ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 950

"คุณคือเคซา คิมคาวะ? " แร้งกวาดสายตามองเล็กน้อย และจ้องมองชายผู้ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเขา พร้อมกับพูดขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำและแหบแห้ง

"ถูกต้อง ข้าก็คือเคซา คิมคาวะ ซึ่งก็คือผู้ที่ว่าจ้างนายในครั้งนี้ นายเดินทางมาจากตะวันออกเฉียงใต้ที่ไกลโพ้น พักผ่อนก่อนก็แล้วกัน ข้าได้เรียกหญิงสาวสองคนมาอยู่เป็นเพื่อนกับนายโดยเฉพาะ สนุกให้เต็มที่เลย ขอเพียงแค่นายดีใจมีความสุขก็พอแล้ว"

เคซา คิมคาวะผายมือออก แล้วพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปยังหญิงสาวสองคนที่หดตัวอยู่บนโซฟานั้น

"อย่างนั้นก็ขอบคุณคุณมาก! " เห็นหญิงสาววัยรุ่นที่มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม แร้งก็อดใจไม่ไหว ยิ่งไปกว่านั้นเขาใช้ชีวิตอยู่ที่ตะวันออกเฉียงใต้ ผู้หญิงที่นั่นดูไม่ได้เลย ซึ่งเมื่อเทียบกับโวกั๋วแล้ว ช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

หลังจากที่พูดจบ แร้งก็ถอดเสื้อโค้ทออก โดยมือข้างหนึ่งอุ้มคนหนึ่ง และเดินตรงเข้าไปในห้อง

ผ่านไปสักครู่ ก็มีเสียงร้องที่โอดครวญของหญิงสาววัยรุ่นสองคนดังขึ้น ถึงขนาดที่ว่าได้ยินเสียงร้องครวญครางอย่างไม่หยุด ราวกับว่าถูกทารุณกรรมอย่างไรอย่างนั้น

"พี่เคซา จะเกิดอันตรายขึ้นกับชีวิตไหม? " ได้ยินเสียงที่ดังมาจากด้านใน ลูกน้องทนไม่ไหวจึงได้สอบถามกับเคซา คิมคาวะ โดยอย่ามองว่าที่พวกเขาก่อกรรมทำเข็ญอยู่เป็นประจำ และก็มักจะ ทำร้ายหญิงสาวนั้น แต่ก็ไม่เคยที่จะทำอันตรายถึงกับชีวิตมาก่อน

"กลัวอะไร เพียงแค่เขาพอใจ และลงมือสังหารเฉินเกอให้กับข้า ไม่เพียงแค่นักศึกษามหาวิทยาลัยสองคนเท่านั้น ต่อให้เป็นดาราสาวที่โด่งดังของพวกเราโวกั๋ว ข้าก็จะจัดหามาปรนเปรอความสุขให้กับเขาได้! " เคซา คิมคาวะส่ายมือไปมาอย่างไม่แยแส

กี่คนนั้นก็นั่งรอกันอยู่ด้านหน้า เคซา คิมคาวะกำลังสูบบุหรี่ รอยยิ้มที่มุมปากปรากฏออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เหมือนกับว่าได้มองเห็นเฉินเกออยู่ในกำมือของแร้งในสภาพที่ทุรนทุราย สุดท้ายก็ตายลงไปต่อหน้าต่อตาของตัวเอง

เกือบหนึ่งชั่วโมง แร้งจึงเดินออกมาจากด้านใน

"คิมคาวะซัง ให้คุณรอตั้งนานเลย! " แร้งสวมใส่เสื้อผ้าไปพลาง และก็พูดไปพลาง

ด้านหลังของเขา หญิงสาวสองคนที่อยู่ในห้องต่างก็นอนอยู่บนเตียง ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า โดยที่ทั้งสองคนไม่ได้เคลื่อนไหว คล้ายกับว่าหมดลมหายใจแล้ว

"ช่างมีพละกำลังที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ! " เคซา คิมคาวะมองไปยังด้านในห้อง และพูดขึ้นด้วยความอิจฉาเล็กน้อย

เขาหมกมุ่นอยู่กับสุราและหญิงสาวเป็นประจำ ร่างกายจึงพังไปตั้งนานแล้ว แม้แต่สมรรถภาพของชายทั่วไปก็แทบจะสูญสิ้นไปแล้ว ตอนนี้เห็นแร้งอยู่ด้านในเป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง จิตใจจึงเกิดความอิจฉาริษยาขึ้นมาบ้าง

"พวกเธอกำลังไม่มากพอ ขอเพิ่มมาอีกสามคน ข้าเองก็ยังสบายมาก! " แร้งหัวเราะฮ่าฮ่า พลางติดกระดุมบนเสื้อโค้ท แล้วก็นั่งอยู่บนโซฟาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ

"คุณแร้ง พวกเราได้เจอหน้ากันแล้ว และก็ทำให้คุณสบายตัวแล้ว ตอนนี้สามารถพูดคุยเรื่องที่จริงจังกันได้หรือยัง? เคซา คิมคาวะพยักหน้า ตอนนี้เขารู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าว ราวกับถูกคนตบหน้าอย่างแรงไปหลายครั้ง"

"ได้เลยไม่มีปัญหา" แร้งยักไหล่

"คนผู้นี้ชื่อว่าเฉินเกอ เป็นแขกของตระกูลฟุตาบะแห่งโวกั๋วของพวกเรา สถานภาพที่แท้จริงของคนผู้นี้ยังไม่ได้ตรวจสอบอย่างแน่ชัด แต่มีความสามารถที่แข็งแกร่ง แม้แต่นักฆ่าตระกูลโคชิ ก็ยังไม่สามารถทำอะไรเขาได้"

เคซา คิมคาวะโบกมือ ให้ลูกน้องนำข้อมูลของเฉินเกอส่งมาให้ จากนั้นก็ส่งมอบให้กับแร้ง และพูดขึ้นอย่างหนักแน่น

"โคชิคือตระกูลที่ไม่ได้เรื่อง คนของพวกเขาคู่ควรที่จะเรียกว่านักฆ่าด้วยอย่างนั้นเหรอ? " แร้งไม่ได้ดูข้อมูลอะไรเลย เพียงแต่จ้องมองภาพถ่ายของเฉินเกอสักครู่ และพูดขึ้นอย่างเหยียดหยาม

"ฮ่าฮ่าฮ่า คุณแร้งพูดขึ้นแบบนี้ก็คงไม่มีปัญหา" เคซา คิมคาวะตะลึง และรีบหัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นทันที แน่นอนว่า แม้ตระกูลโคชิจะเป็นตระกูลนักฆ่าแห่งโวกั๋วของพวกเขา เอนโดกับไฮทาซุมิก็อยู่ในอันดับตารางนักฆ่าด้วยเช่นกัน

แต่เมื่อเทียบกับนักฆ่าสิบอันดับแรกแล้ว ช่างมีความแตกต่างกันอย่างลิบลับเลยทีเดียว

ผ่านไปสักครู่ เสียงร้องโอดครวญของหญิงสาวสองคนนั้นในห้องก็ดังขึ้นอีก แต่กลับไม่มีผู้ใดที่ได้ยินแล้ว

——

"พี่เคซา ไปไหน? " หลังจากขึ้นรถ ลูกน้องก็ถามขึ้น

"ไปที่บริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ช่วงนี้ไม่ใช่ว่ามีการจัดงานประกวดอะไรนั้นเหรอ มาดูหน่อยสิว่ามีหญิงสาวที่สวยงามบ้างไหม ข้าต้องการจะฉลองสักหน่อย! " เคซา คิมคาวะหน้าตาอิ่มเอิบ เมื่อคิดว่าอีกไม่นานเฉินเกอก็จะสูญสิ้นไปจากโลกนี้แล้ว เขาแทบอยากจะไปแข่งรถเพื่อเพิ่มความสนุกสนานเบิกบานใจ

"ได้เลย! " ลูกน้องพยักหน้า และขับรถมุ่งหน้าไปยังบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนต์ในสังกัดของตระกูลคิมคาวะ

อีกฝ่ายหนึ่ง เฉินเกอเองก็ยังไม่ทราบถึงแผนการกระทำของพวกเขา หลังจากที่พักผ่อนมาหนึ่งคืน เขาก็รู้สึกสดชื่นมีชีวิตชีวาอย่างมาก ขณะที่ไป๋เสี่ยวเฟยและทาตายุไปทำการทดสอบนั้น ตนเองก็เดินเล่นอยู่ในสนามฝึกฝนตามลำพัง

พูดว่าเดินเล่น ที่จริงแล้วกำลังตามหาผู้ฝึกฝนของตระกูลเฉินคนนั้นอยู่

เมื่อคืนวานก่อนนอน เฉินเกอเกิดความรู้สึกขึ้นครู่หนึ่งว่า คนผู้นั้นอยู่ใกล้กับตัวเขา ไม่ก็อยู่ในสนามฝึกฝน ไม่ก็อยู่บริเวณโดยรอบสนามฝึกฝน อย่างที่ทราบว่า ที่นี่ตั้งอยู่ในตัวเมือง บริเวณโดยรอบก็คือใจกลางเมือง มีทั้งโรงแรมและผับบาร์จำนวนมากมาย ซึ่งเป็นไปได้ว่าคนผู้นี้ แอบซ่อนตัวอยู่ที่นี่

แม้ว่าเฉินเกอจะไม่เกรงกลัวเขา แต่จะปล่อยให้ภัยพิบัติอันตรายอยู่บริเวณรอบกายแบบนี้ ก็คงไม่ดีนักเพราะไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุร้ายขึ้นมาเมื่อไร แน่นอนว่าอันตรายนี้ไม่ใช่เจาะจงมาที่ตนเอง แต่เจาะจงมายังคนรอบข้างของเขาเหล่านี้

"คุณเฉินเกอ คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? " ขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่นั้น เฉินเกอบังเอิญพบกับอิจิโร่ โนดะ โดยคนหลังนี้เมื่อมองเห็นเฉินเจอ ก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที

"ไม่มีอะไรทำจึงออกมาเดินเล่น" เฉินเกอพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้ม