ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 857

ลู่เฉิงคุนจึงรีบพาคนมาที่นี่ เมื่อเห็นสภาพการณ์ของโกดัง ใจเขาก็เย็นวาบในทันที

“ท่านรอง นี่มัน.........” คนที่เขาพามาด้วยล้วนยืนตะลึงอยู่กับที่

“หัวหน้าทีมคนนั้นล่ะ ตรงนี้มีหัวหน้าไม่ใช่หรอ?!” ลู่เฉิงคุนก็ลนลานขึ้นมาแล้ว ไปเรียกตัวเขามาสอบถามสถานการณ์หน่อย เฉินเกอแค่คนเดียว จะฆ่าคนตั้งมากมายนี้ได้อย่างไรกัน?!”

“ท่านรอง หัวหน้าทีมก็อยู่ตรงหน้าของคุณ”

ลูกน้องหลายคนก็ได้ช่วยกันพยุงร่างของหัวหน้าทีมขึ้นมา เมื่อเห็นลำคอของเขายังไหลอยู่ด้วยเลือดนั้น ก็รีบพูดขึ้นมาทันที “ท่านรองครับ เขาถูกเชือดคอ แต่เลือดยังไม่หยุดไหล ร่างกายก็ยังไม่แข็งและยังอุ่นอยู่ สามารถสันนิษฐานได้ว่าพวกเฉินเกอยังไปได้ไม่ไกลอย่างแน่นอน!”

“ฉันไม่ได้ตาบอด สามารถดูออก!” ลู่เฉิงคุนด่าไปหนึ่งคำ

“พวกแกเข้าไปข้างในเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ก่อน เพื่อดูว่าคนของท่านผู้นำยังขังอยู่ข้างในหรือเปล่า และให้ติดต่อแผนกจราจรด้วย ให้พวกเขาตรวจสอบกล้องวงจรและติดตามต่อไป ไม่ว่ายังไงก็ต้องตามหาเส้นทางที่เฉินเกอไปให้ได้!”

ทหารชั้นผู้น้อยที่ยืนอยู่ข้างกายของลู่เฉิงคุนสั่งการ เขาเป็นหัวหน้าที่ดูแลเกี่ยวกับนักโทษ แม้ว่าเรื่องนี้เป็นเพราะลู่เฉิงคุนที่ดื่มจนเมาแล้วถูกเฉินเกอจี้ตัว ทำให้เขาบอกตำแหน่งของคุกใต้ดินและยังให้ใบผ่านด้วย

แต่ทหารที่ลาดตระเวนอยู่ตรงนี้ เป็นลูกน้องของเขา เมื่อเกิดเรื่อง เข้าไม่เพียงแต่ไม่ได้ประโยชน์ อย่าว่าแต่งผลประประโยชน์เลย สุดท้ายอาจจะถูกปลด ดีไม่ดี อาจจะต้องถูกขังด้วย

“ครับ!”

เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา ทหารสิบกว่าคนรับคำสั่งแล้วก็บุกเข้าไปในโกดัง

เมื่อเปิดทางเข้าคุกใต้ดิน พวกเขากระโดดลงไปโดยไม่คิดอะไรเลย

ข้างในโกดัง ลู่เฉิงคุยจุดบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวน มือที่สั่นกำลังสูบบุหรี่ ถึงตอนนี้แล้วเขายังไม่เข้าใจว่าเมื่อคืนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆถึงได้เกิดสถานการณ์เช่นนี้

เกือบครึ่งชั่วโมงผ่านไป บุหรี่ที่ลู่เฉิงคุนเอามาเกือบจะสูบหมดซองแล้ว ตรงหน้าโขมงไปด้วยควัน ตัวเขาเองยังคงสูบอย่างต่อเนื่องไม่มีท่าทีที่จะหยุด

“ท่านรอง นักโทษที่ท่านผู้นำสั่งให้คุมขัง ไม่อยู่แล้วครับ”

ทหารนายหนึ่งวิ่งออกมาจากในโกดัง หลังจากที่ยืนตัวตรงตรงหน้าของลู่เฉิงคุนแล้ว ก็รีบรายงานทันที

“อะไรนะ?!” มือที่หนีบบุหรี่ของลู่เฉิงคุนสั่นไปหนึ่งที รีบบุกเข้าไปในโกดัง เดินไปได้สองก้าว เขาก็เซไปหนึ่งที

“ท่านรอง!”

