ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 996

ภายใต้การแนะนำของเคซา คิมคาวะ คนสนิทไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเปิดคอมพิวเตอร์ รอหลังจากที่เขาเปิด จอภาพก็เด้งออกมา ด้านบนแสดงภาพเป็นปกติ ไม่มีปัญหาอะไรด้วยซ้ำ

เพียงแต่ว่าข้างในห้องกลับไม่มีใคร

"นี่ก็คือสิ่งที่นายบอกว่า กล้องวงจรปิดและคอมพิวเตอร์มีปัญหาเหรอ?"หลังจากที่เห็นฉากนี้ เคซา คิมคาวะทนไม่ไหวอีก ก้าวเดินไปข้างหน้าสองก้าว ก็ตบลงไปที่ด้านหลังศีรษะของลูกน้องคนสนิทอย่างรุนแรง

ไอ้เลวระยำหมานี้ไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำงานตามคำสั่งของตัวเอง แต่กลับยังหลอกตัวเองเหมือนคนโง่ ถ้าไม่ใช่โรงแรมแห่งนี้ไฮเอนด์เกินไป เขาจะต้องทุบตีคนคนนี้ให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน

"คุณชาย ขอโทษด้วยครับ!"คนสนิทเอามือกุมหลังศีรษะ และคุกเข่าลงกับพื้นในทันใด น้ำมูกน้ำตาไหลออกมาพร้อมกัน"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่านี่เรื่องอะไรกัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตรวจสอบแล้วไม่มีปัญหาอะไร ทำไมจู่ๆก็เกิดปัญหา"

"แกไปไหนมา?"เคซา คิมคาวะอดกลั้นความโกรธในใจไว้

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะอารมณ์เสียใส่ลูกน้อง แต่ต้องเคลียร์ให้ชัดเจนว่าเฉินเกออยู่ที่ไหนกันแน่ ในช่วงเวลาสี่ชั่วโมงสั้นๆ เขาไม่เชื่อว่าเฉินเกอจะสร่างเมา

และในกล้องวงจรปิดตอนนี้ กลับเห็นเฉินเกอไม่ได้อยู่ในห้องนอน สิ่งนี้ทำให้เคซา คิมคาวะรู้สึกเสียวสันหลังอย่างฉับพลัน ต้องรู้ว่า เฉินเกอไม่อยู่ที่นี่ ซึ่งหมายความว่ามีความเป็นไปได้ที่มองแผนการของตัวเองออก และผลที่ตามมา เกี่ยวข้องกับชีวิตของตัวเอง

"ผมใช้เงินที่คุณให้มา ไปหาดาราสาวระดับสามคนหนึ่ง"ลูกน้องไม่กล้าปิดบังอีก ทำได้เพียงบอกความจริงออกมา

"แกเป็นเศษสวะจริงๆ ต้องการหาผู้หญิง เมื่อไหร่ก็ได้ ดันพลาดในช่วงเวลาสำคัญนี้ไป!"เคซา คิมคาวะโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

"ผมคาดไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ ทั้งที่ตรวจสอบทุกอย่างก็ไม่มีปัญหา ทำไมจู่ๆก็พังทลายลงได้ยังไง ยิ่งไปกว่านั้นเฉินเกอก็ไม่ได้อยู่ในห้องนอนด้วยซ้ำ เขามองแผนการของพวกเราออกแล้วหรือเปล่า?"

คนสนิทเงยหน้าขึ้นมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์แวบหนึ่ง และถามเสียงต่ำ

"แม่งอย่ามาพูดจาเหลวไหลที่นี่!"เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เคซา คิมคาวะตกใจจนพูดไม่ค่อยคล่องแคล่ว เขากังวลมากที่สุดก็คือเรื่องนี้ คาดไม่ถึงจริงๆว่า จะเกิดขึ้นจริงๆ

"ดูเหมือนว่าคุณชายคิมคาวะดีกับฉันมากนะ ไม่เพียงเชิญฉันมาทานข้าวดื่มเหล้า ยังหาสาวสวยสองคนมาอยู่กับฉันด้วย แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ค่อยสนใจพวกนี้"

ทันทีที่คำพูดของเคซา คิมคาวะลดลง เสียงที่คุ้นเคยของเฉินเกอ ก็ดังขึ้นจากด้านนอกประตู

สีหน้าของเคซา คิมคาวะกลายเป็นซีดเซียว เขาจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้ดี ลูกน้องของเฉินเกอก็ปล้นตัวเองออกจากคฤหาสน์ของตระกูลไปได้ ถ้าหากเฉินเกอต้องการชีวิตของเขา คืนนั้นคงจะตายอยู่ในโกดังร้างหลังตระกูลฟุตาบะแล้ว

และตอนนี้ แผนการร้ายของตัวเองก็ล้มเหลวแล้ว เห็นได้ชัดว่าก็ตกอยู่ในมือของเฉินเกออีก

ลูกน้องคนสนิทก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และยืนพิงกำแพง

"นี่ก็อยากจะให้น้องเฉินเกอสบายใจบ้าง....."เคซา คิมคาวะกล่าวด้วยรอยยิ้ม "แต่ว่าถ้านายไม่ชอบประเภทนี้ ก็บอกได้ ฉันก็สามารถที่จะทำให้นายพอใจ!"

"จริงเหรอ?"

เฉินเกอจุดบุหรี่ม้วนหนึ่ง นั่งอยู่บนม้านั่งตรงหน้าของเคซา คิมคาวะ นั่งไขว่ห้างแล้วถาม

"แน่ แน่นอน"

"ฉันบอกแล้วว่า นายเป็นน้องชายของฉัน แน่นอนว่าต้องดูแลนายให้เป็นอย่างดี ทั้งโวกั๋วนายเลือกได้ตามสบาย ตราบใดที่ผู้หญิงที่นายถูกใจ แม้ว่าตอนนี้จะเป็นดาราชั้นนำ ฉันก็ต้องทำให้เธอบริการนายถึงบนเตียงอย่างแน่นอน!"

เรื่องราวดำเนินมาถึงทุกวันนี้ เคซา คิมคาวะก็ทำได้เพียงพูดตามน้ำเท่านั้น

"เอ่อน้องเฉินเกอ นายกำลังจะพาพวกเราไปที่ไหน?"แล้วก็ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง เคซา คิมคาวะอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความหวาดกลัว

"ไม่ต้องถาม รอถึงพวกนายก็จะรู้เอง"เฉินเกอพูดอย่างราบเรียบ

——

เมื่อเวลาประมาณสี่ทุ่ม หลังจากที่ขับรถสี่ถึงห้าชั่วโมง เฉินเกอจอดรถไว้หน้าภูเขาใหญ่ลูกหนึ่ง ภูเขาลูกนี้เป็นสถานที่ที่ผู้คนจากตระกูลโคชิเคยต่อสู้มาก่อน ก็เป็นที่อยู่ของตระกูลยามาชิตะด้วย

"ตระกูลยามาชิตะ?"เมื่อเห็นสถานที่คุ้นเคย เคซา คิมคาวะนิ่งอึ้ง

เขาจำได้ว่าตอนที่คุยกับซุทานิ โคชิก่อนหน้านี้ ได้ยินว่าเฉินเกอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลนี้ สิ่งนี้ทำให้เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี

"ลงรถเถอะ"หลังจากที่เฉินเกอหยุดรถ ก็เปิดประตูด้านหลังในทันที

"น้องเฉินเกอ พวกเรามาที่นี่หมายความว่ายังไง?"หลังจากที่เคซา คิมคาวะลงรถ ขาทั้งสองก็สั่นเล็กน้อย เขารู้สึกคลุมเครือว่าจะมีเรื่องราวไม่ดีเกิดขึ้น แต่เขากลับไม่สามารถหนีจากตรงหน้าของเฉินเกอไปได้

"ไม่มีอะไร มาที่นี่เพื่อดื่มชา พูดคุยกันเท่านั้นเอง"เฉินเกอยิ้มอย่างราบเรียบเล็กน้อย และเอื้อมมือออกไปตบไหล่ของเคซา คิมคาวะ

ก็ตบง่ายดายแบบนี้ เกือบที่จะทำให้ขาทั้งสองของเคซา คิมคาวะคุกเข่าลงกับพื้น

"คุณเฉินเกอ ไม่เจอกันตั้งนานแล้วนะ!"หลังจากลงจากรถไม่นาน เฉินเกอที่อยู่ข้างหน้าเห็นคนคนนั้นเดินมา หลังจากที่เห็นว่าเป็นเฉินเกอ ก็ยิ้มแล้วถาม