ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 436

บทที่436 ของขวัญชิ้นใหญ่ชิ้นแรก

“ขอบคุณของขวัญของคุณอาเฉิน！”

หยางเสี่ยวเป้ยรับของขวัญจากมือของท่านชนชั้นใหญ่อีกท่านหนึ่ง

เหม่ยเหม่ยพวกเธอต่างก็ตกตะลึงอย่างมาก และต่างก็รวมตัวเข้ามาดู

และต่างก็อิจฉาริษยากันอย่างมาก！

“คุณหนูเสี่ยวเป้ย พวกเธอทั้งหลายต่างก็เป็นเพื่อนของคุณใช่หรือเปล่า？สวยงามมากจริง ๆ แต่ว่าของขวัญที่นำมาในครั้งนี้ไม่เยอะมากนัก เดี๋ยวรอสักครู่ ฉันสั่งให้คนส่งของขวัญมาที่นี่ และถือว่าเป็นของขวัญที่ให้สาวสวยพวกคุณเนื่องในโอกาสที่พบกันครั้งแรกละกัน！”

ประธานจางและภรรยายิ้มและกล่าวในขณะนี้

“ห๊ะ？พวก……พวกเราก็มีเหรอคะ？”

เหม่ยเหม่ยพวกเธอต่างก็ตกตะลึงและดีใจมาก

“แน่นอน ฮ่าฮ่า！”

“เย้！ขอบคุณประธานจาง ขอบคุณคุณหญิงจาง และ……ขอบคุณค่ะ……”

เอาเป็นว่าเมื่อหลังจากที่คุณนายทั้งหลายบอกว่าจะส่งของขวัญให้พวกเธอ เหม่ยเหม่ยพวกเธอต่างก็ดีใจมากจนแทบจะกล่าวขอบคุณครอบครัวของพวกเขาให้หมดทุกคนเลยก็ว่าได้

เพราะตราบใดที่ท่านชนชั้นใหญ่ได้ออกมือล่ะก็ แน่นอนว่าไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“เสี่ยวเป้ย รีบรินน้ำให้ท่านชนชั้นใหญ่ทั้งหลายสิ！”

เหม่ยเหม่ยพวกเธอกล่าวอย่างตื่นเต้น

“ออๆ！”

“ไม่ต้องไม่ต้อง พวกเราจัดการเอง！”

ประธานจางพวกเขากล่าว

“มา เรียกอาทีหนึ่ง แล้วอาจะให้กินเค้ก！”

ส่วนเฉินเกอยิ้ม และโอ๋เด็กผู้หญิงตัวเล็กที่อายุเพียงไม่กี่ขวบอยู่ด้านข้าง

“สวัสดีค่ะคุณอา！”

เด็กผู้หญิงตัวน้อยกะพริบตาโตและกล่าวอย่างเชื่อฟัง

“เชื่อฟังจริง ๆ！”

เฉินเกอป้อนเค้กไปในปากของเด็กหญิงตัวน้อย

“คุณอา พวกเราก็จะเอา！”

นอกจากนั้น ยังมีเด็กอีกหลายคนต่างก็เรียกขึ้น

“ได้ได้ได้ ได้ทุกคน！”

เฉินเกอยิ้ม

“พระเจ้า！เขาจะธรรมดาเกินไปหรือเปล่า？”

“นั่นน่ะสิ พวกเขาต่างก็เป็นลูกคุณหนูที่ทุกคนล้วนเอาใจ แต่เขากลับป้อนอันนี้ให้พวกเขา？”

“แม่เจ้า นี่มันน่าอับอายอะไรขนาดนี้？”

เหม่ยเหม่ยพวกเขากล่าวอย่างใจจดใจจ่อ

และในขณะนี้ หลังจากที่พวกเธอทั้งหลายต่างก็มองเฉินเกอด้วยสายตาที่ดูถูก

ก็ได้ดึงเสี่ยวเป้ยไปข้างๆ

“เสี่ยวเป้ย รีบเอาตัวพี่ชายของคุณออกไปเถอะ！ขอร้องล่ะ ท่านชนชั้นใหญ่อยู่ที่นี่ตั้งเยอะ พวกเราอยู่ด้วยก็พอแล้ว！”

