ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 671

บทที่671 หาเรื่องถึงที่

ตอนแรก เย่าหมิงแค่คิดว่าน้องเฉินเป็นเพียงชายหนุ่มธรรมดาๆคนหนึ่ง

และผู้มีพระคุณ เป็นแพทย์ประจำคลินิก และชายหนุ่มคนนี้เป็นลูกศิษย์ของเขา

คาดไม่ถึง น้องเฉินจะมีความสามารถเช่นนี้

สำหรับผู้เชี่ยวชาญถ้าลงมือ จะรู้ว่ามีหรือไม่

ความแข็งแกร่งที่น้องเฉินแสดงออกมา ช่างร้ายกาจจริงๆ

เก่งกว่าปรมาจารย์บางคนที่อยู่หุบเขาราชายา

เย่าหมิงตกใจมาก

“น้องเฉิน ไม่คาดคิด นายยังมีกังฟูเก่งแบบนี้!”

เย่าหมิงยกย่องอย่างจริงใจ

ลืมไปแล้วว่าเฉินเกอทำให้พ่อบ้านของหุบเขาราชายาได้รับบาดเจ็บสาหัส

“คุณเย่าชมเกินไปแล้ว ผมแค่ทนไม่ได้กับพฤติกรรมที่เขาทำกับคุณ” เฉินเกอยิ้ม

แหย่ๆ

“จริงสิคุณเย่าไม่ทราบว่าสมุนไพรสามชนิดที่ผมต้องการ หัวหน้าหุบเขารู้หรือไม่?ฉัน

ต้องการพบหัวหน้าหุบเขา ของคุณ!”

เฉินเกอพูดตรงๆ

หลังจากที่ตัวเองมาถึง ได้พบกับลูกสาวสองพี่น้องตระกูลเย่าเด็กผู้หญิงที่เห็นชีวิตของคนอื่นไม่มีค่า

ไร้สาระสิ้นดี

ทำให้ความเคารพนับถือที่เฉินเกอมีต่อหุบเขาราชายาหายไปโดยสิ้นเชิง

ยิ่งกว่านั้น ตัวของหัวหน้าหุบเขาที่อยู่ในหุบเขาราชายายังเนรคุณ ได้ลืมสิ่งที่คุณลุงเคยช่วยเหลือจนหมดสิ้น ทำให้เฉินเกอโกรธ

เล็กน้อย

แน่นอน การช่วยชีวิตคนอื่น คุณลุงก็ไม่ได้หวังผลตอบแทน

แต่สิ่งที่เฉินเกอต้องการ เป็นเพียงคำอธิบาย

“พูดตามตรงนะน้องเฉิน ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ถ้าฉันแนะนำคุณให้หัวหน้าหุบเขารู้จัก เขาคงไม่ยอมพบคุณแน่นอน อีกอย่างยา

สมุนไพรสามชนิดนั้นก็ไม่ยอมให้ แต่ตอนนี้ น้องเฉินมีฝีมือยอดเยี่ยมเช่นนี้ ทำไมไม่พูดก่อน คุณท่านหัวหน้าหุบเขาเขานับถือผู้ที่มีศิลปะ

การต่อสู้ที่แข็งแกร่ง

และถึงแม้ว่าหุบเขาราชายา จะดูสงบนิ่ง ในความเป็นจริงอยู่ในช่วงวิกฤต คุณท่านหัวหน้าหุบเขากำลังสรรหายอดฝีมือจากทั่วทุกมุม

โลก!”

เย่าหมิงพูดด้วยรอยยิ้ม

“น้องเฉินฉันจะพาท่านไปพบคุณท่านหัวหน้าหุบเขา!”

เฉินเกอไม่พูดอะไร ตามเย่าหมิงเข้าไป

ก็อยากเจอ หัวหน้าหุบเขาราชายาที่ชื่อเย่าอีกู่คนนี้เป็นคนแบบไหน

ระหว่างทาง

เย่าหมิงยังเล่าประสบการณ์ปัญหาบางอย่างให้เฉินเกอฟัง

เมื่อหลายปีก่อน เขาเป็นคนขับรถขอเย่าอีกู่ ช่วงหลังได้เลื่อนตำแหน่งเป็นพ่อบ้าน

ในช่วงนั้นฉันได้ปฏิบัติกับเย่าสามเหมือนน้องชาย

สนับสนุนเขามาตลอด

แต่คาดไม่ถึง หัวหน้าหุบเขาราชายารุ่นก่อนคุณนายท่านเย่าป่วยหนัก ตอนนั้นเย่าสามเป็นคนรับผิดชอบดูแล

เป็นเพราะความประมาทของเย่าสามจัดยาผิดหนึ่งชุด

ทำให้คุณนายท่านหุบเขาราชายาเกือบเสียชีวิต

สิ่งที่เย่าหมิงไม่คาดคิดก็คือ เย่าสามต้องการลบล้างความผิด โดยใช้ความไว้วางใจที่เย่าหมิงมีให้เขา โยนความผิดให้กับเย่าหมิง

ตั้งแต่นั้นมาเย่าหมิง ก็กลายเป็นคนงานที่มีสถานะต่ำที่สุด

เย่าสามกลับได้รับการเลื่อนตำแหน่งแทน

พูดคุยตลอดทาง.

