ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 548

บทที่ 548 ภาพจิตรกรรมฝาผนังลึกลับ

"ใช่ไม่ใช่ พวกเราไปผลักดูก็รู้แล้ว! "

เฉินเมิ่งเสว่กล่าว

"อืม! พวกเธอไปอยู่ด้านหลัง!”

เฉินเกอพยักหน้า

ได้ฟังคุณปู่บอกมามากมายเกี่ยวกับโลกใบนี้ เขาบอกว่า แต่ไหนแต่ไร ที่ไหนที่มีสัตว์ประหลาดคอยปกป้อง ที่นั่นมีสมบัติ

ภาพสุริยันถูกค้นพบโดยบรรพบุรุษตระกูลเฉินในถ้ำป่าทึบ ในเวลานั้นผู้คุ้มกัน เป็นลิงขาวกินคนตัวใหญ่ มีคนในตระกูลเสียชีวิตไปมากมาย ถึงหาภาพสุริยันในถ้ำลิงขาวเจอ จากนั้นมันจึงกลายมาเป็นของตระกูลเฉิน”

ในเมื่อมาแล้ว ก็เข้าไปดูสักหน่อยไม่เสียหาย

ประตูหินดูหนักอย่างยิ่ง เฉินเกออยากจะใช้กำลังภายใน แต่ก็เกรงว่าจะทำร้ายพวกฉินหยาได้ ดังนั้นจึงให้พวกเธอหลบไปด้านข้าง

เขาคลำไปที่ประตูหิน

เฉินเกอมองหาทิศทางที่ดี จากนั้นจึงส่งกำลังภายในออกมา

ตูม!

หินทรายกระจายขึ้น!

เกิดเป็นช่องว่างขนาดใหญ่

ดั่งที่คิด เป็นประตูหินจริงๆ

ตูม!!

เสียงดังขึ้น ประตูหินที่หมุนได้ก็ถูกผลักเปิดโดยเฉินเกอ

ทางเดินสายหนึ่ง ปรากฏขึ้นต่อหน้าคนทั้งสาม

“นี่ไม่ใช่สุสานโบราณใช่ไหม”

เฉินเมิ่งเสว่ตื่นเต้นอย่างยิ่ง เธอวิ่งเข้ามาที่ข้างๆ เฉินเกอและเอ่ยถามเขาอย่างใกล้ชิด

เมื่อฉินหยาเห็นฉากตรงหน้า ในใจของเธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

"ดูแล้ว เหมือนเป็นสุสานโบราณ! "

ฉินหยาเองก็เอ่ยขึ้น

"เข้าไปดูสักหน่อย พวกเธอตามมาที่ด้านหลัง! "

เฉินเกอเอ่ย

ส่วนจะเป็นสุสานโบราณหรือไม่ เฉินเกอไม่สนใจ มีสมบัติหรือไม่ เฉินเกอก็ไม่สนใจเช่นกัน

เนื่องจากท้ายที่สุดเขาไม่ได้ต้องการเงิน

ทั้งสามเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

ภายในทางเดิน มีห้องโถงอยู่ด้านหนึ่ง

ห้องโถงนั้นว่างเปล่า มีเพียงแท่นหินถูกสร้างเอาไว้ตรงกลาง บนแท่นหินมีกล่องหินสี่เหลี่ยมตั้งอยู่

ไม่ใช่โลงศพ เฉินเกอไม่รู้เช่นกันว่ามันใช้ทำอะไร

บริเวณโดยรอบ มีภาพจิตรกรรมฝาผนังอยู่ทั่วบริเวณ มันถูกวาดขึ้นด้วยลวดลายแปลกตา

หลังจากใช้ไฟฉาย ก็เกิดเป็นแสงสลัวขึ้นมา

หลังจากจุดตะเกียงน้ำมันแล้วห้องโถงก็สว่างขึ้น

"ดูเหมือนว่า ที่นี่จะไม่ใช่สุสานโบราณ แต่ที่นี่หลังจากสร้างเสร็จแล้วก็ถูกใช้เป็นที่เก็บของ!”

ในหนึ่งปีมานี้ฉินหยาเองก็ได้เดินทางขึ้นเหนือล่องใต้มาไม่น้อย ดังนั้นจึงมีประสบการณ์อยู่บ้าง

เธอชี้ไปที่กล่องหิน

"อืม! "

เฉินเกอเองก็พยักหน้าเห็นด้วย

“พี่เสวียนคุณรีบมาดู ภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังเหล่านี้ ช่างน่าลึกลับเสียจริงเลย!”

