ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 707

บทที่ 707 พลังพื้นฐาน

เพิ่งจะสิ้นเสียงพูดของเธอ

ก็ได้เห็น ด้านนอกไม่ไกลจากถ้ำ ก็มีเงาของคนค่อยๆเดินเข้ามา

รอจนกระทั่งเขาปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนนั้น

ลี่ป้าตาสว่างทันที อดไม่ได้ที่จะอุทาน: “คุณชายเฉิน เป็นคุณจริงๆด้วย!”

เฉินผิงอันก็ยิ้มเล็กน้อย

ในเวลาเดียวกัน หลังจากที่เห็นเฉินเกออย่างชัดเจนแล้ว รูม่านตาของเขาหดลงเล็กน้อย

“เสี่ยวเกอ ทำไมการบำเพ็ญปฏิบัติของนาย?”

เฉินผิงอันตกใจมาก

เพราะแค่ไม่เจอกันเพียงไม่กี่วัน การเปลี่ยนแปลงของเสี่ยวเกอ ได้มาถึงจุดที่น่ากลัวมาก

ถึงขั้นว่าตอนนี้ตัวเองที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเฉินเกอ ได้เกิดความรู้สึกที่กดดันมาก

หรือว่าจะเป็นอย่างที่คุณจื่อเยียนพูด ตัวเสี่ยวเกอนั้น ไม่ใช่คนธรรมดา?

“คุณลุง พี่จื่อเยียนผมถามมาตลอดทาง ถึงได้ตามพวกคุณมาถึงที่นี่!”

เฉินเกอพยักหน้ายิ้มแล้วกล่าว

ในเวลาเดียวกันก็เงยหน้ามองสิ่งของเลือนลานที่ลอยอยู่ในโลกใบนี้

จึงกล่าวด้วยตัวตะลึง

“ระหว่างทาง ผมพบเห็นพวกอาวุธวิเศษมากมาย แต่คิดไม่ถึง พื้นที่ว่างของโลกใบใหม่ใบนี้ ยังมีพื้นที่ซ่อนอยู่ตั้งมากมาย พี่จื่อเยียน คุณลุง พวกคุณค้นพบที่ตรงนี้ได้อย่างไรกัน?”

เฉินเกอถาม

“พี่จื่อเยียนเป็นคนที่ค้นพบก่อน และเป็นคนที่พาพวกเรามา เธอบอกว่า สถานที่ตรงนี้มีความเกี่ยวข้องกับนาย!”

หลี่มู่มู่ก็อยู่ เวลานี้มองไปทางเฉินเกอแล้วกล่าว

ตอนนี้ พี่จื่อเยียนยืมร่างกายของซูโร่ซีมาใช้ หลังจากผ่านการฟื้นฟูระยะสั้น ได้ออกจากร่างของซูโร่ซีนานแล้ว และได้ร่างที่มีตัวตนเป็นของตัวเองแล้ว

“เกี่ยวข้องกับผม?”

เฉินเกอได้ฟังคำนี้ จึงได้ถามขึ้นด้วยความสงสัย

พอดี คืนนั้นแยกกันกับพี่จื่อเยียนอย่างรีบร้อน ดังนั้นจึงไม่ได้ถามให้ชัดเจน เช่นพลังจิตเก้ารอบมันคือเรื่องอะไรกันแน่

“อืม เสี่ยวเกอ ร่างกายของนายมีความลับมากมาย อันที่จริง หลินเซียวเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของนาย! ไม่ใช่นายที่เป็นส่วนหนึ่งของหลินเซียว!”

จื่อเยียนพยักหน้ากล่าว

หมายความว่ายังไง?

เฉินเกอถามอย่างตกใจ

“มันเกี่ยวข้องกับเมื่อหลายหมื่นปีก่อน ฉันและหลินเซียวค้นพบความลับที่ยิ่งใหญ่ ความลับนี้ฉันไม่เคยบอกกับใครมาก่อนเลย มันก็คือสาเหตุแท้จริงที่ฉันกับหลินเซียวมายังโลกนี้!”

จื่อเยียนกล่าว

“ความลับอันนี้ คงไม่เกี่ยวข้องกับผมอีกนะ?”

เฉินเกอถามโดยสัญชาตญาณ

คิดไม่ถึง โล๋จื่อเยียนพยักหน้าซ้ำๆ: “พูดได้ไม่ผิด ความลับนี้กับนาย มีความเกี่ยวข้องกันโดยตรง พูดให้ถูกต้องก็คือ ฉันกับหลินเซียว มาเพื่อตามหานาย เพียงแต่ว่าตอนนั้น พวกเราละเลยเรื่องของเวลาไป ระหว่างทาง ได้พบกับความวุ่นวาย จนมาเสียชีวิตที่นี่”

“ตอนแรกหลินเซียวเพื่อจะช่วยฉัน จึงเสียสละชีวิตตัวเอง เพื่อรักษาวิญญาณเพียงนิดเดียวของฉันเอาไว้!”

