ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 487

บทที่ 487 เย็นชา

เฉินเกอดูหล่อเหลาสดใจ ใส่สูทและรองเท้าหนัง ย่อมเป็นที่โปรดปรานของผู้หญิง

และเพื่อนร่วมงานที่ชื่อเฉินเมิ่ง ก็ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย

เฉินเกอพยักหน้าให้เธอ

หยูเฉียงที่อยู่ด้านข้าง ก็เป็นชายหนุ่มเช่นกัน ในขณะนี้ได้เห็นสาวงามเฉินเมิ่ง มีความรู้สึกดีๆต่อเฉินเกอ เนื้อเรื่องสำคัญ ก็จะ

มุ่งมาทางเฉินเกอ

อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว รู้สึกหึงหวงในใจ

แต่เดิม ผู้มาใหม่ทั้งสองมีอาชีพและสาขาวิชาเดียวกัน แต่มาในเวลาเดียวกัน

คงต้องมีการแข่งขันในระดับหนึ่ง

และตอนนี้ เฉินเมิ่งแสดงความรู้สึกดีๆให้กับเขา ก็เหมือนกำลังลดค่าของตัวเอง

ความรู้สึกนี้ทำให้หยูเจียงไม่พอใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ใช่คนไร้สมอง ในขณะนี้เขาไม่ได้พูดอะไร และติดตามอยู่ข้างๆ มองดูเฉินเมิ่งที่กำลังคุยกับเฉิน

“อาจารย์เฉินเมิ่ง นี่คืออาจารย์ใหม่สองคนในกลุ่มของเราเหรอ? หล่อเหมือนกันนี่!”

ในขณะนี้ ครูสาวหลายคนเดินเข้ามา

ทักทายเฉินเมิ่ง

พวกเขาเป็นผู้หญิงทั้งหมด ดูอายุเท่าๆกับเฉินเมิ่ง

“ใช่ นี่คืออาจารย์เฉินเกอ ท่านนี้……”

“เอ่อขอโทษนะ ฉันลืมชื่อของคุณ……”

จู่ๆเฉินเมิ่งก็รู้สึกเขินอาย

ใช่ เมื่อกี้เฉินเมิ่งรู้สึกว่าเฉินเกอใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง ท่าทางหล่อเหลามาก

ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะให้ความสำคัญกับเฉินเกอเป็นส่วนใหญ่

สำหรับหยูเจียง ยิ้มจางๆ ฉันชื่อหยูเจียง!”

ในเวลาเดียวกัน ความอิจฉาริษยาผุดขึ้นมาในใจ

และอาจารย์หญิงสาวเหล่านี้ พูดคุยกับเฉินเกอ

ทันใดนั้น

ทันใดนั้นรถยนต์คันหรูก็ขับเข้ามา

หยุดตรงหน้าพวกเขา

ทำให้เฉินเมิ่งและผู้หญิงหลายคนต่างพากันตกใจเล็กน้อย

ในขณะนี้ บอดี้การ์ดชุดสีดำหลายคนได้ลงจากรถ

“คุณชาย วันนี้เถ้าแก่พูดว่า คุณมาเทียนเฉิงเป็นครั้งแรก คืนนี้ จะต้อนรับท่านอย่างดี!”

บอดี้การ์ดชุดดำก้มหัวให้คนๆหนึ่ง

สำหรับหยูเจียง ค่อยๆถอดแว่นสีทอง “ดี บอกพี่ชาย(ลูกพี่ลูกน้อง) คืนนี้ฉันจะไป!

“เป็นคุณชาย!”

บอดี้การ์ดหลายคนโค้งคำนับอีกครั้ง

แล้วจากไป

เพื่อนร่วมงานหญิงสาวที่ล้อมรอบเฉินเกอ ต่างตกตะลึง และอ้าปากค้างทันที

มองไปที่หยูเจียงด้วยความประหลาดใจ

“คุณครูหยูเจียงทำไมพวกเขาถึงเรียกคุณคุณชาย?”

เพื่อนร่วมงานหญิงบางคนถามด้วยความประหลาดใจ

“อ้าว พวกเขาเป็นลูกน้องของพี่ชายผม พี่ชายของผมเปิดบาร์และโรงแรมหลายแห่งในหยุนเฉิง

หยูเจียงพูดเบาๆ

และเฉินเมิ่ง ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่หยูเจียง

“ถ้าอย่างนั้นอาจารย์ หยูเจียงดูเหมือนคุณจะไม่ใช่คนเทียนเฉิง ไม่คิดว่าคุณจะมีพี่ชายที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้!”

