ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 854

สิบนาทีให้หลัง รถเก๋งได้ขับห่างจากหน่วยรบแล้ว

เมื่อสำรวจแล้วว่าโดยรอบไม่มีคนล่าตระเวน เฉินเกอก็เหยียบคันเร่งตามขึ้นไป ได้บีบคั้นให้รถคันนี้จอดลงตรงปากทาง

“ใครน่ะ!”

อยู่ดีๆก็มาจอดรถ คนผู้นั้นไม่พอใจอย่างมาก อาศัยที่ตัวเองนั้นมียศมีตำแหน่งในหน่วยรบ เขาก็เปิดประตูลงมาโดยตรง บุกเข้ามาตรงหน้าของเฉินเกอทันที เคาะกระจกรถอย่างแรง ถามอย่างเสียงดัง “ไอ้หนุ่ม ดูทะเบียนรถเป็นมั้ย รู้มั้ยว่าฉันคือใคร กล้าขวางรถของฉัน?”

“ใคร?” เฉินเกอจุดบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวน ลดกระจกรถลง ยิ้มแล้วกล่าว

“ฉันเป็นท่านรองของหน่วยรบ ไอ้หนุ่ม รู้แล้วก็รีบไสหัวไปจากตรงนี้เลย อย่ามาเสียเวลาของฉัน มิเช่นนั้น ฉันสามารถส่งนายไปลงนรกได้ทุกเมื่อ ทำให้ก่อนหน้านี้แกมีชีวิตอยู่เสียเปล่า!” ลู่เฉิงคุนพูดพร้อมกับชี้ไปที่จมูกของเฉินเกอ

ใบหน้าของเขาแดงก่ำ การพูดการจาติดๆขัดๆ ดูก็รู้ว่าดื่มมาไม่น้อย

“เข้ามาพูดในรถ” เฉินเกอถือโอกาสเปิดประตูรถข้างคนขับ

“แกใจกล้าไม่เบาเลยนะ วันนี้ฉันจะดูว่าแกคิดอยากจะทำอะไร” ด้วยความเมา ลู่เฉิงคุนก็เข้าไปนั่งในรถของเฉินเกอโดยตรง

และเมื่อเขาเพิ่งจะนั่งลง ยังไม่ทันจะสิ้นเสียงพูด เฉินเกอก็เหยียบคันเร่งในทันที

รถหายไปในความมืดด้วยความเร็วที่เร็วมาก และคนขับรถที่อยู่ข้างหลังก็จ้องมองอยู่ เมื่อเขารู้ตัวว่าต้องขับรถไล่ตาม รถก็หายไปแล้ว

“รายงานหน่วยรบ ท่านรองถูกจี้โดยรถคันหนึ่งที่ไม่คุ้นเคย!” คนขับรถไม่กล้าชักช้า กลัวว่าอีกฝ่ายจะเป็นพวกมือสังหาร ก็รีบโทรรายงานหน่วยรบทันที

“ผมจะแจ้งกับท่านผู้นำ!” ทางหน่วยรบตอบกลับมา

หลายนาทีผ่านไป กล้องวงจรปิดทุกตัวก็ถูกรวบรวมมาที่ห้องทำงานห้องหนึ่งของหน่วยรบ คนสิบกว่าคนจับจ้องอยู่บนจอภาพ ไม่นานก็พบเรื่องราวที่เกิดขึ้น อีกอย่างอาศัยกล้องวงจร ก็สามารถสะกดรอยตามรถของเฉินเกอโดยตลอด

“มั่นใจแล้ว รถได้จอดอยู่ใกล้กับขอบสวนสาธารณะ จะจับกุมมั้ย?” หลังจากที่มั่นใจตำแหน่งของเฉินเกอแล้ว ก็รีบรายงานเบื้องบนทันที

ไม่ถึงเวลาห้านาที ก็มีรถสิบกว่าคันขับออกมาจากหน่วยรบ มุ่งหน้าไปทางสวนสาธารณะ

และบนรถ

มีดสั้นของเฉินเกอกำลังจ่ออยู่บนคอยหอยของลู่เฉิงคุน

“ไอ้น้อง มีอะไรก็พูดมาตรงๆ เราไม่ต้องทำกันถึงขนาดนี้.............” สัมผัสถึงไอเย็นของมีดสั้น ท่านรองของหน่วยรบในประเทศหนานเยว่ พูดอย่างยิ้มๆพร้อมกับริมฝีปากที่สั่น

“ขอเพียงแกเชื่อฟังฉัน แกจะไม่ได้รับอันตราย” เฉินเกอกล่าวอย่างเรียบเฉย

“นายว่ามา นายว่ามาเลย ฉันฟังทั้งนั้น!” ลู่เฉิงคุนพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง เขาไม่อยากตายอยู่ตรงนี้

