ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 589

บทที่ 589 กลายพันธุ์

“ของอะไร?” เถียเฉิงถามอย่างสงสัย

เฉินเกอหยิบกล่องไม้สี่เหลี่ยมออกมาจากกระเป๋าอย่างระมัดระวัง

กล่องไม้นี้ หยางเว่ยเป็นคนให้ตัวเอง เมื่อแปดร้อยปีก่อน ก็คือขอทานชราคนหนึ่ง มอบให้กับบรรพบุรุษของ หยางเว่ย

ในตอนนั้น เขาก็คาดการณ์ไว้แน่นอนแล้ว ว่าตัวเองจะต้องไปตามหาวังราชาสมุทร

เลยให้คนรอจนกว่าตัวเองจะปรากฏตัว

ในตอนนี้ ขอทานชราคนนี้ หรือว่าจะคาดการณ์ถึงเรื่องหมื่นปีข้างหน้า ตัวเองก็จะมา แล้วเอาโลงศพอมตะของหญิงสาวชุดขาวไป ให้เธอเจอกับตัวเองอีกคน?

หรืออีกนัยหนึ่ง ขอทานชราเมื่อหมื่นปีที่แล้ว กับขอทานชราแปดร้อยปีก่อน เป็นคนเดียวกัน!

เฉินเกอตัวสั่นสะดุ้ง เรื่องนี้ไม่กล้าคิด แค่คิด เฉินเกอก็รู้สึกขนหัวลุก

แต่ว่า มีสิ่งหนึ่งที่เฉินเกอสามารถดูออก ตามความตั้งใจของเขา ตราบใดที่เขาสามารถให้หญิงสาวชุดขาว ได้พบกับตัวเองอีกคน อย่างนั้น ตัวเองก็จะได้รับคำตอบที่ต้องการ เรื่องของไท่หยางเหมิง ก็พร้อมที่จะออกมาตามคำเรียกร้อง?

“เขายังพูดอะไรอีก เถียเฉิงนายดูอย่างเต็มที่เลย ดูได้มากเท่าไหร่เท่านั้น!”

เฉินเกอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้นอีกครั้ง

“ดูเหมือนเขาจะบอกด้วยว่า ในโลกนี้ ไม่นานจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น จะมีคนมากมายต้องตายเพราะมัน...... ทุกคนล้วนไม่สามารถควบคุมได้! และคำทำนายบนตัวเขา จะเป็นจริงทีละเรื่อง นี่คือโชคชะตา! สำหรับด้านหลัง คุณผู้ชาย ฉัน......ฉัน อ่านไม่ออกแล้วจริงๆ!”

เถียเฉิง ถอนหายใจ

คนมากมายเสียชีวิตเพราะเหตุนี้? คำทำนาย?

จะเป็นเรื่องไม่ดีอะไร?

ไม่ว่าจะมองยังไง ก็รู้สึกว่า อักษรบนกำแพงหินนั้น เกี่ยวกับตัวเองทั้งนั้น

แต่ตอนนี้ไม่เข้าใจ ก็ไม่ได้หมายถึงอนาคตด้วย

เฉินเกอพยายามจดอักษรบนกำแพงหิน

จากนั้นก็พาเถียเฉิงมาที่ภาพจิตรกรรมฝาผนัง

และภาพสุดท้ายของภาพจิตรกรรมฝาผนัง ได้พูดถึงว่า เพียงแค่คุณสามารถได้รับกุญแจเพื่อเปิดประตู ก็จะพบสถานที่ที่จะออกไปได้

และกุญแจที่ว่านี้ ยังสะท้อนให้เห็นในภาพจิตรกรรมฝาผนัง ซึ่งก็คือตีนหางปลาทองในกล่องไม้จริงๆด้วย

หลังจากที่ได้บันทึกสิ่งเหล่านี้ทีละรายการไว้ทั้งหมด

เฉินเกอก็ได้เดินไปที่โลงศพอมตะ ที่อยู่ตรงกลางมากที่สุด

เถียเฉิง ก็ตามอยู่ข้างหลัง

มักจะฟังพี่ล๋านเล่าว่า หญิงสาวชุดขาวในความฝันของเธอ มีบุคลิกดุจนางฟ้าอย่างไรบ้าง เฉินเกอก็ไม่เคยเห็นมาก่อน

ตอนนี้มาแล้ว ก็อยากจะดูให้ดีว่า สาวงามที่ฟ้าประทานคนนี้ ตกลงมีหน้าตาเป็นอย่างไร

ฝาโลงถูกดันเปิดออกครึ่งหนึ่ง

ความเยือกเย็นที่น่าขนลุก กระทบตามใบหน้า

เมื่อความหนาวเย็นหายไป ผู้หญิงในโลงศพ ก็ปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสองคน

“พี่นางฟ้า?”