ถามด้วยรอยยิ้ม

“อืม ฉันมาจาก หมู่บ้านถาโกว คุณเคยได้ยินฝ่ายอิทธิพลทั้งห้าไหม?”

หยูเจียงถามเบา ๆ

“ฉันได้ยินมาว่า หมู่บ้านถาโกวถูกควบคุมโดยฝ่ายอิทธิพลทั้งห้า! มันทรงพลังมาก อยู่ในเทียนเฉิงมีสถานะสูงมาก!”

เพื่อนร่วมงานหญิงคนหนึ่งถามด้วยความประหลาดใจ และทันใดนั้นก็เกิดความสนใจมาก

“พ่อของฉันเป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายอิทธิพลทั้งห้า เป็นคนรับผิดชอบดูแลตระกูลเฉา!”

หยูเจียงยิ้มแล้วพูด

“อะไร?”

ทุกคนตกใจมากยิ่งขึ้น

พวกเขาทั้งหมด เป็นคนท้องถิ่นในเทียนเฉิง ซึ่งได้รับผลกระทบจากสภาพแวดล้อม และชอบเข้าวงการสังคม

เพราะถ้าได้ดีในวงการนี้ ถึงจะสามารถใช้ชีวิตในเทียนเฉิงได้ดีขึ้น ทัศนียภาพไม่มีขีดจำกัด

นี่คือความโหยหาของสาวๆทุกคน

เป็นนักศึกษาเหมือนกัน

เฉินเกอสั่งข้าว พร้อมเนื้อสัตว์และผักอีกสองส่วน และหาที่นั่งสำหรับทานข้าว

เป็นเวลานานมากแล้วที่ไม่เจอความสุขกับชีวิตแบบนี้

ในฐานะเป็นลูกพี่ใหญ่ของเฉินว่านชานรู้สึกว่าเป็นอาจารย์เรียบง่ายและเงียบๆอยู่ในมหาลัยนี้ดีกว่า

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มแหย่ๆ

แต่ว่า ชีวิตที่เงียบสงบและสุขใจเช่นนี้ จะอยู่ได้นานแค่ไหน? ฮึ

ในขณะที่เฉินเกอทานข้าว

“เฉินเมิ่ง พวกเราอยู่นี่ ผมว่าตรงนี้กว้างขวางดี!”

เสียงผู้ชายดังขึ้น

“ไม่ล่ะ ตรงนั้นมันพื้นที่ VIP และมีค่าที่นั่ง!”

“ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไร เพราะต้องประชุมตอนบ่าย พวกเราต้องรีบหน่อย มิเช่นนั้นผมพาคุณออกไปข้างนอกแล้ว!”

เสียงผู้ชายก็หัวเราะ

เฉินเกอเงยหน้าขึ้น และเห็นว่านี่คือชายและหญิง ไม่ใช่ใครอื่น

ก็คือเฉินเมิ่งกับหยูเจียง

ที่แท้เฉินเมิ่ง บอกว่าเธอมีธุระต้องทำ ก็คือมาทานอาหารกับหยูเจียงเฉินเกอยิ้มแหย่ๆ

หยูเจียงและเฉินเมิ่งก็เห็นเฉินเกอ

เนื่องจากเฉินเกอนั่งอยู่ด้านข้างของพื้นที่ VIP คนที่นั่งทานอาหารในพื้นที่ VIP เป็นสัญลักษณ์การแสดงฐานะตัวเอง

สาเหตุที่เฉินเกอถูกเมิน เพราะอยู่ด้านข้าง สามารถสังเกตเห็นถึงความแตกต่างได้ชัดเจน ดังนั้นโดยทั่วไปจะไม่มีใครนั่งที่นี่

หยูเจียงเหลือบมองเฉินเกออย่างดูหมิ่นซึ่งกำลังก้มทานอาหาร

สำหรับเฉินเมิ่งรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าเฉินเกอเห็นตัวเอง ในตอนนั้นตัวเองเป็นคนนัดเขาทานข้าวก่อน ปรากฏว่าพอเที่ยงบอกว่ามีธุระ จากนั้นก็มา

กับหยูเจียง

ไม่ว่าผู้หญิงคนไหน ไม่มากก็น้อยก็จะรู้สึกละอายใจ

“อืม!”

เฉินเมิ่งรีบจัดแต่งทรงผมแล้วหันกลับมา ยิ้มบางๆและพยักหน้า

“นี้อาจารย์เฉินเกอไม่ใช่เหรอ ทำไมเขามานั่งที่นี่!?”

ในขณะนี้เสียงผู้หญิงหลายคนดังขึ้นอีกครั้ง……