ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 933

"คุณพูดมีเหตุผล"

หลังจากได้ยินคำพูดของเทนโตะ ซุทานิ โคชิก็สงบลงทันที เขาตระหนักว่าความแข็งแกร่งของเฉินเกอนั้นห่างไกลจากสิ่งที่เขาคิดอย่างง่ายๆ ไปไกล แม้แต่เขา ก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะชนะนักฆ่ามากกว่าสิบคนของตระกูลได้ในเวลาเพียงสิบนาที

ยิ่งกว่านั้น เมื่อมองไปที่เฉินเกอ ไม่เพียงแต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ แม้แต่เสื้อผ้าของเขาก็ไร้ซึ่งรอยยับ ราวกับว่าอีกฝ่ายถูกบดขยี้อยู่เพียงฝ่ายเดียว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซุทานิ โคชิก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อออกมาจากหน้าผาก

เอนโดและไฮทาซุมิหายตัวไปในคฤหาสน์ของตระกูลฟุตาบะ แม้แต่ข้อความก็ไม่มีเวลาส่งกลับมาได้ทัน ในความเห็นของเขานี่คือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ตอนนี้มันก็ปรากฏขึ้นจริงๆ แล้ว

"ทำไมไม่พูดล่ะ?" 

เมื่อเห็นว่าซุทานิ โคชิที่เมื่อกี้มีสีหน้าหุนหันและคิดจะลงมือกับตนเอง พริบตาก็เปลี่ยนเป็นสงบนิ่ง เฉินเกอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะและเอ่ยถาม

"เฉินเกอ เห็นแก่ที่นายเป็นแขกของตระกูลฟุตาบะ ฉันจะให้โอกาสนายสักครั้ง!"

ซุทานิ โคชิสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้ง จากนั้นก็ตัดสินใจที่จะไม่ไปยั่วโทสะเฉินเกอในตอนนี้ "จงส่งตัวเอนโดและไฮทาซุมิมาซะดีๆ แล้วฉันจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น" 

"เรื่องสองคนนั้นนายเลิกคิดได้แล้ว แต่ฉันสามารถส่งมอบคำพูดของนายให้ตัวนายได้ จงบอกสาเหตุที่ลงมือกับตระกูลฟุตาบะมาซะดีๆ เป็นความขัดแย้งระหว่างตระกูล หรือว่ามีคนในตระกูลฟุตาบะร่วมมือกับพวกนาย บอกเรื่องนี้มาให้ชัดเจน แล้วฉันจะพิจารณาปล่อยนายไปสักครั้งไ

เฉินเกอสองมือกอดอก จากนั้นก็มองที่ซุทานิ โคชิอย่างเรียบเฉย

แม้ว่าชายที่อยู่ข้างหน้าเขาจะเป็นผู้นำกลุ่มนักฆ่าตระกูลโคชิ และเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในตระกูลโคชิ แต่เฉินเกอก็ยังไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา แม้จะไม่ได้ใช้พลังเทพจิตเก้าภพ แค่อาศัยกำลังความสามารถร่างกายของเขา ก็สามารถเก็บกวาดคนผู้นี้ได้อยู่ดี

"ดูเหมือนว่าเจ้าหนุ่มอย่างนายจะไม่มีความจริงใจเอาซะเลย" คำพูดของเฉินเกอทำให้ดวงตาของซุทานิ โคชิมืดลงทันที ความโกรธที่เพิ่งข่มลงไปเมื่อครู่นี้พลุ่งพล่านขึ้นอีกครั้ง เขากำหมัดแน่นและจ้องไปที่เฉินเกอ "อย่างนั้นนายก็ลองดูความสามารถของนักฆ่าตระกูลโคชิเราสักหน่อยเถอะ!"

"ผู้นำทีม!"

เมื่อเห็นว่าซุทานิ โคชิสติหลุดไปอีกครั้ง เทนโตะก็ห้ามปรามเขาอย่างรวดเร็ว

เขารู้อยู่ในใจว่าถ้าเฉินเกอสามารถปราบหัวหน้าทั้งสองอย่างเอนโดและไฮทาซุมิได้จนแม้กระทั่งข้อความก็ยังไม่ได้ส่งมาบอกแบบนี้ อย่างนั้นเขาก็ต้องมีความสามารถเหนือคนทั่วไปแน่ แม้ว่าผู้นำทีมจะแข็งแกร่งอย่างมากและสามารถเผชิญหน้ากับหน่วยรบพิเศษหลายร้อยคนได้อย่างง่ายดาย แต่ก็เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของเฉินเกอยังคงมากกว่า

เมื่อประมือกัน ก็อาจจะเป็นไปได้ที่ซุทานิ โคชิจะถึงจุดจบ แต่เขาก็ไม่กล้าพูดว่ามันจะเป็นในสภาพไหน เพียงแต่เขากังวลว่าผลลัพธ์ดังกล่าวจะเกิดขึ้น

