ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 380

บทที่ 380 ชิงตัดหน้า

หวางเหวินและเหลียงเมิ่งพวกเขาหลายคนต่างเคลิบเคลิ้มไปกับคฤหาสน์สูงเสียดฟ้าบนหน้าจออย่างลึกซึ้ง!

“จินหลิงมีคฤหาสน์แบบนี้อยู่ด้วยหรือนี่? เหวินเหวิน ทำไมฉันไม่เห็นเคยรู้บ้างเลยล่ะ?”

โหเสี่ยวเซี๋ยพูดอย่างตะลึง

หวางเหวินพยักหน้า : “ฉันก็เพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน แต่ว่า เหมือนว่าฉันจะเคยได้ยินเรื่องคฤหาสน์สูงเสียดฟ้าของจินหลิงนี้มาก่อน มูลค่าเฉียดพันล้านเลยนะ!”

“พันล้าน?”

โหเสี่ยวเซี๋ยกัดริมฝีปาก : “นี่ต้องเป็นของพวกผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นแน่!”

“นี่คือคฤหาสน์สูงเสียดฟ้าของจินหลิง ทุกคนคงได้เห็นแล้วนะครับ ความจริงแล้วจุดประสงค์ของงานเลี้ยงในครั้งนี้ ผมก็แจ้งให้ทราบโดยชัดเจนแล้วอำเภอหงเซี่ยนของพวกเรา ผู้คนมีความเป็นอยู่อย่างดี ล้อมรอบไปด้วยภูเขาและน้ำทะเลใส! ทีมของพวกเราวางแผนว่า จะสร้างคฤหาสน์สูงเสียดฟ้าในพื้นที่อำเภอหงเซี่ยน!”

ประธานโกวกล่าว

เมื่อได้ยินดังนั้น แขกเหรื่อที่มาในงานพากันฮือฮากันใหญ่

“ถ้าที่ อำเภอหงเซี่ยน สามารถสร้างคฤหาสน์สูงเสียดฟ้าแบบนี้ได้ นั่นมันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!”

“ไม่รู้ว่าราคาเท่าไหร่เนอะ แต่ก็คงไม่ต่ำกว่าห้าหกร้อยล้านแน่ๆ!”

ผู้ชมกล่าว

ประธานโกวยิ้มไปพลางกล่าวว่า : “พูดไปแล้วก็น่าอึดอัดใจ ความจริงแล้วพวกเราคิดว่า จะนำภาพถ่ายระยะใกล้ของคฤหาสน์สูงเสียดฟ้าของจินหลิงมาให้ทุกท่านได้ชมกัน แต่น่าเสียดาย ที่นั่นไม่สามารถเข้าไปใกล้ชิดได้ตามใจชอบ! ด้วยเหตุนี้ พวกเราจึงเลือกมุมหลายมุม ถ่ายภาพมาหลายภาพ ให้ทุกท่านได้เข้ามาชมกันก่อน!”

ประธานโกวเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาด

ก่อนอื่น วิลล่าประเภทนี้มีเพียงมหาเศรษฐีเท่านั้นที่ซื้อได้ และช่องทางการประชาสัมพันธ์แข็งแกร่งที่สุด ก็คือลูกชายของตระกูลเศรษฐีเหล่านี้

การพูดกันไปปากต่อปากของพวกเขา จะนำมาซึ่งความคิดเห็นและความนิยมของสาธาณชน มาสู่โครงการคฤหาสน์สูงเสียดฟ้าของจินหลิง ที่กำลังจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

นี่คือวัตถุประสงค์หลักที่ประธานโกวจัดงานขึ้นในวันนี้

ประธานโกวเห็นท่าทีตกตะลึงของแขกเหรื่อ รู้สึกพอใจอย่างมาก

ตอนนี้ตัดภาพไปที่ภาพหลักทางด้านหน้าอีกภาพ

เมื่อมองจาก ณ จุดนี้ มีบันไดทอดยาว ไปยังปลายเมฆ ทีละขั้นๆ

มันทำให้ผู้คนถึงกับตะลึงก็คือ

ภาพถ่ายนี้ ถ่ายติดภาพบุคคลมาด้วย

ที่บริเวณเชิงเขา เห็นมีรถหรูจอดอยู่หลายคัน

กลุ่มบอดี้การ์ดในชุดดำกลุ่มหนึ่ง ยืนเอามือไพล่หลัง ยืนแบ่งกันอยู่สองฝั่ง

ภาพแบบนี้ เป็นฉากที่พบเห็นได้แต่ในครอบครัวของมหาเศรษฐีดั่งในละครเท่านั้น

โหเสี่ยวเซี๋ยให้ความสนใจกับคฤหาสน์สูงเสียดฟ้าบรรยากาศดีแบบนี้มาก

และสังเกตคนที่อยู่ในภาพถ่ายโดยละเอียด

เพราะบอดี้การ์ดชุดดำที่อยู่สองข้าง กำลังจ้องมองอย่างเคารพไปที่ ชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังเดินลงมาอย่างช้าๆจากบนยอดสุด

ที่น่าเสียดายก็คือ เพราะมุมของการถ่ายภาพ มองเห็นเพียง เงาร่างของชายคนหนุ่มคนนี้

เห็นชัดว่า นี่คือภาพถ่ายที่ประธานโกวไปร่วมงานฉลองวันเกิดของ หลินยียีแล้วถ่ายไว้ในตอนแรก

“หนุ่มคนนี้เป็นใครกัน?”

