ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 732

บทที่732 ความลับของเฉินเตี๋ยนชาง

ชายโค้ตยาวกำลังบินอยู่

น่ากลัวจริงๆ ตัวเองจะต้องรีบหนีไปจากที่นี่

แม่งเอ้ย คิดไม่ถึงเลยจริงๆ การบำเพ็ญปฏิบัติของเด็กคนนั้น กลับน่ากลัวมากกว่านายท่านเสียอีก

โชคดีที่ตัวเองตั้งตัวได้ไว

รีบถอย!

เขากู่ร้องอยู่ภายในใจ

แต่ก็ในเวลานี้เอง มีแสงสว่างร้อนเร่ามาขังตัวเขาไว้

เขาก้มลงไปมอง คลื่นกระแทกที่มีพลังงานไม่สิ้นสุด กำลังยิงพุ่งมาทางตัวเองด้วยความเร็วสูง

“อ๊าก!”

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เสียงร้องหวีดแหลมโหยหวนดังขึ้น

ครืน!

เสียงระเบิดดังขึ้น ร่างของเขาก็กลายเป็นแส้ขนหางจามรีผง

ภายในห้อง เฉินเกอค่อยๆลืมตาขึ้น นัยน์เทพทองถูกปิดลง ทุกๆอย่างก็กลับมาเงียบสงบ

ส่วนซีเหมินชิงร่างทั้งร่าง ก็มีแต่เหงื่อไหลจนเต็มหน้า

ความเจ็บปวดที่ดวงตาทั้งสองข้าง ทำให้เขาปวดหัวจนเกือบจะตาย

คนตรงหน้า ก็คือปีศาจ!

แรงกดดันแบบนี้ ทำให้คนล้วนที่จะหายใจไม่ทั่วท้องกันทั้งนั้น

“วะ....ไว้ชีวิต!”

เขาร้องไห้แล้วว่าขึ้น

“ผมเคยพูดไปแล้ว คนที่ทำร้านเพื่อนผม ต้องตาย!”

เฉินเกอพูด

พูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นชี้ ภายในพริบตาแสงสว่างก็พุ่งไปล้อมตัวของซีเหมินชิง

เสียงน้ำมันระเบิดที่ชวนให้ผู้คนรังเกียจดังขึ้น ดังขึ้นเคล้ากับเสียงร้องทรมานของเขา ซีเหมินชิงก็กลายเป็นเนื้อทอดเน่าๆชิ้นหนึ่ง!

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆที่เหลือแล้ว ในตอนนี้แม้แต่ฟางเจี่ยนนันก็ยังกลัวจนต้องกลืนน้ำลาย

ถึงขนาดที่ว่า เธอมองไปยังชายที่อยู่ด้านหน้า ทำให้ในใจตัวเองก็เริ่มคิด ชายที่ตัวเองรัก อยู่ๆก็ราวกับเป็นคนแปลกหน้า

สองปีก่อน ตอนที่ทั้งสองคนเจอกันในครั้งแรก เธอยังคงจำได้อย่างชัดเจน

เขาในตอนนั้น จิตใจบริสุทธิ์ ใจดี แถมรอบๆตัวเขาก็เปล่งประกายความธรรมดาออกมา

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นถึงคุณชาย แต่ว่า เขากลับไม่มีความรู้สึกหยิ่งผยองกดดันออกมา

ขนาดที่ฟางเจี่ยนนันที่เข้าใจถึงความเป็นไปของเฉินเกอตอนเมื่อก่อน

เขาในตอนนั้น ยังคงโทษตัวเอง ยังคงอ่อนแอ ถึงขนาดที่ต้องจัดการเรื่องราวมากมาย แต่ก็ยังไม่ได้หน้าอยู่ดี

เหอะๆ ตอนนี้คิดๆดูแล้ว เฉินเกอในตอนนั้นน่ารักมากจริงๆ

ตัวเองจะโดนบรรยากาศพิเศษแบบนี้ของเขาดึงดูดอยู่ตลอด

แต่ว่าตอนนี้.......

