ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 583

บทที่ 583 พี่นางฟ้า

“ช่างกล้านัก ได้เห็นเซ่งจู้น้อย ยังไม่โค้งคำนับต้อนรับอีก?”

ชายอาวุโสหนึ่งในนั้น ยืนขึ้นมาตะโกน

เฉินเกอไม่ตอบกลับ เพียงแต่มองไปที่เซ่งจู้น้อย ที่อยู่บนเกี้ยว หลับตาพักผ่อนมาตลอด ราวกับกำลังเพลิดเพลินกับทั้งหมดนี้

แม้ว่าชายอาวุโสจะตะโกนอย่างรุนแรงในตอนนี้ เซ่งจู้น้อยท่านนั้นก็ไม่ได้ลืมตาขึ้น

“บังอาจ ถามนายอยู่ ทำไมไม่ตอบ?”

ชายอาวุโสก้าวไปข้างหน้า

กำลังจะโจมตี

ทันใดนั้นชายอาวุโสก็พบอย่างตกตะลึงว่า ร่างของเฉินเกอ ได้หายไปจากที่เดิมแล้ว?

“ฮืม?”

ใจเขาหวาดระแวงอย่างมาก

และตอนที่เขารู้ตัวอีกที ฝ่ามือที่มีพลังแข็งแกร่ง ก็ตบบนไหล่ของเขา

ไหล่เหมือนถูกภูเขาทับถม

คุกเข่าลงบนพื้นทันที กระเบื้องบนพื้นยุบลงไปอย่างลึก

“ให้ฉันคารวะ นายคารวะฉันยังพอได้!”

เฉินเกอยิ้มเยาะอย่างเย็นชา

“พี่ใหญ่!”

และชายอาวุโสอีกคนที่อยู่อีกข้างหนึ่ง ก็ได้ขยับแล้วเช่นกัน แต่เขาเพิ่งพุ่งกระโจนเข้ามา หยิบจื่อซาหูออกมาจากฝ่ามือ นี่น่าจะเป็นแบบหนึ่งของวิชาอูกู่

กำลังจะจัดการกับเฉินเกอ

แต่ร่างของเฉินเกอนั้นเคลื่อนไหวรวดเร็ว ไม่รอให้เขาตั้งตัวได้ ก็ได้ตบหน้าติดต่อกันไปหลายครั้งแล้ว!

ชายอาวุโสล้มลงกับทันที

ไม่มีกำลังที่จะรับมือไหวเลย

และในขณะนี้ เซ่งจู้น้อยที่สูงส่งท่านนั้น ในที่สุดก็ค่อยๆลืมตาขึ้น

“ความสามารถของนายไม่เลว แต่นายไม่ควรล่วงเกินในวันนี้!”

เซ่งจู้น้อยมองไปที่เฉินเกอแล้วยิ้มเยาะ

“ล่วงเกินแล้วจะทำไม?” เฉินเกอถามกลับ

“ตาย!”

เซ่งจู้น้อยพูดคำนี้ออกมา เย็นชายิ่งนัก

ทันทีที่คนรอบข้างได้ยินคำนี้ ต่างก็ถอยห่างออกไป

พวกเขารู้ว่า เซ่งจู้น้อย จะฆ่าคนแล้ว!

“วันนี้ ก่อนเข้าห้องโถง ตามประเพณีแล้ว เท้าทั้งคู่ของฉันไม่สามารถแตะพื้นได้ แต่......ก็สามารถฆ่านายได้เช่นกัน!”

น้ำเสียงของเซ่งจู้น้อยไม่แยแสอย่างยิ่ง เหมือนกำลังมองมดตัวหนึ่ง

ในเวลาเดียวกัน เฉินเกอก็เริ่มจริงจังกับเขา ดูท่าทางของนายนี่ ก็ไม่ได้มีอะไรที่เหนือกว่าคนธรรมดา

แต่ฟังคำพูดของเขา มีความมั่นใจยิ่งหรือว่า เขาจะมีท่าไม้ตายอะไร?

“เท้าทั้งคู่ไม่แตะพื้น ก็สามารถฆ่าฉันได้? ฉันก็อยากจะเห็นความสามารถของนาย!”

เสียงของเฉินเกอสิ้นสุดลง

จากนั้นออกโจมตีทันที

และทันทีที่โจมตี ก็ใช้พลังหกส่วน ต้องรู้ว่าปกติแล้ว เฉินเกอแค่ใช้สามส่วนเท่านั้น

กระบี่ชิงหยูกลายเป็นแสงดาบ เสมือนกับเม็ดฝนที่พลิ้วไหว พลังดาบทั่วทุกสารทิศ อยู่ยงคงกระพันไร้เทียมทาน

ระเบิดเกี้ยวขนาดใหญ่ตัวนี้ในทันที

“อะไรนะ?”

และ เซ่งจู้น้อยที่หรี่ตาในตอนแรก ก็เปิดออกในทันที

สีหน้ายิ่งขาวซีดอย่างเฉียบพลัน

ปกติแล้วเขาค่อนข้างที่จะหยิ่งทะนง เอาชนะยอดฝีมือในลัทธิศาสนา จำนวนมาก และชายอาวุโสสองคนนี้ ที่จริงเป็นคนรับใช้ของตัวเอง

เดิมที เขาตัดสินใจได้แล้วว่า จะใช้วิธีใดในการฆ่าคนคนนี้ ในขณะเดียวกัน ก็ทำให้ประชาชนโดยรอบหวาดกลัวด้วย

แต่ไม่คาดคิดว่า คนคนนี้จะเก่งกล้าขนาดนี้

ไม่ดี!