"ไปให้พ้น!" คราวนี้ซุทานิ โคชิไม่ฟังอีก เขาตบหน้าเทนดตะจากนั้นก็ตะคอกเสียงต่ำ

เทนโตะกุมหน้าของตนและก้าวถอยหลังออกมาสองก้าว เขาไม่กล้าพูดอะไร ส่วนนักฆ่าที่เฉินเกอเหลือเอาไว้คนนั้นก็กำลังยืนอยู่ข้างเขาเช่นกัน ทั้งคู่จดจ่ออยู่ที่ตัวของซุทานิ โคชิ พวกเขาล้วนอยากดูว่า ผู้นำกลุ่มนักฆ่าของตระกูล หรือที่รู้จักในนามนักฆ่าอันดับหนึ่งของตระกูลอย่างซุทานิ โคชิ จะเป็นคู่ต่อสู้ของเฉินเกอหรือไม่

"เขามีความแข็งแกร่งอย่างมาก" ทาตายุดึงมุมเสื้อของเฉินเกอ

"ไม่ต้องห่วง ฉันยังมีความมั่นใจที่จะจัดการกับเขา" เฉินเกอยิ้มจางๆ จากนั้นก็ตั้งท่าต่อสู้ เขารู้ว่าขอแค่เขาสามารถช่วยตระกูลฟุตาบะจัดการอันตรายที่ซ่อนอยู่อย่างตระกูลโคชิได้ เขาก็จะได้รับความไว้วางใจจากทากูยะ

ความลับของเผ่าไห่ต้องก็จะใกล้เข้ามา และสามารถหาทางไปเกาะโยวหลงได้

"อืม" เมื่อเห็นท่าทางมั่นใจของเฉินเกอแล้ว ทาตายุก็ไม่พูดอะไรต่อแต่ทำแค่เพียงถอยหลังสองก้าวเพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบต่อเฉินเกอ

แทบจะในทันใดนั้นเอง

"เด็กน้อย ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างเรา" เฉินเกอสองมือไพล่หลังและยิ้มจางๆ เมื่อกี้นี้เขาก็แค่หลบเลี่ยงตลอดแต่ไม่ได้ลงมืออะไร

"นายกล้าเรียกฉันว่าเด็กน้อยงั้นหรือ?" ซุทานิ โคชิเปลี่ยนเป็นยิ่งโกรธมากขึ้น เขาเป็นถึงผู้นำทีมนักฆ่าตระกูลโคชิ ไม่ต้องพูดถึงในตระกูล แม้แต่ในโวกั๋วทั้งหมดเขาก็ยังมีสถานะสูงส่ง

ไม่ว่าใครเห็นเขา ก็ล้วนต้องเรียกเขาว่าผู้นำซุทานิ แต่ตอนนี้คนตัวเล็กๆ อย่างเฉินเกอกลับกล้ามาเรียกเขาแบบนี้

"มีอะไรผิดปกติหรือไง?" เฉินเกอยังคงมีรอยยิ้มจางๆ

"ดูเหมือนว่านายอยากจะตายเสียจริงๆ !" ซุทานิ โคชิกำหมัดแน่น คำพูดของเฉินเกอ ถือเป็นการท้าทายเขาถึงขีดสุดแล้ว นี่ทำให้สติที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดในใจของเขาสลายไป

เมื่อสิ้นเสียง ซุทานิ โคชิก็พุ่งเข้าไปหาเฉินเกออีกครั้ง ความเร็วและความแข็งแกร่งของเขามากกว่าเมื่อครู่นี้อย่างเห็นได้ชัด แม้แต่ในระหว่างการพุ่งเข้าใส่ ร่างของเขาก็เหลือเพียงแค่เหงาเท่านั้น

เมื่อเผชิญหน้ากับซุทานิ โคชิที่กำลังโกรธอย่างสมบูรณ์ เฉินเกอเองก็เปลี่ยนเป็นตื่นตัวขึ้นมาเช่นกัน ขณะที่เขาพร้อมจะลงมือ พลังเทพจิตเก้าภพในร่างกายของเขากลับถูกใช้ขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

"หืม?" เฉินเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย

ขณะที่ซุทานิ โคชิเข้าใกล้เฉินเกอมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนที่เขายกกริชขึ้นและกำลังจะแทงเฉินเกอ ทาตายุก็สงสัยว่าทำไมเฉินเกอถึงไม่ยอมขยับและอดไม่ได้ที่จะปิดตาลงอย่างทนมองไม่ไหว แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงโลหะชนกันเกิดขึ้น

"เพล้ง!"

ประกายแสงอันเยียบเย็นวาบผ่านไป