เขาเย็นชามากๆไป แถมยัง ใช่แล้ว ซีเหมินชิงคนนี้สมควรตายจริงๆ คนพวกนั้นก็สมควรจะตายเหมือนกัน แต่ว่าวิธีการตายของพวกเขา ก็น่าสงสารมากเกินไป ถึงขนาดที่พูดว่าน่าเวทนาก็ยังได้

โดยเฉพาะจิตสังหารที่มีต่อเฉินเกอ เสมือนว่าไม่กล้าให้ฟางเจี่ยนนันเข้าใกล้

“ไม่เป็นอะไรแล้ว พวกเราไปกันเถอะ?”

เฉินเกอพูดขึ้นเบาๆ

“ป....ไปไหนเสี่ยวเกอ?”

ฟางเจี่ยนนันได้สติกลับมาแล้วถามขึ้น

“ฆ่าบ้านตระกูลกู่!”

เฉินเกอพูดขึ้น

หลังจากนั้น เขาก็ค่อยๆเดินออกไปด้านนอก

ในตอนนี้ เกาะตระกูลเฉิน

ตอนนี้บนเกาะ กลายเป็นฐานทัพของบ้านตระกูลกู่กับสำนักฟีนิกซ์รวมไปถึงตระกูลซีเหมินแล้ว

โดยเฉพาะบ้านตระกูลกู่ พวกเขาเห็นว่าเกาะของตระกูลเฉินมีพื้นที่กว้าง ส่วนคฤหาสน์ของพวกเขาโดนเผาทำลายไปขนหมดแล้ว ตอนนี้ได้มีความคิดที่ว่าจะใช้ที่นี่สร้างคฤหาสน์หลังใหม่ของบ้านตระกูลกู่

“ถุย พวกคนสกปรกพวกนี้ ตอนแรกก็ใช้วิธีลับของบ้านตระกูลกู่สร้างตัว คิดไม่ถึงว่า ก็แค่พวกโจรร้าย!”

กู่เยว่หือพูดขึ้น

ถึงแม้กู่เยว่หือจะด่าเฉินเตี๋ยนชางขึ้นมาตรงๆ แต่ตามทฤษฎีปกติแล้วนั้น ได้ยินคนด่าพ่อของตัวเอง

จะต้องโมโหเหมือนเป็นบ้า

แต่ว่าเฉินผิงอัน กลับสูดหายใจเข้าลึกๆเฉยๆ

“เขากับบ้านตระกูลกู่ของแกมีความสัมพันธ์อะไรกัน?”

เฉินผิงอันถามขึ้น

“เหอะๆ จริงเลยนะ คนๆนี้ อะไรเขาก็ทำได้ทั้งนั้น แม้แต่ลูกชายของตัวเอง ในสายตาของเขา ก็ไม่ต่างอะไรไปจากหมากตัวหนึ่ง เขาหลอกให้พวกแกวุ่นวายไปกันหมด!”

กู่เยว่หือว่าขึ้น

“ก็ได้ ในฐานะที่แกกำลังใกล้จะตาย ฉันเองจะบอกแกให้ ทำให้แกรู้ว่า เฉินเตี๋ยนชางคนนี้ ตกลงเป็นคนแบบไหนกันแน่ ให้แกได้รู้ ว่าที่จริงตระกูลเฉินของแก ที่จริงก็แค่เรื่องตลก! เป็นเรื่องตลกที่สุดในโลก! ฟังจบแล้ว ฉันว่า แกถึงจะได้เข้าใจจริงๆว่า พวกแกนั่นแหละที่เป็นโจร!”

กู่เยว่หือหัวเราะเย้ยหยัน

เฉินผิงอันขมวดคิ้ว เขาแค่ฟังอย่างเงียบๆ

“ในสายตาของแก เฉินเตี๋ยนชางเป็นนักธุรกิจที่ดี แถมยังมีความสามารถ แล้วก็ยังเป็นพ่อที่ดีอีกด้วยใช่ไหม? ที่จริงไม่ใช่ เขาเป็นไอ้เดียรัจฉาน เดียรัจฉานตัวจริง แถม ตระกูลเฉินของแก ไม่ได้เป็นตระกูลที่มีอำนาจมาเกือบพันปีเลย! พวกแกก็แค่โดนเขาหลอก!”

