ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 929

หลังทานอาหารกลางวัน เฉินเกอและทาตายุก็ออกจากคฤหาสน์ไปพร้อมกัน

ก่อนออกเดินทาง ทากูยะกำชับให้เฉินเกอใส่ใจกับสถานการณ์โดยรอบไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใด เพราะตอนนี้ไม่ได้มีแค่ตระกูลเดียวที่ต้องการลงมือกับพวกเขา แม้แต่ตระกูลคิมคาวะก็มีแนวโน้มที่จะจับมือกับตระกูลโคชิ เมื่อเป็นแบบนี้ ความปลอดภัยของลูกสาวของเขาจะถูกคุกคามอย่างรุนแรง

เรื่องนี้ เฉินเกอเองก็พยักหน้ารับและสัญญาว่าจะปกป้องทาตายุ

ทั้งสองออกจากคฤหาสน์ไปข้างกัน หลังจากขึ้นรถเอสยูวีแล้ว พวกเขาก็สตาร์ทเครื่องและมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่หน่วยรบของโวกั๋วแจ้งมา

ในเวลาเดียวกัน พวกของเทนโตะ โคชิซึ่งอยู่ด้านนอกคฤหาสน์ก็รีบรายงานสถานการณ์ทันที

พวกเขารายงานต่อเทนโตะ โคชิ จากนั้นเทนโตะ โคชิก็รีบแจ้งซุทานิ โคชิทันที

"เฉินเกอและทาตายุ ฟุตาบะออกไปแล้ว?" เมื่อได้ยินข่าวนี้ ซุทานิ โคชิก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ เขาโยนบุหรี่ในมือลงบนพื้นแล้วถามด้วยดวงตาเบิกกว้าง

"น่าจะเป็นแบบนี้ ลูกน้องของผมเพิ่งส่งข่าวมา บอกว่าพวกเขาเห็นเฉินเกอและทาตายุ ฟุตาบะออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว และมุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงใต้" เทนโตะ โคชิไม่กล้าลังเลและเอ่ยซ้ำทันที

"งั้นจะมัวรออะไรอีก รีบส่งคนของนายตามไป ฉันเตือนนายไว้เลย ถ้านายปล่อยให้พวกเขาจากไปแบบนี้ นายเจอดีแน่!" ซุทานิ โคชิตบโต๊ะอย่างแรง

"ผู้นำทีม พวกเขาจับตาดูอยู่ตลอด ไม่ปล่อยให้หนีไปไหนได้แน่" เทนโตะตบหน้าอกของตนและเอ่ยถาม "แต่ว่าผู้นำทีม เราจะแค่ติดตามพวกเขาไปเท่านั้นเองหรือ พวกเราจะลงมือเลยไหม?" 

"พูดอะไรไร้สาระ!"

"รีบไปติดต่อคนของนายทันที ถามพวกเขาว่าเฉินเกอและทาตายุ ฟุตายะไปถึงไหนแล้ว จากนั้นพวกเราก็ตามไปทันทีตอนนี้ ไม่ว่าจะยังไงก็ตามเราต้องหยุดเฉินเกอเอาไว้ จากนั้นก็ถามเขาถึงที่อยู่ของเอนโดและไฮทาซุมิ ฉันไม่สามารถปล่อยให้ตระกูลสูญเสียนักฆ่าชั้นยอดสองคนไปแบบนี้ได้!"

ซุทานิ โคชิลุกขึ้น หลังจากเอ่ยสั่งมาประโยคหนึ่งก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ส่วนเทนโตะ โคชิเองก็รีบตามไป

บนถนนที่มุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดการแข่งขันหน่วยรบพิเศษ เฉินเกอถือพวงมาลัยด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกมือหนึ่งวางบนหน้าต่างพร้อมกับบุหรี่ที่ไหม้ไปครึ่งหนึ่ง

"ทำไมฉันรู้สึกว่ารถสองคันที่อยู่ข้างหลังกำลังตามเรามา?" ทาตายุยังไงก็เป็นถึงราชินีทหารหญิง เธอรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่จากข้างหลัง

ด้านหลังรถเอสยูวี มีรถเก๋งสองคันกำลังติดตามมาอย่างไม่ใกล้ไม่ไกล

ทาตายุรู้ได้ทันทีว่ารถทั้งสองคันนี้จะต้องติดตามพวกเขาอย่างแน่นอน นับตั้งแต่วินาทีที่อยู่บนท้องถนน เธอก็ค้นพบแล้วว่าไม่ว่าความเร็วของรถเธอจะมากแค่ไหน ข้างหลังก็จะเร็วเท่ากัน หากตนวิ่งช้า ข้างหลังก็วิ่งช้าไปด้วย และรักษาระยะห่างเช่นนี้ไว้ตลอดเวลา