เหม่ยเหม่ยกระทืบเท้าของเธออย่างใจจดใจจ่อ

“อะไรเนี่ย？ทำไมต้องให้พี่ชายของฉันไปด้วย？”

เสี่ยวเป้ยรู้สึกไม่มีความสุข

“คุณไม่รู้สึกว่าเขาอยู่ที่นี่แล้วเขาต่ำเกินไปเหรอ？”

“นั่นน่ะสิ ท่านชนชั้นใหญ่เยอะขนาดนี้ อย่าต้องให้พวกท่านหัวเราะเยาะพวกเราเลย！”

สาวสวยคนอื่นก็กล่าวอย่างใจจดใจจ่อ

“ไม่ได้ พี่ชายของฉันจะไปไม่ได้ อีกอย่าง ฉันมีเรื่องหนึ่งจะถามพี่ชายของฉันด้วย！”

เสี่ยวเป้ยกล่าว

จากนั้น เธอก็เดินที่ด้านข้างของเฉินเกอ

และกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า：“พี่พี่พี่ ท่านชนชั้นใหญ่พวกนี้ ทำไมถึงมาฉลองวันเกิดให้น้องล่ะ？”

ที่จริงจะว่าความเป็นไปได้มากที่สุด นั่นก็คือพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของตัวเองแล้ว เพราะคนที่เขารู้จักนั้นเยอะมากจริง ๆ

อีกอย่าง พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเธอคนนี้มีความลึกลับมาโดยตลอด

“อ่าห๊ะ！นี่เป็นของขวัญชิ้นที่หนึ่งที่พี่ส่งให้น้อง ชอบหรือเปล่า？”

เฉินเกอยิ้มและกล่าวเบาๆ

ดวงตาของเสี่ยวเป้ยเบิกกว้างขึ้นมาทันที

เป็นพี่ชายของเธอจริง ๆด้วย！

“พี่ เป็นไปได้อย่างไร？พี่ทำให้ท่านชนชั้นใหญ่มาฉลองวันเกิดให้หนูเยอะขนาดนี้ได้อย่างไร？”

เสี่ยวเป้ยตื่นเต้นมาก

ก็จริง ของขวัญเซอร์ไพร์ชิ้นนี้ค่อนข้างใหญ่มาก

“ฮ่าฮ่า ไม่ใช่พี่ให้พวกเขามา แต่พวกเขามากันเอง ไม่ได้ยินที่พวกเขาพูดเหรอ ต่อไปนี้ในด้านธุรกิจจะร่วมมือกับน้องเยอะๆ！”

เฉินเกอยิ้มและกล่าวอย่างขมขื่น

ส่วนเฉินเกอถูหูของตัวเองอยู่ และพยักหน้าให้ประธานจางพวกเขา ประธานจางพวกเขาจึงจะกล้านั่งลง

ส่วนเสี่ยวเป้ยนั้น รีบดึงแขนเสื้อของคุณแม่อย่างรวดเร็ว และกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูของเธอ

“อะไรนะ？”

โกวไฉเฟิ่งตกตะลึงอีกครั้ง

และหันกลับไปมองเฉินเกอ พร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปอีกครั้งของเธอ

“เออนั่น เสี่ยว……เสี่ยวเกอ คุณนั่งสิ！”

โกวไฉเฟิ่งตกใจ และลากเก้าอี้มาให้เฉินเกอนั่ง

เฉินเกอก็นั่งลง

และในขณะเดียวกัน ด้านหน้าห้องโถง

ทางด้านคุณหญิง ก็มีคนวนกันมาชนน้ำชากันด้วยความเคารพ

ส่วนหยางเย่ ก็คอยเดินตามอยู่ด้านหลังของคุณหญิง

และเมื่อคุณหญิงเห็นว่าวันนี้มีคนให้หน้าแก่ตัวเองมากมายขนาดนี้ ในใจของเธอก็มีความสุขมาก