“เพราะว่าตระกูลเฉินของพวกแก ในตอนเริ่มแรก ก็เป็นตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับเหมือนกัน! แถมยังเป็นตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกอีก! อภินิหารของพวกแกเป็นพลังวิเศษ เทียลกับพวกตระกูลที่มีพลังลับตระกูลอื่นๆ พวกแกยังมีข้อแตกต่างกันอยู่ ถึงขนาดที่ว่า ในบางด้านตระกูลเฉินในตอนแรกๆ ใกล้ถึงระดับโลกยู่แล้ว! "

กู่เยว่หือพูดขึ้น

“รากแท้ของตระกูลเฉินคือ ตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับ?”

นี่ทำให้เฉินผิงอันรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา แน่ล่ะ ถ้าเกิดว่าพูดแบบนี้ ความสงสัยภายในใจของเขา บางทีอาจจะหายข้องใจแล้วก็ได้

“ถูกต้อง แค่เสียดาย รอจนที่เฉินเตี๋ยนชางอายุสิบหกปี ตระกูลเฉินของพวกแกก็หายไปภายในคืนเดียว คนๆเดียวที่รอดออกมาได้ก็คือเฉินเตี๋ยนชาง แน่นอนแหละ บ้านตระกูลกู่ในตอนนั้น กลายเป็นตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกใบนี้!”

“เพราะว่าเรื่องตระกูลเฉินและบ้านตระกูลกู่ทั้งสองตระกูลแก่งแย่งกันมา ไอ้จิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ ทิ้งให้ทุกๆอย่างเป็นของบ้านตระกูลกู่ เขาเคยลองมาเอาคืนอยู่สองสามครั้ง ลองใช้แผนการสกปรกหลายอย่าง วางแผนที่จะมาทำลายคนระดับบ้านตระกูลกู่ เสียดาย พลังของเขายังคงห่างจากตระกูลเฉินในตอนก่อนกาลอยู่มาก ทุกครั้งก็เลยต้องแพ้กลับไป! ในครั้งสุดท้าย ในตอนที่เขาตั้งใจจะขโมยเอาสมบัติของบ้านตระกูลกู่ไป เพื่อที่จะบีบคั้นให้บ้านตระกูลกู่ออกมา เขาถึงกับฆ่าประชาชนตาดำๆที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่รอบๆ จนสุดท้าย เขาโดนบ้านตระกูลกู่ล้อมและปราบเอาได้ โดนจัดการจนได้รับบาดแผลสาหัสกลับไป!”

กู่เยว่หือเยาะเย้ย

ดวงตาทั้งสองของเฉินผิงอัน ในตอนนี้ก็กลายเป็นสับสนขึ้นมา

“เขาเองก็รู้ดีว่าไม่สามารถที่จะต่อกรได้ แล้วยังคิดหาพันร้อยพันวิธีเพื่อที่จะลอบทำร้ายบ้านตระกูลกู่ของพวกแก แถมบ้านตระกูลกู่ ถ้าพูดกันตามหลักการแล้ว ก็ไม่มีพลังที่มากพอที่จะไปถล่มตระกูลเฉินได้ คุณพ่อไม่มีทางที่จะไม่รู้เรื่องนี้! ทำไมถึงยังเอาแต่ก่อกวนพวกแก?”

เฉินผิงอันใช้ความคิดอย่างเงียบๆครู่หนึ่ง

“ฮ่าๆๆๆ นี่ไงล่ะ ไม่เสียแรงที่เป็นลูกชายของเฉินเตี๋ยนชาง ความคิดไม่เคยธรรมดาเลย แต่ต่อให้ไม่โง่ก็ต้องรู้ ในตอนนั้นตระกูลเฉินผู้ยิ่งใหญ่ล่มสลาย ทำไมถึงเป็นบ้านตระกูลกู่แทนล่ะ ที่เขากัดไม่ยอมปล่อยแบบนี้ ก็เพราะว่า เขาได้ค้นพบความลับที่เขย่าโลกไง.......”