ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 608

บทที่ 608 ผมพูดความจริง

เฉินเกอพูดได้อย่างละเอียดลออ

พูดราวกับเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ในคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนเป็นเวลานานแล้ว

มิเช่นนั้นจะคุ้นเคยอย่างนี้ได้อย่างไรกัน？

ซูฉููฉูกับซูหรานหรานต่างมองเขาอย่างประหลาดใจ

คนตระกูลเฉินและทุกคนในงาน บัดนี้มีใบหน้าที่ซีดขาวกันหมดแล้ว

เฉินเหนียนหัวมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปแวบหนึ่ง

แววตาที่มองเฉินเกอยิ่งมองยิ่งนอบน้อม เพราะเหตุผลบางอย่างที่ว่า เขารู้เรื่องของคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนอย่างแม่นยำ และรู้รายละเอียดจนผิดปกติ

มาถึงตอนนี้ไม่มีใครกล้าสงสัยสถานะของเฉินเกอแล้ว

“ที่แท้มีแขกพิเศษมาเยือนนี้เอง ต้องกราบขออภัยที่ตระกูลเฉินไม่ได้มาต้อนรับดีๆ！”

เฉินเหนียนหัวรีบสาวเท้าเดินลงจากเวที จากนั้นจึงโค้งคำนับเฉินเกออย่างมีสัมมาคารวะ ไม่ใช่คารวะเฉินเกอคนที่มาส่งการ์ดเชิญคนนี้

แต่เป็นการคารวะแสดงความเคารพต่อคุณชายเฉิน

ซูหรานหรานเกิดความซาบซึ้งใจต่อเฉินเกอ

เกือบจะจับผิดได้แล้ว คิดไม่ถึงว่าขอทานน้อยคนนี้จะมีความรู้กว้างขวางถึงเพียงนี้

สำหรับสองพ่อลูกโกวสิ้งตอนนี้เริ่มนั่งไม่อยู่กับที่แล้ว

บัดนี้พวกเขามีความคิดอยากจะกระโจนไปก้มกราบแทบเท้าของเฉินเกอ อ้อนวอนให้ชายหนุ่มตรงหน้ายกโทษให้พวกเขา

“เขา……เขาเป็นลูกน้องของคุณชายเฉิน！”

ผู้หญิงคนนี้เริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

เพี๊ยะ！

โกวสิ้งหันหลังไปตบหน้าผู้หญิงคนนี้จนบวมช้ำ แล้วกระเด็นล้มไปกองกับพื้น ทำให้เกือบจะสลบไปเลยทีเดียว

“ไอ้กาลกิณี คุณทำให้ตระกูลโกวต้องพบกับภัยพิบัติอันใหญ่หลวงเสียแล้ว！”

โกวสิ้งกัดฟันพูด

“ไม่ถูก！”

และในเวลานี้มีชายหนุ่มคนหนึ่งลุกขึ้นมากล่าว

“หืม？ไม่ถูกตรงไหน？”

เฉินเหนียนหัวซักถาม

“หลายเดือนก่อนผมไปคุยธุรกิจที่เมืองหนานหยาง ผมพอจะได้ยินข่าวคราวมาบ้าง เพราะบ้านของคุณชายเฉินก็ตั้งอยู่ที่เมืองหนานหยาง หนึ่งปีก่อนบ้านตระกูลเฉินเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น ซึ่งก็คือคุณชายเฉินได้หลุดพ้นจากตระกูลไปแล้ว และได้หายตัวไปอย่างลี้ลับอีกด้วย！”

“และอีกอย่างคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทน และแม้กระทั่งวิลล่าสปาก็ถูกโอนย้ายให้กับตระกูลโม่ในครึ่งปีก่อนแล้ว แต่ว่าตอนนี้ทำไมคุณชายเฉินถึงได้กลับมากะทันหัน อีกทั้งยังเรียนเชิญคุณหนูใหญ่ตระกูลซูให้ไปเที่ยวที่คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนด้วยล่ะ？”

“เมื่อสักครู่นี้ผมได้ถามเพื่อนที่อยู่ในเมืองหนานหยาง บอกว่าจนถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าคุณชายเฉินอยู่ที่ไหนกันแน่！”

ชายหนุ่มกล่าว

และกล่าวถึงความสงสัยของตนอย่างกล้าหาญ

“อืม……ก็ถูก！”

เฉินเหนียนหัวจู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมา จึงตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว

ส่วนซูหรานหรานเริ่มกลับมามึนอีกครั้ง

จ้องมองชายหนุ่มคนนั้นอย่างดุร้าย

ไอ้บ้า อุตส่าห์ผ่านด่านมรณะมาได้แล้วเชียว นายมาพูดอะไรตอนนี้อีกเล่า！！！

เธออยากจะระบายความโมโหออกมาให้สุดๆ

“ขอเรียนถามท่านผู้นี้หน่อยครับว่า คุณชายเฉินได้กลับไปที่เมืองจินหลิงหรือยังครับ？”

เฉินเหนียนหัวจ้องมองเฉินเกอแล้วซักถาม

“ยังไม่กลับ แต่ช่วงนี้เขาเริ่มเตรียมตัวกลับไปแล้ว！”

