ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 516

บทที่516 ตระกูลหลงส่งคนมาแล้ว

“อะไร?”

จางเถียมีสายตาตกตะลึง แล้วก็ลุกขึ้นยืนในทันที

คนภายในห้อง ไม่มีใครที่ไม่ตกใจ

ด้านนอกประตู ก็มีพนักงานบริการคนหนึ่ง กำลังจะยกอาหารมาเสิร์ฟพอดี ในตอนนี้ ก็กลายเป็นยืนอึ้งอยู่ที่เดิม

ลู่จงหยวนค่อยๆเอาขาของตัวเองลง

บรรยาภายในห้อง ก็เยือกเย็นขึ้นมาทันใด

ทีแรก ก็คิดว่าเฉินเกอก็เป็นแค่เด็กหนุ่มหน้าละอ่อน จะมีฝีมืออะไร

แต่ว่าวิธีแบบนี้

ผักใบเดียว แล้วทำลายประตูไม้

นี่จักต้องเป็นพลังกับการบำเพ็ญปฏิบัติไหน

“ทั้งดอกไม้และใบไม้ สามารถทำร้ายคนได้ทั้งคู่!”

จางเถียถึงกับเหงื่อไหล พึมพำกับตัวเอง

และเพื่อที่จะระงับความอาย คนของตระกูลลู่อีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็หัวเราะแล้วถามขึ้น “จาง……อาจารย์โม๋ว ท่านพูดว่าอะไรนะครับ?”

จางเถียเหงื่อไหล่หยดลงมา ดวงตาทั้งสองข้างไร้แววไปแล้ว

“ทั้งดอกไม้และใบไม้ สามารถทำร้ายคนได้ทั้งคู่!”

เขาพูดซ้ำขึ้นอีกครั้ง

“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าโลกใบนี้จะมีกังฟูระดับนี้อยู่ด้วย ช่างเปิดโลกทัศน์จริงๆ!”

จางเถียสั่นเทา

สายตาที่มองไปยังเฉินเกอ แน่นอนว่าก็ต้องเปลี่ยนไป

“ค....คุณเฉิน เป็นผมที่ไม่ทราบว่าคุณนั้นเป็นผู้มีความสามารถ นี่คือแผนที่ของคุณ!”

จางเถียถือแผนที่มาให้อย่างนอบน้อม

ส่วนลู่จงหยวน ในเวลานี้ก็ส่งสายตาสื่อสารกับคนในตระกูล

คนของตระกูลลู่ ค่อยๆลุกขึ้นยืน

“คุณชายเฉิน โปรดให้อภัยที่คนของกระผมไม่มีมารยาท แต่ยังขอให้คุณชายเฉินเห็นแก่หน้าของพี่เมิ่ง ช่วยตระกูลลู่ของพวกเราให้พ้นจากความยากลำบากด้วย!”

ลู่จงหยวนพูดจบ ก็โค้งให้

เฉินเกอเก็บแผนที่ให้เรียบร้อย

พูดขึ้นเบาๆ “ตกลงว่ามีเรื่องอะไรกัน? ทำไมแม้แต่อาจารย์เมิ่งก็ไม่สามารถจัดการได้?”

ได้รับเงินมาจากผู้อื่น ก็ต้องทำงานให้เขา

ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าแผ่นที่แผ่นนี้มีประโยชน์กับตัวเอง เฉินเกอแค่มองว่าเห็นแก่หน้าของเมิ่งคัง แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่จะถามปัญหาของตระกูลลู่

“คุณผู้ชาย เป็นอย่างนี้ครับ.....”

