ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 635

บทที่ 635 ฉันไม่ผิด

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนในตระกูลซูรวมทั้งคุณนายท่านก็รู้สึกสะเทือนใจ

ตอนนี้ถึงค่อยรู้ว่าเดิมทีทุกคนเข้าใจเฉินเกอผิดไป และ มู่หานก็ดูคนไม่ผิด

เป็นเพราะการมาถึงของเฉินเกอ ทำให้บรรยากาศของงานทั้งหมดเปลี่ยนไปอย่างมาก

ผู้คนจำนวนมากขึ้นเริ่มมาที่ตระกูลซูเพื่อยกน้ำชาและพูดคุย รวมถึงมีบางคนเริ่มเอ่ยคำพูดเยินยอ

"คุณนายท่านเมื่อวานเป็นวันเกิดของคุณ ทำไมคุณถึงไม่ส่งคำเชิญเล่าทุกคนจะได้ไปอวยพรให้กับคุณ เฮ้อ น่าเสียดาย ไว้วันหลัง ผมต้องชดเชยให้แน่! "

มีเถ้าแก่บางคนเอ่ยกล่าวว่า

ละครเรื่องนี้พลิกพลันไป เห็นได้ว่ามีผู้คนจำนวนมากเริ่มเข้าหา จางซินหัวโดยอาศัยงานวันเกิดของตน

ดังนั้นคนที่รู้สึกย่ำแย่ที่สุดก็คือ เว่ยกุ้ยฟางแล้ว

เดิมที เธอยังคิดจะอวดหลานสะใภ้และลูกเขย

แต่ตอนนี้ แฟนหนุ่มทรงพลังของ ซูมู่หานกลับมาแล้ว

แม้แต่เธอ ก็ยังให้ความเคารพ

และความน่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นยังมีอยู่ภายหลัง!

"คุณชายเฉิน? อะไรนะ? คุณนายท่านคุณเรียกเขาว่าคุณชายเฉินหรือ? คุณชายเฉินคนไหน?”

ผู้คนที่เข้าไปยกน้ำชาให้กับจางซินหัวเมื่อได้ยินเข้าก็ตกใจขึ้นมา

จนทำให้คนทั้งงานก็เงียบลงไปด้วย

คุณชายเฉินแห่งจินหลิงมีตัวตนแบบไหน ไม่จำเป็นต้องพูดถึงอีกแล้ว

สามารถจินตนาการได้เลยว่าคำสองคำนี้ส่งผลกระทบอะไรกับพวกเราได้บ้าง

"ยังจะมีคุณชายเฉินที่ไหนอีก ก็ต้องเป็นคุณชายเฉินแห่งจินหลิงสิ! ฉันเพิ่งกลับมาจากคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทน ถึงได้พบกับเฉินเกอเข้าที่นั่น!”

ถังหรันมองไปที่คนเหล่านี้แล้วตอบคำถามของคุณยาย

คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทน? คุณชายเฉินแห่งจินหลิง?

คนทั้งหมดเริ่มสงบไม่อยู่ โครมตึง มีเสียงของตกกระทบพื้นดังขึ้นจากทั่วทิศทาง

นั่นเพราะในตอนนั้น ราวกับว่าคนทั้งหมดแทบลุกขึ้นยืน

ทั้งหมดล้วนมีท่าทางตกใจจนบื้อไป

แม้แต่เว่ยกุ้ยฟางเองก็ยังแทบจะหายใจไม่ออก

"จริงเหรอ? แฟนหนุ่มที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากของซูมู่หานก็คือคุณชายเฉินแห่งจินหลิง?”

"เกรงว่าคงโกหกไม่ได้ พวกเธออย่าได้ลืม ตอนนั้น ซูมู่หานมาจากมหาวิทยาลัย จินหลิง อีกทั้งคุณชายเฉินเองก็มาจากมหาวิทยาลัยจินหลิงเช่นกัน แฟนของ ซูมู่หานนั้นร่ำรวยอย่างยิ่ง คุณชายเฉินก็ร่ำรวยมหาศาล ทั้งสองคน สมควรจะเป็นคนๆ เดียวกัน ก็คือคุณชายเฉิน!”

"คุณคนน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วว่า แฟนของซูมู่หานก็คือคุณชายเฉิน! "

ทุกคนต่างประหลาดใจ

จากนั้นจึงค่อยๆ เสียดาย เหตุใดจึงไม่ได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลซูเอาไว้ ไม่อย่างนั้น พวกเขาคงเป็นเหมือนหงส์ติดปีกไปแล้วแน่

เว่ยกุ้ยฟางแทบจะหมดลมหายใจ เธอตัวสั่นและถูกชายหนุ่มหญิงสาวประคองเอาไว้ กำลังคิดจะเข้าไปทักทาย

พระเจ้า นี่คือคุณชายเฉิน!

