ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 828

ตระกูลหลินกับตระกูลโถ้ป๋า มีความคิดที่จะร่วมมือกันแล้ว ต่อไปนี้ก็มาดูว่าเจ้าบ้านทั้งสองตระกูลนี้ ใครจะทนไม่ไหวก่อนแล้วยื่นมือไปช่วยเหลือ ตอนนี้ในตระกูลจิน กำลังโกลาหลอย่างหนัก ผู้อาวุโสไท้เสียงของตระกูลจินจินไท่หยาง เวลานี้สีหน้าซีดขาวอย่างมาก สายตาที่มองไปทางเฉินเกอ เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เขาก็คิดไม่ถึงเลยแม้แต่นิดเดียว ไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่อยู่ตรงหน้า จะแข็งแกร่งมากขนาดนี้

มิน่าล่ะในระยะเวลาอันสั่น ก็สามารถจัดการกับผู้อาวุโสหลายคนของตระกูลจิน ยังมีจินเย่าผู้นำของตระกูลจินอีกด้วย

เฉินเกอในเวลานี้ สายตาที่มองไปจินไท่หยาง ก็เต็มไปด้วยความระมัดระวัง หากเขาคาดเดาไม่ผิด พลังของผู้อาวุโสไท้เสียงจินไท่หยางของตระกูลจินคนนี้ น่าจะอยู่ที่ขอบเขตหลุนหวางแล้ว ไม่อย่างนั้น ไอ้แก่คนนี้คงไม่สามารถยืนหยัดภายใต้พลังของเฉินเกอได้นานอย่างนี้

เวลานี้ทั้งสองคน ได้หยุดประมือกันชั่วคราว

ใบหน้าของเฉินเกอเต็มไปด้วยความขี้เล่น สายตาของเขาจ้องมองไปที่ร่างของจินไท่หยาง และเอ่ยปากพูดขึ้น “ถึงแม้ความแข็งแกร่งของคุณจะไม่เบา แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน ยังคงไม่พออยู่ดี แกควรที่จะยอมแพ้แต่โดยดี ไม่อย่างนั้นอาจจะตายอย่างน่าอนาถ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเฉินเกอ จินไท่หยางที่อยู่ไม่ไกล ก็หัวเราะอย่างเสียงดัง สายตาที่จ้องมองเฉินเกอ เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เขากล่าวอย่างเย็นยะเยือก “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ก็กล้าที่จะมาพูดจาโอ้อวดต่อหน้าฉัน ตายไปก็ไม่มีใครเสียดายเลยจริงๆ”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของจินไท่หยางแล้ว ทำให้เฉินเกอก็อึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นมุมปากของเขาก็โค้งงอขึ้น กล่าวอย่างเย็นชา “ในเมื่อถึงตอนนี้แล้ว แกยังจะบ้าระห่ำอย่างนี้ ไม่เคยรู้ถึงความรุนแรงของปัญหาเลย งั้นตระกูลจินของแกก็ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก”

หลังจากพูดคำเหล่านี้แล้ว ความแข็งแกร่งของเฉินเกอก็น่ากลัวขึ้นอีกครั้ง และจากบนร่างกายของเขา ก็มีคลื่นพลังปะทุออกมามากกว่าเดิม

เมื่อพลังนี้ถูกปลดปล่อยออกมา จินไท่หยางซึ่งอยู่ไม่ไกล หลังจากที่สัมผัสแล้ว สีหน้าก็ดูแย่มากกว่าเดิม จินไท่หยางรู้ตัวนานแล้ว ชายหนุ่มอายุน้อยๆที่อยู่ตรงหน้านั้นพลังของเขานั้นถึงขอบเขตหลุนหวางแล้ว

ทำให้เขาในเวลานี้ ด้านหลังได้เปล่งลำแสงออกมา

ลำแสงนี้ดูแล้วเหมือนแสงสีรุ้ง ทำให้เหมือนเป็นคนที่ล้ำเลิศ เหมือนเทพสงครามกลับชาติมาเกิด ทำให้เฉินเกอในเวลานี้ดูแล้วดูดุร้ายกว่าปกติ

และจินไท่หยางที่อยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นเช่นนี้แล้วก็ตื่นตระหนก ทำให้ดวงตาของเขายิ่งเบิกกว้าง เขานั้นรู้สึกได้ถึงพลังที่กดขี่บนตัวเฉินเกอกำลังทะยานมาทางเขา

พลังนี้เป็นพลังที่เขาเพิ่งเคยเห็นในชีวิตนี้ อยู่ต่อหน้าพลังเช่นนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นเหมือนเรือไม้ลำเล็กๆที่ลอยอยู่ในทะเล ขอเพียงเจอคลื่นทะเลนิดเดียวเรือก็จะพลิกคว่ำ ทำให้เขาตายอย่างไรที่ฝัง

จินไท่หยางไม่ทันได้พูดอะไรเลย ก็รีบผลักกำลังทั้งหมดของเขา ตรงด้านหน้าของเขา ก็ได้ก่อตัวเป็นโล่ทรงกลมสีทองอันหนึ่ง