ด้วยความตกใจอย่างหนัก ใช้พลังทั้งหมดในการหลบหลีก

ตูม!

เกี้ยวรถแตกสลายในทันที เศษเหลือปลิวว่อนไปทั่ว

ในทางกลับกัน เซ่งจู้น้อยแม้ว่าจะไม่มีเวลาไปสนใจคำสอนของบรรพบุรุษ ที่เท้าไม่สามารถแตะพื้นได้ ตั้งนานแล้ว แต่ก็ยังถูกคลื่นพลังที่เหี้ยมโหด สะเทือนจนกระแทกออกไป

พุ่งเลือดออกมาทันที พุ่งจนเลือดเต็มหน้า

รู้สึกว่าอวัยวะภายในของตัวเอง ได้เสียหายหมดแล้ว!”

เก่งมาก! น่าสยอง!

เขาตกใจอย่างยิ่ง

มุมปากของเฉินเกอยิ้มเล็กน้อย เดินไปทางถังไม้

บนถังไม้มีฝาปิด ใช้เท้าเตะออก ข้างในเต็มไปด้วยน้ำ

แต่น้ำในเวลานี้ สั่นเคลื่อนไหวเบาๆ

เฉินเกอนั่งลง “กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ วิชาหดตัว นี่ล้วนเป็นวิชาหนีเอาตัวรอด ฉันก็เชี่ยวชาญในวิชาอูกู่ ในนี้ไม่มีวิชาดังกล่าว มีวิชาเช่นนี้ ลัทธิอูกู่ของพวกนาย สอนนายหรือ? ดูเหมือนวิชาแบบนี้ ไม่ใช่เวลาสิบกว่าปี ไม่สามารถฝึกถึงระดับนี้ได้แน่นอน!”

เฉินเกอมองไปที่ถังไม้ อดที่จะพูดด้วยความประหลาดใจไม่ได้

น้ำยิ่งสั่นอย่างรุนแรง

เฉินเกอส่ายหัวอย่างจนปัญญา สอดมือเข้าไป นิ้วมือสัมผัสจุดฝังเข็มบางจุดของ เซ่งจู้น้อย ที่ซ่อนตัวอยู่

ก็ได้ยินเสียงโครมคราม เซ่งจู้น้อยก็เด้งออกมาโดยตรง

ทำให้ทั้งถังขยายตัวจนระเบิด

“แค่กๆ......แค่กๆ!!!”

เซ่งจู้น้อยนอนอยู่บนพื้น ในขณะนี้ก็ได้ไออย่างรุนแรง

“นาย...... นายเป็นใครกันแน่? เราสองคนรุ่นราวคราวเดียวกัน ทำไมนายเก่งกว่าย่าฉันอีก!”

เซ่งจู้น้อย มองเฉินเกอด้วยความตกใจ แทบจะร้องไห้แล้ว

“นายไม่ต้องสนใจว่าฉันเป็นใคร ถ้านายไม่ตอบคำถามของฉันโดยดี ฉันจะทำให้นายตายอย่างเจ็บปวดทรมานมาก!”

เฉินเกอตบไหล่เขาเบาๆพูดเตือน

“นี่......นี่ไม่ใช่วิชาของลัทธิศาสนาของเรา คือตอนที่ฉันอายุแปดขวบ ตอนที่เล่นน้ำในทะเล พี่นางฟ้าสอนให้ฉันหนีเอาชีวิตรอด!”

เซ่งจู้น้อยได้รับความตกใจไม่น้อย จึงรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว

“พี่นางฟ้า?”

เฉินเกอประหลาดใจ

เซ่งจู้น้อยผู้นี้ อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับตัวเองจริงๆ ตามความจริงแล้ว แม้แต่วิชาทั้งสองชนิดนี้ ก็ต้องใช้เวลาการฝึกฝนหลายสิบปีจริงๆ และส่วนมากแล้วเกือบจะทั้งชีวิต ก็ไม่สามารถฝึกฝนถึงขั้นนี้ได้

นอกเหนือจากอาจารย์ลุงฉิน เฉินเกอนึกไม่ออกจริงๆว่า ในโลกนี้จะมีคนที่สอง ที่สามารถทำให้มีผลคูณทวีเช่นนี้

“ใช่!”

“แล้วพี่นางฟ้าของนายคนนั้น สอนนายไว้เยอะแยะ คือให้นายทำชั่วเหรอ? อย่างเช่น การข่มขืนและแย่งชิง? ถ้าหากฉันไม่ได้มาที่ เกาะโม่เต่า เกรงว่าฉันเพื่อนของฉัน ก็โดนนายลงมือแล้ว!”

ดวงตาของเฉินเกอมีไอสังหารเล็กน้อย

ถ้าเขาไม่ได้แสดงวิชาทั้งสองอย่างนี้ให้เฉินเกอเห็น เกรงว่าตอนนี้ เขาได้กลายเป็นศพไปแล้ว

“ฉัน......ฉันรู้ว่าช่วงหลายปีที่ผ่านมา ฉันทำความชั่วไว้มากมาย แต่นั่นไม่ใช่ความตั้งใจของฉันเพราะฉันเกลียด ฉันเกลียดผู้หญิง เกลียดผู้หญิงทุกคน!”

กองอยู่บนพื้น เซ่งจู้น้อยจับฟางที่พื้นไว้แน่น......