โล๋จื่อเยียนพูดด้วยความเศร้าสร้อย

“ทำไมต้องตามหาผม? อีกอย่าง เมื่อหลายหมื่นปีก่อน พวกคุณจะรู้ได้อย่างไรว่าผมมีตัวตน ตอนนั้นผมอาจจะยังไม่เกิดก็ได้!”

เฉินเกอกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับนายยังไง แต่ฉันสามารถบอกนายแบบนี้ ตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ นายไม่เคยหายไปอย่างจริงๆจังๆ เพียงแต่ว่า ในช่วงเวลาหนึ่ง รูปร่างที่นายปรากฏจะไม่เหมือนกันก็เท่านั้นเอง!”

โล๋จื่อเยียนกล่าว

จื่อเยียนอธิบาย

“แม่นางจื่อเยียน ดังนั้น คือเทพจิตเก้าภพเป็นผู้สร้างเสี่ยวเกอ?”

เฉินผิงอันครุ่นคิด

“แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เป็นเสี่ยวเกอที่สำเร็จเทพจิตเก้าภพ”

เฉินผิงอันตาค้าง: “นั่นก็แปลว่า เสี่ยวเกอมีพลังแข็งแกร่งมากมายมหาศาล?”

“ใช่ ทำให้คนจำนวนไม่น้อยหวาดกลัวพลังที่แข็งแกร่งนี้!”

โล๋จื่อเยียนกล่าว

“แต่ว่า เทพจิตเก้าภพปรากฏมาได้อย่างไร?”

เฉินเกอถามอย่างแปลกใจ “ผมได้ตื่นตัวไปแล้วรอบแรก แต่ว่าไม่ได้รู้สึกแข็งแกร่งอย่างที่พี่พูด! หรือเป็นเพราะว่าเจอคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อได้น้อยมาก”

เฉินเกอหัวเราะเจื่อนๆ

“การปรากฏของพลังจิตเก้ารอบ อันที่จริงพูดไว้หลายแบบ ว่ากันว่ามันถูกเเปรเปลี่ยนมาจากเทพจิตที่มีร่างร่างอมตะ แต่แบบที่พูดนี้ หลินเซียวไม่ยอมรับ เพราะจากการตรวจสอบมาแล้ว ไม่มีวิธีแบบนี้บันทึกไว้เลย!”

โล๋จื่อเยียนส่ายหัว แล้วกล่าวต่อ:

“แต่ว่าเราก็ได้เบาะแสที่สำคัญมาหนึ่งเบาะแส นั่นก็คือต้องหาหินโชคชะตาให้เจอ และต้องเปิดผนึกมันให้ได้ ถึงเวลานั้น สิ่งลึกลับมากมายที่เป็นปัญหา ก็จะค่อยๆถูกไขทีละข้อ!”

โล๋จื่อเยียนกล่าว

“พวกเราได้เดินทางมาที่โลกก่อน นอกจากรอการปรากฏตัวของนายแล้ว นั่นก็คือตามหาหินโชคชะตา เพื่อค้นหาคำตอบอื่นๆ แต่น่าเสียดาย มีตั้งหลายเรื่องที่ยังทำไม่สำเร็จ!”

“สำหรับที่นายพูดมานั้น นายได้ตื่นตัวรอบแรกด้วยพรสวรรค์ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้รู้สึกถึงพลังความน่ากลัวของรอบแรก มีเพียงแต่การบำเพ็ญปฏิบัติที่เพิ่มขึ้น มันน่าจะมีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่นายเคยประสบมา เพราะครั้งแรกที่เราเจอกัน ฉันได้สังเกตเห็น พลังพื้นฐานของนายถูกทำลาย ก่อนที่ยังไม่ได้ตื่นตัวจากพลังพื้นฐาน ก็ถูกคนทำลายไปเสียแล้ว!”

โล๋จื่อเยียนกล่าว

“ถูกทำลายแล้ว? จะเป็นไปได้ยังไง? เขาไม่ได้ปะทะกับพวกยอดฝีมืออะไรพวกนั้น แล้วจะเป็นใครที่มาทำลายพลังพื้นฐานของตัวเองล่ะ?”

เฉินเกอประหลาดใจ