในใจกัน เพื่อมาแช่น้ำที่นี่

“พี่แดงฉันเป็นคนให้พวกเขาออกไปเอง！ฉันจะแช่อนเซ็นสักหน่อย ถ้าพวกนาย ไม่มีธุระอะไร ก็ออกไปรอที่รูปปั้นหินข้องนอกอนเซ็นก่อน ฉันจะใส่เสื้อแล้ว！”

เฉินเชียนเอ๋อพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

บอดี้การ์ดพวกนั้นพอเห็นเฉินเชียนเอ๋อที่แสนเซ็กซี่ ก็กลืนน้ำลายอย่างช่วยไม่ได้

สุดท้ายก็พากันออกไป

นายหน้ารีบหยิบผ้าคลุมอาบน้ำสีขาวขึ้นมา

“เห้อ ไม่รู้จริงๆว่าบริษัทคิดได้ยังไง ให้พวกคนที่น่ารังเกียจแบบนี้มาคอยตามติดอยู่ในทุกๆวัน อึดอัดจะตายอยู่แล้ว！”

“ฮ่าๆ ทำไมหรอ หรือต้องให้คุณชายเฉินแห่งจินหลิงมาตามคุณแทน คุณถึงจะไม่รู้สึกอึดอัดใช่ไหม?” พี่แดงพูดขำๆ

“เห้อ พูดถึงคุณชายเฉินฉันล่ะเจ็บปวดใจ วันนี้ที่มา จริงๆแล้วจะได้เจอกับคุณชายเฉินเสียอีก หึ ผลที่ได้เสียเวลาเปล่าๆเลยทั้งวัน คุณชายเฉินก็ไม่โผล่มา！”

“หรือว่านี่คือสาเหตุที่คุณใส่ชุดบิกินี่สามจุดมาแช่อนเซ็นที่นี่? คุณไม่กลัวโดนคนอื่นแอบถ่ายหรือไง ที่คุณใส่อยู่นี่มันก็ช่างกล้าเหลือเกิน！เป็นดาราดังแล้ว ช่วยระวังตัวหน่อยได้ไหม！”

พี่แดงพูดขึ้นอย่างหมดหนทาง

รีบไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาคลุมบังเรือนร่างของเฉินเชียนเอ๋อเอาไว้

“ไอ้สารเลวแกมานี่เลยนะ！”

เฉินเชียนเอ๋อเริ่มโมโหเกรี้ยวกราดขึ้นมา ชี้หน้าเฉินเกอด่าฉอดๆ แถมยังหยิบหินขึ้นมาหนึ่งก้อนอีกด้วย

“ใจเย็นๆ ผมไปแล้ว ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ！”

เฉินเกอเคยดูละครที่เฉินเชียนเอ๋อแสดงมาก่อน ทำไมในความเป็นจริงมันช่างไม่เหมือนกับที่เห็นในโทรทัศน์เลย

แถมนี่ก็บังเอิญเกินไป ถ้ารู้ก่อนว่าเฉินเชียนเอ๋อกำลังแช่น้ำอยู่ที่นี่ ตนเองก็ไม่มีทางลงมาหรอก

“คุณเชียนเอ๋อ ผมเป็นแฟนคลับของคุณ……วู้ว！”

เฉินเกอพูดอธิบายอย่างลนลาน แต่ไม่ทันพูดจบ ก็รู้สึกว่ามีอะไรร้อนๆไหลออกมาจากจมูก หวานๆ

เลือดกำเดาไหล！

“ให้ตายสิ แกยังมีหน้ามาบอกอีกหรอว่าไม่ได้แอบดู?”

พี่แดงกระโดดด้วยความร้อนรนใจ

“ว้าย！พี่แดงดูเขาสิ！”

เฉินเชียนเอ๋อมองเห็นอะไรบางอย่าง

ชี้ไปที่เฉินเกอ

พอมองไปข้างล่าง ก็เห็นตรงนั้นของเฉินเกอปูดๆนูนๆขึ้นมา

ทั้งสองสาวต่างพากันหน้าแดงด้วยความอาย

“จะบ้าตาย ตั้งแต่เด็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นไอ้ผู้ชายเฉิ่มประเภทนี้ หยึยๆๆ ฉันจะบ้าตาย！บอดี้การ์ด！บอดี้การ์ด！”

เฉินเชียนเอ๋อกระโดดขึ้นมาด้วยความลนลาน

เฉินเกอก็อับจนหนทางแล้ว

ฉิบหาย วันนี้อับอายไปถึงรุ่นลูกรุ่นหลานแน่ๆ！

เขาก็ไม่ได้อยากสักหน่อย แต่ส่วนใหญ่ทุกคนก็คิดไม่ถึง เฉินเชียนเอ๋อคนนี้สวยขนาดไหน หุ่นก็ดีขนาดไหน โดยเฉพาะตะกี้ตอนที่บิกินี่ของเธอกำลังจะร่วงหล่นลงไป ความรู้สึกที่วับๆแวมๆแบบนั้น

เป็นใครก็รับไม่ไหวกันทั้งนั้นแหละ

แต่ในขณะนี้ บอดี้การ์ดสามสี่คนได้เข้ามาข้างในเป็นที่เรียบร้อยแล้ว……