ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 600

บทที่600 คุณพ่อและลูกสาวที่น่าสงสาร

“ไม่มีทาง ต่อให้เขาได้พลังกลับคืนมา แต่ยังไงก็ไม่มีทางซ่อนพลังชีวิตที่อยู่บนตัวของเขาได้ ไม่มีทางหนีไปจากการติดต่อของฉันได้ ทำไม! จะต้องมีคนช่วยเขาแน่! ทำให้เขาออกไปจากข้างๆกายฉันอีกครั้ง!”

“คิดอยากจะให้ฉันเจ็บปวดต่อไป เขาจะต้องรู้แน่ๆว่าฉันจะเสียเขาไปอีกครั้งไม่ได้ มีคนตั้งใจจะเป็นศัตรูกับฉัน!”

“แต่ว่าเฉินเกอ ไม่ว่าพี่จะหนีไปจนถึงสุดขอบฟ้าขอบทะเล ฉันก็ต้องหาพี่เจอ พี่หนีฉันไม่พ้นหรอก!”

หยุนฉิงปากบ่นพึมพำ ดวงตาทั้งสองเปลี่ยนเป็นโกรธแค้นสุดขีด กลายเป็นสีแดงของเลือด

เธอโมโหจนตัวสั่น

แรงฆ่าอาฆาต ทำให้วัดลัทธิเต๋าทั้งหลัง ราวกับว่าโดนหิมะหนาวเหน็บถล่มทับลงมาในพริบตา

ส่วนเฉินเกอในตอนนี้ ได้วิ่งลงไปจากเขาเรียบร้อยแล้ว หันกลับไปมอง ด้านบนเทือกเขาผานหลง กลับมีกองไฟพวยพุ่งเสียดฟ้า แถมยังกระจายไปทั่วเทือกเขาผานหลงทั้งสี่ทิศ

ไม่ต้องสงสัย หลังจากที่ฟ้าสว่างแล้ว ที่นี่คงจะกลายเป็นซาก

ภายในใจของเฉินเกอก็ยิ่งเคารพท่านซินแสกุ่ยมากกว่าเดิม เขาเชื่อทุกๆอย่างแล้ว

เพียงแต่ว่า ตอนสุดท้ายที่เขาบอกให้ตัวเองระวังคนรอบข้างหมายความว่ายังไง?

เห้อ คิดมากก็ยังคิดไม่ออก เฉินเกอเองก็ไม่ได้คิดอย่างละเอียด ถึงแม้ไม่สามารถใช้กำลังภายในได้ แต่ว่าพลังแห่งการอดทนของเฉินเกอนั้นสุดขีด

ใช้โอกาสที่ท้องฟ้ายังมืดวิ่งมาที่ท่าเรือ นั่งรถที่จะไปกลับยังแผ่นดินใหญ่ แล้วค่อยนั่งรถไฟ แล้วก็มุ่งตรงไปยังที่ๆเมืองหลิวเฉิงตั้งอยู่ในจีน

……

สามวันหลังจากนั้น

เมืองหลิวเฉิง

เมืองๆนี้ ค่อนข้างที่จะคล้ายๆกับเมืองโบราณเล็กๆ บนถนนเส้นหนึ่ง ทั้งสองข้างทางทั้งหมดจะเหมือนกับตึกโบราณ

ถึงขนาดที่ว่ายังคงเก็บรักษาศิลปะพื้นบ้านดั้งเดิมเอาไว้มากมาย

อย่างเช่นบนถนนใหญ่ เฉินเกอก็ได้เห็นการแสดงหนังตะลุง ขายอาหารพื้นบ้าน

ในตอนนี้บนหัวถนน กำลังมีกลุ่มรถคันหรูจอดอยู่ คนที่ผ่านไปมามองเห็น ก็ค่อยๆหลบหลีก

เพราะว่าแค่มองสถานการณ์ก็รู้แล้วว่า คงจะเป็นคุณชายหรือว่าคุณหนูของตระกูลไหนสักตระกูลมา

ไม่ต้องการที่จะอยู่ใกล้ ก็เพราะว่าไม่อยากจะเดือดร้อนไปด้วย

ผู้คนมองดูจากไกลๆ

บนรถ มีหญิงสาวอายุน้อยสองคนเดินลงมา

หนึ่งในนั้นอายุน้อยมาก เหมือนกับว่าน้องสาวขอวคุณหนูแบบนั้น ประมาณสิบแปดสิบเก้าปี ท่าทางงดงาม ยังไม่มีความรู้สึกของการเป็นผู้ใหญ่ แต่กลับมีรูปร่างเซ็กซี่

ส่วนคนที่ดูโตกว่าหน่อย ท่าทางอายุประมาณยี่สิบสามปี

รูปร่างสูง หุ่นเพรียวงาม

ในตอนที่ลงมาจากรถ ทั้งสองคนมีใบหน้าที่งดงามจนคนใจเต้น ยิ่งไปกว่านั้นคือสามารถดึงดูดสายตาของแขกที่มามองอยู่รอบๆได้

หยุดอยู่บนใบหน้าของทั้งสองคน ราวกับว่าได้เสียสติไปแล้ว อยากจะเลื่อนสายตายังยาก

หญิงสาวทั้งสองคน งดงามมาก!