“แกรู้จักคุกใต้ดินมั้ย?” เฉินเกอถาม

“รู้....รู้จัก” ลู่เฉิงคุนกลืนน้ำลายลงคอ เขาเป็นท่านรองของหน่วยรบของประเทศหนานเยว่ พูดอย่างเคร่งครัดเขานั้นมีอำนาจควบคุมคุกใต้ดินโดยสมบูรณ์ เขาจะไม่รู้ได้อย่างไร

“บอกตำแหน่งที่แน่ชัดมาให้ฉัน และช่วยบอกด้วยช่วงนี้มีชาวจีนชุดหนึ่งถูกกักขังอยู่ใช่มั้ย?” เฉินเกอถามอย่างคิ้วขมวดแน่น เขากำลังเป็นห่วงความปลอดภัยของท่านซินแสกุ่ย

“พวกนายมาที่นี่ทำไม?” ลู่เฉิงคุนแม้ว่าจะถูกเฉินเกอขู่จนหายเมาไปเล็กน้อย แต่เมื่อตกลงมาจากรถ ก็งุนงงเล็กน้อย เพราะฤทธิ์ของเหล้า แม้แต่เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นยังจำไม่ค่อยจะได้เลย

“พวกเรามาช่วยท่านไงครับ ยี่สิบนาทีก่อนหน้านี้ได้รับสายจากคนขับรถของท่าน บอกว่าท่านถูกรถที่ไม่คุ้นเคยลักพาตัวไปแล้ว พวกเราอาศัยกล้องวงจรจึงตามมาถึงที่นี่ ท่านรอง รถคันนั้นล่ะ?”

หลังจากพยุงลู่เฉิงคุนแล้ว หัวหน้าของทีมนี้ก็รีบมองดูสถานการณ์โดยรอบ แต่ว่ากลับไม่เห็นรถคันที่ต้องสงสัยแล้ว ไม่เหมือนกับที่เห็นในกล้องวงจรเลยแม้แต่นิดเดียว

“มันไปนานแล้ว พวกไร้ประโยชน์อย่างพวกนายมาเอาป่านนี้ หากฉันตายไป พวกนายจะทำอย่างไร?” ลู่เฉิงคุนได้สติในทันที บวกกับอารมณ์ที่อัดอั้นบนรถ ก็ได้ระบายมันออกมาในคราเดียว

เขาใช้ฝ่ามือตบไปที่ท้ายทอยของคนผู้นี้อย่างเต็มกำลัง พร้อมถามขึ้นในเวลาเดียวกัน

“ขอโทษครับ ท่านรอง” ไม่มีใครกล้าเถียงเขา ทุกคนต่างก้มหน้าก้มตา

แต่โชคดีที่ลู่เฉิงคุนไม่มีอันตรายต่อชีวิต เพียงแค่ร่างกายมีรอยถลอกเล็กน้อย เช่นนี้แล้วพวกเขาก็สามารถกลับไปรายงานง่ายหน่อย หากลู่เฉิงคุนบาดเจ็บสาหัสหรือเสียชีวิตล่ะก็ พวกเขาไม่รู้ว่าจะกลับไปรายงานกับหลี่กั๋วจุนอย่างไร

“ยังไม่รีบตามไปอีก พวกนายสองคนส่งฉันกลับไป หากตามตัวไม่ได้ ต่อไปก็ไม่ต้องมาทำงานแล้ว!” ลู่เฉิงคุนตบฝุ่นที่อยู่บนร่างกายออก

“เข้าใจแล้วครับ!” ทหารหลายคนพยักหน้าพร้อมกัน

อีกฝั่งหนึ่ง ในขณะที่พวกเขากำลังตรวจสอบนั้น เฉินเกอที่ได้ใบผ่านของลู่เฉิงคุนมาแล้วก็รีบไปที่คุกใต้ดิน ความปลอดภัยของท่านซินแสกุ่ยในเวลานี้ ดูแล้วมันยังสำคัญกว่าชีวิตของตัวเอง

หากท่านซินแสกุ่ยเป็นอะไรไป เบาะแสที่จะตามหาคนในครอบครัวก็จะขาดไป เฉินเกอไม่อยากจะยืดเยื้อต่อไปแล้ว ไม่รู่ว่าคนในครอบครัวตัวเองจะมีชะตากรรมอย่างไร

ระยะทางยี่สิบกิโลเมตร เฉินใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาที ไม่นานก็มาถึงโกดังร้างที่ลู่เฉิงคุนบอก และในรอบๆโกดังร้าง แค่มองด้วยตาเปล่าก็สามารถเห็นจำนวนคนที่ลาดตระเวนอยู่มีจำนวนไม่น้อย