เถียเฉิง ทั้งประหลาดใจและตกตะลึง!

สีหน้าดูตื่นเต้น

ดูเหมือนว่าเฉินเกอจะเดาไม่ผิดในตอนแรก คนที่ช่วยเถียเฉิงไว้ ก็คือหญิงสาวชุดขาวผู้นี้ แต่เธอ ทำไปถึงฟื้นคืนชีพได้?

ภายในโลงศพ ทั้งๆที่เป็นสาวงามไร้ชีวิต

เธอสวมชุดสีขาวสะอาด ไม่แปดเปื้อนเลย

แน่นอน เฉินเกอต้องยอมรับว่า เธอน่าจะเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก ไม่ใช่หนึ่งในนั้น

เพราะว่าแม้ตอนนี้เธอจะเงียบสงบเช่นนี้ ก็ไม่สามารถปกปิดรัศมีของนางฟ้าที่ออกมาจากร่างกายเธอได้

ต่อให้เธอจะมีข้อบกพร่องจริงๆ รัศมีของนางฟ้านี้ ก็จะช่วยเธอซ่อมแซมโดยอัตโนมัติ

“สวยขนาดนี้จริงๆ!”

เฉินเกอชะงักเล็กน้อย

แอบพูดในใจ

“น่าเสียดาย ไม่ว่าคุณจะสวยแค่ไหน คุณก็เป็นของคนที่เหมือนกับฉันทุกประการ ส่วนฉัน แค่อยากจะหาเจอมู่หานและอาสองของฉัน ครอบครัวของเราสามารถกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตา แน่นอนว่า ฉันจะช่วยคุณกับเขาได้เจอกันก่อน ถ้าฉันสามารถทำได้ ฉันก็หวังว่าพี่สาวจะช่วยฉันหน่อย แม้จะให้คำใบ้กับฉันนิดหน่อยก็ยังได้ เพียงแค่ให้ฉันสามารถหาเจอพวกเธอ!”

เฉินเกอพูดกับหญิงสาวชุดขาวในโลงศพ

หลังจากนั้น เฉินเกอก็ดึงสายตากลับ

ปิดฝาโลงอีกครั้ง

จากกลางอากาศ ดึงเถียเฉิงกระโดดลงมา หมุนด้านข้างรอบหนึ่ง

ในที่สุด เฉินเกอก็เห็นร่องตรงกลางของแท่นสูง

รูปร่างของร่องนี้ ตรงกับตีนหางปลาในมือของตัวเองพอดี

ดูเหมือนว่า ถ้าใส่ตีนหางปลาลงไป ก็จะหาเจอทางออกของวัง

เฉินเกอพูดในใจ

กำลังจะใส่ลงไป

ทันใดนั้น เถียเฉิงก็กรีดร้องกะทันหัน

“ดูสิ คุณผู้ชาย ที่นี่ยังมีโลงศพอีกโลง!”

เถียเฉิงชี้ไปที่บางแห่งที่แสงสลัว

เมื่อมองไป เป็นไปตามคาด โลงศพยักษ์สีดำ ที่ถูกโซ่หนามัดไว้ อยู่ที่หัวมุมอย่างเงียบๆ

และโซ่แต่ละเส้น เหมือนกำลังมัดสิ่งด้านใน ที่กำลังจะออกมา

ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวในใจเล็กน้อย

ไม่น่าแปลกใจที่ เถียเฉิง ถึงกับผงะ

“ที่น่าแปลกคือ ในภาพจิตรกรรมฝาผนัง ทำไมถึงไม่ได้แสดงที่มาของโลงศพนี้”

เฉินเกอพูดด้วยความสงสัย

นอกจากนี้ยังมีข้อสงสัยหลายประการ เช่นโลงศพขนาดเล็กที่พบเจอบนเรือ ก็ไม่ได้ปรากฏที่นี่ และมังกรที่ถูกฝังไว้ด้วยกัน ไม่เห็นพวกมันที่นี่เลย!”