ลู่จงหยวนรีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นออกมา

ที่แท้ ตระกูลลู่ก็ไปทำให้คนๆหนึ่งผูกใจแค้นเอาไว้ตั้งแต่หลายปีก่อนแล้วนี่เอง

หลังจากนั้น ศัตรูคนนั้นกลับไปยังบ้านเกิดของเขา

และก็ไม่รู้ว่าไปเรียนวิทยายุทธที่แข็งแกร่งมาจากไหน

บอดี้การ์ดชั้นดีของตระกูลลู่ ไม่แม้แต่จะใช้คู่ต่อสู้ของปลายเล็บอีกฝ่าย

ศัตรูคนนั้นพูดเอาไว้

ทุกๆสิบวัน จะฆ่าลูกหลานของตระกูลลู่หนึ่งคน จนกว่าจะไม่เหลือ

จนถึงวันนี้ ก็มีลูกหลานสองคนที่ได้เจอกับเรื่องเดือดร้อน

ลู่จงหยวนออกคำสั่งเอาไว้นานแล้วว่า ไม่ให้ลูกหลานออกไปด้านนอก

ทั้งหมดนั้นหลบอยู่แต่ในบ้าน

ศัตรูคนนี้ชื่อ หวางต้าไห่ ความคิดของเขานั้นง่ายดาย ก็คือทำให้ตระกูลลู่จะต้องตกอยู่ในความหวาดกลัวในทุกๆวัน

ดังนั้นลู่จงหยวน เลยทำได้แค่เชิญแต่ผู้มีวรยุทธขั้นสูงมาหลายคน

ส่วนงานแลกเปลี่ยนประจำปีครั้งนี้ ที่จัดขึ้นก่อนล่วงหน้าหนึ่งเดือน

ก็เพื่อที่จะดึงดูดคนมีอำนาจจำนวนมากมา คนเยอะพลังก็มาก

มาให้กำลังใจตระกูลลู่

เฉินเกอได้ฟังก็แอบคิดอยู่ในใจ มิน่าหล่ะพวกลู่หานถึงได้แอบออกไปเที่ยว

“หวางต้าไห่คนนี้ เคยเป็นทายาทของตระกูลที่ร่ำรวยของหลงเจียง เพียงแต่ว่าพ่อลูกตระกูลหวัง ทำเรื่องเลวร้ายเอาไว้มาก เลยโดนนักธุรกิจที่ร่ำรวยของหลงเจียง รวมตัวกันต่อต้าน แล้วก็สิ้นไป หวางต้าไห่เป็นคนใจแคบ แก้แค้นตระกูลลู่เสร็จ เกรงว่าตระกูลอื่นๆก็คงหนีไม่พ้น!”

เมิ่งคังที่อยู่ข้างๆพูดเสริม

“แต่ว่า พวกเรานัดกับเขาเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าพรุ่งนี้ตอนเย็น จะทำการประลองตัดสินกับหวางต้าไห่ แต่ว่าคนๆนี้มีพลังสูงมากจริงๆ พูดมาแล้วก็น่าละอาย ผมเมิ่งคังหรือจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา!”

เมิ่งคังส่ายหน้าแล้วก็ถอนหายใจ

“ถ้าเกิดว่าได้รับการช่วยเหลือจากคุณผู้ชาย อย่างนั้นก็คงเป็นบุญของตระกูลลู่ของผมแล้ว!”

ลู่จงหยวนบอกอย่างนอบน้อม

เฉินเกอไม่ได้มีความประทับใจต่อลู่จงหยวนคนนี้เท่าไหร่นัก

เขาหันหน้าไปพูดกับเมิ่งคัง “ได้ พรุ่งนี้ตอนเย็นผมจะลองไปเป็นเพื่อนกับอาจารย์เมิ่งดู!”

เฉินเกอพยักหน้า

ย้ายเข้ามาอยู่ในตระกูลลู่

ส่วนลู่จงหยวน ก็ไปรับคนของตระกูลหลงที่ห้องรับแขกแล้ว

“คุณหยาง สวัสดีครับ ผมดูรายการของขวัญของคุณแล้ว ช่างมีค่ามากจริงๆ ตระกูลลู่ของรับเอาไว้ไม่ได้หรอกครับ!”

ลู่จงหยวนพูดอย่างเกรงใจ

“ประธานลู่ถ่อมตัวเกินไปแล้วค่ะ ประธานลู่มารับแขกในขณะที่กำลังยุ่ง สำหรับฉัน ถือว่าเป็นเรื่องที่โชคดีมากสำหรับตระกูลหลง!”

