ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 428

บทที่ 428 ความน้อยใจของ เสี่ยวเป้ย

ของขวัญยังไม่เพียงเท่านี้

ทำให้คนของตระกูลหยางรวมถึงคุณนายท่านดูจนตาลาย

ซึ่งใช้คำว่าสมบัติล้ำค่าบรรยาย ก็ไม่มากเกินไป

ของขวัญทุกชิ้น ล้วนมีพื้นหลังที่ยิ่งใหญ่ มีมูลค่าสูงยิ่งนัก

คุณนายหยางสีหน้าดูตื่นเต้น

ได้ใช้ชีวิตมาแล้วทั้งชีวิต แม้แต่เธอ ก็ไม่เคยเห็นสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน

“คุณนายหยาง นี่คือรายการของขวัญ เชิญคุณตรวจดู!”

ชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้า ส่งรายการของขวัญด้วยความเคารพ

“ไม่ต้องดูแล้วๆ ขอบคุณคุณชายเฉินสำหรับของขวัญอวยพร แต่ของขวัญเหล่านี้มีมูลค่ามากไปจริงๆ! ใช่แล้ว ฉันยังไม่เคยเห็นคุณชายเฉินเลย และไม่ได้ได้รู้จักกับตระกูลเฉิน ไม่ทราบว่าเจ้านายของคุณคือ?”

คุณนายหยาง พูดด้วยรอยยิ้ม

ความทุกข์ที่ถูกคนทำให้งานเงียบเหงาในเมื่อครู่ สลายไปหมด

“คุณนายท่าน ถ้าไม่มีเรื่องอื่น พวกเราก็ขอตัวก่อน!”

เห็นได้ชัดว่า คนเหล่านี้ไม่อยากที่จะพูดมากกว่านี้

“พักดื่มเหล้าสักแก้วเถอะไหม?”

คุณนายท่านพูดขึ้น

“ขอบคุณ ไม่ต้องแล้ว!”

หลังจากที่ชายหนุ่มพูดจบ คนทั้งหมดก็กลับไปในรถ แล้วขับออกทางโดยตรง

“ช่วงใจป้ำมากจริงๆ!”

“แม้แต่พวกบอดี้การ์ด ก็ยังใจสุขุมสง่าเช่นนี้ ตระกูลเฉินนี้ เป็นตระกูลแบบไหนกันแน่?”

พวกคนตระกูลหยาง ต่างมองอย่างตกตะลึง

“แม่ คุณชายเฉินแห่งตระกลูเฉิน พวกเราไม่เคยรู้จักมาก่อน ทำไมถึงให้ของขวัญล้ำค่าเช่นนี้กับเรา ฉันคำนวณคร่าวๆแล้ว มูลค่ารวมของของขวัญเหล่านี้ ราคาประมาณหนึ่งพันล้าน!”

หยางยู่ถิงตื่นเต้นจนมือสั่น!”

“ใช่เลย ยิ่งกว่าหนึ่งพันล้านอีก คุณชายเฉินแห่งตระกูลเฉินใจป้ำจริงๆ แต่ว่า ตระกลูหยางของเราไม่เคยคบค้าสมาคมกับตระกูลเฉินเลย ฉันอยู่มานานขนาดนี้ ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลเฉินเลย หรือว่า เป็นเพื่อนที่พวกนายคนรุ่นหลังได้รู้จักหรือเป็นเพื่อนเรียนของพวกนาย?”

คุณนายหยางพูดด้วยความเหลือเชื่อ

คนรุ่นหลังทั้งหลายต่างมองหน้ากันไปมา

ต่อให้เป็นเพื่อนเรียนที่ดีที่สุด ก็ไม่ให้ของขวัญวันเกิดที่มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านหยวน แน่นอนว่าเหตุผลนี้เป็นไปไม่ค่อยได้

“แม่ อย่าพึ่งไปสนว่าใครมอบให้เลย ในเมื่อคนเขาเต็มใจจะให้ นั้นสิ่งเหล่านี้ก็เป็นของเราแล้ว เอาออกมาขายชิ้นใดชิ้นหนึ่ง ก็ช่วยแก้วิกฤตเศรษฐกิจของตระกูลเราได้แล้ว!”

โกวหรู กลอกตาแล้วพูดกะทันหัน

“หุบปาก เหลวไหลจริงๆ นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่ตระกูลเฉินมอบให้ ล้ำค่าเช่นนี้เธอกล้าขายได้ยังไง อย่างน้อย ก่อนที่ฉันยังไม่รู้ตัวตนของคุณชายเฉินแห่งตระกลูเฉิน ของเหล่านี้ ใครก็ห้ามแตะต้อง ถ้าใครกล้าที่จะคิดไม่ซื่อกับของขวัญวันเกิดเหล่านี้ ฉันจะขับไล่มันออกจากตระกูล!”

คุณนายหยาง พูดขึ้น

ในขณะเดียวกันก็ดูขบวนรถที่จากไปออกครุ่นคิดเล็กน้อย

“แม่ แม่มองอะไรอยู่?”

