ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 851

“แต่ก่อนที่จะมาที่นี่ ฉันเพิ่งได้ข่าวมา เมื่อคืนเฉินสีอ้างว่าจะกลับไปเยี่ยมคนในครอบครัว แล้วได้ฆ่ายามไปหกคน พาภรรยาและลูกของเขาหนีไป”

“แต่หัวหน้าสามารถวางใจได้ ผมได้ส่งคนไปไล่ล่าเขาแล้ว ยังไงก็ต้องจับตัวเขาได้ในประเทศหนานเยว่ของเรา!”

ชายคนนั้นพูดต่อ

“ภายในหนึ่งสัปดาห์ ฉันหวังว่าจะได้เห็นเฉินเกอตายอยู่ในกำมือของเรา ถ้าหากทำไม่ได้ล่ะก็ ก็ให้ลาออกไปทั้งหมด!” หลี่กั๋วจุนถอนหายใจอย่างหนัก

“เข้าใจแล้วครับ!” ทุกคนตอบกลับในเวลาเดียวกัน

เฉินเกอที่ฆ่าล้มล้างตระกูลหลินและตระกูลโถ้ป๋าแล้ว เมื่อกลับมาถึงที่วิลล่า กลิ่นคาวเลือดบนตัวเขาได้ชำระล้างไปนานแล้ว ถึงขนาดที่ว่าระหว่างทาง ยังถือโอกาสซื้อกับข้าวกลับมาด้วยสองสามอย่าง

ในวิลล่า เหลียงลู่ยังขังตัวเองอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา

ไป๋เสี่ยวเฟยนั้นกลับเดินไปเดินมาตรงหน้าประตู ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างหลังจากเฉินเกอออกไป จนกระทั่งถึงตอนนี้ สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ประตูวิลล่า สองมือสอดประสานกันอย่างแน่นด้วยความกังวล

เขารู้ว่าเฉินเกอนั้นเก่งกาจมาก อย่างไรเสียมันเป็นการเผชิญหน้ากับตระกูลใหญ่สองตระกูล เขาไม่กล้าที่จะคิดเลยหากเฉินเกอเจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิด มันจะมีผลลัพธ์อย่างไร

ในขณะที่ใจของเขายิ่งอยู่ยิ่งร้อนล่ม เตรียมตัวที่จะออกไปดูสถานการณ์นั้น ทันใดนั้นก็เห็นเงาที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นที่ประตู ไป๋เสี่ยวเฟยรีบพุ่งตัวออกไปทันที

“ระหว่างทางฉันซื้ออาหารมาสองสามอย่าง มากินด้วยกันเถอะ” เฉินเกอได้ยื่นถุงอาหารที่ถืออยู่ในสองสามถุงให้กับไป๋เสี่ยวเฟย พร้อมกับกล่าว

“เฉินเกอ นายไม่ได้บาดเจ็บอะไรใช่มั้ย?” ไป๋เสี่ยวเฟยรีบรับถุงมา จากนั้นก็เดินวนรอบของบตัวเฉินเกอไปสองรอบ ถามอย่างเป็นห่วง

“ฉันจะบาดเจ็บได้อย่างไรกัน” เฉินเกอยิ้มบางๆ

น้ำเสียงที่จริงจังของเฉินเกอ ทำให้ไป๋เสี่ยวเฟยวางตะเกียบโดยตรง

“พรุ่งนี้เราก็ย้ายออกไปจากวิลล่าหลังนี้ เดี๋ยวฉันจะให้พ่อบ้านไปซื้อของบางส่วน เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้รอบตัวเราจะมีอันตรายเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ แต่วางใจเถอะ ฉันจะคุ้มกันให้พวกคุณปลอดภัย” เฉินเกอที่คีบถั่วลิสงเข้าปาก เคี้ยวไปสองสามที แล้วกล่าว

“แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหนกัน?” เหลียงลู่ไม่ได้แสดงท่าทีที่โทษเขา เธอรู้ดีว่าโทษไปก็ไม่เกิดประโยชน์ ตอนนี้ทำได้เพียงฟังคำพูดของเฉินเกอ ถึงจะปลอดภัย

“หากโชคดีหน่อย เป็นไปได้ว่าพรุ่งนี้เย็นเราก็จะมีที่อยู่ใหม่ หากโชคไม่ดี อาจจะต้องพักตามป่า หรือไม่ก็ในถ้ำ” ใบหน้าของเฉินเกอมีรอยยิ้มที่จางๆ

“พวกคุณทานไปเถอะ!” เหลียงลู่ได้ยินคำพูดนี้แล้ว ก็วางตะเกียบลงแล้วกลับไปในห้อง

“เฉินเกอ นายเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิเรื่องมันยังไงกัน นายไม่ต้องไปสนใจคุณเหลียงลู่ เราไปไหน เธอก็ต้องตามไปด้วย!” ไป๋เสี่ยวเฟยขยับเข้าไปใกล้เฉินเกอ หยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งซอง ตัวเองจุดไปหนึ่งมวน แล้วก็ยื่นให้เฉินเกอหนึ่งมวน