"ภาพที่สาม ดูเหมือนกำลังอธิบาย เกี่ยวกับโลงศพอีกศพหนึ่ง ในนั้นสมควรฝังศพผู้ของหญิงในชุดขาวเอาไว้ เธองดงามอย่างยิ่ง ดังนั้นเมื่อผู้คนเห็นศพของเธอ ก็ล้วนต่างตกตะลึง เธอเสียชีวิตอย่างสงบ ก็เหมือนทหารสวรรค์ผู้ลึกลับคนนั้น ก็คือเธอตกลงมาจากท้องฟ้าและถูกพบบนต้นไม้ ผู้หญิงในชุดขาวนั้นนอนอยู่บนทหารสวรรค์ลึกลับคนนั้น ทั้งคู่สมควรจะเป็นคู่รักกันและถูกฝังไว้ด้วยกัน! "

“ในวันนั้น เพื่อเทพเจ้าทั้งสองคนนี้ ประเทศแห่งนี้ได้จัดพิธีฝังศพลงอย่างยิ่งใหญ่!”

"สำหรับภาพที่สี่ ด้านหลังฉันเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ ส่วนหน้ากำลังบอกว่า ทหารสวรรค์ลึกลับคนนี้ถืออาวุธติดตัวเอาไว้ ซึ่งและถูกวางเอาไว้อย่างดีเป็นพิเศษ และในท้ายสุด ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ทหารสวรรค์ลึกลับและผู้หญิงในชุดขาวไม่ได้ถูกฝังไว้ด้วยกัน นั่นเพราะระหว่างทาง มีขอทานชรามาขัดขวางพวกเขาเอาไว้ หลังจากนั้น ทหารสวรรค์ลึกลับก็ถูกใส่ลงในโลงศพพิเศษ เพราะมันถูกเก็บไว้ในห้องแห่งความลับผู้ คนในที่เกิดเหตุ รวมถึงกษัตริย์ เจ้าหน้าที่ติดตั้ง อีกทั้ง...ยังมีขอทานชราคนนั้น ระหว่างกระบวนการ ขอทานชราดูเหมือนจะหัวเราะตลอดเวลา! "

“จากนั้นล่ะ?”

เฉินเกอเองก็ฟังจนเพ้อไปด้วย

"ด้านหลังฉันไม่รู้เรื่องแล้ว แต่เมื่อพูดถึงขอทานชรา ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นปีศาจ หลังจากพิธีศพ เขาหัวเราะสองสามครั้งแล้วจู่ๆ ก็หายไป! จากนั้น ราวกับว่ามีวัตถุขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น ปกคลุมเมืองหวางเฉิงเอาไว้ ดูเหมือนเรือขนาดมหึมา! ตรงนี้....ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ! "

ฉินหยาส่ายหัว

เมื่อหลายพันปีก่อน จะมีเรือขนาดใหญ่ได้อย่างไร!

เฉินเมิ่งเสว่เองก็ส่ายหัว "ฉันเดา นี่คงเป็นจินตนาการของชายชรา อีกทั้งทหารสวรรค์ชายหญิงคู่นี้ สวมควรจะเป็นองค์ชายและนางสนมของเขา คนสมัยก่อนวาดภาพเหล่านี้ ก็เพื่อระลึกถึงความรักของพวกเขาในเวลานั้น แน่นอนว่า สถานะของเจ้าชายนั้นสูงส่ง ดังนั้นทุกคนจึงคุกเข่าลงและกราบไหว้บูชา! ส่วนศพที่ตกลงมาจากท้องฟ้า พวกเขาน่าจะเป็นทหารส่วนตัวขององค์ชาย ในเวลานั้น ภูมิภาคทางตะวันตกอยู่ในสงครามตลอดเวลา องค์ชายผู้นี้ ไม่แน่ว่าอาจเป็นคนที่นำทหารเข้ามาสู่ความตาย......”

“พรูด!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ฉินหยาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

"ถึงแม้ว่าความรักแบบที่เธอวิเคราะห์ออกมา แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันมีเหตุผลอยู่บ้าง ฉันรู้สึกว่า นี่มีตรรกะอยู่บ้าง อาจจะเป็นจริงก็ได้!”

ฉินหยาเอ่ย

"เพียงแต่เมื่อหลายพันปีก่อน คนสมัยก่อนสามารถวาดเรือขนาดมหึมาแบบนี้ได้ นี่ช่างเกินจินตนาการจริงๆ "

เฉินเกอพูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง และไม่ได้คิดอะไรมาก

จากนั้นเขาก็มองไปที่แท่นหินตรงกลาง

“ว่าไปแล้ว สิ่งที่ซ่อนอยู่ในกล่องหิน สมควรจะเป็นอาวุธของทหารสวรรค์ลึกลับคนนั้น?”

เฉินเกอสัมผัสกล่องหิน

มือของเขาขยับ และเปิดกล่องหินออก!