เมื่อเห็นแบบนี้ ทหารที่อยู่ข้างๆหลายคนก็รีบเข้าไปพยุงเขา

“ไม่ว่ายังไงก็ต้องจับเฉินเกอกับคนพวกนั้นกลับมาให้ได้ กระจายคำสั่งของฉันออกไป ในหน่วยรบของเราไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งอะไร ใครก็ตามที่สามารถจับตัวพวกมันมาได้ ฉันจะให้เงินรางวัลห้าแสนดอร์ล่า!” ยืนไปครู่หนึ่ง หายใจหอบไปครู่หนึ่ง ลู่เฉิงคุนจึงกัดฟันพูดขึ้น

“แล้วต้องรายงานสถานการณ์ตรงนี้ให้ท่านผู้นำมั้ย?” ทหารชั้นผู้น้อยถามขึ้น

“ไม่รายงานได้มั้ยล่ะ สั่งให้คนเฝ้าอยู่ตรงนี้ จัดการศพพวกนี้ให้เรียบร้อย นายไปพบท่านผู้นำกับฉัน ไม่ว่ายังไง ก็ต้องหาตัวเฉินเกอให้เจอ!” ลู่เฉิงคุนส่ายหัว เรื่องแบบนี้เขาจะไม่รายงานได้อย่างไร ในใจความหวังที่จะพบเบาะแสของเฉินเกอ อย่าทำให้เขาต้องซวยเลย

นอกจากเขากับทหารชั้นผู้น้อยแล้ว คนที่มากับเขาทั้งหมดต้องเฝ้าอยู่ที่โกดัง ศพเหล่านั้นให้กองไว้ด้านข้างก่อน หลังจากที่เคลียร์เรื่องจบแล้วค่อยจัดการ ลู่เฉิงคุนกับเขาก็ขับรถกลับไปที่หน่วยรบ

“ใช้เครื่องบินรบ หรือว่าใช้เครื่องบินรบทั้งหมด?” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ลู่เฉิงคุนก็ลุกขึ้นจากโซฟาทันที

“คุณมีข้อสงสัยเกี่ยวกับคำสั่งของผมหรือไง?” หลี่กั๋วจุนขมวดคิ้ว หากไม่ใช่เพราะร่วมงานกันมานาน เห็นแก่ลู่เฉิงคุนที่ทำคุณประโยชน์มากมายต่อประเทศหนานเยว่ คงถูกถอดออกจากตำแหน่งและถูกจับไปขังนานแล้ว

“ไม่ใช่ครับ ใช้เครื่องบินรบน่ะได้ แต่ว่าเรามีเครื่องบินรบกว่าร้อยลำ หากใช้ทั้งหมด มันจะเอิกเกริกไปมั้ย อีกอย่างมันคงกลายเป็นเรื่องที่ฮือฮาไม่น้อย”

สำหรับด้านนี้แล้วลู่เฉิงคุนก็มีประสบการณ์ไม่น้อย

“งั้นก็ออกสิบลำก่อน และให้สั่งลงไปด้วย เครื่องบินรบทุกลำให้เตรียมพร้อมรับคำสั่ง ให้พลขับประจำที่ เตรียมบินทุกเมื่อ หลี่กั๋วจุนพิจราณาไปครู่หนึ่ง ก็รู้สึกว่าคำพูดของลู่เฉิงคุนมีเหตุผลจริง จึงได้เปลี่ยนคำสั่ง ทางที่ดีที่สุดนายควรจะภาวนาให้จับตัวเฉินเกอให้ได้โดยเร็ว มิเช่นนั้นต่อให้ผมไว้ชีวิตนาย หน่วยรบก็ไม่มีทางปล่อยนาย!”

“ทราบแล้วครับ ทราบแล้วครับ” ลู่เฉิงคุนกลัวจนเหงื่อไหลเต็มตัว

“รีบไสหัวไป ควรทำอะไรก็ไปทำซะ อย่างไรก็ตามช่วยจำเอาไว้ด้วย คืนนี้ซื่อสัตย์หน่อย อย่าก่อเรื่องอีกล่ะ มิเช่นนั้นชีวิตที่เหลือของนายคงต้องไปใช้ในคุก!” ก่อนออกไปจากห้องทำงาน หลี่กั๋วจุนเดินมาข้างกายลู่เฉิงคุน กล่าวอย่างเรียบเฉย

“เข้าใจแล้วครับ” ลู่เฉิงคุนตอบรับอีกครั้ง

เห็นหลี่กั๋วจุนเดินออกไป เขาถึงได้โล่งอก

“ท่านรอง ก็แค่เรื่องที่เฉินเกอช่วยนักโทษออกไปไม่ใช่หรอ ท่านผู้นำไม่ต้องโกรธขนาดนี้ก็ได้มั้ง?” ทหารคนสนิทที่ยืนเงียบอยู่ข้างกายเขาก็พูดอย่างไม่ค่อยจะพอใจ หนึ่งเพราะเขาติดตามลู่เฉิงคุนมานาน มันก็ต้องมีความผูกพันกัน

สองหากลู่เฉิงคุนถูกถอดออกจากตำแหน่งหรือติดคุก ลูกน้องคนสนิทอย่างเขาก็คงมีจุดจบที่ไม่ดีนัก