เฉินเกอกล่าว

แต่เห็นได้ชัดว่าคำตอบนี้ไม่ทำให้ชายหนุ่มที่เอ่ยข้อสงสัยเชื่อได้

กำลังเตรียมจะซักถามอีกครั้ง

แต่สุดท้ายถูกเฉินเหนียนหัวยกมือตัดบทเสียก่อน

“ทุกท่านอย่าเพิ่งรีบร้อนใจไปครับ ตอนนี้มันไร้ประโยชน์ที่เราจะหารือเรื่องการกลับมาของคุณชายเฉิน มิสู้รอแขกพิเศษที่ลี้ลับท่านนี้มาก่อน ถ้าท่านมาแล้ว ทุกอย่างก็จะกระจ่างเลยครับ！เพราะเขาเป็นคนของตระกูลเฉินครับ！”

เฉินเหนียนหัวกล่าวยิ้มอย่างกะทันหัน

“หา？”

ประโยคนี้ชวนให้ผู้คนสนใจยิ่งนัก

หรือเฉินเหนียนหัวได้ร่วมมือกับตระกูลเฉินแล้ว？

“ท่านครับ ในเมื่อท่านเป็นคนของคุณชายเฉิน รู้ไหมครับว่าแขกพิเศษที่มาในวันนี้เป็นใคร？หรือคุณชายเฉินไม่ได้บอกท่านให้มาพร้อมกับแขกพิเศษท่านนี้ครับ？”

เฉินเหนียนหัวกล่าวถามอีกครั้ง

เขาเป็นนักท่องยุทธภพ ถ้าเกิดเป็นผู้มากฝีมือ เขาก็ไม่กล้าที่จะไปขัดใจ

ดังนั้นยังคงพูดกับเฉินเกออย่างสุภาพ

“ผม……ผมจะไปเปลี่ยนกางเกง！”

โกวสิ้งกล่าวอย่างตื่นเต้น ราวกับได้เกิดใหม่

รีบออกไปเปลี่ยนกางเกงแล้วกลับมาดูละครเด็ดต่อ

“ลูกสาว มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”

คุณนายซูตึงเครียดจนดวงตาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา

ซูฉููฉูถอนหายใจยาวๆพลางกล่าวว่า

“ฉันรู้ว่าวันนี้เฉินหยางจะขอฉันแต่งงาน ฉันไม่อยากรับปาก ดังนั้นฉันจึงคิดวิธีนี้ขึ้นมาหลอกลวงทุกคน เพื่อจะให้เฉินหยางจนมุมแล้วถอยห่าง ฮาฮา ฉันเป็นใคร พวกคุณก็ไม่ลองคิดดูเลย ข้างกายคุณชายเฉินที่เมืองจินหลิงมีสาวงามเท่าไหร่ เขาจะเชิญฉันไปที่คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนเหรอ？”

ซูฉููฉูพูดออกมารวดเดียวจบ

แน่นอน เธอรับปัญหาทุกอย่างมาไว้แต่เพียงผู้เดียว

“พี่สาว ฉัน！”

ซูหรานหรานก็ร้องไห้

“ถ้าหากอีกสักครู่มีคนของตระกูลเฉินมา แล้วพวกเขาถามถึง ก็ให้บอกว่าเรื่องแอบอ้างนี้เป็นฝีมือฉันคนเดียว！ไม่เกี่ยวกับคนในครอบครัว！”

ซูฉููฉูกล่าว

“เป็นเพราะไอ้เด็กเวรคนนี้คนเดียว นายทำร้ายตระกูลซูของเราแล้ว！”

คุณนายซูเริ่มบ้าคลั่ง เหมือนเพียงไม่กี่นาทีนี้ เธอได้ผ่านช่วงเวลาของชีวิตทั้งขาขึ้นและขาลงมาเยอะมาก

ความโกรธทุกอย่างจึงได้ระบายที่ตัวเฉินเกอทั้งหมด

กำลูกอมบนโต๊ะ จากนั้นก็โยนใส่ตัวเฉินเกออย่างบ้าบิ่น

และคนในงานต่างส่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนักแน่น

ทุกคนล้วนมองด้วยสายตาดูถูกมาที่เฉินเกอและซูฉููฉูที่เสแสร้ง！

ซูฉููฉูที่น้ำตาไหลรินมาสองสายได้ดึงตัวคุณนายซูที่กำลังเป็นฮิสทีเรีย

กลับมาดูที่เฉินเกอ ตอนนี้สีหน้ายังคงเรียบเฉยเหมือนเดิม

เขาก้มตัวลงเก็บการ์ดเชิญที่ซูฉููฉูโยนไปที่พื้นขึ้นมาอีกครั้ง

มองซูฉููฉูแล้วกล่าวว่า

“ตอนนี้ ผมขอประกาศอย่างเป็นทางการครับว่า การ์ดเชิญนี้มีผลเป็นจริง ถ้าคุณซูมีเวลาก็เชิญไปเที่ยวที่คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนได้เลยครับ！”

“หืม？”

บรรยากาศกลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง……