ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 944

ตอนนี้ทหารหน่วยรบพิเศษคนที่สองในหนานเยว่ก็ถูกฆ่าเช่นกัน หากเรื่องนี้ไม่ได้รับการจัดการ เขาก็คงจะไม่ต้องมาเป็นผู้สืบสวนแล้ว

"เห็นไหมว่าใครเป็นคนฆ่าเขา ฉันมีความรู้สึกว่า คนที่ฆ่าพวกเขาทั้งสองคน อาจเป็นคนคนเดียวกัน" แม้ว่าเฉินเกอจะอยากรู้เช่นกัน แต่ท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขา ดังนั้นเขาจึงดูผ่อนคลายอย่างมาก

"เรื่องนี้ก็ยังไม่แน่ใจ แต่ผมคิดว่าความเป็นไปได้มีน้อยอย่างมาก คนที่เคยลงมือก่อนหน้านี้คนนี้แข็งแกร่งกว่าคนที่ลงมือในครั้งนี้มาก คดีครั้งนี้ พวกเรารู้ส่วนสูงและรูปร่างของอีกฝ่ายแล้วและได้ประกาศจับไปแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะจับได้" 

"หวังว่าหลังจากจับคนคนนี้ได้ ก็จะสามารถหาคนที่ก่อนหน้าได้ แบบนี้จะช่วยลดปัญหาได้ไม่น้อย"

อิจิโร่ โนดะถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม เมื่อเช้าพอได้ยินข่าวนี้ เขาก็ตกตะลึงอยู่บนเตียงเป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมง จากนั้นจึงอยากจะมาหาเฉินเกอ

อันดับแรกเขาต้องการตรวจสอบว่าผู้กระทำคือเฉินเกอหรือไม่ ถึงแม้จะจับมือของเฉินเกอดมแล้วไม่เจออะไร แต่เขาก็คิดเสมอว่าเฉินเกอมีความเป็นไปได้สูงที่จะก่อคดีนี้ ข้อสองเขาไม่รู้ว่าจะหาใครมาระบายความทุกข์ในใจ

การสนทนาในห้องสอบสวนเมื่อวานนี้ ทำให้เขารู้สึกว่าเฉินเกอเป็นผู้ฟังที่ดี

"หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น" เฉินเกอพยักหน้าเบาๆ

"ในเมื่อเมื่อคืนคุณนอนอยู่ที่ห้องตัวเองมาตลอด อย่างนั้นผมก็ไม่รบกวนคุณแล้ว แต่ผมก็ยังอยากแนะนำให้คุณใส่ใจเรื่องความปลอดภัยให้ดี ในเมื่ออีกฝ่ายกล้าลงมือกับคนของหนานเยว่ ไม่แน่ว่าก็อาจจะลงมือกับคนอื่นได้เช่นกัน"

"แต่ว่าคุณวางใจได้ หน่วยรบโวกั๋วของเราจะพยายามปกป้องพวกคุณอย่างเต็มที่"

อิจิโร่ โนดะลุกขึ้นยืนและยื่นมือมาต่อหน้าเฉินเกอ

"ไม่มีปัญหา" เฉินเกอยิ้มและจับมือกับเขา

เมื่อส่งอิจิโร่ โนดะออกไป เฉินเกอก็นั่งบนโซฟาและวิเคราะห์ถึงเรื่องนี้ ใครกันแน่ที่ลงมือกับหน่วยรบพิเศษของหนานเยว่ อีกทั้งยังลงมือในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้ด้วย

"เมื่อครู่เสี่ยวเฟยกลับมาแล้วหรือ?" มาไปสักพัก ซินแสกุ่ยก็ออกมาจากห้อง

"เปล่า เป็นอิจิโร่ โนดะโนดะจากทีมสืบสวนของโวกั๋ว บอกว่าเมื่อคืนหน่วยรบพิเศษของหนานเยว่ที่เพิ่งมาใหม่ถูกฆ่าแล้ว" เฉินเกอส่ายหัวและบอกความจริง

"หา? เมื่อคืนนายฆ่าคนไปอีกแล้ว?" ซินแสกุ่ยตื่นตัวในทันที เขารีบเดินไปนั่งยังโซฟาข้างๆ เฉินเกอ จากนั้นก็ถามอย่างร้อนรนว่า 

"ทำไมนายถึงได้ลงมือในตอนนี้ ก่อนหน้านี้ฆ่าเฉินอาผิง ตอนนี้โวกั๋วจะต้องระมัดระวังอย่างมากแน่นอน อีกทั่งที่นี่ยังมีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกหนแห่ง"

"ฉันไม่ได้บอกว่าฉันทำสักหน่อย" เฉินเกอหัวเราะ

"นายไม่ได้ทำ อย่างนั้นใครกันที่ลงมือฆ่าทหารหน่วยรบพิเศษของหนานเยว่ในเวลานี้ นี่มันหาเรื่องใส่ตัวอยู่ชัดๆ ไม่ใช่หรือ?" ซินแสกุ่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ก็ยังมีความอยากรู้อยู่บ้าง

"ฉันเองก็คิดอยู่เหมือนกัน" เฉินเกอยื่นบุหรี่ให้ซินแสกุ่ย

พันเอกเหลือบมองทุกคน คนที่เขามองล้วนก้มหน้าลงอย่างรู้ตัวและไม่พูดอะไร พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร นับตั้งแต่เฉินอาผิงหายตัวไป พวกเขาก็ทำการสืบสวนอย่างเข้มข้นมาโดยตลอด แต่ผ่านมาเกือบครึ่งเดือน อย่าว่าแต่ฆาตกรเลย แม้กระทั่งเบาะแสก็ยังหาไม่พบ

"ท่านพันเอก พวกเราสืบสวนมาโดยตลอด แต่การหายตัวไปของเฉินอาผิงนั้นแปลกประหลาดมากจริงๆ ราวกับว่าเขาสลายไปทั้งอย่างนั้น แม้ว่าพวกเราจะเอากล้องวงจรปิดทั้งหมดโดยรอบมาตรวจดู และสำรวจสถานที่ที่เป็นไปได้ทั้งหมด ก็ยังไม่พบเบาะแสเลย"

"แต่พวกเราไม่ได้ยอมแพ้ และจะสืบสวนอย่างระมัดระวัง!"

อิจิโร่ โนดะยืนอยู่ข้างหน้าก้มหน้าเพื่อรายงานสถานการณ์ เขาไม่ใช่เจ้าหน้าที่ที่ใหญ่ที่สุดที่นี่ แต่เขากลับเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องนี้

"สถานการณ์นี้ฉันรู้ดี สามารถอนุญาตให้พวกนายค่อยๆ สืบสวนไปได้ ทางด้านหนานเยว่เองก็มีท่าทีแสดงออกที่แปลกประหลาดเกินไป อนุญาตให้เวลาเราอีกหน่อย"

"แต่คราวนี้ ในสนามฝึกหน่วยรบโวกั๋วของเรา กลับมีทหารพิเศษอีกคนจากหนานเยว่ถูกฆ่าตายภายใต้จมูกของเราแบบนี้ ตายไปท่ามกลางกล้องวงจรปิดหลายร้อยตัว!"

ผู้พันตบโต๊ะอย่างแรงอีกครั้ง พอเขาพูดอย่างเดือดดาล น้ำลายก็กระเด็นออกมา

"เมื่อครู่ได้ข่าวมาว่า เจอศพของทหารหน่วยรบพิเศษคนใหม่นี้แล้ว พบอยู่ในคูน้ำห่างจากสนามฝึกของเราไปหลายร้อยเมตร" ด้วยกังวลว่าเขาจะยิ่งโกรธมากขึ้น อิจิโร่ โนดะจึงรีบรายงานสถานการณ์ล่าสุด "อีกทั้งท่านพันเอกครับ ความสูงและรูปร่างของคนคนนี้ได้ถูกกล้องวงจรปิดถ่ายเอาไว้แล้ว ผมเชื่อว่าเราจะหาเขาเจอในไม่ช้า!"

"นี่ถือเป็นข่าวที่ไม่เลว!" พันเอกพยักหน้าด้วยความพอใจ ถ้าหน่วยรบหนานเยว่ถาม เขาก็ยังมีข้อมูลให้ตอบกลับไป

"ท่านพันเอก ผมยังมีอีกความคิดอีกอย่างหนึ่ง พวกเราดึงทหารจากหน่วยรบมาปกป้องสนามฝึกหน่อยไหมครับ อีกฝ่ายมีความแข็งแกร่งน่าจะมาก แม้แต่ราชาทหารหน่วยรบพิเศษของประเทศต่างๆ ก็สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย หากเขายังคิดจะลงมือ เกรงว่าคนอื่นๆ ก็ไม่แน่ว่าจะเอาอยู่"