ผู้คนกู่ร้องในใจ

“หึ พี่ฉูฉู ดูสิ สายตาของพวกชายพวกนี้ น่ารังเกียจจริงๆ!”

หญิงสาวอายุสิบปาก ทำปากยื่นแล้วพูดขึ้น

“จะไม่สามารถปล่อยให้พวกเราเดินเล่นได้อย่างมีความสุขเลย!”

ส่วนผู้หญิงที่ชื่อว่าพี่ฉูฉู เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ใหญ่และสงบ ยิ่งไปกว่านั้นคือมีท่าทางของหญิงสาวผู้ดีอยู่ด้วย “ไม่พูด ไม่มีใครมองว่าแกเป็นใบ้ ช่วงนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี ถึงจะลากแกออกมาเดินเล่น แกไม่ต้องไปสนใจสายตาของคนอื่น เดินดีๆ!”

ฉูฉูพูดขึ้น

พูดจบ หญิงสาวทั้งสองคนก็สวมผ้าปิดปาก จับมือกันเดินเข้าไปด้านในซอย

ส่วนพวกบอดี้การ์ดก็ตามอยู่ทางด้านหลังไกลๆ

ผู้ชายพวกนั้นที่จ้องมองหญิงสาวอยู่ ได้รับสายตาตักเตือนที่ดุๆของบอดี้การ์ด ก็ดึงสายตาตัวเองกลับอย่างโกรธๆ แล้วแยกกันไปคนละทิศคนละทาง

แน่นอนล่ะ การมาถึงของหญิงสาวทั้งสองคน ก็ไม่ก่อให้เกิดความวุ่นวายมากนัก

ผู้คนอยากจะเที่ยวยังไงก็เที่ยวไป

เฉินเกอในตอนนี้ เพิ่งจะเดินออกมาจากร้านขายชุดร้านหนึ่ง

เขาเปลี่ยนชุดให้ตัวเองหนึ่งชุด สวมชุดเสื้อผ้าที่ง่ายๆสบายๆ

เตรียมที่จะซื้อของกินบนถนน เพื่อทำให้ท้องอิ่มก็โอเคแล้ว!

ชายวัยกลางคนรีบวิ่งขึ้นจะไปรับ

แต่จะไปสามารถรับเอาไว้ได้ยังไง

หยกก็ตกลงสู่พื้น เสียงแปะ หยกก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

“ห๊า! หยกของฉัน!”

หางตาของชายวัยกลางคนโดนผู้หญิงคนนี้ใช้กระเป๋าตีจนเลือดออก ในตอนนี้นั่งอยู่ที่เดิมบนพื้นอย่างทำอะไรไม่ถูก แค่รู้สึกว่าในพริบตาเดียว ฟ้าก็เหมือนกำลังจะถล่มลงมา!

“ฮ่าๆๆๆๆ! แกดูสิ เป็นแกที่รับไว้ไม่ได้เอง อย่ามาโทษฉันนะ!”

หญิงสาวปรบมืออย่างอารมณ์ดี

“คุณโยนหยกของผม คุณต้องชดใช้!”

ชายวัยกลางคนเดินมาทางหญิงสาว

โดนบอดี้การ์ดของคุณชายจับคอแล้วกดเอาไว้บนพื้นตำแหน่งเดิม

คุณชายสอดมือสองข้างเอาไว้ในกระเป๋าแล้วเดินมาด้วยท่าทางไม่ทุกข์ร้อน ตบลงไปบนใบหน้าของชายวัยกลางคน

“วันนี้ขอแค่แฟนของฉันอารมณ์ดี เธอทำอะไรก็ได้ ถ้าเกิดว่าแกกล้ามาทำให้เธออารมณ์เสีย แกเชื่อไหม ฉันแค่โทรศัพท์สายเดียว ทำให้ลูกสาวของแกไม่มีโรงพยาบาลจะอยู่ แถมจะทำให้แกลำบาก จะทำยังไงก็ไม่มีใครช่วย?”

คุณชายพูดด้วยอย่างเลือดเย็น

ส่วนชายวัยกลางคนได้ยินประโยคนี้ ก็ยอมแพ้ที่จะสู้ รู้สึกไร้เรี่ยวแรงขดตัว ทึ้งผมตัวเองอย่างกลัดกลุ้ม “ผมผิดไปแล้ว นี่เป็นหยกปลอม ผม....ผมแค่มาหลอกเอาเงิน! ผมสมควรตาย!”

“พ่อ!”

เด็กหญิงตัวน้อยที่อยู่ข้างๆรีบวิ่งเข้ามาพูดปลอบพ่อ

“ที่รักของพ่อ ไม่สนุกแล้ว พวกเราไปกันเถอะ!”

หญิงสาวเดินเข้ามาจับคุณชายอย่างอารมณ์ดีแล้วพูดอย่างออดอ้อน

แต่ว่าในตอนที่กำลังจะไป หญิงสาวก็พบว่า ผมของตัวเองนั้นโดนกระชากไว้ แถมยังโดนกระชากไปทางด้านหลังด้วยความเร็ว

“อ๊ะ!”

เธอเจ็บจนร้องออกมาเสียงหลง.......