อีกทั้งเขาเองยังอ้างว่าเป็นลูกเขยของตระกูลซู

เทียบไม่ติด เทียบไม่ติดเลยสักนิด!

ท้องฟ้าที่แต่เดิมเป็นสีฟ้าของเว่ยกุ้ยฟางมาตอนนี้ราวกับว่ากำลังมีเมฆเข้าปกคลุมและเกิดเป็นฟ้าร้องมืดครึ้ม

ในใจของเธออ้างว้าง

“ไม่ถูกต้อง ทำไมยิ่งมองเขาฉันก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคยมากขึ้น?”

เสี้ยวจูนเองก็เตรียมเข้าไปเช่นกัน เขาเข้าไปโค้งคำนับแสดงความเคารพ

ในเวลานี้ เฉินเยี่ยนลี่ภรรยาของเขากลับกำลังเอ่ยอย่างสับสน

"เป็นอะไรไปเยี่ยนลี่? หน้าคุ้นเคยอะไรกัน รีบดข้าไป เมื่อครู่พวกเราเพิ่งจะละเลยเขาไปต้องเข้าไปขอโทษ นั่นคือคุณชายเฉินเชียวนะ!”

"ไม่! ไม่ใช่ คุณยาย คุณอย่าเพิ่งรีบร้อน! ฉันกำลังสงสัย เขาไม่ใช่เฉินเกอ!”

เฉินเยี่ยนลี่ดึงมือของคุณยายของเธอเอาไว้

“หา? ทำไม?”

"แต่ว่าเยี่ยนลี่เรื่องนี้พวกเราจะบุ่มบ่ามไม่ได้ เราต้องแน่ใจว่านี่คือเพื่อนร่วมชั้นของเธอจริงหรือไม่? "

เว่ยกุ้ยฟางยังคงหวาดกลัวเล็กน้อย ถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาดขึ้น หลุมนี้คงจะใหญ่เกินไป

"ฮ่าฮ่า คุณยายไม่ต้องกังวล ตอนนี้ฉันมั่นใจอย่างยิ่ง ถ้าหากคุณยังไม่วางใจ ฉันจะยืนยันให้คุณอีกที หนุ่มเล็ก เมื่อก่อนจนขนาดนั้น มาตอนนี้กลับกล้าแสร้งทำตัวเป็นคุณชายเฉิน!”

เฉินเยี่ยนลี่มีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

เธอมั่นใจว่าเฉินเกอก็คือเพื่อนร่วมชั้นประถมของเธอเฉินเกอคนนั้น ก็แค่พิสูจน์ให้เห็นกับคุณนายท่านได้เห็นเท่านั้น ดังนั้นเฉินเยี่ยนลี่จึงไร้ความเกรงกลัวใดๆ

เธอเดินเข้าไปอย่างหยิ่งผยอง

ตอนนี้เนื่องจากโต๊ะของตระกูลซูมีผู้คนมากมายเข้าแถวเพื่อยกน้ำชาและแสดงท่าทีของพวกเขาอยู่

“หลีกทาง!”

เฉินเยี่ยนลี่ตะโกนเบา ๆ

“คุณหนูเฉิน!”

แขกพยักหน้าและหัวเราะ

พื้นหลังของเฉินเยี่ยนลี่ไม่ธรรมดา คุณลุงของเธอเป็นถึงผู้นำของจินหลิง เป็นผู้นำใต้ดินที่มีชื่อเสียง ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุเฉินเยี่ยนลี่

โดยเฉพาะนักธุรกิจอย่างพวกเขายิ่งไม่กล้า

แต่เฉินเกอกลับไม่ได้สนใจคนภายนอกเหล่านี้

ในขณะนี้ เขามีพูดคุยกับพ่อแม่และยายของซูมู่หานอย่างเต็มที่ในการ

บอกว่าตนนั้นไม่เคยยอมแพ้ในการตามหาเธอเลยในตลอดช่วงสองปีที่ผ่านมา

ปัง!

ในขณะที่เขากำลังพูด ทันใดนั้นหัวของเฉินเกอจู่ๆ ก็ถูกกระแทกเข้าให้

จนทำให้เฉินเกอมึนไปเล็กน้อย

ที่นี่ไม่มีนักรบที่ไหน ดังนั้นเขาจึงปล่อยการเฝ้าระวังมาตั้งนานแล้ว อีกทั้งยังสัมผัสไม่ได้ถึงรังสีการฆ่าฟัน ดังนั้นจึงคิดไม่ถึงว่าจู่ๆ ตนเองจะถูกเล่นงานลับๆ แบบนี้

เมื่อหันกลับไปมอง เขาก็เห็นภรรยาหมาดๆ ของเสี้ยวจูนคนนั้น กำลังกอดอก และมองตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