ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 207

เฉินซื่อร้อนรนอยู่บ้าง นางหันไปมองจ้าวซื่อและเฉียนซื่ออย่างขออภัย จากนั้นเดินไปหาหลินเหยาเหยา นางจับมือหลินเหยาเหยาขึ้นมาแล้ววิงวอนว่า “เหยาเหยา เจ้าเชื่อแม่อีกสักครั้งเถิด ครั้งนี้จะต้องหายดีอย่างแน่นอน”

หลินเหยาเหยาน้ำตาไหลอาบหน้า นางมองเห็นแววตาวิงวอนของเฉินซื่อ หัวใจของนางก็เจ็บปวดรวดร้าว

นางกัดริมฝีปากแน่น กำหมัดแน่น เล็บจิกลงบนฝ่ามือจนเจ็บแปลบ นางจึงพยักหน้ารับ

เฉินซื่อเองก็น้ำตาไหล นางจับมือหลินเหยาเหยาอย่างอ่อนโยน ค่อยๆ แกะนิ้วของนางออกเพื่อไม่ให้นางทำร้ายตัวเอง

หลินเหยาเหยาลุกขึ้นยืน นางค่อยๆ หันหลังกลับมา เผชิญหน้ากับเฉียนซื่อทั้งสามคน

นางก้มหน้าลงต่ำ ไม่ได้สบตากับซูเสี่ยวลู่และคนอื่นๆ

แต่รอยแผลเป็นบนใบหน้าของนางกลับปรากฏชัดต่อสายตาของซูเสี่ยวลู่และคนอื่นๆ

จ้าวซื่อและเฉียนซื่อต่างก็สูดหายใจเข้าโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าทั้งหมดของหลินเหยาเหยาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น แม้ว่ารอยแผลเป็นของนางจะไม่รุนแรงเท่าเฉียนซื่อ แต่ก็ปกคลุมไปทั่วทั้งใบหน้า

หลินเหยาเหยาปล่อยให้พวกนางมองครู่หนึ่งก็หันหลังกลับไป เฉินซื่อหันไปถามจ้าวซื่ออย่างร้อนรนว่า “ท่านหมอ รักษาได้หรือไม่?”

จ้าวซื่อชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เข้าใจว่าเฉินซื่อจำคนผิด นางชี้ไปที่ซูเสี่ยวลู่ที่อยู่ข้างๆ อย่างเขินอายแล้วกล่าวว่า “ขออภัย ข้ามิใช่หมอ บุตรสาวของข้าต่างหากที่เป็น”

เฉียนซื่อเองก็เข้าใจแล้ว นางรีบกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสได้บอกเจ้า หมอที่รักษาใบหน้าของข้า อายุยังน้อยมาก ก็คือนางผู้นี้”

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มให้เฉินซื่อเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ใบหน้าของบุตรสาวท่าน ข้ารักษาได้”

ใบหน้าของหลินเหยาเหยา แม้จะเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น แต่เมื่อครู่นางก็ได้เห็นแล้วว่า รอยแผลเป็นไม่ได้น่าเกลียดน่ากลัว อวัยวะทั้งห้าของหลินเหยาเหยาไม่ได้รับผลกระทบ เพียงแค่ทายาอย่างสม่ำเสมอ ครึ่งปีก็จะหายดี

เฉินซื่อยังไม่ทันได้สติ ผ่านไปครู่ใหญ่ นางจึงได้สติกลับมา มองไปที่ซูเสี่ยวลู่แล้วกล่าวอย่างไม่เชื่อว่า “นางดูเหมือนอายุเพียงสี่ห้าขวบ นางจะเป็นหมอได้อย่างไร?”

ยิ่งไปกว่านั้น การรักษารอยแผลเป็นไม่ใช่เรื่องง่าย เฉินซื่อรู้สึกเศร้าเล็กน้อย นางมองไปที่เฉียนซื่อแล้วกล่าวอย่างเสียใจว่า “น้องหญิง หากเจ้าไม่เต็มใจแนะนำหมอให้ข้า ก็บอกมาตรงๆ เถิด ไยต้องทำร้ายจิตใจกันเช่นนี้...”

เฉินซื่อไม่เชื่อว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ จะสามารถรักษารอยแผลเป็นได้ อายุเพียงเท่านี้ แม้จะร่ำเรียนวิชาแพทย์ก็เกรงว่าจะยังไม่ถึงขั้นรู้จักสมุนไพรได้กี่ชนิดกระมัง?

นี่มันชัดเจนว่าเฉียนซื่อไม่เต็มใจแนะนำหมอเทวดาให้กับนาง จึงใช้วิธีนี้หลอกลวงนาง

เฉินซื่อรู้สึกเสียใจมาก

เฉียนซื่อร้อนรน “พี่เฉิน เจ้าเข้าใจข้าผิดแล้ว ข้าไม่ได้หลอกเจ้า ใบหน้าของข้า เสี่ยวลู่เป็นคนรักษาจริงๆ นะ”

ท่าทางของเฉินซื่อเช่นนี้ ชัดเจนว่าเข้าใจนางผิด แต่นางไม่ได้หลอกลวงอีกฝ่ายจริงๆ

จ้าวซื่อก็กล่าวเสริม “บุตรสาวของข้ามีพรสวรรค์ในด้านการแพทย์มาก”

พวกนางไม่ใช่คนหลอกลวง