ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 193

บุตรสาวคนเล็กของนาง ช่างเป็นดวงแก้วนำโชคตัวน้อยจริงๆ ไม่ว่านางจะแต่งงานกับใคร ก็จะต้องได้รับการดูแลอย่างดีเสมอ และนางจะต้องมีชีวิตที่มีความสุขอย่างแน่นอน

"แม่ของลูก เจ้าหันหลังมาสิ ข้าจะทายาที่หลังให้เจ้า"

ซูซานหลางถือกล่องยาขี้ผึ้งไว้ในมือ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

จ้าวซื่อทายาไปแล้ว แต่หลังของนางเองทาไม่ถึง

ดังนั้นก็ยังต้องให้ซูซานหลางช่วยอยู่ดี

ใต้แสงเทียนอันริบหรี่ จ้าวซื่อเผยให้เห็นแผ่นหลังขาวเนียน ซูซานหลางควักยาขี้ผึ้งออกมาทาให้จ้าวซื่อ เมื่อเห็นรอยแผลเป็นบนหลังของจ้าวซื่อ ซูซานหลางก็ถอนหายใจ "แม่ เรื่องราวในอดีตทั้งหมด เจ้าจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ หรือ?"

จ้าวซื่อจำเรื่องในอดีตไม่ได้เลย จำไม่ได้ว่านางมาจากไหน หรือบิดามารดาของนางคือใคร

ในช่วงแรกที่แต่งงานกัน จ้าวซื่อมักจะเงียบไม่พูดอะไร แต่หลังจากนั้นนางก็ค่อยๆ เริ่มพูด

จ้าวซื่อส่ายหน้า "จำไม่ได้แล้ว"

นางจำอะไรไม่ได้อีกแล้ว สำหรับนาง สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือครอบครัวในปัจจุบัน

ซูซานหลางถอนหายใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก

หากจ้าวซื่อจำเรื่องราวในอดีตได้ เขาตั้งใจจะพานางกลับบ้านสักครั้ง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องสืบให้แน่ชัดว่าจ้าวซื่อถูกคนลักพาตัวไปหรือถูกบิดามารดาขายไป หากถูกลักพาตัว เช่นนั้นบิดามารดาของนางคงต้องคิดถึงนางอยู่แน่ๆ

แต่ถ้าถูกบิดามารดาขายไปจริงๆ พอรู้ความจริงแล้ว ต่อไปก็จะได้ตัดความหวังเสีย

จ้าวซื่อไม่ได้คิดอะไรมาก ทายาเสร็จก็เข้านอนพร้อมกับซูซานหลาง

ในขณะเดียวกัน ที่บ้านเฉินหู่ เฉียนซื่อก็กำลังทายา ซูเสี่ยวลู่มอบยาขี้ผึ้งให้นางมาหลายอย่าง รวมถึงกระปุกเล็กหนึ่งกระปุก

เนื้อยาขี้ผึ้งสีขาว เมื่อทาลงบนผิวจะรู้สึกเย็นสบายและชุ่มชื้นมาก

ขาของเฉินหู่ดีขึ้นมากแล้ว เขาสามารถยืนตรงได้ ตอนนี้มีเพียงอาการเดินกะเผลกเท่านั้น ถ้าเดินช้าๆ ก็แทบไม่สังเกตเห็น

เฉินหู่ยิ้มพลางกล่าวว่า "เก่งเรื่องการรักษามาก ทายาบ่อยๆ รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเจ้าต้องหายแน่ๆ"

เฉียนซื่อยิ้มและพูดว่า "ไม่ว่าจะดีขึ้นหรือไม่ อย่างน้อยก็ดีกว่าตอนนี้"

เฉินหู่ยิ้มให้ "เราทายาเยอะๆ อาจจะหายเร็วขึ้นก็ได้"

เฉียนซื่อพยักหน้า เห็นด้วยกับคำพูดนั้น

ตอนที่ซูเสี่ยวลู่เอายามาให้ นางบอกว่าใช้ได้เต็มที่ เพราะทุกๆ เจ็ดวันนางจะปรุงยาใหม่

หลังจากทายาเสร็จ สองสามีภรรยาก็เข้านอน

……

วันที่สามสิบเดือนสิบสอง วันส่งท้ายปีเก่า

ซูซานหลางกับจ้าวซื่อตื่นแต่เช้า เริ่มนวดแป้งทำซาลาเปา โดยมีเนื้อแกะสดใหม่สอดไส้อยู่ข้างใน

ผสมผักดองเปรี้ยวสับเป็นชิ้นๆ ลงไป กลิ่นหอมมากๆ

เมื่อซูเสี่ยวลู่และคนอื่นๆ ตื่นขึ้นมา ซาลาเปาก็เพิ่งนึ่งเสร็จพอดี