“อย่าพึ่งสนใจพวกนี้ เถียเฉิงนายยืนห่างออกไปหน่อย เดี๋ยวทันทีที่ทางออกเปิด จะมีน้ำทะเลทะลักเข้ามาจำนวนมาก ฉันต้องดูแลโลงศพอมตะ นายอย่าลืมตามหลังฉันไว้!”

เฉินเกอพูดขึ้น

เถียเฉิงพยักหน้าอย่างจัง

ตอนนี้ เป้าหมายของเฉินเกอมีเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือหญิงสาวชุดขาวคนนี้ ส่วนอย่างอื่น ยังหาทางออกไม่เจอ เฉินเกอก็ไม่มีพลังที่จะไปหาแล้ว

ในตอนนี้ ก็เอาตีนหางปลาใส่ไว้บนนั้น

ลมทะเลพัดส่งเสียงครวญครางราวกับผีร่ำไห้ เหมือนว่าจะยกเรือทั้งหมดทิ้ง

สึนามิ ......

“จะทำยังไงดี? คุณชายเฉินยังอยู่ข้างใน สึนามินี้ เหมือนเป็นคลื่นใต้น้ำกำลังเคลื่อนที่! สามารถตรวจจับสิ่งที่เกิดขึ้นด้านล่างได้ไหม?”

บอดี้การ์ดตระกูลเฉินพูดอย่างกังวล

"เรือทั้งหมดไม่มีสัญญาณแล้ว เรดาร์ก็ถูกรบกวนแล้ว!” มีคนพูดเสียงดัง

และในขณะนี้ แสงสีดำพุ่งออกมาจากทะเล

จนพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

“นั่นคืออะไร?”

แสงสีดำนี้ พุ่งทะลุผ่านท้องฟ้า เหมือนกับดาวตก แล้วตกลงไปในทิศทางบางแห่ง

บอดี้การ์ดตระกูลเฉิน ยืนอยู่บนดาดฟ้า ได้เห็นฉากประหลาดนี้ทั้งหมด

“ไม่ได้ว่ามองผิดไปใช่ไหม?”

“เป็นไปได้ยังไง!”

“ได้แล้ว มีสัญญาณใหม่แล้ว เชื่อมต่อกับคุณชายเฉินได้แล้ว!” พวกบอดี้การ์ดพูดอย่างตื่นเต้น

ส่วนลมทะเล ยิ่งแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

หัวสมองของเฉินเกอ ถูกกระทบจนว่างเปล่า

เขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาได้อีกต่อไป แต่เขามีเพียงความคิดเดียวที่เหลืออยู่ นั่นก็คือโลงศพอมตะ กอดโลงศพอมตะไว้แน่น

ไม่รู้ว่าหมดสตินานแค่ไหน

เมื่อเฉินเกอตื่นขึ้นมาอีกที กลับพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้อง

ฉัน......ฉันยังไม่ตาย?

เฉินเกอพึมพำกับตัวเอง

“เสี่ยวเกอ ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว!”

ส่วนฟางเจี่ยนนัน นั่งอยู่ข้างๆเฉินเกอตลอด เมื่อเห็นเฉินเกอฟื้นแล้ว เธอก็ตื่นเต้นจนแทบจะร้องไห้

ไม่นานนัก ท่านปู่ทวดฟาง โจ๋วจงทาวและพวกบอดี้การ์ดสำคัญ ทะลักเข้ามาหมดเลย

“คุณชายเฉิน ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว!”

พวกเขาพูดอย่างตื่นเต้น

เฉินเกอขยับคอเล็กน้อย “ฉันหมดสติมานานแค่ไหนแล้ว?”

เขาถามขึ้น

“คุณชายเฉิน คุณหมดสติมาหนึ่งเดือนครึ่งแล้ว!”

พวกบอดี้การ์ดถามอย่างเป็นห่วง

“อะไรนะ เดือนครึ่ง?”

เฉินเกอเบิกตากว้าง

“ใช่แล้ว โลงศพอมตะของฉันอยู่ที่ไหน?” เฉินเกอตกตะลึง

บอดี้การ์ดพูดอย่างรีบร้อน “คุณชายเฉิน อยากจะพูดถึงเรื่องโลงศพอมตะ มันถูกคุณนำกลับมา แต่...... เฮ้ย! สรุปแล้ว คุณรีบไปดูเองดีกว่า!”