เมื่อหยางยู่ถิงเห็นว่า ไม่สามารถคิดทำอะไรกับของขวัญวันเกิดเหล่านี้ได้ เลยเข้าไปถาม

“ฉันกำลังดูพวกคนที่ลงจากรถเมื่อกี้ ยู่ถิง นายดูไม่ออกหรือ คนใช้เหล่านั้นล้วนได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ตระกูลใหญ่ธรรมดา ก็ไม่สามารถรับสั่งคนรับใช้แบบนี้ได้ สามารถพูดได้ว่า เบื้องหลังของพวกเขา น่าจะเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่มาก!”

“ดังนั้น เราต้องค้นหาตัวตนของคุณชายเฉินคนนี้โดยเร็วที่สุด ได้รับทางติดต่อ พยายามให้เขาช่วยเราผ่านวิกฤตในครั้งนี้ให้ได้!”

คุณนายหยางพูดอย่างคิดการณ์ไกล

“ครับ แม่!”

“อืม ยังมีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง!”

ในเวลานี้ป้าสองพูดขึ้นกะทันหัน

“หืม? ความเป็นไปได้อะไร?”

“หรือว่าคุณชายเฉินคนนั้น ถูกใจลูกสาวคนไหนในตระกูลหยางของเรา นี่เพื่อที่จะสู่ขอในภายหลัง เลยมอบของขวัญให้ล่วงหน้า?”

ป้าสองพูดด้วยรอยยิ้ม

บรรดาทุกคน ลูกสาวของป้าสอง หยางเหยียนสวยที่สุด บุคลิกโดดเด่นที่สุด

เมื่อเธอพูดแบบนี้ ก็แค่อยากจะบอกทุกคนว่า หรือคุณชายเฉินคนนี้ จะถูกใจลูกสาวของเธอ?”

“เหอะๆ น้องสอง เธอนี่สามารถคิดได้จริงๆ!”

ส่วนโกวหรู เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ก็ไม่พอใจแล้ว

เพราะยังไงแล้ว ในบรรดาคนรุ่นที่สามของตระกูลหยาง หยางเย่ ลูกชายของเธอ คือแกนหลักในอนาคตของตระกูล

ตอนนี้คำพูดเช่นนี้ของน้องสอง ก็กำลังยุยงคุณนายท่านอยู่ไม่ใช่หรือ

คุณนายท่านถาม

“ฉันจำนองที่ดินของตระกูลหยางที่ใช้สำหรับโครงการผืนนั้น เมื่อก่อนทำแบบนี้ ก็มั่นใจมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ ธนาคารบอกว่าพวกเขาไม่สามารถปล่อยกู้ได้ เจรจาก็ไร้ประโยชน์!”

“คือตระกูลหลง ต้องเป็นตระกูลหลงแน่นอน!”

หยางยู่ถิงสีหน้าขาวซีด

ที่แท้ ช่องทางที่สามที่หยางยู่ถิงใช้ ก็คือตระกูลหลงนั่นเอง

ยังเป็นผู้บริหารระดับสูงของตระกูลหลง ที่มาคุยกับตัวเองเป็นการส่วนตัว

ไม่คาดคิดว่า นี่คือหลุมพรางที่ตระกูลหลงจงใจขุดให้ตัวเอง

พวกเขาก็อยากได้ที่ดินผืนนั้นเหมือนกัน

หยางยู่ถิง เพิ่งมารู้ตัวในภายหลัง

คุณนายหยาง เพราะโกรธจัด จึงตบหน้า หยางยู่ถิงอย่างเต็มแรง

ตระกูลหลงและตระกลูหยาง เดิมทีก็มีเป็นคู่แข่งอยู่แล้ว หยางยู่ถิงต้องการใช้เงินจนบ้าไปแล้วมั้ง ถึงกล้าที่จะร่วมมือกับตระกูลหลงแบบนี้

อำนาจของตระกูลหลงทรงพลังมาก จัดการกับธนาคารแห่งหนึ่ง ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย

“นายนะนาย อยากจะทำให้ฉันโกรธแทบตายจริงๆ!”

คุณนายหยางค้ำไม้เท้าไว้แล้วพูดขึ้น

“แม่ จะทำยังไงดี? โครงการของเราดำเนินได้ครึ่งทางแล้ว ตระกูลหลงอยากจะมาเก็บของสำเร็จรูปหรือไง?”

หยางยู่ถิงพูดด้วยใบหน้าเศร้า

เพี้ยะ!

“ตัวไร้ประโยชน์ อย่ามาถามฉัน!”

คุณนายหยางตบหน้าไปอีกครั้ง ในตอนนี้ โกรธมากจนวันเกิดก็ไม่อยากจัดแล้ว ออกจากงานโดยตรงเลย!

......

“เสี่ยวเป้ยเธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หยางเสี่ยวเป้ย วิ่งร้องไห้กลับมาแล้ว

เฉินเกอก็กลับมากับเธอด้วย

คิดไม่ถึงว่า เสี่ยวเป้ยวิ่งตรงไปที่ห้องของน้าห้า จับมือน้าห้าไว้ หญิงสาวตัวคนเดียว ร้องไห้อย่างน้อยใจ......