"เธอเพิ่งรู้หรือไง?" เฉินเกอยิ้มจางๆ หางตามองไปยังกระจกหลัง

"สิบนาทีที่แล้วได้ เพียงแต่ฉันยังไม่แน่ใจ ถึงได้ค่อยมาบอกกับนายตอนนี้" ทาตายุส่ายหัวและเอ่ยขึ้น

"รถสองคันนี้ตามเรามาตั้งแต่ที่พวกเราออกจากคฤหาสน์แล้ว" เฉินเกอดับบุหรี่จากนั้นจู่ๆ ก็เหยียบคันเร่ง จนรถเอสยูวีพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างแรง

เมื่อรถเอสยูวีเร่งความเร็ว รถสองคันที่อยู่ข้างหลังก็เร่งความเร็วด้วย

"ความหมายของนายก็คือ พวกเขาเฝ้าอยู่นอกคฤหาสน์มาโดยตลอด?" ทาตายุตกตะลึง เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนอีกทั้งตอนที่ออกจากคฤหาสน์เธอเองก็ไม่พบจุดนี้

"กำจัดทิ้งเถอะ!" ครั้งนี้ทาตายุไม่ลังเลใจใดๆ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของเธอ เธอจะไม่ปล่อยให้คนเหล่านี้มีโอกาสได้ติดตามตัวเองไปยังสถานที่แข่งขัน และการฆ่าพวกเขาก็เป็นทางเลือกเดียวที่เหลือเท่านั้น

"อย่างนั้นก็กำจัดพวกมันซะ" เฉินเกอเลิกคิ้ว

"ใกล้ๆ นี้ภูเขาที่แห้งแล้งอยู่ แต่เดิมมันเป็นภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นอยู่ แต่ต่อมาได้รับการจัดอันดับให้เป็นภูเขาไฟดับไปแล้ว ที่นั่นเป็นสถานที่ที่ดีในการลงมือ" ทาตายุเอื้อมมือไปหยิบแผนที่ของโวกั๋วออกมาจากพื้นที่จัดเก็บของเอสยูวี จากนั้นก็มองหาตำแหน่ง ก่อนจะชี้ไปที่สถานที่แห่งหนึ่งและพูดกับเฉินเกอ

"เป็นที่นั่นเหรอ?" เฉินเกอชำเลืองมอง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นและมองไปยังจุดสูงสุดที่ปรากฏขึ้นในสุดสายตาของตน

"ถูกต้อง" เมื่อมองไปตามดวงตาของเฉินเกอ ทาตายุก็พยักหน้า

"อย่างนั้นก็ไปกำจัดพวกมันที่นั่นกันเถอะ" เฉินเกอชะลอความเร็ว จากนั้นก็หันพวงมาลัยขับออกจากถนนหลัก ไปตามถนนสายเล็กในชนบท อีกทั้งก็เร่งความเร็วในทันทีที่อยู่ในถนน รถเอสยูวีหายตัวไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางบ้านบังกะโล

ไม่ไกลออกไป

นักฆ่าของตระกูลโคชิทุกคนบนรถเห็นเฉินเกอเปลี่ยนถนนอย่างกะทันหัน พวกเขารีบหันพวงมาลัยอย่างรวดเร็วทันทีและรายงานสถานการณ์ให้เทนโตะ โคชิโดยไม่ลังเล

ในเวลานี้เทนโตะ โคชิกำลังนั่งอยู่ในรถของซุทานิ โคชิเนื่องจากรถทุกคันในตระกูลล้วนมีระบบกำหนดตำแหน่งซุทานิ โคชิจึงสามารถรู้ได้ว่าทีมนักฆ่าเหล่านั้นอยู่ที่ไหนโดยไม่ต้องถาม

แต่เมื่อเขาได้รับข่าว เขาก็ดูแปลกใจเล็กน้อย

"ไม่ถูกต้องสิ พวกเขากำลังจะไปไหนกัน" ซุทานิ โคชิเอื้อมมือออกไปและกดบนหน้าจอควบคุมส่วนกลางของรถสองครั้ง จากนั้นแผนที่บริเวณใกล้เคียงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา