ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 195

วันนี้คนตระกูลซูมาหาเรื่อง ทำให้ทั้งสองครอบครัวทะเลาะกัน และทั้งสองฝ่ายต่างมองหลี่ซื่อกับโจวซื่อเป็นศัตรูตัวฉกาจ

ตอนนี้การทะเลาะกันรุนแรงขึ้นไปอีก ต่างฝ่ายต่างตอบโต้กันอย่างดุเดือด

เมื่อเห็นว่าทั้งสองครอบครัวกำลังจะลงไม้ลงมืออีกครั้ง พ่อเฒ่าหวางตะโกนเสียงดังว่า "พอได้แล้ว! พวกเจ้าสองครอบครัวอยากจะทะเลาะหรือสู้กันก็ออกไปข้างนอก อย่ามาทำในหมู่บ้าน ใครจะตายข้าก็ไม่สนใจ แต่อย่ามาสร้างปัญหาให้ข้าก็พอ"

สตรีทะเลาะกันก็แค่ข่วนหน้า ดึงผม และหยิกตามตัว

ชายต่อยเตะกันอย่างรุนแรง โดยไม่มีการยั้งมือเมื่อโกรธจัด

ถ้าช่วงปีใหม่มีใครถูกทำร้ายจนเสียชีวิต เช่นนั้นคงจะกลายเป็นปัญหาที่ไม่สิ้นสุด

ผู้คนต่างพากันเข้ามาห้ามปรามไม่ให้ทะเลาะกันต่อ

พ่อของเฉินจ้องมองพ่อเฒ่าซูด้วยสายตาเย็นชาและพูดว่า "อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้าคิดอะไรอยู่ ข้าบอกพวกเจ้าไว้เลยนะ ตอนนี้จะแบ่งผักดองเปรี้ยวก็ได้ แต่เงินน่ะ ไม่มีให้แม้แต่เหรียญเดียว ถ้าจะทะเลาะกัน ครอบครัวของพวกข้าก็ไม่กลัวพวกเจ้าหรอก"

ผักดองเปรี้ยวกองอยู่เต็มบ้าน จนดูน่าขยะแขยงและนำโชคร้ายมาให้

คนตระกูลซูอยากให้พวกเขารับผิดชอบทั้งหมดนั้น เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

พ่อเฒ่าซูโกรธจนตัวสั่น "ดี ดีมาก ข้าเข้าใจคนตระกูลเฉินอย่างพวกเจ้าแล้ว ครอบครัวข้าจัดการพวกเจ้าไม่ได้ แต่พวกเจ้ารอดูไปเถอะ สวรรค์จะลงโทษพวกเจ้าเอง!"

พ่อเฒ่าซูหันไปพูดกับซูชิงกับซูซุ่นด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เจ้าชิง เจ้าซุ่น พวกเจ้าต้องจำวันนี้ไว้ให้ดี ตั้งใจเรียนหนังสือให้มาก ต่อไปสักวันหนึ่งสอบเข้ารับตำแหน่งให้ได้ จะได้กลับมาชำระความอับอายให้ตระกูล!"

ตระกูลเฉินไม่มีเด็กที่เรียนหนังสือ เช่นนั้นวันหน้าก็จะเป็นแค่ชาวนาที่ทำงานในไร่เท่านั้น

ถ้าซูซุ่นกับซูชิงเล่าเรียนจนประสบความสำเร็จ การจัดการกับตระกูลเฉินก็จะเป็นเรื่องเล็กน้อย

ซูชิงกับซูซุ่นมองคนตระกูลเฉินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ทั้งสองคนพยักหน้าและรับปากกับพ่อเฒ่าซูว่า "ท่านปู่ ไม่ต้องห่วงนะขอรับ หลานจดจำไว้ในใจแล้ว ความอัปยศที่ครอบครัวเราได้รับวันนี้ วันหน้าเราจะต้องแก้แค้นพวกมันคืนให้ได้"

พ่อเฒ่าซูได้ยินดังนั้น โทสะในใจก็ลดลงบ้าง เขาพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "กลับบ้านกันเถอะ"

"พวกเจ้า พวกเจ้า......"

พ่อเฉินกัดฟันแน่น ชัดเจนว่านี่เป็นการกลั่นแกล้งรังแก เพราะตระกูลเฉินไม่มีใครเรียนหนังสือ

คนตระกูลเฉินโกรธจัด ส่วนคนตระกูลซูก็เดินจากไป

พ่อเฒ่าหวางถอนหายใจ "คิดว่าการค้านี้ทำง่ายนักหรือ ถ้ามันง่ายขนาดนั้น จะถึงคราวของผู้อื่นได้อย่างไร คนรวยในเมืองคงกวาดกำไรไปหมดแล้ว"

พูดจบ พ่อเฒ่าหวางก็หันหลังกลับบ้าน

ลานเรือนของตระกูลเฉินเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ผู้คนต่างพากันถอนหายใจว่าทำการค้าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ตาเฒ่าอู๋ที่ดูความวุ่นวายจนพอใจแล้ว ก็หันหลังกลับบ้านเช่นกัน

ระหว่างที่พ่อเฒ่าหวางเดินทางกลับบ้าน หวางชิงมู่บุตรชายคนรองของเขาอดมิได้ที่จะถามว่า "ท่านพ่อ แล้วผักมากมายพวกนี้ของคนตระกูลเฉินจะทำอย่างไรดีเล่า?"