หยางเสว่ว่า

ลู่จงหยวนยิ้มแล้วมองหยางเสว่

ผู้หญิงคนนี้ อายุยังไม่เท่าไหร่ก็สามารถที่จะเป็นตัวแทนทำงานต่างๆให้ตระกูลหลงได้แล้ว ดูไปแล้วจะต้องมีวิธีที่ดี แล้วก็วิธีการเข้าสังคม

เธอเองก็ตอบได้อย่างมีเกียรติ ทำให้คนรู้สึกมีเกียรติและระมัดระวัง

โดยไม่รู้ตัว ลู่จงหยวนก็เลยประเมินหยางเสว่สูงกว่าเดิม

“ประธานลู่ยุ่งมาก ดังนั้นเสี่ยวเสว่ก็เลยแสดงออกมาตรงๆแบบนี้ แผนความร่วมมือกับตระกูลหลง ไม่รู้ว่าคุณได้อ่านไปหรือยัง ถ้าเกิดว่าได้ล่ะก็ เยี่ยนจิงตระกูลหลงของเรา ก็สามารถร่วมงานกับตระกูลลู่ได้!”

“และเพื่อนแสดงถึงความจริงใจ ตระกูลหลงก็จะหยิบยกงานมูลค่าหมื่นล้าน ส่งให้ตระกูลลู่ทำ!”

เปลือกตาของลู่จงหยวนกระตุกขึ้นเบาๆ ชัดเจนว่าสนใจเข้าแล้ว

แต่ว่า เขาไม่แสดงออกไป

“ขอบคุณความเชื่อใจจากตระกูลหลง เรื่องร่วมงาน ตอนนี้ยังไม่รีบร้อน แต่ผมกลับได้ยินคนพูดกันว่า คุณผู้หญิงหยางเสว่เหมือนจะมีญาติสนิทอยู่หลงเจียงแห่งนี้ คิดไปแล้ว คุณหยางเสว่ก็น่าจะเข้าใจพิธีของหลงเจียง! เกรงว่าคงจะได้ยินพวกญาติสนิทของคุณพูดใช่ไหม......”

ตระกูลหลงตระกูลโม่ทั้งสองตระกูล ในโลกการค้าไม่ใช่ความลับอะไร

ส่วนตระกูลหลงตระกูลโม่ทั้งสองตระกูล บอกตามตรง ความสัมพันธ์ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่

ตอนนี้ตระกูลหลงส่งคนที่เป็นตัวแทนมา ลู่จงหยวนก็จำเป็นที่จะต้องทำความเข้าใจให้ละเอียดมากขึ้น

ได้ยินว่าคนที่มาเป็นตัวแทนก็คือหยางเสว่ ลู่จงหยวนก็สั่งให้ลูกน้องหาข้อมูลของหยางเสว่มา

“ประธานลู่เข้าใจได้ละเอียดดีนัก ที่จริงเพราะว่าความสัมพันธ์กับบ้านเก่า ฉันมีญาติสนิทที่อยู่บ้าง แต่ว่าไม่ได้ติดต่อกันมาหลายปีแล้ว ถือว่าเป็นครั้งที่มาหลงเจียงแล้วกันค่ะ ดังนั้นไม่ได้เข้าใจพิธีมากนัก!”

“แต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ฟันธงได้ ถ้ารับงานนี้ไป ตระกูลลู่จะทำเงิน ในขณะเดียวกันก็จะเพิ่มความใกล้ชิดระหว่างตระกูลหลงตระกูลโม่สองตระกูล ไม่ใช่หรือคะ?”

หยางเสว่หัวเราะ

ลู่จงหยวนพยักหน้า

และในตอนนี้เอง ผู้ดูแลก็เข้ามาด้านใน

มาบอก “ประธานลู่ คุณเฉินเตรียมทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ท่านยังมีคำสั่งอะไรอีกไหม?”

ลู่จงหยวนบอก “ไม่มีอะไรแล้ว สั่งให้คนต้อนรับคุณเฉินให้ดี ห้ามตกหล่นแม้แต่ครึ่ง!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน