ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 797

เหลียงลู่ในตอนนี้ กำลังเพลิดเพลินกับความหอมของไวน์นี้อย่างไม่สิ้นสุด

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของโกวฝาน เธอก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

และโกวฝานในเวลานี้ ภายในใจกลับยิ้มอย่างมีเลศนัย

ที่เขาให้ชายชุดดำมารออยู่ที่ห้องรับแขก ก็เพื่อมาเตรียมการกับเหล้าที่หอมกรุ่นนี้

ได้วางยางที่ไร้กลิ่นไร้สีลงไปนานแล้ว

ขอเพียงเหลียงลู่คนนี้ ดื่มมันลงไป ไม่เกินสิบนาที ก็จะง่วงนอน

เมื่อถึงเวลานั้น สำหรับสาวงามที่นอนหลับไปแล้ว ไม่ว่าโกวฝานจะทำอะไร ก็ไม่มีใครมาขัดขวาง

แวบแรกที่เห็นเหลียงลู่ โกวฝานก็คิดไม่ดีต่อเธอแล้ว เพียงแต่เขาได้อดกลั้นมันเอาไว้

ขอเพียงผู้หญิงที่โกวฝานเขาอยากจะได้ ไม่เคยมีคนไหนที่ไม่ได้ ดังนั้น จึงได้วางยาลงไปในไวน์ อาศัยที่เหลียงลู่สะลึมสะลือทำในสิ่งที่ต้องการ

เหลียงลู่ในเวลานี้ ภายใต้คำพูดที่มีเสน่ห์ดึงดูดของโกวฝาน ก็ดื่มไปอีกสามแก้ว

หลังจากที่ไวน์ลงท้อง ทำให้หัวของเธอในตอนนี้มึนๆ

และโกวฝานที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะ กลับร้อนรนจะทนไม่ไหวแล้ว

กำลังรอให้ยาออกฤทธิ์

สิบนาทีต่อมา เหลียงลู่ได้สลบสลายไปนานแล้ว

และภายในห้องรับแขก เหลือเพียงโกวฝานที่ยังมีสติ

มองดูเหลียงลู่ที่สลบสลายไปแล้ว โกวฝานก็มีความตื่นเต้น พร้อมด้วยท่าทางที่กระตือรือร้นและอยากลอง

สายตาที่ชั่วร้าย มองอยู่บนเรือนร่างของเหลียงลู่ มองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

ก็เหมือนกับว่ากำลังมองหยกงามชิ้นหนึ่ง

“นานแล้วที่ไม่ได้หลับนอนกับผู้หญิงที่มีเสน่ห์เช่นนี้ สาวน้อยแสนสวย คืนนี้ทำให้ฉันลิ้มลองรสชาติใหม่”

โกวฝานที่พูดคำพูดนี้จบ ก็เข้าใกล้เหลียงลู่ กำลังจะลงมือปฏิบัติการ

แต่คราวนี้ ในระเบียงด้านนอกห้องรับแขก เฉินเกอค่อยๆ เดินมา

ครั้งนี้เขาที่เข้ามาในตระกูลโกวแห่งนี้ น่าเบื่ออย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นจึงได้มาเล่นเดินที่สวน

เพิ่งจะเข้าใกล้ห้องรับแขก เฉินเกอที่มีสัมผัสพิเศษ ก็พบว่าในห้องรับแขกมีสิ่งผิดปกติ

เฉินเกอก็เบาฝีเท้าลง เข้าไปใกล้หน้าต่างอย่างระมัดระวัง

“ร่างกายที่หลงโลกีย์จนอ่อนแอ ยังกล้าที่จะขู่ฉัน แกมีปัญญาอะไร? ไอ้คนไม่รู้จักประเมินตน!

เฉินเกอที่ทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้ ก็หยิบเสื้อผ้าที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมา เอามาคลุมให้กับเหลียงลู่ซึ่งยังอยู่ในอาการที่สลบสลาย

หลังจากนั้น เขากำลังคิดจะเอาเรื่องโกวฝาน แต่หลังจากที่โกวฝานลุกขึ้นมาแล้ว สีหน้าตื่นตระหนก ได้วิ่งหนีออกไปจากห้องรับแขกนานแล้ว

หนีไปอย่างเร่งรีบ เหมือนกับหนูที่น่าขยะแขยง ไม่ได้มีความลังเลอะไรเลย

เมื่อเห็นว่าโกวฝานหนีไปแล้ว เฉินเกอก็ไม่ได้ตามไป

แต่ได้มองเหลียงลู่ที่สลบสลายไปแวบหนึ่ง

หลังจากนั้นเขาก็ได้หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรไปหาไป๋เสี่ยวเฟย

ไม่นานนัก ไป๋เสี่ยวเฟยก็ได้มาถึงที่ห้องรับแขก

เมื่อเห็นเหลียงลู่ที่นอนหมอสติอยู่บนโต๊ะ ทำให้ใบหน้าเขาก็เกิดความฉงน

สายตาของเขา ก็มาหยุดอยู่บนตัวของเฉินเกอ

เฉินเกอกลับแบมือ แสดงว่าจนปัญญา