ตระกูลหยาง ไม่มีสถานการณ์เช่นนี้มาหลายปีแล้ว！

หลังจากรอจนการชนชาผ่านไปแล้ว ใบหน้าของคุณหญิงก็มืดลง

“ เกิดอะไรขึ้น？นี่ก็จะเปิดพิธีแล้ว？ทำไมยังไม่เห็นวี่แววของเสี่ยวเป้ยเลย แม่ของเธอไม่ใช่ไปเรียกเธอแล้วเหรอ？ทำไมยังไม่กลับมา？อะเชิง！อะเชิง？”

เมื่อคุณหญิงนึกขึ้นได้เลยเรียกหา

“คุณย่า พ่อบ้านไม่อยู่ที่นี่！”

หยางเย่กล่าว

“ฮึ ไม่มีมารยาท แต่ละคน ต่างก็ไม่มีมารยาทกันเลย！”

คุณหญิงวางถ้วยน้ำชาลงบนโต๊ะอย่างหนัก

“คุณแม่ ฉันก็บอกแม่แต่แรกแล้วว่า เด็กอย่างเสี่ยวเป้ยคนนี้น่ะ ดวงดีมากจริง ๆ แต่ว่า ไม่สามารถใช้การใหญ่ได้ ฉันบอกแล้วคุณแม่ยังไม่เชื่อ และถ้าพูดเยอะไปล่ะก็ จะรู้สึกว่าฉันอิจฉาความสำเร็จอะไรบางอย่างของเธอ แต่ตอนนี้คุณแม่ดูสิว่าเป็นยังไง？”

“นั่นน่ะสิ เมื่อกี้ตอนที่อยู่ที่หน้าประตู ยังได้ชักชวนเพื่อนร่วมห้องของเธอมาสี่ถึงห้าคน ไม่แน่อาจจะไปเดินเล่นที่ไหนแล้วก็ได้ ยังจะจำเรื่องสำคัญของตระกูลไว้ในใจสักที่ไหนล่ะ คุณย่าดูสิครับ วันนี้แขกผู้มีเกียรติมากันเยอะขนาดนี้ ยังดีที่คนอื่นไม่ถือสาอะไร แต่ถ้าเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปจริง ๆล่ะก็ ตระกูลของเรายังไงก็ได้รับชื่อว่าต้อนรับแขกไม่ดีแน่ และถ้าเช่นนั้นวันนี้พวกเราก็ยุ่งอย่างสูญเปล่าแล้วไม่ใช่เหรอ？”

หยางเย่กล่าว

“แต่ว่าครั้งนี้เสี่ยวเป้ยดึงโครงการมาเยอะมากมายขนาดนี้ และเป็นแกนกลางหลักในแกนกลางของตระกูลเรา จะเอาแต่ใจสักหน่อยจะเป็นอะไรไป ไม่แน่อนาคตข้างหน้าคงต้องพึ่งเสี่ยวเป้ยแล้ว！”

หยางเหยียนก็กล่าวอย่างเวอร์วังและเติมพริกเติมเกลือ

“ฮึ！ใครบอกว่าเธอเป็นแกนกลางหลักของแกนกลาง？ใครบอกว่าต่อไปนี้ต้องพึ่งเสี่ยวเป้ย？ฉันยังไม่ตายเลย！！！เด็กนี้ ไม่มีมารยาทเอาซะเลยจริง ๆ และแม่ของเธอก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน ฮึ รอให้งานเลี้ยงฉลองครั้งนี้ผ่านไปก่อน ฉันจะให้เธอแม้แต่ผู้จัดการโครงการก็ไม่สามารถเป็นได้ และทำงานอยู่ในบริษัทอย่างซื่อสัตย์ไปเถอะ！”

คุณหญิงกล่าวอย่างโมโห

ส่วนโกวหรู มองไปที่หยางเย่ และทั้งสองแม่ลูกก็ยิ้มให้กัน……