ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 790

ในเวลานี้จินป่อที่ว่องไวอย่างมาก ได้มาถึงตรงหน้าของจินเฉียงที่หมดสติไปแล้ว

พาจินเฉียงออกมาจากสนาม หลังจากที่จินป๋อจัดการทุกอย่างแล้ว สายตาที่ขุ่นมัวก็ไปจับจ้องอยู่บนตัวของเฉินเกอ

เฉินเกอที่อยู่ในสนาม กลับยื่นมือออกไป ก็ได้กวักมือไปทางจินป๋อ

จินป๋อที่ถูกเฉินเกอท้าทายเช่นนี้ ก็ยิ่งโกรธอย่างมาก

จากนั้น ร่างทั้งร่าง ก็กระโดดเข้ามาในสนาม

จินป๋อที่เข้ามาในสนามแล้ว กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น “ไอ้หนุ่ม กล้าทำให้ตระกูลจินของเราโกรธ นายต้องเสียใจอย่างแน่นอน!”

เฉินเกอยิ้มพร้อมกับพูด “ไม่ต้องพูดจาสวยหรูให้มันมากนัก มาใช้กำลังความสามารถในการตัดสินใจดีกว่า”

“เด็กน้อยที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ดูท่าฉันนี่”

หลังจากที่จินป๋อที่พูดทิ้งท้าย ร่างกายที่ว่องไว ได้กำหมัดแน่นและมาถึงตรงหน้าของเฉินเกอแล้ว

บนหมัดของเขา มีพลังที่น่าสะพรึงกลัว

หัวของเฉินเกอเอียงซ้ายเอียงขวา หลบหมัดที่โจมตีเข้ามาของจินป๋อ

อย่างไรก็ตาม ยังคงมีหมัดที่น่าสะพรึงกลัวบางหมัด ได้ชกโดนใบหน้าของเฉินเกอ

ทำให้เขารู้สึกเจ็บจากที่หน้าถูกชก

เฉินเกอถอยหลังไปครู่หนึ่ง

ลูบใบหน้าที่เจ็บของตัวเอง ยิ้มแล้วพูด

“เก่งไม่เบานี่ ยิ่งอยู่ยิ่งสนุกแล้วจริงๆ ด้วย!”

เฉินเกอที่พูดคำนี้จบ ก็ใช้ลิ้นเลียมุมปากของตัวเองไปหนึ่งที

จากนั้นพลังที่อยู่บนตัวเขา ยิ่งอยู่ก็ยิ่งดุเดือดมากขึ้น

เหตุผลที่เขามาที่งานเลี้ยงบนเรือสำราญในครั้งนี้ ไม่ใช่เพียงเพื่อมาฆ่าเวลาอย่างเดียว แต่เพื่อมาดูว่าในประเทศหนานเยว่นั้นจะเป็นประเทศซ่อนคนเก่งไว้หรือเปล่า

คาดไม่ถึง ครั้งนี้เฉินเกอมาได้ถูกที่แล้ว!

ขณะนี้ เฉินเกอมีสีหน้าที่จริงจัง

เหมือนกับอชูร่าที่เดินลงมาจากสนามรบที่เต็มไปด้วยเลือดอย่างไรอย่างนั้นเลย

หลังจากที่สัมผัสพลังที่ปะทุออกมาจากร่างของเฉินเกอแล้ว ทำให้จินป๋อที่อยู่ไม่ไกล ก็ตื่นตระหนกเหมือนกัน

แต่เขานั้นมีความเข้าใจระดับหนึ่ง เกี่ยวกับกำลังความสามารถของประเทศหนานเย่ว

รู้ว่าจินป๋อคนนี้ อยู่ในตระกูลจินถือว่าเป็นยอดฝีมือที่หาตัวจับยาก

ในใจของไป๋เสี่ยวเฟย ยังคงรู้สึกว่า จินป๋อที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเกอ

ในใจของไป๋เสี่ยวเฟย เฉินเกอก็คือเป็นตัวแทนของคำว่าปาฏิหาริย์

ไม่ว่าชตรงไหนขอเพียงมีเฉินเกออยู่ ไม่ว่าจะมีพลังที่แข็งแกร่งแค่ไหน หรือเก่งกาจแค่ไหน ล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเกอเลย

สำหรับจุดนี้ ไป๋เสี่ยวเฟยนั้นเชื่อมั่นอย่างมาก

จินป๋อที่อยู่ในสนาม เมื่อเห็นว่าหมัดของตัวเอง ไม่สามารถทำให้เฉินเกอได้รับบาดเจ็บ ก็คำรามอย่างขุ่นเคือง

ทันทีที่เหยียบลงพื้น แผ่นหินสีฟ้าบนพื้น ไม่สามารถทนต่อแรงที่น่ากลัวเช่นนี้ และแตกร้าวไปในทันที

และจินป๋อคนนี้ ร่างกายว่องไวราวกับพายุหมุน

ก็ออกมาโจมตีในทันที ครั้งนี้เขา ได้เปลี่ยนจากหมัดมาเป็นฝ่ามือ

“ฝ่ามือมังกรฟ้า!”