“ยังจะถามอีก นี่ก็คือ เจ้าของคฤหาสน์สูงเสียดฟ้าไงล่ะ!”

“แม่เจ้า นี่สิถึงจะเรียกชีวิตคนเรา ชีวิตเราควรจะได้อยู่แบบนี้สิ น่าอิจฉาเหลือเกิน!”

ทุกคนต่างพากันชื่นชม

หลังจากที่โหเสี่ยวเซี๋ยให้ความสนใจอยู่สักพัก อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง

หา?

แต่ว่า โหเสี่ยวเซี๋ยมีท่าทีหวาดกลัวมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ณ ตอนนี้ หวางเหวินดึงแขนของโหเสี่ยวเซี๋ย พลางกล่าวว่า : “เสี่ยวเซี๋ยเสี่ยวเซี๋ย เธอดูเร็ว คุณชายคนที่อยู่ตรงกลางนั่น ดูคล้ายเฉินเกอใช่ไหม? เธอว่าไหมล่ะ?”

“ไหน? จะเป็นเขาไปได้อย่างไร อย่างมากที่สุดก็แค่คล้าย เฉินเกอจะมีปัญญาซื้อคฤหาสน์แพงขนาดนี้ได้ที่ไหน!”

โหเสี่ยวเซี๋ยกล่าว

ความจริง โหเสี่ยวเซี๋ยไม่ได้เตรียมใจเอาไว้เลย ถ้าคนๆนี้เป็นเฉินเกอจริงๆขึ้นมาจะทำอย่างไร? ตัวเองต้องตายแน่ๆ ฮ่าๆ น่าเสียดายจะเป็นไปได้อย่างไรล่ะ!

“ไม่ใช่หรอ ฉันว่ามันคล้ายมากเลยนะ! ฉันไปถามเฉินเกอดีกว่า!”

หวางเหวินตื่นเต้นโดยไม่มีสาเหตุ

จากนั้นหันหน้ากลับมา มองไปทางเฉินเกอ

และโหเสี่ยวเซี๋ยก็มองไปทางเฉินเกอด้วยเช่นกัน

แต่ว่า ผู้หญิงทั้งสองคนตกตะลึงพร้อมกัน : “อ้าว? เฉินเกอล่ะ?”

“เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้เลยนี่ เขาหายไปไหนแล้วล่ะ?”

“เฉินเกอ?”

ขณะที่เฉินเกอเตรียมจะขึ้นไปชั้นบน

ด้านหลัง มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อเขาขึ้นมา

เสียงนั้นค่อนข้างกะทันหัน

เฉินเกอหันกลับไปมอง รู้สึกตกใจนิดหน่อย

เพราะบริเวณล๊อบบี้ของโรงแรม มีคนอยู่จำนวนมากมาย

พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดในชุดดำ และสวมแว่นตาดำเหมือนกัน ดูพิเศษกว่าใคร

อย่างน้อยต้องมีราวสามสิบกว่าคน

ถ้าไม่เห็นว่ามีผู้หญิงสองคนอยู่ท่ามกลางคนกลุ่มนั้นด้วย เฉินเกอคงคิดว่าน่าจะเป็นลูกน้องของตัวเองหรือเปล่า!

ผู้หญิงสองคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยี!

“พวกคุณนั่นเอง!”

เฉินเกอส่งยิ้มให้

ถ้าตัวเขาจำไม่ผิด นี่น่าจะเป็นครั้งที่สองที่เห็นฟางเจี่่ยนนันเข้าออกสถานที่โอ่อ่าเช่นนี้!

เฉินเกอรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย

ไม่มีเหตุผล ฟางเจี่่ยนนันและฟางหยีทั้งสองคนปกติรักในการเรียน ไม่ยอมขาดเรียนเลยแม้แต่คาบเดียว ทำไมวันนี้ ถึงได้มาที่งานใหญ่ในอำเภอหงเซี่ยน ได้ล่ะ

แต่เฉินเกอเข้าใจอะไรๆได้ทันที

ใช่แล้ว ฟางเจี่่ยนนันและฟางหยี เป็นคนของตระกูลฟางนี่นา

ฟางเมิ่งซินก็ด้วย

พวกที่ตามหาเบาะแสของสาวใช้ของฟางเมิ่งซิน ก้ต้องเป็นพวกเขาฟางเจี่่ยนนันแน่เลย!

“คิดไม่ถึงเลยจริงๆ จะได้เจอเธอที่นี่ เธอมาทำอะไรที่อำเภอหงเซี่ยนล่ะ?”

ฟางหยีถามอย่างงงๆ

แต่อย่างรวดเร็ว ฟางหยีก็ขมวดคิ้ว มองหน้าฟางเจี่่ยนนัน แล้วหันไปมองเฉินเกอตั้งแต่หัวจรดเท้า

ถูกสายตาของสองสาวมองมา เฉินเกอรู้สึกขนลุกเล็กน้อย

มีอะไรหรือ ตัวเองมีพิรุธตรงไหน? ไม่มีหรอกมั้ง?