ทั้งสองมาถึงห้องประชุม

โดยปกติแล้ว หัวหน้าหุบเขาจะอยู่ที่นี่ เพื่อต้อนรับแขกจากที่อื่น

วันนี้เพิ่งเดินเข้ามา

เห็นห้องประชุม มีผู้คนมากมาย

สมาชิกสำคัญของหุบเขาราชายา หลายคน เหมือนกำลังประชุม

เมื่อทั้งสองมาถึงประตู ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นและมาต้อนรับพวกเขา

พวกเขาตั้งใจฟัง เรื่องราวที่หญิงสาวคนหนึ่งกำลังเล่า

“คุณพ่อ พวกเราไม่ได้หลอกท่าน คนป่าคนนั้นร้ายกาจเกินไป เขาฆ่าคนในที่เกิดเหตุไปร้อยกว่าคน โชคดีที่ฉันกับพี่สาว

มีศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง จึงหนีออกมาได้!”

หญิงสาวอธิบายเรื่องราวด้วยความหวาดกลัว

เฉินเกอดูนิ่ง

นี่เป็นใครไม่ได้นอกจากเย่าเมิ่งเหยา

ในฐานะคนที่เคยมีประสบการณ์

เย่าอีกู่สามารถดูออกอย่างรวดเร็ว ว่านี่คือการมาทวงบุญคุณ

ในตอนนั้น เขาให้เงินชาวนาคนนั้น แต่เขาไม่ต้องการ

ตอนนั้นก็คิดว่า แกล้งทำเป็นหยิ่งในศักดิ์ศรี

ฮ่าๆ ดูเหมือนว่าตอนนี้ เขาต้องมีธุระมาขอความช่วยเหลือ และรอฉันอยู่ที่นี่

“เย่าหมิงไปที่ห้องบัญชีเอาเงินมาห้าหมื่น ไม่ใช่ เอามาหนึ่งแสนให้เขา แล้วส่งเขาออกไป เรื่องนี้ ถือว่าจบสิ้นกันที!”

เย่าอีกู่ขยี้คิ้ว และโบกมือ

“หึ ยังบอกว่าเป็นปรมาจารย์การต่อสู้?”

“แค่เด็กอ่อนหัดชัดๆ?”

“วิ่งมาหลอกลวงถึงตรงนี้ คิดว่าหุบเขาราชายาเป็นสถานที่ช่วยเหลือคนยากไร้เหรอ ใครๆก็มาได้?”

นอกจากนี้ชายสูงอายุสองสามคนที่มีผิวพรรณไม่เหมือนคนธรรมดา ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและยิ้มแหย่ๆ

คิ้วของเฉินเกอหรี่ลงเล็กน้อย

ความรู้สึกอาฆาตแค้นแล่นเข้ามา ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะไปแย่งยามาก่อน

“แต่ว่าหัวหน้าหุบเขาน้องเฉินคนนี้ เขาต้องการสมุนไพรหายากสามชนิด!”

เย่าหมิง ถอนหายใจแล้วรีบพูด

“เฮ้อ มีสิทธิ์มาจากไหนจะมาเอาสมุนไพรหายากสามชนิด? ตอนนี้ฉันกำลังเครียด ถ้ายังไม่ออกไป เดี๋ยวเงินหนึ่งแสนก็ไม่ได้!”

เย่าอีกู่กล่าวอย่างไม่แยแส

และในเวลานี้

เด็กน้อยเดินโซเซวิ่งมาจากข้างนอก

“แย่แล้ว!แย่แล้ว”

เขาล้มลงกับพื้นทันที

เย่าอีกู่ขมวดคิ้ว “อะไรกันนักหนาถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้?”

"คือ …… เป็นหัวหน้าหุบเขาของหุบเขาจวงเจีย เขาพาคนจำนวนมากเข้ามา บอกว่าหุบเขาราชายาได้ปล่อยเทพแห่งสงครามที่ไม่เคยแพ้ออกไป และสร้าง

ความสูญเสียอย่างหนักให้กับตระกูลจวง ตอนนี้ต้องการให้เราชดใช้ พวกเราไม่ยอมให้เข้า พวกมันก็ต่อสู้กันเข้ามา!”

ลูกน้องพูด

“อะไรนะ? ไอ้บ้า! บ้าสิ้นดี!”

เย่าอีกู่โกรธมาก

เขาทุบโต๊ะทันที “มาเร็ว รวบรวมผู้คนทันที หุบเขาราชายาของฉัน จะปล่อยให้คนของหุบเขาจวงเจียมาเหยียบหยามได้ไง!”