ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 51

วิตโตริโอขับรถออกมาจากบ้านเพื่อไปดับอารมณ์ในผับหรูของเขา หากเขาไม่ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารรับรองได้ว่าอาหารทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะ ต้องลงไปกองอยู่บนพื้นเป็นแน่ ทางที่ดีถอยออกมาดับความร้อนที่ผับดีกว่า

มาลีผู้หญิงอันตรายอยู่ในชุดล่อแหลม กวาดสายตาหาเหยื่อรายใหม่ หลังจากที่ฟรานซิสโกหลุดออกจากวงโคจรของการเลี้ยงดูเธอ มาลีจำต้องหาผู้อุปถัมภ์รายใหม่ และดูเหมือนว่าเธอจะหาเจอแล้ว

“สวัสดีค่ะพี่วิโต ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะคะ” มาลีเดินเข้ามาทักทายวิตโตริโอที่นั่งดื่มบรั่นดีอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาปรายตามองมาลีเพียงหางตา ก่อนจะนั่งดื่มต่อไปเหมือนกับว่าไม่เห็นร่างของเธอตรงนี้ มีหรือว่ามาลีจะยอมแพ้

“หรือว่าจำมาลีไม่ได้ มาลีที่เป็นเพื่อนกับตาคนรักของพี่วิโตไงคะ” มาลียังคงพยายามต่อไป

“จำได้และจำได้ดีด้วย แต่ไม่อยากทัก ไม่อยากเสวนาด้วยมีอะไรไหม” วิตโตริโอสวนกลับอย่างไม่รักษามารยาท หน้าของมาลี เขาแทบจะไม่อยากมองด้วยซ้ำไป เพราะคำพูดและภาพถ่ายที่อยู่ในโทรศัพท์ของมาลีในครั้งนั้น มันเป็นบ่อเกิดของความเข้าใจผิด เขาทำร้ายหญิงสาวผู้แสนดีอย่างปรางค์รวีให้เจ็บช้ำทั้งกายและใจ เพราะผู้หญิงสอพลอคนนี้ เขาไม่มีวันลืม

มาลีหน้าชาเล็กน้อยกับการทักทายของเขา แต่ก็ไม่ยี่หระ คนอย่างมาลีถือคติที่ว่า ด้านได้อายอด และวันนี้เธอก็จะทำให้วิตโตริโอมาเป็นผู้อุปถัมภ์รายใหม่ของตนให้ได้ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆ เสียด้วย

“มาลีทำอะไรให้พี่วิโตโกรธหรือคะ เมื่อก่อนเราเจอหน้ากันเรายังพูดจาดีๆ ต่อกันเลย”

“ฮึ...เธอไม่รู้ตัวจริงๆ เหรอว่าทำอะไรลงไป” เขาย้อนถาม แต่ถ้ายังไม่รู้ เขาจะเตือนความจำให้ “ว่าแต่เธอช่วยเปิดคลิปตอนที่ปรางค์นอนอยู่โรงพยาบาลให้ฉันดูอีกครั้งได้ไหม”

“ได้สิคะ” มาลีรีบหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋า เปิดคลิปดังกล่าวที่ถ่ายเก็บไว้ส่งโทรศัพท์ให้วิตโตริโอได้ดู

“เธอแน่ใจเหรอว่าปรางค์ทำแท้ง ไม่ได้โดนรถชนจนทำให้ปรางค์แท้งลูก” คำถามของวิตโตริโอทำให้มาลีอึ้งไปชั่วครู่ เขาพูดเหมือนกับรู้ว่าสาเหตุที่แท้จริง ที่ทำให้ปรางค์รวีแท้งลูก หาใช่เหตุผลตามที่ตนได้บอกเขาไปก่อนหน้านี้

“ตอนแรกมาลีไม่แน่ใจค่ะ แต่พอมาตอนหลังจึงรู้ว่าสาเหตุที่ปรางค์แท้งลูกก็คือโดนรถชน” มาลีแก้ตัวได้อย่างแนบเนียน เขายิ้มที่มุมปากผู้หญิงคนนี้ร้ายและเจ้าเล่ห์มาก ขายได้แม้กระทั่งเพื่อนของตัวเอง ภัทราเล่าให้เขาฟังหมดแล้วว่า มาลีรู้ตั้งแต่ต้นว่าปรางค์รวีถูกรถชนและแท้งลูก แล้วเป็นคนบอกให้มาลีเก็บปากเงียบไม่แพร่งพรายให้ใครรู้เรื่องนี้ สุดท้ายมาลีก็เป็นศูนย์กระจายข่าว บอกเล่าความเท็จให้ใครต่อใครเข้าใจปรางค์รวีผิด

“อ้าว...เพิ่งรู้เหรอ แล้วหมาที่ไหนไปเยี่ยมปรางค์ที่โรงพยาบาลทุกวัน แต่เอ...เพื่อนของปรางค์บอกกับฉันว่า เพื่อนที่รู้เรื่องนี้อีกคนชื่อมาลี สงสัยมาลีที่เกี๊ยะพูดคงหมายถึงหมามั้ง หมาของปรางค์น่ะ” มาลีอยากจะกรีดร้องออกมา เขาเอาเธอไปเปรียบเปรยเป็นสุนัขได้ยังไง ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ

มาลีมองดูผู้ชายที่เธอจ้องจะจับ สีหน้าของเธอฉงนสงสัยเหตุใดวิตโตริโอถึงเอาแต่ยิ้ม ควรจะหน้าตาบึ้งตึง ตกใจไม่ใช่หรือ หรือว่าเขาไม่เชื่อ อย่างนี้ต้องกระตุ้นเสียหน่อยแล้ว

“พี่วิโตไม่เชื่อเหรอค่ะ ถ้าไม่เชื่อไปถามคนที่มหาวิทยาลัยได้เลยค่ะ เขาเห็นภาพหวานนี้กันจนชินแล้ว บางวันมารับมาส่ง บางวันกอดกันหมอกันในที่สาธารณะ โอ๊ย...หวานกันจะตายไป”

“ขอบใจมากนะที่ทำให้ฉันคิดอะไรได้ แต่เธอคงต้องผิดหวังหน่อยนะ ภาพที่ฉันเห็นไม่ได้ทำให้ฉันมีความรู้สึกเสียใจแม้แต่นิดเดียว ตรงกันข้ามฉันดีใจมากถึงมากที่สุด เธอก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ใช้ไม่ได้ ชั่วช้าเหมือนเดิม ฟรานโก้ไม่ได้เลวเหมือนกับที่เธอพูดหรอก ฉันรู้จักเพื่อนของฉันดี ขอตัวก่อนนะไม่อยากจะเสวนากับผู้หญิงอย่างเธอ อ้อ...ถ้าคิดจะมาหาเหยื่อรายใหม่ขอบอกได้เลยนะว่าที่นี่ไม่มีเหยื่อให้เธอหาหรอก เพราะผับนี้เป็นผับของฉัน ฉันขอสั่งไม่ให้เธอเข้ามาในผับของฉัน กรุณาออกไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันต้องสั่งให้แม่บ้านมาทำความสะอาดเก้าอี้ที่เธอนั่ง รอยเท้าที่เธอเหยียบอยู่บนพื้น หรืออาจจะให้พระที่จำวัดอยู่ในอิตาลีมาไล่เสนียดที่ติดอยู่ตามผับของฉันออก บอกตรงๆ ฉันขยะแขยง”

มาลีกรีดร้องออกมาทันทีที่เขาพูดจบ คำพูดที่ร้ายกาจเจ็บแสบ มันทำให้เธอแค้นเขาเป็นอย่างมาก และที่ทำให้เธอเจ็บใจมากกว่าคือ เขาให้พนักงานมาลากตัวเธอออกไปจากผับ

“คอยดูนะฉันจะต้องเอาคืนแกให้สาสมเลย ไอ้วิโต” เธอพูดอย่างเดือดดาลและแค้นเคือง เธอต้องกลับมาชำระให้ทุกคนได้รับความเจ็บปวด เธอสาบานกับตัวเอง